Północno-wschodnie ruiny gildii I

[Rakbar Nasard]

Nazwa wyprawy: Północno-wschodnie ruiny gildii I
Prowadzący wyprawę: Devristus
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: bycie członkiem Paktu
Uczestnicy: Rakbar Nasard


Rakbar usłyszawszy co ma zrobić, wstał z siedziska i wyszedł z sali ideologicznej. Opuścił teren mrocznego paktu i skierował się w miejsce, które podał mu Deveristus. Kierował się w stronę dawnej siedziby gildii magów, która według wcześniej zasłyszanych wskazówek, znajdowała się 200 km od wejścia do krasnoludziego miasta.

[Devristus Morii]

Krajobrazy przed Tobą były bure i kuły w oczy. Wieczorem jesień była ochydna, brudna. Niektórzy twierdzili, że właśnie wieczornych porach pani Jesień stawała się królową brzydoty. Jednakże można było to przeżyć dopóki nie zacznie padać deszcz. Mag z Paktu, Rakbar wybrał sobie nienajlepszy wieczór do podróży, gdyż właśnie rozpoczął się deszcz. Lało niczym z cebra, a Ty nie masz dokąd uciec, bo jedziesz między polami, a do najbliższego lasu zostało Ci co najmniej 20 kilometrów.

[Rakbar Nasard]

Z powodu pogarszającej się widoczności, Rakbar zaniepokoił się. To, co niewidoczne i nieznane budzi grozę w głowie maga, szczególnie takiego z bujną wyobraźnią. Dlatego swoje ciało oplótł psioniczną barierą, złożoną z czystej energii magicznej. Ten zabieg zawsze dawał mu poczucie bezpieczeństwa, dawało to parę sekund podczas ataku na ucieczkę. Chciał jednocześnie sprawdzić, jak psioniczna bariera zareaguje na padający deszcz...

[Devristus Morii]

Oprócz tego, że docierałeś do lasu, zauważyłeś na wschodzie nadchodząca burzę. Nie był to dobry zwiastun kolejnych godzin podróży.

[Rakbar Nasard]

Jako że nie znał on terenów na które zmierzał, gdyż nigdy tam nie był, postanowił przeczekać burzę. W tym celu rozglądał się na boki, czy w okolicy nie ma jakiegoś zajazdu, karczmy, czegokolwiek, by zatrzymać się na chwilę. Wypatrywał oznak życia, ruchu wśród drzew, dymu na niebie...

[Devristus Morii]

Szczęśliwie dla Ciebie ujrzałeś chatkę tuż przy samym traktacie, ale i przy samym lesie.

[Rakbar Nasard]

Rakbar ruszył w stronę potencjalnie dobrego schronienia. Nie ufał jednak pozorom, swą barierę w dalszym ciągu podtrzymywał. Gdy dotarł do domu, zsiadł z konia i przywiązał go, dając mu nieco luzu na swobodę. Podszedł do drzwi i zapukał.

[Devristus Morii]

Drzwi otworzyła Ci staruszka, która opatulona byłą w szal i szlafrok.
Czego kochanieńki?

[Rakbar Nasard]

- Potrzebuje się schronić, deszcz idzie, pani. Do wioski Tarom zmierzam, daleko to jeszcze?

[Devristus Morii]

Oj daleko! Toż Panie jesteście jeszcze przed rzeką, która znajduje się za tym lasem. Potem jeszcze spory kawałek, bo to u podnóża gór. Mój stary raz na rok tam jeździ to wiem!

[Rakbar Nasard]

- Użycz mi wiec schronu na kilka godzin, póki te wiatry groźne nie przejdą. Podróż dwa razy bardziej ryzykowna, jak żywioł przeciw tobie. - uśmiechnięty, mówił do babulki. Bełt w plecach - tego mógł się spodziewać jadąc w taką pogodę. Musiał gdzieś przeczekać.

[Devristus Morii]

Proszę proszę. Herbaty, kawy? I powiedz mi chłopcze co Ci urodziło w tej głowie, że jedziesz aż do samych gór?

[Rakbar Nasard]

- Dziękuje. - przestąpił próg domu. - Zmierzam tam do pracy - jakiej, pozostawić chciałbym tylko sobie. Dzisiaj czasy niepewne, zdradzać cokolwiek to jak wyrok wydać. Liczę na spokojny trakt. Za pożywienie dziękuje, dopiero co piłem i jadłem. - skłamał, nie wierząc w wizerunek spokojnej staruszki. - Pogoda kapryśna, jak... dziecko. - zmitygował się przed głupstwem. Kątem oka obserwował niebo przez okno. Chciał jak najszybciej ruszyć do ruin. - Podobno koło wioski Tarom jakieś ruiny czy zgliszcza są. Mąż nie skarżył się na bandytów w tych okolicach?

[Devristus Morii]

A skarżył się, ale bandyci to juz norma w tych czasach. Przynajmniej na terenach królewskich jest spokojnie i bezpiecznie. Strawy nie chcesz? Mięso kretoszczura przygotowalam.

[Rakbar Nasard]

- Nie. - odparł krótko, wpatrując się usilnie w niebo, jakby to cokolwiek miało zmienić...

[Devristus Morii]

Nagle do chatki wpadł mężczyzna, który od razu powiedział:
Stara, lać będzie całą noc! Pochowane wszystko?
Gdy się odwrócił, ujrzał Ciebie i się rozjuszył. Myślałeś, że Cię zaatakuje, lecz spokojnym głosem wysyczał
Co robisz w moim domu bęcwale. Lubisz nachodzić staruszki, zboczeńcu?

[Rakbar Nasard]

- Panie, uspokój się. Zostałem zaproszony przez obecną tu - wskazał dłonią na staruszkę - bo lało, jakby sam Adanos powódź zesłał. Zła, psia mać, pora na podróż. Odmówisz mi schronu?
Starał się grać zwykłego obywatela Valfden.

[Devristus Morii]

Oczywiście, że nie. Jednakże za schron trzeba będzie zapłacić, ale nie pieniążkami! Zrobisz coś dla mnie i będziemy kwita.

[Rakbar Nasard]

- Co takiego? - Rakbarowi powoli odejmowało cierpliwości, niewiele brakowało a tych dwoje leżałoby trupem w palącej się chałupie. Był wściekły, że zamiast wykonywać powierzone zadanie musi użerać się z motłochem.

[Devristus Morii]

Może dla Rakbara Ci ludzi byli motłochem, ale moze Ci ludzi kiedyś pomogą Rakbarowi. Jednakże wszystko od tego czy mag podejmie się zadania czy zabije tych ludzi.
Mamy problem z wielką watahą wilków w lesie. Prosiliśmy o wsparcie straży miejskiej, ale stwierdzili, że mają inne rzeczy do roboty. Dopóki wilki nie zrobią większych szkód, straż miejska nie kiwnie palcem.[/]