Cichy domek nad jeziorem

[Funeris Venatio]

//Ależ kombinujesz! Nie sprawdziłeś czegoś!

"Magnus polemicum demoniae" Krzysztofa Mamińskiego. No nie, pudło.

[Lucas Paladin]

Lucas podszedł do samego końca sali. Piedestał, zgaszone świece. Może tam znalazłby coś, co przykułoby jego uwagę i wskazało odpowiedź.

// Kurwa, teraz doczytałem. ;D Ale kruczków się trzeba u Ciebie doszukiwać.

[Funeris Venatio]

Piedestałem okazało się kamienne podwyższenie, na które można było położyć rozłożoną księgę i swobodnie z niej czytać. Wokół znajdowało się kilka dużych świec. Co ciekawego, lekko ciepławych, chociaż na pewno nie gorących. Zważywszy na tempo wyrównywania się temperatury w takim materiale, ktoś musiał z nich korzystać wcale niedawno. Na pulpicie dodatkowo znowu narysowana dwa smoki w tych samych kolorach, z tym, że te były ze sobą splecione w uścisku, walczyły. Niewielkie owalne wgłębienia znajdowały się tym razem na końcach ich ogonów. Pod spodem zaś napis: Nie wchodź dwa razy do tej samej rzeki, gdyż zgubnym jest to.

[Lucas Paladin]

Zagadka była wręcz oczywista dla Lucasa. Wcześniej włożył pierścień do kształtu przy brązowym smoku, zatem teraz należało umieścić klejnot w ogonie zielonego smoka. Rycerz wykonał więc zamierzoną czynność i czekał na kolejne efekty, nadal był gotów do walki i trzymał broń w pogotowiu.

[Funeris Venatio]

Lucas usłyszał zgrzyt i poruszające się kamienie za sobą. Ujrzał jak podłoga obsuwa się, tworząc szerokie schody prowadzące głęboko w dół. Byłe ciemno.

[Lucas Paladin]

Znowu to samo... Na szczęście mam tę durną pochodnię przy sobie. Rycerz nie ukrywał irytacji zagadkowym rozmieszczeniem posiadłości. Chciał mieć to już za sobą, chciał, zeby wszystko już się skończyło, zaginieni zostali odnalezieni, a sekta rozbita. Delikatnie stąpał po schodach, licząc, że nie narobi zbytnio hałasu, a przeciwnik nie usłyszy, że ma gości. Fakt, ciężko było być subtelnym w stalowej zbroi, ale Lucas musiał się postarać.

[Funeris Venatio]

Lucas zdążył postąpić dwa kroki na schodki, gdy doszło go cichutkie warczenie. Wykonując następny krok dostrzegł, jak wewnątrz ciemnego tunelu pojawiają się dwa świecące punkciki, oddalone od siebie o niewielką odległość. Punkty zwęziły się nieco, pomruk przybrał na sile. Lucas nie zdążył wykonać następnego kroku, gdy dwa świetliki okazały się parą oczu. Wielkie i mocno umięśnione cielsko kota zafalowało i skoczyło do przodu. Rycerz dostrzegł tylko zarys i cień, gdy coś przewróciło go na ziemię, lądując kilka metrów za nim i szarżując ponownie, chcąc zaatakować ostrymi jak brzytwy pazurami.



// 1x Sambir, szarżuje, chcąc zaatakować pazurami. Lucas leży na posadzce przy pierwszym schodku, bestię ma za plecami.

//Nie masz finiszera, ale nikt nie mówił, że będzie łatwo.

[Lucas Paladin]

Rycerz był w szoku. Bestia miała wyraźną przewagę w tej walce i Lucas doskonale o tym wiedział. Musiał jednak szybko się pozbierać i podjąć wyzwanie. Już nie takie potwory przyszło rycerzowi likwidować, toteż szybko się pozbierać i przybierając godną Rycerza postawę bojową i sięgnął po miecz, który wraz z buzdyganem miał zakończyć żywot niebezpiecznej bestii. Bestia wykonując skok narażała się bowiem na bardzo niebezpieczny cios ze strony Lucasa, cięcie podbrzusza oznaczało urządzenie gulaszu w organach wewnętrznych Sambira. Toteż, kiedy zwinny kocur wyskoczył w górę, Lucas lekko się pochylił i trzymając ostrze pionowo przerył korpus zwierzęcia i wykorzystując przewagę rąbnął go natychmiast buzdyganem w zad.

[Funeris Venatio]

Lucas założył, że bestia wyskoczy tak wysoko, że on przejedzie jej mieczem po brzuchu. Jednak plan ten nie do końca się udał, gdyż sambir skoczył raczej w poziomie, niż w pionie, atakując tylko jedną łapą, jak to wielkie koty mają w zwyczaju. Manewry rycerza nie pozwoliły jednak na satysfakcjonujące zakończenie tegoż ataku przez bestię, co doprowadziło do wyrównania stanu rzeczy. Teraz Lucas stał na nogach, a dokładnie pięć metrów przed sobą miał gotowego do ataku wielkiego kota, który był groźny jak sama śmierć. Sambir jeszcze nie atakował, czekając i obserwując bacznie swoją z dawna wyczekiwaną wieczerzę. Jego oczy przetykane czerwonymi, na pewno nie naturalnymi żyłkami, lśniły złowieszczo. Zakonnik stał trzydzieści centymetrów przed pierwszym schodkiem, a po bokach, na dwa i pół metra z każdej strony, miał regały z księgami.

//1x sambir

[Lucas Paladin]

Walka 1 na 1. To było czegoś, czego Lucas oczekiwał. Teraz nie był bezbronny, teraz to on miał przewagę. Sambir nie budził w nim strachu, tylko budził w nim determinację, wolę zwycięstwa. Wycofanie się na schody nie byłoby najlepszym rozwiązaniem, trzeba było więc zaatakować. Trzymając w lewej ręce miecz, w prawej - silniejszej buzdygan, Lucas szybko skrócił dystans i zaatakował mieczem tnąc wzdłuż łba kota, który bez problemu zblokował cios swoimi ogromnymi pazurami i natychmiast kontraatakował. Rząd ogromnych zębów zalśnił przed twarzą Lucasa, który jedynie szybkim uskokiem uchronił się przed pozostaniem królkiem doświadczalnym dla uzębienia Sambira. Wielki kocur nie odpuszczał, zakonnik ponownie odskoczył i wyprowadził cios buzdyganem z boku, jednocześnie mieczem blokując kolejny atak. Technika ta okazała się skuteczna, bowiem uderzenie broni obuchowej z czarnej rudy, niezwykle twardego materiału mocno zdezorientowało zwierzę. Rycerz wykorzystał okazję i ponownie rąbnął Zwiastunem prosto w sambirzy łeb.

[Funeris Venatio]

Sambir cofnął się o krok oszołomiony. Cios buzdyganem zamroczył go na chwilę. Jeżeli teraz Lucas nie wykorzysta szansy i nie dobije bestii, może mieć poważne kłopoty.

//Finish him!

[Lucas Paladin]

Dostrzegł swoją przewagę. Sambir był teraz bezbronny i to była szansa dla rycerza. Chwycił za swoje ostrze i szybkim, zdecydowanym ruchem umieścił miecz w pysku bestii i poprawił dla pewności buzdyganem po czerepie. Taka mieszanka nie mogła zawieźć rycerza, a mając ciało altelty cios był wystarczająco silny, aby bestię wykończyć.

// Sambir umarnął.

[Funeris Venatio]

//Wywnioskowałem z opisu.

Sambir umarnął.

[Lucas Paladin]

Mając regały z książkami po swoich obu stronach, Lucas ponownie rozejrzał się za tajemniczą liczbą. Być może w końcu w tym pomieszczeniu znajdowało się rozwiązanie tajemniczej zagadki. Zdecydowanie za dużo książek. Rycerza irytowało już to ciągłe poszukiwanie. Zlustrował również szybko pomieszczenie, aby dowiedzieć się czego może tutaj szukać.

[Funeris Venatio]

Nowo otwarte pomieszczenie robiło lekki przeciąg. Schody tonęły w mroku.

[Lucas Paladin]

Rycerz podążył wiec na schody, gdzie zamierzał się udać zanim zaatakował go wściekły Sambir. Jego irytacja pogłębiała się z każdą minutą przebywania w tym miejscu. Będąc wciąż w gotowości bojowej, Lucas rozświetlił następne pomieszczenie licząc, że tym razem rozwiązywanie zagadki się zakończy.

[Funeris Venatio]

Pomieszczenie nie było duże. Przez środek przebiegał wąski strumień czystej wody, pod przeciwległą ścianą walało się nieco kości różnych istot, w tym humanoidalnych. Trochę pachniało odchodami sambira, lecz większość spływało podziemną rzeczką. We wnęce w ścianie znajdowała się zapieczętowana magią i żelazem księga. Biła od niej ciemność. Na okładce widniały cztery cyfry, których Lucas tak uparcie poszukiwał i nazwisko nakreślone pochyłą czcionką: Orwell.

[Lucas Paladin]

Bingo! Rycerz podszedł do księgi. Przyjrzał się uważnie liczbom oraz nazwisku. ÂŻelazną pieczęć można było zniszczyć bez trudu. Gorzej było z magiczną. Do tego była potrzebna odpowiednia formuła, słowa, których Lucas mógł nie znać. Powrócił myślami do słów zapisanych w pamiętniku. Może liczba była właśnie tym hasłem? Trzeba było zaryzykować. Rycerz złamał żelazną pieczęć, po czym wypowiedział słowa:- 1984! - i liczył, że księga się otworzy.

[Funeris Venatio]

Próba złamania żelaznej pieczęci skończyła się paskudnym poparzeniem III stopnia szyi Lucasa. Z księgi w chwili mocniejszego naporu wystrzeliła struga ognia, która przylepiła się do odsłoniętej nieco skóry rycerza na jego prawej części szyi, sięgając kilka centymetrów wgłąb torsu. Poparzenie kończyło się tuż pod brodą, zwęglając człowiekowi cały zarost, jaki tam posiadał. Okazało się, że zabezpieczenie fizyczno-magiczne było ze sobą połączone. ÂŻelazo nie puściło, a magia trzymała nadal.

//Sam bym na twoim miejscu jej nie otwierał. A od początku miałem przygotowaną taką niespodziankę dla ludzi chętnych wrażeń.

[Lucas Paladin]

Rycerza przeszył ogromny ból. Tak, że aż zawył. Postanowił na razie zaniechać otwierania księgi, być może potrzebny był mu ktoś, kto potrafi złamać pieczęć.

//Co masz na myśli mówiąc sam? Rozumiem, że musze kogoś poszukać? Aha i co z tym strumieniem wody? Prowadzi dokądś, czy do ściany?