Wyzwolenie Zuesh

[Nawaar]

Dhampir nie nie mówił chciał o tej rozmowie szybko zapomnieć, tak jak o całym wydarzeniu z nim związanym.
Pił dalej wodę i zastanawiał się, czemu Drago podjął temat szamanki? Zadał to nawet pytanie sobie w głowie, a nóż może Drago usłyszy. Drago dlaczego!!!!!!!!!!!. Tak sobie krzyczał w głowie pijąc wodę.

[Xvier aep Deler]

- To marny jakiś, słaby, albo z jakimiś prochami, bo jak woda smakuje, a tak apropo wziąłem to z beczki na statku.

[Melkior Tacticus]

- To tym bardziej bimber. Może produkcji Zeyfara jeszcze?

[Evening Antarii]

Eve się nudziło. Nie mogąc znaleźć sobie nic innego do roboty, klepnęła wampira w lewe ramię, odsunęła się trochę w prawo i szybko spuściła głowę w dół, starając się nie uśmiechać i udawać że to nie ona. Majstrowała niby coś przy pasie z mieczem.

[Xvier aep Deler]

- To jo lepiej póda po jakomsik wode! - jak powiedział tak też zrobił. Podreptał w stronę wozu z zapasami po wodę. Wziął jeden bukłak, zrobił łyka aby sprawdzić czy to woda i wrócił do Melkiora.
- Tym razem chyba dobrze trafiłek. - zaśmiał się.

[Hagmar]

19:45

Kompania dojechała nad spore jezioro, zarządzono postój i rozbito tymczasowy obóz.

[Dragosani]

Dragosani szedł sobie i liczył kroki. Zaczął to robić jakieś dziesięć kroków temu. Doliczył do dwudziestu i znudził się. Bękarty sobie tam gaworzyły radośnie, Kunanie idący obok też. Rycerze z Bractwa pewnie też. A Drago sobie szedł. Szedł przez sawannę. Szedł i rozmyślał. Idealna scena na obraz. "Idący sawanną" symboliczny obraz drogi przez życie istot zamieszkujących świat. Odzwierciedla trudy tej drogi i jej nieodgadniony lecz nieubłagany koniec. Tak, długi marsz nakłania do rozmyślań. Kim jesteśmy i dokąd zmierzamy? I te głębokie rozmyślania przerwało mu pacnięcie w ramię. Lewe. Przez umysł wampira przemknęła sekwencja ruchów. Niczym grom, w jednej chwili. Uderzenie łokciem lewej ręki, szybki obrót połączony z wyciągnięciem broni i odskok. Analiza sytuacji. Zamiast tego Drago, odwrócił się po prosu za siebie. W lewo. Eve coś tam grzebałą przy pasku i tyle. Pewnie mu się zdawało. Odwrócił się do przodu i szedł dalej.

Szedł aż doszedł. Do końca tego etapu drogi. Nad jeziorem. Zbliżał się wieczór. Rozbito obóz. Wampir gdzieś tam sobie usiadł, aby odpocząć po drodze. Zastanawiał się, czy potem, w nocy, sobie nie wskoczyć do jeziora. Bo czemu nie?

[DarkModders]

Jaszczur wstał siadając na łóżku. Na statku było cicho co świadczyło że nikogo nie było oprócz tych orków. Jaszczurowi zaschło w gardle. Wziął ze stolika butelke z wodą, odkorkował i wypił do dna powoli. Ubolewał że nie może wygrzewać sie na słońcu.

[Nawaar]

Dhampir uśmiechnął się na wieść, że kompania robi sobie przystanek. Taki przystanek był bardzo potrzebny wszystkim, którzy maszerowali. Silvaster spojrzał na jezioro, które mimo upału nie wyschło ale za to pewnie było ciepłe i pełno nowych, i niebezpiecznych zwierząt w nim pływało. Dlatego nawet nie zamierzał się kąpać dopóki ktoś nie wejdzie pierwszy, bo szanował swoje zdrowie i jedyne życie jakie posiadał. Tak sobie szukając miejsca do siedzenia i odpoczynku wybrał miejsce, przy jeziorze tam były cisza i spokój. Chciał się wyciszyć popijając wodę z manierki oraz zagryzając jakimś suchym prowiantem zastanawiał się nad jutrzejszą walką i jej przebiegiem, a w końcu wyciągnął się jak długi i patrzył w gwiazdy.

[Xvier aep Deler]

Nastał wieczór, powietrze zaczęło robić się chłodne, a kompania po całym dniu męczarni dotarła nad jeziorko. Krasnoludowi podobała sie ta pora, temperatura całkiem znośna, juz nie trzeba było iść, a nogi wchodziły mu do dupy. Podszedł on do Silvy i usiadł sobie obok niego usatysfakcjonowany.
- To co, jutro zaś sie lejemy? - zagadał

[Nawaar]

Dhampir patrząc w gwiazdy podjął temat, bo już wcześniej się wyciszył i uspokoił.
- No raczej nie mamy wyjścia, no i trzeba jeszcze Adamusa odzyskać. Biedak nadyma się na śmierć, choć może to być szczęśliwa śmierć jak uważasz?

[Xvier aep Deler]

- Hehe, chędorzonko! - zaśmiał sie - Tak na dłuższo mete to mu kuśka nie wyrobi! A tak właściwie to kto to?

[Hagmar]

- Od dymania jeszcze nikt nie umar. - powiedział siadając obok na trawie. - To mój wasal, syn Yarpena.

[Nawaar]

Nim przyszedł Aragorn.
Dhampir zaśmiał się, po słowach Xviera o kuśce Adasia, ale teraz spieszył z wyjaśnieniem wciąż patrząc się do góry.
- Adamus? Jeden z naszych na pozór wygląda jak człowiek, ale z zachowania jak krasnolud i coś w tym jest, bo ma w sobie krew krasnoluda. Właściwie mówiąc to jest hybrydą trzech ras, bo jest w połowie krasnoludem ma również domieszkę krwi elfiej i jest zwykłym człowiekiem. On ma bardziej popierdzielone geny niż ja, a najlepsze w tym, że jego stary to Yarpen jak to usłyszałem, to omal nie padłem w tawernie.

[TheMo]

Themo, do tej pory będąc cicho i trzymając się obok Bękartów niemal nie zachłysnął się wodą, gdy usłyszał o Adamusie.Gdy już kaszel ustąpił zebrał się by coś powiedzieć.
-Pierdolisz?

[Xvier aep Deler]

Krasnolud zdziwił sie troche, że od tak przysiadł sie do nich szlachcic. Potężny ojciec Melkiora, Xvier poczuł sie troche dziwnie i straszno w jego obecności, ale uciekać nie miał zamiaru.
- No to na bogato, Yarpen poszalał, pół elfke wyrwał. Hah! A co do tego dymania to sie nie zgodzę. Raz kuzyn mojego szwagra wuja wyrwał jakąś panie je ze szlacheckiego rodu. Jak chędorzył tak przestał z kulą w dupie! Biedaczyna sie wykrwawił!

[TheMo]

-Chwila, jak on chędożył, to skąd coś się wzięło w jego dupie?

[Melkior Tacticus]

- Hahaha... Biedaczysko. Pewnie i jego chędożyło coś od tyłu!

[Nawaar]

- Themo niech mnie piorun trzaśnie jeśli skłamałem.
Silvaster cały czas patrzył na niebo nawet jak zjawił się Aragorn. Widział, że nie zbiera się żadna chmurka, więc mógł być spokojny o siebie, a słowa Xviera nie zrobiły na nim wrażenia, bo na dzisiaj miał ich dość dużo nawet od samego ranka podczas rozmowy z draconem i wampirem.

[Dragosani]

A Dragosani, gdy już zrobił to co miał zrobić w obozie, zaczął sobie chodzić brzegiem jeziora. Obserwował wodę. Jeśli miałby się nocą do niej wbić zakłócając ciszę nocną i gorsząc tym wszystkich zebranych, to lepiej by było, żeby nic w tej wodzie nie pływało. Więc obserwował wodę. Oczywiście tak z powierzchni niewiele mógłby dostrzec. Ale jakieś podejrzane zmarszczki na wodzie, czy inne bąbelki mogły zdradzić obecność czegoś dużego w jeziorze. Poza tym chciał sobie po prostu popatrzeć na wodę. Po tych oględzinach wrócił do znajomych w obozie. Nie chciał kusić losu, że dowcipny Aragorn znów się będzie popisywał psioniką. Zerknął na zachód, aby sprawdzić ile jeszcze zostało czasu do nadejścia nocy.