Ostatnie dni Hemis

[Mogul]

Człowiek najwyraźniej nie wiedział, że takich spylun ork szukał i przyciągają jego uwagę, ale cóż. W czym wielki ork barbarzyńca był najlepszy? W graniu i udawaniu, chociaż tego szczerze nienawidził. ÂŚcisnął zwykłą pięść, bo wiedział że jeśli zrobiłby to drugą, to skończyło by się nie ciekawie. Podszedł do baru i poprosił o wodę, przy okazji powiedział z żalem.
- Nie zamierzam brać nic innego, oszukali mnie, gdzie się podział Zarat gdy najwięcej go potrzebowałem? Ork udał, że ma problem z wiarą i zaczął wątpić. Bo kto był lepszym rekrutem do jakiegoś nieznanego kultu, jak nie wielki mięśniak z kryzysem swej obecnej wiary?


Perswazja

[Dragosani]

Karczmarz nalał mu wody. Tu też była darmowa. Co za przypadek. Rzucił orkowi zaciekawione spojrzenie. Na tyle zaciekawione, na ile może być spojrzenie karczmarza, który dziennie musi wysłuchiwać dziesiątek problemów i rozterek klientów. Z jakiś przyczyn lubili się oni zwierzać karczmarzom. I oczekiwali porady, czy chociaż rozmowy.
- A cóż się takiego stało, przyjacielu? - zainteresował się karczmarz. Oczywiście wycierał szklankę. Karczmarze zawsze wycierają szklanki.

[Mogul]

- Inwestycja, wiesz, byłem kiedyś bogobojny, lecz w pizdu z bogami, jak nie czuwają nad zwykłym obywatelem. Ork dalej grał, a może go ktoś usłyszał? Czekał, aż zrobi się późno i wyjdzie zza miasto.

[Dragosani]

- Achaa - odparł karczmarz takim tonem, jakby był nieco zawiedziony. Może liczył na jakąś ciekawą opowieść, a tu nie ma, trzeba słuchać porażki biznesowej. Nudy. Wycierał dalej szklankę.
- A co to był za interes? -zapytał w końcu. Może uznał, ze jak zagada, to ork w końcu coś kupi?
Tymczasem inni goście w karczmie zerkali raz po raz na orka. Był dość nietypowy, więc wzbudzał zainteresowanie. Może też wzbudził zainteresowanie kogoś powiązanego z kultem? Tego nie dało się stwierdzić.

[Mogul]

- Nie ważne już. Machnął ręką, czyżby to były ciemne i złowieszcze interesy? Ork wyszedł z karczmy, chciał się jeszcze chwilę poprzechadzać po mieście.

[Dragosani]

Miasto, jak miasto. Powoli zbliżał się wieczór (co w Hemis nie robiło wielkiej różnicy) i ludzie zaczęli znikąć w swoich domach. A Mogula ktoś śledził. Czuł to przez skórę. Ale jak na razie wszelkie próby zerknięcia za siebie, aby sprawdzić kto to, spełzały za niczym. Widział wtedy tylko ruch i tyle. Ktoś był bardzo dobry w tym.

[Mogul]

Ork wszedł w pierwszą możliwą uliczkę i zatrzymał się za ścianą przylegając tam do niej i znikając z pola widzenia. Jeśli ktoś idzie za nim, to będzie też tu przechodzić i spotkają się za tą ścianą.

[Dragosani]

I tak też się stało. Ale też nie od razu, ork musiał poczekać chwilę. Widocznie osoba, która go śledziła była ostrożna. Jak widać, niewystarczająco. Mały człowieczek wszedł w uliczkę, starając się iść przy ścianie, tak aby jak najmniej rzucać się w oczy. Mogul mógł kojarzyć jego twarz. Mignęła mu w karczmie. Nie zauważył jeszcze orka.

[Mogul]

Wrodzona lub wyuczona intuicja podpowiedziała mu, że ktoś go śledził, ale nie był pewien natury tej osoby. Setki różnych możliwości jak to rozegrać, na co zdecydować się? W końcu ork postanowił szybkim ruchem demonicznej dłoni złapać za na nadgarstek chłopaka na tyle, by ten nie mógł się wyswobodzić, ale nie łamiąc mu żadnych kości.

[Dragosani]

Chłopak zareagował. Był szybki i miał doskonały refleks. Z tym, że nie mogło się ro równać z szybkością Bestii. Mogul złapał go bez większych problemów.
- Puść mnie! - krzyknął tylko nieznajomy.

[Mogul]

Chłopak nie doznał obrażeń, także nie był opętany. Mogul przyszpilił go do ściany i z wyrazem gniewu na twarzy zapytał się młokosa.
- Czemu mnie śledzisz?


Osiłek

[Dragosani]

- Ghrr... - odpowiedział chłopak. W sumie nie taki chłopak. Miał raczej coś koło trzydziestki. Z tym, ze z natury był mały i szczupły. - Jesteśśś... odpowiedniii... miałem szukać... -Próbował rozluźnić nieco stalowy chwyt orka. Bezskutecznie. A utrudniało mu to trochę mówienie.

[Mogul]

Ork puścił człowieka by dać mu odsapnąć. Czekał na to co dalej powie lub jak zacznie uciekać.

[Dragosani]

Człowiek nie uciekał. Otrzepał tylko ubranie. Gdy Mogul już go nie trzymał, poczuł się znacznie pewniej.
- Słyszałem, panie, że masz jakieś problemy? Nieudany interes? - zagadał.

[Mogul]

- Tak, zostałem po prostu oszukany.

[Dragosani]

Człowiek uśmiechnął się lekko. Jakby zwęszył ofiarę. Pogmerał w kieszeniach i wyciągnął coś. Kawałek papieru.
- Jest pewna grupa, która mogłaby ci pomóc - powiedział tajemniczo.

[Mogul]

Ork wziął karteczkę i od razu przewertował jej zawartość.

[Dragosani]

Mały skrzywił się lekko, ale dał Mogulowi kartkę. Był w nią zawinięty prosty medalik. Ot, zwykła żelazna blaszka z wyrytą na niej dracońską runą. Niestety Mogul z dracońskiego był dupa, więc mógł co najwyżej sobie popatrzeć. Jakby litera W, leżąca na prawym boku.
- Z tym symbolem ci ludzie cie rozpoznają. Załóż i noś. Oni sami się odezwą. - powiedział mały.

[Mogul]

Ork założył amulet, po czym spojrzał pytająco na człowieka. Jednak nie oczekując odpowiedzi poszedł do pierwszej karczmy i poprosił o nocleg.

[Dragosani]

Dostał nocleg bez problemów. Pokój był niedrogi, kosztował jedynie 10 grzwien za dobę. Był przy tym, jaka cała karczma, bardzo przyzwoity i czysty. Ale bez szczególnych luksusów. Ot, prostu i niewielki pokoik. W sam raz na jedną noc. Mogul zrobił co tam robią Mogule przed snem i położył się. Zasnął niemal od razu. Nawet nie podejrzewał, jak bardzo był zmęczony.

...

Przyszli w mroku. Późną nocą. Było ich trzech. Zakapturzonych, odzianych w ciemne szaty. Weszli cicho do pokoju. Mogul oczywiście usłyszał ich i obudził się. Lecz oni nie atakowali.
- Bracie - powiedział jeden z nich. - Masz znak. Przyszliśmy dać ci szansę. Niech wszystko skuje Lód -
- Niech wszystko skuje Lód - powtórzyli pozostali, jak jakąś religijną mantrę.