Na drodze ku zrozumieniu

[Eric]

- Mam nadzieję, że któreś z was potrafi oprawiać zwierzynę - mruknął tylko markotnie i schował się we wskazanych przez elfa krzakach. Wziął głęboki oddech i wyczekiwał. Po chwili nie wytrzymał, wstał, zakręcił się dookoła w nerwach.
- Naprawdę zamierzacie to zrobić?

[Melkior Tacticus]

- Nie, nie wiem... widzisz inne wyjście? Ja nie za bardzo.

[Eric]

- Gobliny zwykle nie są najbystrzejsze. Możemy poczekać aż po nas wrócą i powiedzieć, że zawiedliśmy. Jeśli temu królowi naprawdę zależy na tym rogu, a chyba mu zależy, to powinien się zgodzić na pewne warunki. Powiemy, że bez Drasula nie uda nam się go dopaść, być może go wtedy uwolnią - przedstawił swój plan.
- Nie mogę się pozbyć z głowy wrażenia, że to jakaś próba - parsknął nerwowym śmiechem.

[Melkior Tacticus]

- Ja też wiesz? Tak w ogóle, Melkior Taccticus. - przedstawił się podając prawicę człowiekowi - Oni nas obserwują, nie możemy powiedzieć że zawiedliśmy bo ja... A gdyby tak... "upolować" jednorożca bez zabijania go? I wmówić im że róg jest w jaskini tego "czegoś"?

[Eric]

- Eric - rzucił lakonicznie i uścisnął dłoń elfa. - Kiepska sprawa. Wątpię, żeby dali sobie wmówić, że ot tak nagle róg zmaterializował się w ciemnej jaskini oddalonej od tego miejsca cholera wie jak bardzo - zasępił się i przestąpił z nogi na nogę.
- Słuchaj, ten goblin jest tam, przy tym drzewie - skinieniem głowy wskazał kierunek, który miał na myśli. - Może zaprosimy go na małą pogawędkę?
Coś jednak na granicy jego kory mózgowej drapało niemiłosiernie, tudzież stukało i wgryzało się jak oszalały dzięcioł.
- Tacticus?! - wybałuszył oczy. - Syn Aragorna? Cholera, pracowałem dla niego - uśmiechnął się.

[Melkior Tacticus]

- Ta, to ja. Pogawędkę? Chcesz go przekonać do czegoś? Wątpie by chciał.

[Eric]

- Stal - uśmiechnął się paskudnie. - Ma właściwości perswazyjne - mrugnął porozumiewawczo i ruszył w kierunku drzewa, o którym mówił goblin.

[Drasul]

W między czasie przy jeziorku pojawił się biały jednorożec, przyszedł ugasić pragnienie.



Tymczasem przy drzewie z goblinem stanął Eric.
- Czego Ty!?

[Eric]

Eric skinął na goblina, by ten podszedł bliżej.
- Do czego potrzebny waszemu wodzowi ten róg jednorożca? - zapytał, zbliżając się powoli do karłowatego stworka. - I jak pojmaliście turdnaszana?

[Drasul]

- Nie Twoja sprawa ludziu! Ha! Tak jak was! Strzałki usypiać, wy bezsilni, my górą.

[Melkior Tacticus]

Melkior nieco inaczej wyobrażał sobie jednorożca. Ten był większy od tych z opowieści. Ale nadal piękny i majestatyczny. Nie zabije go, bo po co. Ale z drugiej strony... co jest ważniejsze?

[Eric]

Ramię Erica wystrzeliło błyskawicznie, a silne, sprężyste dłonie zacisnąły się na barku goblina. Druga ręka sięgnęła po miecz, a stal świsnęła w lepkim, wilgotnym powietrzu.
- Wiesz, co jest silniejsze od usypiających strzałek? - zapytał, przystawiając ostrze do szyi goblina. - Stal - mruknął grobowym tonem. - Zaprowadzisz nas teraz z powrotem do obozu. Powiesz, że ranne zwierzę czmychnęło i turdnaszan będzie nam potrzebny do jego wytropienia. Spróbuj tylko podnieść jakieś larum - zacisnął wargi w złości i sugestywnie nacisnął skórę na grdyce goblina ostrzem miecza.

[Melkior Tacticus]

Melkior podszedł do Erica, trzymając w ręku łuk. - Zgrabnie ci poszło.

[Drasul]

- Nie ma czasu! On tu wrócić dopiero jutro! Czas uciekać!

[Melkior Tacticus]

- Mam pomysł. Szalony ale pomysł... odłożył łuk i miecz. Powoli ostrożnie zbliżał się do jednorożca. To tylko koń, duży dziki koń... Starał się zachować  spokój i nie okazywać strachu.

[Eric]

- Cierpliwość jest cnotą - uśmiechnął się. - Której mi zdecydowanie brakuje - i znów poważne, posępne oblicze wystąpiło na jego twarz.
- Powiedz mi, skąd mamy mieć pewność, że uwolnicie turdnaszana, nawet jeśli przyniesiemy wam to, czego chcecie?  - skrzywił się ze złością i pchnął goblina na ziemię, sztych miecza pofrunął w powietrzu i znalazł się niebezpiecznie blisko klatki piersiowej stwora.
- Nie przyłożę ręki do śmierci szlachetnej istoty - rzucił, patrząc z pogardą na kaleczącego mowę ludzką goblina. - Ale nie pozwolę też zginąć towarzyszowi. Twoja w tym głowa, żeby do tego doprowadzić - powiedział, sugestywnie wzmacniając nacisk ostrza.

[Drasul]

Jednorożec nieufnie spoglądał na Melkiora ułożył ciało w pozycji bojowej, lekko opuszczając róg do szarży.


Pod drzewem:
- Co ja mogę? Herszt dotrzymywać słowa!

[Melkior Tacticus]

Bogini pomóż. Zdziwił się z jaką łatwością mu to przyszło. Elf stanął, uniósł lekko ręce pokazując je stworzeniu.
- Æśśśś... nie zrobię ci krzywdy.

[Drasul]

Melkior poczuł przenikający jego skronie ból. Był na tyle silny, że powalił elfa na kolana. Usłyszał dudniący pogłos w swojej głowie.
- Tyś z rodu elfów! Cóż Cię do mnie sprowadza?

[Eric]

Eric obejrzał się z zaciekawieniem. W prawej ręcę wciąż wprawnie dzierżył broń przypierającą goblina do ziemi.
- ÂŁo kurwa - mruknął urzeczony. Wprawdzie nie słyszał słów dialogu, ale więź komunikacji między elfem a jednorożcem była wręcz namacalna.
- Ani drgnij - pogroził goblinowi.