Ostatnie dni Hemis

[Mogul]

- ÂŁadny przybytek macie, dużo ludzi was tutaj odwiedza? Spytał chłopaka gdy ruszyli w stronę Jelita.

[Dragosani]

- Ano sporo - odparł chłopak. Prowadził orka przez miasto dość pewnie. Zwinnie wynajdywał luki w tłumie ludzi. Może ułatwiała mu to obecność wielkiego orka. - W zasadzie jesteśmy najlepszą karczmą w mieście. A na pewno lepszą od tego chuj... znaczy głupka Borysa, co prowadzi te spelunę po drugiej stronie miasta. - Z tego co ork kojarzył o mieście, przypominał sobie, ze były w nim dwie konkurujące karczmy. No i teraz miał tego potwierdzenie.

[Mogul]

- Pewnie trafiają się tam podejrzane typki, co? Zapytał wyszukując jak najwięcej możliwych tropów.
- Widziałem świątynie, ładna, czesto trafiają się tutaj pielgrzymi?

[Dragosani]

- I w ogóle tam jest brudno i śmierdzi, a dziewki mają grube dupy - kontynuował pośrednią promocję lokalu w którym sam pracował, poprzez antyreklamę konkurencji. - Pielgrzymy? Raczej tylko z okolicy ludzie, jeśli już. To mała świątynia. Pielgrzymy to mi się bardziej kojarzą z tym, no... pontonem Drago, co obok stolicy jest. - Chłopak wyruszył ramionami. - To już tutaj - Wskazał jeden z budynków. Nad wejściem wisiał szyld z wymalowaną szynką i kiełbasą.

[Mogul]

- Dzięki młody, do zobaczenia. Nie oczekując odpowiedzi wszedł do środka.

[Dragosani]

Wnętrze budynku było dość typowym sklepem mięsnym. Na hakach wisiały suszone kiełbasy, gdzieś tam były szynki i różne takie. Za ladą było przejście z widocznymi schodami do piwnicy. Obok zaś drzwi na zaplecze. O ladę opierał się jakiś starszy już mężczyzna. Zapewne właściciel i rzeźnik. Słysząc jak ktoś wchodzi, uniósł wzrok.
- Ach, zapewne wysłannik Oczka? - zapytał w ramach powitania.

[Mogul]

- Są dwie opcje, albo ten mały skurwiel i tak wiedział, że to ja tutaj się wybiorę, albo po prostu drogą dedukcji odkryłeś to, że ork orka przynosi. Mogul sam nie był pewien co powiedział, nastał moment konsternacji, po czym Khan wybuchł śmiechem.
- Tak, to ja.

[Dragosani]

Jelito chyba nie zrozumiał żartu, nawet jeśli takowu w słowach Mogula był. A przynajmniej nie dał tego po sobie poznać. No, ale wykrzywił wargi w lekkim uśmiechu.
- Dobrze, już myślałem, że nikt nie przyjdzie. Jestem Maciej. Ale mówią na mnie Jelito. Nie wiem dlaczego... - Zmarszczył brwi. - Możemy pogadać, ale chodź na dół. - Zerknął na drzwi. - Sam rozumiesz, tutaj ktoś może wejść i coś usłyszeć. A wolałbym tego uniknąć. - Bez dalszych słów ruszył schodami na dół.

[Mogul]

- Masz sól? Poszedł za Jelitem ostrożny, na wszelki wypadek wyostrzył zmysły, by nie zostać zaatakowanym.

[Dragosani]

- Co? - zapytał Jelito, gdy zeszli już na dół. Piwnica była pełna beczek i skrzyń. Przynajmniej jedna jej połowa. Drugą zajmowały wiszące na hakach pod sufitem kawałki różnych mięs.
- Sól? Oczywiście, że mam. Muszę jakoś solić mięso. Ale skąd to pytanie? - zapytał. Był zwyczajnym człowiekiem, więc nie miał bladego pojęcia o słabych stronach demonów.

[Mogul]

- Sanepid, sprawdzam jak dobrze konserwujesz swoje wyroby. Kolejny suchy żart w wykonaniu Mogula.
- Tak na poważnie potrzebowałbym z kilogram, jeśli łaska.

[Dragosani]

- ...? - odpowiedział rzeźnik. Z jego poczuciem humoru było coś nie tak. - Ehm... oczywiście. - Pogrzebał gdzieś tam w skrzyni i podał Mogulowi woreczek z kilogramem soli.
- Więc może teraz przejdziemy do rzeczy? Mam trochę informacji, co mogą cię zainteresować.

Mogul dostaje:

Nazwa: Kilogramowy woreczek soli
Opis: Niewielki worek pełen soli. Dobra do przyprawiania i konserwacji żywności. Znienawidzona przez demony.

[Mogul]

- Proszę kontynuuj. Powiedział chowając woreczek

Zabieram:

Nazwa: Kilogramowy woreczek soli
Opis: Niewielki worek pełen soli. Dobra do przyprawiania i konserwacji żywności. Znienawidzona przez demony

[Dragosani]

- Dobrze więc - Jelito usiadł sobie na jeden ze skrzyń. - Oczko pewnie mówił, że od jakiegoś czasu giną tutaj ludzie. Znaczy nie tylko ludzie, elfy i inni też. Ja mam trochę tutaj znajomości i jestem dobrym obywatelem, więc nieco powęszyłem. Zdołałem się dowiedzieć, że niektórzy mieszkańcy miasta spotykają się od jakiegoś czasu nocami gdzieś w lesie. Mniej więcej tyle, odkąd zaczęły się te zaginięcia. To się w Hemis zaczęło, na początku, więc nikt tak sobie po prostu do lasu nie chodzi. Niby poszlaki trochę mizerne, ale dość podejrzane, nie sądzisz?

[Mogul]

- Podejrzane na tyle, by się tym zainteresować. Czyżby działała u was jakaś sekta? Wiadomo co to za mieszkańcy?

[Dragosani]

- Właśnie w tym problem, że nie - odparł rzeźnik - Nie wiadomo także gdzie się spotykają. Chociaż, jeśli dobrze kojarzę okolicę, to tylko kilka jest miejsc, które mogłyby spełniać rolę kryjówki dla takiej sekty, czy co to jest właściwie.

[Mogul]

- Opowiedz dokładnie gdzie te miejsca się znajdują, odwiedzę to miejsce wieczorem. Ork przed tym chciał wypróbować jeszcze jeden pomysł jaki wpadł mu do głowy.

[Dragosani]

- Więc... - I rzeźnik dokładnie wytłumaczył jak trafić do tych miejsc. Były w sumie cztery. Dwie groty, wszak byli blisko gór. Do tego stare, opuszczone już dawno gospodarstwo i niewielki kanion, który na upartego tez mógł być schronieniem. Wszystko oczywiście znajdowało się poza palisadą miasta, w lasach. Chociaż całkiem blisko, może z godzina marszu.

[Mogul]

Pożegnał się i udał się do drugiej karczmy.

[Dragosani]

I szybko ją znalazł. Znajdowała się po drugiej stronie miasteczka, względem Wielkiego Pawia. Gdyby orka spoglądał na plan Golinog, to spostrzegłby, że jest w miejscu, które by można uznać za lustrzane odbicie pierwszej karczmy. Niemal taka sama odległość od palisady, od centrum i tego typu sprawy. Chociaż to był absolutny przypadek i nie miał związku że sprawą.
Karczma nie była burda, ani śmierdząca. Była to po prostu dobrze prosperująca karczma. Szyld przed wejściem miał wymalowany kufel piwa, nad którym widniał napis "U Badyla". ÂŚrednia nazwa, ale cóż. Wnętrze było schludne, czyste i przyjemnie. A dziewka obsługująca kilku gości wcale nie miała grubego tyłka. Czyli młody z konkurencyjnej karczmy zwyczajnie zełgał, aby ork nie odwiedził konkurencji.