Test kruka #20 Eddar

[Eddar aeb Shar]

Krasnolud schował kuszę, ale wyciągnął pistolet skałkowy, co by Han nie zrobił się nagle zbyt śmiały. Ed nie celował do mężczyzny, ale wymierzenie z pistoletu przy takiej odległości nie trwało długo, paser powinien więc być grzeczny. Inna sprawa, że pistolet nie był sprawny, ale tego na szczęście nie było widać.
- Prowadź. I lepiej nic nie kombinuj. Ciężko sprać krew z ubrań, a i nie sprawi mi radości grzebanie w twoich gratach, kiedy ty sobie będziesz wesoło stygł.

[Anette Du'Monteau]

Mężczyzna jedynie chrząknął porozumiewawczo i ruszył w kierunku domostwa. Tym razem weszliście od frontu. Mając klucz bez problemu mogliście wejść do środka przez drzwi. Zauważyłeś że choć domostwo było w dzielnicy biedoty, to jego wyposażenie wcale nie było najgorsze.
-Muszę zejść do piwnicy po oszczędności. Poczekaj.

[Eddar aeb Shar]

- Idę z tobą.

[Anette Du'Monteau]

Han wcześniej chwycił jedną z świeczek stojących na stole.
-Na dole jest nieco ciemno. - wyjaśnił. Spokojnym krokiem zeszliście na dół. Zobaczyłeś że mężczyzna czegoś szuka. W końcu wyjął niewielką szkatułkę. Potem zaczął szukać do niej klucza. Sprawdzał kieszenie swojego ubrania, a także półki i regały znajdujące się nieopodal. Dostrzegłeś, że piwnica ma jakieś pomieszczenie oddzielone drzwiami.

[Eddar aeb Shar]

- Co jest za tymi drzwiami? - spytał Eddar. Nie bardzo go to obchodziło, ale co tam, niech raz na jakiś czas zdarzy się towarzyski komornik.

[Anette Du'Monteau]

-Składzik. Resztki zapasów z zimy i parę innych rzeczy. Poszukiwania trwały nadal. -Gdzie ja to do cholery wsadziłem... Na górze rozległo się pukanie do drzwi. Han w tym momencie spojrzał na ciebie pytająco.

[Eddar aeb Shar]

- Szukaj. Jeśli to kolejni tacy jak ja, wolę się zmyć zanim pogadacie. A jeśli to twoi klienci, pozwól, że nie będę się wtrącał do interesu.

[Anette Du'Monteau]

Han znalazł w końcu klucz i otworzył szkatułkę. Miał tam nieco grzywien. Wyciągnął niepewnie jednego denara i przypatrzył się mu. W między czasie goście uznali, że skoro drzwi są otwarte to mogą wejść.
-Han chłopie, jesteś? - zawołał ktoś.

[Eddar aeb Shar]

- Powiedz, że masz klienta i zaraz do nich przyjdziesz - szepnął Ed.

[Anette Du'Monteau]

-Poczekaj no tam na górze. Muszę załatwić pewne sprawy.
-A co to za sprawa że chowasz przede mną? Panienkę moją rżniesz? Daj spokój Han. Wyłaź to się napijemy. - nalegał dalej znajomy.

[Eddar aeb Shar]

- Panowie, skończymy interesy i oddam Hana w wasze ręce! - zawołał krasnolud.

[Anette Du'Monteau]

//: On ci kasę już dał Tylko musisz teraz wyjść

[Eddar aeb Shar]

- Prowadź na górę - powiedział do Hana.

[Anette Du'Monteau]

Han skinął głową i pierwszy wyszedł na górę.
-No jesteś w końcu! - odezwał się jego znajomy. Wyglądał na typowego mieszkańca dzielnicy biedoty. Może miał jedynie odrobinę lepsze odzienie niż większość. -To co, możemy się w końcu napić?

[Eddar aeb Shar]

- To ja już pójdę. Miło się robiło interesy - zawołał Eddar, kierując się jak najszybciej do wyjścia.

[Anette Du'Monteau]

Wyszedłeś z budynku i zacząłeś się oddalać. Zdołałeś jednak usłyszeć głośna wymianę zdań między han i jego znajomym. Zaraz potem znajomy pojawił się przed domem i zagwizdał głośno. Zauważyłeś jak gdzieś z boku wychodzi dwóch bandziorów i zamierzają iść za Tobą.

[Eddar aeb Shar]

Krasnolud skręcił za róg, a gdy zbiry na chwilę straciły go z pola widzenia, zaczął biec tak szybko, jak pozwalały mu na to jego krótkie nóżki.

[Anette Du'Monteau]

Zbiry rozdzieliły się, więc jednego z nich udało ci się zgubić. Drugi z kolei niestety na oślep choć trafnie kierował się podobną trasą co ty. Uliczka przed tobą była prosta. Mniej więcej w odległości 5 metrów była odnoga w lewo, a za kolejne 5 w prawo. Gdyby iść prosto przez dobre 20 metrów to trafi się na główną ulicę dzielnicy biedoty.

[Eddar aeb Shar]

Krasnolud pobiegł w lewa, a potem w prawo.

[Anette Du'Monteau]

Trafiłeś w ślepy zaułek. Przed sobą miałeś mur wysokości może 2 metrów. Ten jego fragment był podniszczony i w niektórych miejscach konstrukcja miała pewne ubytki. Znajdowały się one na całej wysokości muru. To była zapewne sprawka miejscowych, w końcu oni niczego nie szanują.