Na drodze ku zrozumieniu

[Eric]

Eric wydał zduszony syk bólu. Po omacku sięgnął po kość i chwycił ją w lepkie od potu palce. Wybiegł na zewnątrz, przerażony straszliwym jazgotem. ÂŚwieże powietrze przyniosło mu ulgę.
- Ludzka? - zapytał, pokazując trzymaną w ręku kość. Patrząc na elfów zorientował się, że mógł się zachować właściwiej. Może humanoidalna byłaby lepszym określeniem? - Tak czy siak, nie wejdę głębiej. Coś tam jest, a wolę nie ryzykować śmiercią w ciemnościach. Któreś z was może rozpalić ogień? - zapytał.
- Elfko, w międzyczasie mogłabyś obejrzeć ten pagórek? Może jest tu coś jeszcze - poradził lekko wystraszonej kobiecie.

[Drasul]

W oddali jakaś istota poruszyła duże liście jednej z roślin, wydawało się wam, że ktoś was obserwuje. Ryk istoty napotkanej przez Erica robił się coraz głośniejszy. Bestia zbliżyła się na tyle blisko wyjścia z jaskini by móc wyrzucić kilka kości na oślep.

[Melkior Tacticus]

- Radze spier... dokonać taktycznego odwrotu na tamte drzewo, ma solidną gałąź. Wskazał odpowiednie drzewo. - Pomoge Ci się wdtapać Eric.

[Eric]

- Odsuńcie się od otworu - doradził i zrobił kilka kroków w bok. - Nie opuszczajcie broni - powiedział, sięgając po miecz.
- Coś się zbliża - skrzywił się.

[Drasul]

Bestia wydała z siebie jeszcze kilka ryków po czym ucichła. Nic się nie stało.

[Melkior Tacticus]

- Może to był tylko ogr? Albo coś podobnego... Rozpal ogień, ja was osłaniam.

[Eric]

- Czym? - zapytał. - Nie sądziłem, że będziemy tu piknikować, więc nie mam ze sobą nic, czym mógłbym rozpalić ogień. Chyba że mam sobie kamykami postukać? - zapytał sarkastycznie.

[Melkior Tacticus]

- No, a czym mam ja to zrobić? Nie sram ogniem z dupy jak mój ojciec...

[Drasul]

Byliście zajęci rozmową, czas mijał, była już godzina 18:00. Od czasu do czasu coś poruszało się w zaroślach.

[Eric]

- Hę? - wydusił tylko. Elf nie wyglądał na szczególnego żartownisia i był raczej poważny niż rozbawiony. Eric popatrzył na kość trzymaną w ręku. Zważył ją w dłoni, pomyślał moment, po czym cisnął ją z całej siły przez otwór jaskini. Cokolwiek tam było, mogło się spłoszyć. Lub rozwścieczyć.

[Melkior Tacticus]

Melkior ponownie wycelował w kierunku jaskini.

[Drasul]

Nic się nie działo, czas mijał. Nastała godzina 19:00.

[Melkior Tacticus]

- Nie wiem jak wy, ale ja ide się przyczaić w tamte krzaki. Poczekamy i może wylezie. Powiedział i odszedł 10m dalej w krzaki. Przykucnął.

[Drasul]

Czas mijał nieubłaganie, zapadła noc, księżyc ledwie oświetlał zarośla w lesie. Z jaskini wyszła jakaś istota. W ciemności ciężko było dostrzec szczegóły.




//Otrzymujecie karę:

Osłona nocy
Po zachodzie słońca, gdy brak sztucznego oświetlenia przy graczu, otrzymuje on karę minus jeden do ilości dostępnych na post finiszerów ze wszystkich wyuczonych specjalizacji walki. Jeśli przeciwnik i miejsce walki są oświetlone kara nie obowiązuje.

[Melkior Tacticus]

Bogowie! Co to za wynaturzenie! Elfa zaatakowała kudłata i śmierdząca Panika. Szybko jednak się opanował, szukał wzrokiem Izabell.

[Drasul]

Istota krążyła wokół wejścia do jaskini, obwąchiwała zarośla. Próbowała ustalić czy jest już bezpieczne i nic nie grozi jej leżu.

[Melkior Tacticus]

Istota była dziwna, paskudna. I zapewne zła. Melkior bał się wycofać bo mógł narobić hałasu. Nie umieli się skradać. Naciągnął łuk i wycelował.

[Drasul]

Istota nagle spłoszyła się powracając do swojego leża. Gdzieś w ciemności usłyszeliście trzask gałęzi.

[Izabell]

Izabell trzymała w dłoniach łuk, po chwili sięgnęła też po strzałę. Zachowywała ciszę, gorzej było ze spokojem. Niemniej nie panikowała. Uspokajała oddech, gotując się do oddania strzału. Wycelowała w stronę z której dobiegł odgłos łamanej gałęzi...

//Jesteśmy w lesie? Elficki bonus do finiszerów działa?

[Drasul]

Po przeciwnej stronie coś poruszyło się w zaroślach.


//Tak działa.