Masakra magią i mieczem

[Gunses]

- Ambra von Strycel - przedstawił się Elf - Jestem powiernikiem Tajemnicy Wyspy - rzekł i potem zreflektował się że plecie głupstwa
- Jestem taktykiem i historykiem. Usłyszałem wieści o tym, że wzywacie do walki. Postanowiłem się przyłączyć. Chciałbym wam towarzyszyć. Może udałoby mi się coś potem opisać w jakiejś pracy?

[Hagmar]

Aragornowi zapaliła się w głowie czerwona lampka. Nie znam go, a jeśli to zdrajca? Szpieg czy inny skurwiel od Revendera albo Lithana... Pomyślał dracon. Chociaż z drugiej strony...
- Baron Aragorn Tacticus, szef Królewskich Służb Specjalnych i od niedawna generał armii. - powiedział schodząc z konia i podając rękę Strycelowi - Miło mi poznać, i zapraszam. Będziemy musieli się do stajni zawrócić po konia dla pana.

[Gunses]

- Nie będzie takiej potrzeby - rzekł po przywitaniu i zagwizdał przez palcem. Zza roku przybiegła kara klacz. Czułą widać na znajomy gwizd. Elf wsiadł na nią.
- Możemy ruszać, panowie.

[Hagmar]

Dracon wsiadł z powrotem na czarnego jak smoła ogiera i poprowadził drużynę przez miasto.
- A więc panie Strycel jest pan historykiem. - zagadał dracon - Ciekaw jestem pańskich prac, czytać czytuje sporo acz nie mam pamięci do autorów, bardziej tytuły pamiętam. Zełgał oczywiście, ale Ambra nie mógł tego wiedzieć.

[Gunses]

- Nie napisałem jeszcze żadnego działa, które ciszyłoby się popularnością. W gruncie rzeczy, jestem teoretykiem i badaczem, nie zaś skrybą i pisarzem. Bycie historykiem w moim przypadku to pogłębianie swej wiedzy o historię nie znaną, poznawanie kultury i zwyczajów, a dodatkowo bycie świadkiem walk. Bo takie w rozwoju kulturowym zawsze przynosiły jakieś przemiany.

[Hagmar]

- Zwykle na gorsze panie Strycel. A coś o tym wiem, moja rodzina od zawsze parała się wojaczką, jedynie ojciec był dyplomatą. Mnie to nie ciągnęło, wolałem swawole i hulanki z maurenami. Mieszkaliśmy bowiem w Ishghar.

[Devristus Morii]

Panowie czasu nie marnujmy i pędźmy zaśmiał się Elf Miło mi Pana poznać, Devristus jestem.

[Hagmar]

Wiele dni później, dracon i dwoje elfów dotarło do wsi Mrozy. Była to zwykła wioska jakich wiele, tyle że ta leżała blisko nie zbadanego dracońskiego chramu. Od południa i północy osada graniczy z lasem, zaś na zachód aż do mostu oddalonego o jakieś 5 - 10km rozciąga się równina. Był świt gdy zbliżali się do wsi i ujrzeli skromne chaty. Na polach pracowali chłopi, w powietrzu unosił się zapach świeżego siana.

[Gunses]

Elf Ambra znikał na każdym postoju. Odchodził w ustronne miejsce. Bywało, że nie było go całe godziny.
Jeszcze pod koszarami, kiedy przedstawił mu się Devristus, elf Ambra obrzucił go badawczym spojrzeniem.

[Devristus Morii]

Drużyna zwolniła tęmpa i powoli wjechała do wioski. Widok tak znanych na Valfden osobistości jak Aragorn czy Devristus była dla mieszkańców czymś niezwykłym. Kiedy dojechali do centralnego placy ze studnią w środku oraz tłumem ludzi, mag rzekł Chcemy porozmawiać z sołtysem. Można?

[Hagmar]

- Witojcie zacni panowie, rad jestem widzieć tak zacne persony w tej skromnej osadzie. - powiedział pulchny, łysy człowiek z wąsem odziany w wyświechtaną koszulinę - Jestem Ziemowit, sołtys Mrozów. Co Was tu panie Aragornie sprowadza?
- Wojna. Odparł krótko, schodząc z konia i oddając chłopom w opiekę. - Wasza osada leży najbliżej linii frontu, za kilka dni przybędą tu budowniczowie z armii i umocnią teren. Wasza osada zostanie centrum dowodzenia. Ja i Devristus mamy Was przeszkolić w magii i mieczu.
- Czuliśmy że ta bratobójcza wojna i nas sięgnie. Ale spełnimy obowiązek wobec Korony z godnością i honorem. Chodźcie do karczmy, począć wam trza wszak. Jak podróż minęła w ogóle?
- Cieszy mnie wasz entuzjazm. - odparł z uśmiechem który spłoszył kilka dzieciaków, nic w tym dziwnego nie było - A dobrze Ziemowicie. Aragorn i sołtys którego baron poznał kilka lat wstecz, poszli do gospody rozmawiając o "dupie Maryni", żniwach i polityce.

[Devristus Morii]

Nie było tak źle. Mógłbym tak podróżować długo, ale czasy nie pozwalają choć na chwilę odpoczynku

[Hagmar]

Sołtys wygonił z karczmy resztę chłopów, tłumacząc że tu sprawy wagi państwowej omawiane będą. Aragorn nie reagował bo wszak sensu nie było. Karczmarz podał każdemu piwo, miejscowy trunek był słaby ale lepszy od szczyn jakie mieli na podgrodziu stolicy. Ziemowit słuchał z uwagą planów barona, wpatrywał się w mapy, opisywał okolice, każde drzewo, krzak, zagajnik, dół i tak dalej aż do mostu. Tylko jedno mu nie pasowało...
- ...Po żniwach!
- Nie mamy tyle czasu. Skomentował Aragorn.
- To tylko tydzień, potem róbcie z polami co chcecie.
- Tydzień zwłoki na wojnie? To samobójstwo, Kher nie będzie czekał tygodnia. Kto wie czy już nie atakuje choćby stolicy. Wiem że nie idzie mu dobrze, z Ekkerund wyszło 80 tysięcy krasnoludów. Wkurwili się po nie udanym ataku... Podobno oblegają jakiś zameczek w Larkos. Kher podzielił armię, ich główny atak idzie tutaj. Nie macie wyjścia, zapasy dostaniecie przecież. Zapłatę też.
- Nie zmienie zdan...
- Noż kurwa mać! Dracon grzmotnął pięścią w stół aż zadzwoniło. - Dev, albo wy panie Strycel, przetłumaczcie mu że prosze po dobroci, i nie chce wydawać rozkazu i użyć siły.

[Devristus Morii]

Powiem tak Panie Sołtysie. Jestem magiem dobrze wyszkolonym i mogę zmieść z powierzchni ziemi wszystkie Wasze plony, ale nie jestem tu po to żeby to robić. Chcę, żeby Pan spojrzał na to, że Nasi wrogowie też mogę mieć w swojej armii magów, więc oprócz plonów mogą zostać zniszczone domy, a tego nie chcemy. Bez umocnień wroga armia zniszczy także Wasze pola i ziaren nie będzie. Zostaniecie z niczym. My oferujemy Wam za to zapasy i złoto za zadośćuczynienie i poniesienie strat. Nic Pana wioska nie straci na tym, a nawet zyska. Dzięki umocnieniom domy się ostają, a Wasze pola nie zostaną doszczętnie zniszczone. Jeśli Pan się nie zgodzi po wrogiej armii, która tędy przejdzie po wiosce nie zostanie nic powiedział Elf stanowczym głosem Jest Pan z nami albo przeciw nam i Koronie Królewskiej

[Hagmar]

- Ehhh... niech wam będzie. Panie Devristusie, jak wy nas uczyć chcecie?

[Devristus Morii]

Wszystkim Wam przekażę wiedzę na temat koncentracji, abyście nie stracili panowania nad sobą, nie wpadli w szok w czasie starcia. Będzie jasno myśleć i w stanie utrzymać swoje myśli i panowanie nad ciałem. Części z Was odpowiedzialnej za sekcję medyczną i ratowniczą przekażę wiedzę na temat pierwszej pomocy. Odnośnie walki jeśli będą na wyposażeniu kostury to także mogę przekazać swoją wiedzę

[Hagmar]

- Zgoda. Zacznijcie kiedy chcecie zatem.
- A ja się przejdę obejrzeć teren. Idzie ktoś ze mną?

[Gunses]

- Ja chętnie - powiedział Ambra - I tam chciałem zamienić z panem kilka słów.

[Hagmar]

- Zapraszam. Dracon wstał od stołu i wyszedł z karczmy, oparł się o ścianę i z kieszeni wyjął papierosa. A miałem rzucić to gówno... Schował go jednak z powrotem i myślał.

[Gunses]

- Pan wybaczy -  rzekł Ambra stając obok niego - Ale nie rozumiem. Niech pan mi wytłumaczy. Chodzi o zbiory. Czemu oni nie mogą zbierać W czym to będzie przeszkadzało przy budowie umocnień? Budowlańców miała zapewnić armia. O co więc chodzi z tymi zbiorami? Czemu pan Devristus mówił, że mógłby zniszczyć całe ich pola?