Próba siły #7 - Regash

[Mogul]

Wojownik strzepał niewidzialny kurz.
- ÂŚwietnie mi się z tobą pracowało i z wami jechało, do zobaczenia. Udał się w stronę Atusel, gdzie miał zejść do kanałów.

[Evening Antarii]

W Atusel śmierdziało rybami, jak zwykle. Był gwar, wokół przepychali się brudni ludzie i nieludzie.
Mężczyzna nie wiedział dokładnie gdzie ma szukać problemu i tego, co zakłóca mieszkańcom spokój.

[Mogul]

A gdzie najlepiej się udać gdy nie wiesz dokładnie gdzie szukać problemu? Tak! Ork zrobił krótki spacerek i wszedł do karczmy, podszedł do lady i poprosił o wodę.

[Evening Antarii]

Puszysta kobieta podała mu wody. - Nietutejszy?- zagadała.

[Mogul]

- Młody zakonnik. Uśmiechnął się żywo do kobiety.
- Coś ciekawego słychać w mieście?

[Evening Antarii]

- Zakonnik. Lepsze to niż to ścierwo którego tu pełno...- odparła. - A tam ciekawego!... To co zwykle. Chociaż od dwóch, prawie trzech tygodni, w podziemiach niedaleko, siedzi taki obdartus. ÂŚmierdzi jak zdechły szczur! W lato nie do wytrzymania. No i wychodzi z tych kanałów i napastuje ludzi. Niektórzy giną, niektórzy nie. Ale podobno... W tym swoi zapyziałym "domku" trzyma gnijące ciała... Przydałoby się, żeby jakaś straż go zabrała, czy co. No mówię panu że śmierdziel straszny z niego! Wychodzi po zmroku i bałagan robi- wyjaśniła.

[Mogul]

- W jakiś konkretnych miejscach się pojawia? Człowiek wstał, dopił wodę. - Przejdę się do tego człowieka, bowiem widzę że sprawia wam niepokój.

[Evening Antarii]

- Wychodzi przez takie wejście w ziemi... niedaleko portu. No nieznośny jest. Już wszyscy mają go dość. Tym bardziej że morduje... bez powodu - przynajmniej tak nam sie zdaje. Może wreszcie pan zrobi z nim porządek.

[Mogul]

- Zbadam sprawę i jeśli na prawdę morduje to postawię go pod oblicze prawa, obiecuję. Człowiek udał się do kanałów przez wejście, o którym mówiła pulchna kobieta.

[Evening Antarii]

Wejście to znajdowało się między dwoma budynkami, w wąskiej uliczce, skąd był widok na port i spokojne morze. Regash wszedł przez okrągłe, nieduże wejście. Tak, że musiał się schylić. Dopiero po kilkudziesięciu metrach w śmierdzących kanałach, mógł się wyprostować.
Gdzieniegdzie widział kawałek ludzkiego palca, gdzieś sporo krwi, jakąś kość, rozmoknięte mięso... Było ciemno a w nozdrza uderzał nieznośny zapach zgnilizny.

[Mogul]

- Fu. Człowiek szedł dalej, cóż mu pozostało. Uważnie obserwował każdy swój krok i teren po którym stąpa. Miał wyciągnięty swój miecz w pogotowiu.

[Evening Antarii]

Nagle, niedaleko słupa światła wpadającego przez otwór na górze, rozległo się liche - Aaaa....!. Jęk rozniósł się w dwie strony, a jegomość zakrył twarz brudnymi rękoma. Próbował się... schować. Lecz później, gdy spostrzegł że jego gościem w tej zatęchłej norze jest człowiek, odsłonił jedno oko i zaskrzeczał z nadzieją w głosie- Jedzenie?. Równocześnie Regash zauważył, że za nim leżą części ciał, już mocno zgniłe.

[Mogul]

- Nie. Odrzekł krótko i spokojnie.
- Co tam masz za sobą? Był przygotowany do obrony.

[Evening Antarii]

- Jedzenie!- odparł tak samo skrzeczącym głosem. - Dobre jedzenie...- sięgną za siebie i pokazał nogę na której prawie nie było mięsa. Było ono zjedzone.
Regash zauważył, że ten brudny mężczyzna wcale nie jest uzbrojony. Miał tylko jakiś tępy nożyk do krojenia "jedzenia". Ogólnie sprawiał wrażenie słabego, chowającego się przed światem w tym ciemnym miejscu... - Ty też być jedzenie!- odparł bardziej szczęśliwy.

[Mogul]

- Nie, ale znam miejsce gdzie jest dużo jedzenia, chodź za mną. Człowiek zaczął spokojnie się wycofywać, chciał wyprowadzić nieznajomego z kanałów i i przy wejściu związać go tam.

[Evening Antarii]

- Na górę?! Nie nie! Słońce parzy... nie!- krzyknął tamten. Skulił się i poczłapał w zupełnie ciemny kąt.

[Mogul]

- Kurwa. Zrobił ponownie kilka kroków w przód.
- Dobra, to mam jedzenie tutaj, ja jestem jedzeniem, chodź.

[Evening Antarii]

Wynurzył się z mroku. Był jakby zaciekawiony. - Jedzenie...- oblizał się. Wstał (choć był bardzo przygarbiony i odziany w strzępki ubrań) i zaczął powoli iść po błocie i ściekach w kierunku Regasha.

[Mogul]

Człowiek powoli cofnął się o krok, sprawdził czy ten pójdzie dalej za nim.

[Evening Antarii]

Mieszkaniec kanałów także zrobił krok. Wbił w niego wzrok, jakby chciałby go zjeść. Dosłownie!