Wpuszczony w kanał

[Lucas Paladin]

Nie było wyjścia, tylko i wyłącznie w prawo mógł pójść. Przygotował broń i ściągnął tarczę. Zbyt duże ilości krwi wzmogły w rycerzu ostrożność. Czuł, że zbliżał się do rozwiązania zagadki. Zagadki niby tak prostej, a jednak trudnej dla osoby nie będącej detektywem. Wszystkich denatów mordowano w innym miejscu, ciała jedynie ukrywano w kanałach, bo tam nikt nie zagląda. Czuł, że ta alejka będzie kryła morderców i prawdopodobnie kolejną ofiarę sądząc po śladach krwi. Lucas jednak się spodziewał, że zdąży na czas.

[Funeris Venatio]

Lucas podążał za śladami, aż dotarł do małego domku. W jedynym oknie paliło się światło kaganka.

[Lucas Paladin]

Należałoby wejść do domku, tylko jak? W stalowej zbroi? Cały świat usłyszałby, że Lucas Paladin w Atusel, wchodzi do tego domu. A że należało zachować dyskrecję, rycerz podszedł do okna i ostrożnie zerknął, co dzieje się w środku. Dzięki zapalonemu światłu mógł dostrzec więcej.

[Funeris Venatio]

Dwie osoby siedziały przy stole. Jedna miała ranę na wysokości brzucha, delikatnie teraz bandażowaną i opatrywaną przez tę drugą osobę. Na stole znajdowała się misa z zakrwawioną wodą, brudny już i czerwony ręcznik, ale także srebrny miecz, jednoręczny. Skórzany, świetny napierśnik leżał gdzieś obok, porzucony na podłodze. Ranny mężczyzna mocno cierpiał, trawiła go gorączka, co dało się poznać po czerwonej twarzy i zroszonej potem twarzy. Pociągał solidne łyki jakiejś gorzałki, a na stole leżała buteleczka po jakiejś miksturze, pusta. Zaraz obok niej była druga, którą Lucas znał doskonale - mikstura leczenia większych ran.

[Lucas Paladin]

Trzeba było to załatwić po rycersku. Lucas miał w gotowości broń, wyważył więc drzwi wejściowe, wszedł do pomieszczenia, w którym znajdowali się mordercy i krzyknął:
- Stać w imieniu Bractwa ÂŚwitu, jesteście oskarżeni o potrójne morderstwo i odpowiecie za to. - jeden z nich był zdrowy, drugi ranny, więc nie stanowił dla rycerza przeciwnika. W razie ewentualnej ucieczki mógł zatrzymać pierwszego bez przejmowania się drugim.

[Funeris Venatio]

Ranny mężczyzna na początku wyglądał na bardzo zaskoczonego, tym bardziej jego towarzysz. Uspokoił go jednak niemal natychmiast gestem, który mógł znaczyć, że wszystko jest w jak najlepszym porządku. Uśmiech zagościł na jego twarzy.
- Bracie Lucasie, usiądź. I zamknij drzwi jak możesz, przeciąg się robi.

[Lucas Paladin]

Lucas oniemiał. Totalnie zbito go z tropu, nie miał zielonego pojęcia co miał powiedzieć. Zamknął drzwi zgodnie z poleceniem i tak miał obu na wyciągnięcie ręki. Schował broń, ale mimo wszystko zachował czujność. Aż wreszcie nie wytrzymał i wybuchnął:
- Czy ktoś mi powie, CO SIÊ TU KURWA MAÆ DZIEJE?

[Funeris Venatio]

- Również jesteś tutaj z polecenia Poety?

[Lucas Paladin]

- Nie, bracie. Gerin mnie tu przysłał. Powiedz co się tu dzieje, w kanałach znalazłem 3 ciała, skatowane. Krew i ślady prowadzą do waszego domku, a ja się dowiaduję, że to moi bracia? O co chodzi? - Lucas był wyraźnie poirytowany.

[Funeris Venatio]

- Jestem Aldebran, kontakt Marszała Funerisa Venatio w Atusel. Działam niezależnie i podlegam jedynie jemu, więc nie wiem, czy mogę Ci udzielić wszystkich informacji, Wielki Kanclerzu. Od pewnego czasu, a dokładniej od twojej wizyty w Boleskine, śledzę ślady sekty Orwella w mieście. Jakiś czas temu natrafiłem na ten trop w kanałach, który wydał mi się nieco podejrzany. Długo węszyłem, aż odnalazłem inne wejście do kanałów, te w magazynie. Tuszę, iż ty też na nie natrafiłeś. Niestety nikt inny miał się tą sprawą nie zajmować, przechwytywałem wszystko, co miało trafić na biurko Tandema. Widocznie coś się prześlizgnęło... Wracając jednak do tematu - na miejscu, już w magazynie, zostałem od razu zaatakowany przez fanatyka w fartuchu i z tasakiem. Sparował jeden cios, ale poległ szybko. W kanałach natrafiłem na tego elfa, którego pewnie odnalazłeś. Odprawiał jakieś gusła nad martwym ciałem, gdy go zobaczyłem. Uciekał aż do ujścia, przyszpiliłem go do muru. Walczył jak lew, lecz po tym jak stracił dłoń, nie był już niebezpieczny. Nie wyjawił nic, chociaż w kółko powtarzał, że "On nas dopadnie". Jego broń wyrzuciłem do morza, a sam wróciłem na górę, gdyż dostałem sztychem pod żebra, jak widzisz.

[Lucas Paladin]

- Czyli - Lucas starał się myśleć logicznie - Jedynym trupem zabitym przez sektę był ten facet z rozerwanymi wnętrznościami... Czyli do sekty należała tylko ta dwójka? Jakie inne ślady znaleźliście. Tandem poinformował mnie, iż ludzie giną w okolicach kanałów, a dokładniej, bliżej ujścia. Dlaczego schowałeś bracie trupa do beczki z rybami? Był zmasakrowany totalnie, do cna. - Lucas nadal tego nie rozumiał i chyba nieprędko się zanosiło. Chociaż wyjaśnienia, iż Aldebran jest kontaktem Funerisa wszystko wyjaśniało.

[Funeris Venatio]

- Znalazłem, nie znaleźliście. Ten tutaj medyk to mój przyjaciel, ale nie członek Bractwa. Ciało wrzuciłem do beczki, żeby je ukryć przed widokiem przypadkowych istot, które mogłyby się tam pojawić. Nie wiedziałem, czy nikt się tam zaraz nie pojawi. A zarzut, że był zmasakrowany pragnę odrzucić. Ja mu tylko rozciąłem czaszkę, a do beczki wszedł gładko, bo był zaskakująco giętki. Chyba był jakimś akrobatą za życia, czy coś, nie wiem.
A ślady? Ten sekciarz, który sczezł w kanałach miał namiar na ich siedzibę w tym mieście.

[Lucas Paladin]

- ÂŚwietnie, dobra robota, bracie. Wskaż mi drogę do siedziby. Pomogę mojemu przyjacielu, koniec końców sam miałem styczność z sektą Orwella, już w Boleskine. - Lucas zamierzał wyręczyć rannego brata. Postanowił tez, że porozmawia z Funerisem, jak tylko spotkają się w Bractwa na temat sekty.

[Funeris Venatio]

- Zamierzasz wyruszyć tam samotnie?

[Lucas Paladin]

- A Twój wywiad zdołał ustalić ilu ich tam jest, bracie? Już nie z takimi trudnościami przyszło mi się mierzyć. Oczywiście, każdy szermierz dupa, kiedy wrogów kupa, ale czy jesteś w stanie przydzielić mi kilku żołnierzy? - Lucas był ciekaw, czy sekta była faktycznie tak wielkim zagrożeniem, jakiego spodziewał się Funeris.

[Funeris Venatio]

- Nic nie ustaliłem, gdyż nie miałem okazji. Tak jak mówiłem, położenie ich lokacji znam dopiero od niedawna, kilku godzin zaledwie. A co do pomocy żołnierzy - Funeris polecił, że gdy odnajdę siatkę działającą w Atusel, mam się udać pod wskazany wcześniej adres i odnaleźć tam pomoc.

[Lucas Paladin]

- W takim razie, mam wszystkie informacje. Twój wysiłek zostanie doceniony, masz moje słowo. Dziękuję bracie, na pewno zdam raport Funerisowi, jak tylko powrócę do Bractwa. Podaj mi tylko, gdzie mam się skierować, a wykonam resztę zadania. - Lucas serdecznie podziękował Aldebranowi i polecił medykowi, aby należycie się nim zajął.

[Funeris Venatio]

- Chętnie bym Ci towarzyszył, ale niestety nie będę w stanie nic zdziałać. W takim przypadku chyba najrozsądniej będzie przekazać Ci zadanie.
Aldebran wytłumaczył dokładnie jak się dostać do miejsca w mieście, gdzie miała czekać pomoc, jak i to, którędy się kierować, by dotrzeć na kryjówki sekty. W pierwszym przypadku była to gospoda blisko rynku, raczej porządniejsza. W drugim należało się udać kawałek za obręb murów miejskich, na głębokie przedmieścia. Lucas powinien znaleźć bez trudu obydwa punkty.

//Zdecyduj, gdzie idziesz i po prosto napisz, że doszedłeś, a ja opiszę resztę.

[Lucas Paladin]

Skoro Funeris powiedział, że należy skorzystać z pomocy, to coś musiało być na rzeczy. Lucas więc spodziewał się, że sekta Orwella będzie w dość licznej grupie i samodzielna wędrówka mogła się skończyć utratą co potrzebniejszych części ciała, np. głowy. Wyszedł z domku, pozdrawiając Aldebrana i jego towarzysza i udał się do gospody, tej niedaleko rynku, aby zasięgnąć odpowiednich informacji i raz na zawsze wybić sektę w Atusel.

[Funeris Venatio]

Gospoda miała dwa piętra, wyglądała na naprawdę porządną i czuć było, że przesiadują i nocują tutaj raczej porządni i bardziej majętni obywatele królestwa Valfden. Po wejściu do środka oczom Lucasa ukazała się przestronna sala z mnóstwem dobrze zbitych ław i stołów. Za szynkwasem stał porządnie ubrany karczmarz, który otworzył szerzej oczy na widok rycerza i odprawił niziołka, z którym konserwował. Zdawał się oczekiwać na przybycie kogoś z Bractwa.