ÂŁowca Burz w pogoni na Doral

[Gordian Morii]

Przyniesiono jedzenie. Każdy z marynarzy dostał należną mu rację gęstej potrawki wieprzowej z kaszą i kufel pszenicznego piwa.
Znajdujący się w tej chwili na gnieździe Nathaniel dostrzegł na horyzoncie okręt. Mały handlowy slup płynął powoli kursem bliźniaczym do ÂŁowcy Burz. Już z daleka widział złamany w połowie maszt i kilku marynarzy, którzy próbowali go ustawić do pionu. Bezskutecznie póki co.

//: Widzi to tylko siedzący na gnieździe Nathaniel

-Jak najbardziej. Trafna uwaga. Weź ze sobą kogoś do pomocy.

[Progan]

- Jasne, Rakbarze, pomóż mi z armatą.- powiedział i poszedł po centymetr krawiecki. Zszedł na dolny pokład aby obadać miejsce, w które uderzyła armata dzisiejszej nocy.

[Rakbar Nasard]

Rakbar, dotychczas mało wyrazisty, poszedł by pomóc. Oszacowanie zniszczeń postanowił zostawić kompanowi, a sam zabrał się do poprowadzenia armaty w miejsce, w których stała pierwotnie.
- Co to teraz produkują... - mówił, pchając. - Kiepskie zabezpieczenia to ma, Gordian powinien w stoczni zgłosić reklamacje. Zginęlibyśmy w czasie szturmu od własnej armaty, co za porażka...

[Nawaar]

Nathaniel siedząc na bocianim gnieździe rozglądał się dookoła, aby coś ujrzeć poza wodą i samą wodą. Miał jednak szczęście się wcześniej najeść do syta, bo od samego patrzenia zjadł by coś. Gdy nagle jego elfim oczom ukazał się statek handlowy ze zniszczonym masztem i styranymi ludźmi. Widocznie mieli mniej szczęścia od naszej jednostki. Jednak elf musiał zgłosić odkrycie. - Kapitanie!. Statek, przed nami!. Poważnie uszkodzony!. Wykrzyczał na dół trzymając się jednej z lin, a dłonią pokazał kierunek miał jednocześnie nadzieję, że obędzie się bez niepotrzebnego rozlewu krwi.

[Progan]

- Fakt, słabo - rzekł pomagając przy armacie. Kiedy ustawili ją w odpowiednim miejscu i przywiązali, mężczyzna otworzył okienko na przeciwko ściany która 'oberwała' w sztormie. Wrócili przed miejsce gdzie armata uderzyła, Progan podszedł aby z bliska to ocenić w świetle wpadającym przez uchylone okienko. Dotykał drzewa dłonią, badał siłę uderzenia
- Myślisz, że gwarancja obejmuje mocowanie dział? - zapytał z ciekawości


//: Jakie uszkodzenia?

[Rakbar Nasard]

- Pewnie, przecież to miał być par ekselans cud techniki. Przemysł stoczniowy to dobra branża, jak widać, mało wymagająca i zobowiązująca. - spróbował sam oszacować uszkodzenia, jednak bez sukcesów. - Duże uszkodzenia?

[Gordian Morii]

//:ÂŚciana była jak najbardziej cała. Lekkie wgniecenia tam gdzie uderzyło działo nie wyrządziło poszyciu żadnych szkód.

- Co to za statek? Duży, mały? Ile masztów? - zapytał.
- Aragornie, kurs lewo na burt.

[Nawaar]

- Jeden maszt!. Do tego złamany!. Wygląda na Handlowy!. To jest handlowy!. Elf mówił krótko, ale zrozumiale.

[Hagmar]

- Jest ster na bakburtę. Odparł kręcąc sterem odrobinę na lewo.

[Progan]

- ÂŁe, ledwie działo oparło się o poszycie. O, patrz, tutaj wgniecenie w drewnie. Nie znalazłem żadnego pęknięcia, z drugiej strony pewnie nawet nie ma żadnego śladu - powiedział Progan i wrócił zamknąć okienko. Kiedy to zrobił rzekł do Rakbara
- My się w sumie chyba nie znamy. Usłyszałem Twoje imię, kiedy kapitan wydawał rozkazy. Progan jestem - rzekł i wyciągnął rękę do uścisku.

[Gordian Morii]

//: Jeden panie kapitanie na łazie małutki. Egipski panie kapitanie! Egipski!

ÂŁowca Burz powoli zbliżał się do "rannego" okrętu handlowego. Siedzący na maszcie majtek mógł wyrazie zobaczyć banderę z wyszytym na nim gryfem, oraz nazwę, którą po kilku chwilach mogła przeczytać i reszta załogi. Maira

- Dobra załogo to nasz cel. Aragorn właź pod pokład, reszta przygotować się. Płyniemy pod banderą Valfden więc będą wiedzieli, że nie jesteśmy piratami a raczej chcemy im pomóc. Damy im znać, że chcemy wejść na pokład i pomóc. Gdy już zaczepimy okręty. Aragorn Ty znajdziesz swojego Dracona i rób z nim co chcesz. Załoga tamtego okrętu jest niewinna. Jak będą się stawiać to ich rozbroić i tyle. O ile nikogo nie stracili to jest nas dużo więcej. Moi marynarze zostają na okręcie, Wy dokonujecie abordażu. Ja wchodzę pierwszy. Czekać na mój rozkaz. - powiedział kapitan i wysłał na dziób okrętu Nadira, który nadał sygnał o ofercie pomocy i chęci wejścia na pokład. Na co załoga slupa zareagowała wielkim entuzjazmem.

[Rakbar Nasard]

- Dobrze, dobrze. Kapitan pewnie obciął by nam za wynagrodzenie tłumacząc się, że ma okręt uszkodzony.
- Rakbar Nasard, miło mi. ÂŁadnie poprowadziłeś uroczystość w porcie, choć sam nie przywiązuje tak wielkiej roli do bogów. Najlepiej postawić na siebie, zgodzisz się?

[Melkior Tacticus]

Melkior zaś krzątał się po pokładzie pomagając uprzątnąć powstały burdel. Przysiadł sobie w końcu na jednej ze skrzynek. Na wieść o akcji usadowił się by pomóc w zaczepieniu lin.

[Nawaar]

Elf zszedł z bocianiego gniazda, tylko dlatego że chciał być w centrum wydarzeń. Nathaniel przygotował łuk będąc już na pokładzie. Czuł lekkie podniecenie, ale nie wyrażał tego w żaden sposób czekał tylko na rozkaz Gordiana.

[Hagmar]

- Ehe. Mruknął i zszedł na dek artyleryjski zastając tam Rakbara i Progana.
- Znaleźliśmy nasz cel, może być ostro.

[TheMo]

Po zamotaniu ze sztormem Themo wziął swoje uzbrojenie i w pełni wyposażony czekał na górnym pokładzie na rozkaz kapitana samemu przyglądając się dalekiemu celowi.

[Progan]

Progan uwielbiał dyskusje. Nie czuł się w nich dobry, ani wyższy. Lubił je, bo mógł uczyć się od innych. Widzieć ich oczami otaczający świat. Dostrzegać to, czego sam mógł nie dostrzec. Kochał poznawać zdanie innych, pryzmat ich spostrzeżeń. Jednakże nie był on pewien, czuł się jakoby stąpał po piasku. Chciał kiedyś stanąć na skale.
- Nie wiem czy moja odpowiedź będzie potwierdzeniem Twoich słów, czy ich zaprzeczeniem. Ja uważam, że każdy jest trybem w wielkiej maszynie. ÂŻe każdy z nas jest dźwignią, mogącą cały poruszyć cały świat. Pytanie, czy będziemy prosić w swej drodze bogów i starać się podążać ich prawdami jest naszą decyzją. Każdy ma prawo wyboru. Nie można potępić żadnej decyzji - wiedział, że wybrnął z pytania. Nie zapomniał również podziękować
- Dziękuję za pochwałę co do uroczystości w porcie. To dla mnie miłe, ponieważ... - wielki czarny dracon wszedł pod pokład i objaśnił co się święci. Progan przełknął ślinę.
- Będziemy walczyć? - zapytał

[Gordian Morii]

Okręty powoli zbliżały się do siebie. Marynarze złapali za kotwiczki z linami służące w przypadku abordażu jednostek. Inni wspięli się na wanty refując żagle tak by ÂŁowca powoli wytracał prędkość. Gdy zbliżyli się do siebie na jakieś 15 metrów kapitan krzyknął.
- Zarzucać liny! Zrzucić wszystkie żagle.
Silne marynarskie ramiona powoli zbliżyły do siebie okręty przyciągając burtę do burty. A w tym samym czasie reszta zwijała żagle.
- Ahoj kapitanie! Rzucić trap.- powiedział Gordian, a dwóch marynarzy z handlowej jednostki przerzuciło na drugą stronę drewnianą kładkę.
- Bogowie Was zesłali kapitanie. Myślałem, że pomrzemy tu jak skończą się zapasy, mam za mało ludzi żeby postawić żagiel.
- Tak się dobrze składa, że pełnimy patrol na tych wodach, weźmiemy was na hol, do najbliższego portu. Panowie zabezpieczcie okręt. A Ciebie kapitanie zapraszam do mnie na kieliszek wina.- powiedział Tinuvel zapraszając kapitana okrętu na własną jednostkę.
//: Na okręcie znajduje się jeszcze 3 członków załogi i ewentualni podróżni.
//: Aragorn masz wolną rękę w poszukiwaniu, łapaniu i ewentualnym zabiciu swojego celu. Reszta cały czas zależna jest od moich rozkazów.

[Rakbar Nasard]

- Przepraszam, Proganie, ale jak widzisz - zły czas i miejsce na rozmowę. Musimy ją kiedyś dokończyć, w karczmie, domu czy nawet w kaplicy. - po czym wyszedł na pokład.
Rakbar wsparty na swoim kosturze, biernie przyglądał się całej sytuacji. W końcu przypiął broń do pleców, po czym stanął na granicy dwóch okrętów, bacznie obserwując nieznajomych.

[Progan]

Progan poczłapał za nim, stukając na schodkach i potem na deskach pokładu kijem pasterskim. Wspiął się po kolejnych schodach na kasztel i stanął przy balustradzie oparty to o nią to o swój kij. Przylgnął policzkiem do gładkiego drewna pasterskiej laski. Obserwował to co dzieje się na drugim okręcie.