Przyczajony browar, ukryty miód

[Dragosani]

- Przyda się pomoc - odparł wampir, który nie zdradzał ani nutki wahania, czy niepewności. - Hm... na początek wydestylizuj jezusonian z chrystianu. Tak, to się przyda do przemiany wody... - Przejrzał dostępna aparaturę. - Dium, weź tę rurkę... ee... wkrętną i przemyj ją w moczu. Potem zacznij skraplać bimbrinium. - Zaczął wydawać fachowe polecenia.

[Eric]

- Tak zrobię - powiedział z hardym wyrazem twarzy. Dzieło bimbru uznał za swój najwyższy życiowy priorytet, to też nawet nie przeszkadzało mu, gdy przyjmował polecenia z ust Severusa. Dlatego posłusznie chwycił rurkę, by po odejściu w kąt, obmyć ją w swym własnym, nieskazitelnie... zielonym moczu. Cóż, ten świat rządził się swymi własnymi prawami.
- Trzymaj - wręczył ociekającą płynem o niecodziennej barwie rurkę Severusowi. Następnie bez wahania przystąpił do operacji skraplania bimbrinium. Wykonywał ją mechanicznie, bo choć nie mając pojęcia o tym, jak tego typu działanie powinno się odbywać, coś kierowało jego ruchami, podpowiadając mu, jak powinien się za to wziąć.
- Może jeszcze wyciśnijmy srebrnicjum z judaszafranu?

[Adaś]

Adaś powoli zaczął się brać do pracy. Akurat wydestylowawszy jezusonianu z chrystianu nie było najmniejszym problemem. Potrafiło to każde rzymskie i żydowskie dziecko.
-A co chcesz zrobić z odpadkami czyli krzyżanem i gwoździanem?

//Edziu najprościej rzecz ujmując Adaś i Aruś wrócili, a Sleeth i Garir zaginęli w akcji i prędko nie wrócą

[Eric]

- Martwi mnie trochę brak napletanianu w tej substancji - zafrasował się widokiem dojrzanym zza ramienia Adamusa.

[Dragosani]

- Tak, przyda się. Tylko skąd weźmiemy... Hmm... - Rozejrzał się po pomieszczeniu. - Aragorn, mógłbyś poszukać jakiegoś kota? - zapytał najzupełniej poważnie. - Wyciśniemy go... - Po tym zwrócił się do Adamusa.
- Wrzuć do kolby i podgrzej, będzie potem do smaku. Taki metaliczny, fajny, jak krew. - Oblizał się jak stary zbok.

[Eric]

- Mmm - rozmarzył się, wyobrażając sobie smak substancji, której pędzeniem zajmowali się ze skupieniem godnym mnicha zen, który perswazją i 20-letnią rutyną medytacji przekonał swoje włosy do zaprzestania rośnięcia.
- Severus, podejdź no tu - powiedział, zaskoczony wynikiem wyciskania srebrnicjanu z judaszafranu. Wynikiem, oprócz tego, co wycisnął, był również sznur zawiązany w pętlę.
- Nie sądziłem, że taki będzie skutek uboczny.

[Hagmar]

Dobra. Powiedział i poszedł po kota. Po chwili wrócił z dwoma kotami i psem. Może sie przydać.

[Adaś]

Adamus znowu bez żadnych ociągnięć zaczął wykonywać zadanie. Krzyżanian pod wpływem ciepła w momencie zmienił się w konsystencje rozcieńczonego wina. Ale w momencie dodania gwoździanu, konsystencja nabrała barwy krwi. Z gotową próbką Adaś podszedł do wampira i mu podał.
-Proszę

[Eric]

- Skąd je wytrzasnąłeś? - zapytał zaszokowany.

[Dragosani]

- Hmm... - zamyślił się Sev, gdy podszedł do młodego wampira i zobaczył efekt jego pracy. - Tego nie było w planie. Ale przyda się. Przywiążemy nim kota do sufitu, aby toto z niego wyciekało. - Odwrócił się do dracona. - ÂŚwietnie. Wyciskaj od ogona, przez pysk - polecił, po czym wziął próbówkę od Adasia. Powąchał. - Idealne. Potenteguj jeszcze to. Tak do smaku.

[Adaś]

Adaś zaczął tentegować wywar dalej. Tentegował, tentegował i tentegował...

[Eric]

Pozostali bimbrownicy spoglądali na zgraną współpracę obcych przybyszów z nieskrywanym podziwem. Niektórzy robili to zbyt nachalnie, jakby chcieli odkryć recepturę przepisu, który najwyraźniej uznali za bezkonkurencyjny. Kiedy jeden z nich zbliżył się nazbyt do pracującego nad bimbrem Severusa, Diomedes bez wahania sprzedał mu kopniaka w zadek, podnosząc krzyk
- Fora ze dwora! Won mi stąd swój własny bimber tworzyć! - po czym obdarzył pozostałych spojrzeniem tak wymownym, że wszyscy odruchowo odwrócili wzrok, zaczęli pogwizdywać i przestępować z nogi na nogę.

[Hagmar]

Była jeszcze krowa ale za ciężka. A bo ja wiem skąd? To nasza podświadomość. Chyba. Więc po prostu były Dracon zabrał sie do pracy.

[Dragosani]

- Mniam - stwierdził wampir na widok wyciskanego czegoś z kota. - Dobra, tyle wystarczy. Powieś kota i zmieszaj to co wycisnąłeś z bimbrinium. No, panowie, nadchodzi czas zmieszania składników. Gotowi? - zapytał swej bimbrowniczej kompani.

[Eric]

- Jak nigdy w życiu - powiedział Diomedes i zaczerpnął głęboki oddech. Powietrze nigdy nie smakowało mu tak, jak teraz. Nawet jeżeli było zatrute szkodliwymi odpadkami wynikającymi z destylacji przeprowadzonej w niezbyt laboratoryjnych warunkach.
- Tylko nie bierz drewnianej łyżki, chyba że chcesz, żeby dopełniła recepturę - przestrzegł.

[Adaś]

Jeśli chodzi o wysoko procentowe trunki... to od urodzenia!
Powiedział z determinacją pół człowiek pół krasnal. Po czym przygotował wszystkie składniki które dotychczas przygotowywał w pocie czoła.

[Hagmar]

Dracon posłusznie zmieszał to "coś" z bimbrinium i czekał na efekt.

[Dragosani]

- Muehehehe! - Drago zaśmiał się jak szaleniec. Wziął większą kolbę stożkową. Najpierw wlał do niej trochę wody. Kilka kropel ledwie. Przecież w bimbrze nie chodzi o to, aby był zbyt wodnisty, tylko o to, aby wypalał wszystko. A woda gasi to co się pali! Kierując się tą żelazną logiką, odstawił kolbę z wodą. Do tej stożkowej zaś wlał mieszankę wyciągu z kota i bimbrinium. Zatkał wylot kciukiem i wszystko wstrząsnął. Następnie dodał jezusonian. Potem dolał roztwór krzyżanu i gwoździanu. Ponownie wstrząsnął wszystko. Na końcu dolał srebrnicjum. Tym razem nie wstrząsnął, tylko delikatnie wymieszał. Odstawił kolbę, aby roztwór nieco się ustał.
- Przydałby się lód. Ech... że też nie ma pod ręką żadnej góry lodowej... - ponarzekał. Przybliżył twarz do kolby i powąchał zawartość. Podniósł naczynie nad głowę w obu dłoniach, jakby unosił wielki skarb.
- Gotowe!

[Hagmar]

Dracon wyrwał Severusowi kolbę, powąchał. Wypił troszeczkę i rzekł:
Wyborne milordzie. Powiedział dysząc bo  takiego kopa miało.

[Eric]

- Też muszę kurwa spróbować - dobitnie wyraził swój zamiar. Chwycił rozgrzaną kolbę w gołe dłonie i zaczerpnął łyka substancji, która w najbliższym czasie miała przekonać prezydenta Stanów Zjednoczonych do tego, by się wstrzymać z tą całą śmieszną prohibicją. Mieszanka najróżniejszych składników rozgrzała gardło Diomedesa do czerwoności. Jeden łyk wystarczył do tego, by rozkaszlał się jakby nagle dostał ataku astmy. Odruchowo zaczął szukać inhalatora, ale skończyło się na tym, że musiał zastanowić się, co to w ogóle jest i dlaczego o tym pomyślał.
- Kurwa. Niebiańskie.