Semper Fidelis Ad Mortem- Zawsze wierny aż do śmierci

[Gunses]

Gunses dwa razy dobierał się do szyi Diomedesagdy ten spał, ale uparte ptaszysko za każdym razem podnosiło alarm. Gunses zaprzestał prób. Posilalł  się natomiast krwią koni spod pokładu.

[Iddeous]

Iddeous zszedł pod pokład, znalazł jakąś ławeczkę i usiadł nieopodal Garira, który miał przedstawić wszystkim uczestnikom szczegóły akcji.

[Nessa]

- Hej - przywitała się radośnie z Aerthem, zmuszając się do uśmiechu mimo kołysania. Nie zdążyła nic dopowiedzieć, bo na pokładzie pojawił się Yarpen, który chyba za nic miał kąpiele w rzece, skoro tak lubił ją zaśmiecać. Nessa skrzywiła się i spojrzała na Kruka, gdyż sądziła, że będzie miał podobne zdanie do niej. W końcu Aerth jest był bystry i oczytany, więc mógł domyślać się konsekwencji czynów podobnych temu, co przed chwilą uczynił krasnolud. - To żeśmy pogadali - westchnęła Nessa i ruszyła pod pokład, zgarniając wcześniej Ra pod ramię.

[Hagmar]

Garir stał za dużym i jedynym stołem w ładowni barki, panujący tam półmrok rozświetlało kilka oliwnych lamp. Na stole leżała mapa ukazująca deltę rzeki, przybita za róg sztyletem co miało czegoś dodać. Krasnolud nie wiedział za bardzo co ale wyglądało groźnie. No dobra, jak wiecie naszym celem jest karawana havekarów jadąca z zachodu. Plan jest taki, strzelcy ustawią się w zaroślach po wschodniej stronie. Po zachodniej będzie czekać oddział szturmowy, zaatakują po tym jak zobaczą pierdolnięcie Miltena czymś świetlistym i gorącym. Pytania?

[Arti]

 - Jestem strzelcem, więc mnie to za bardzo nie tyczy, ale walka odbędzie się na moście?

[Hagmar]

 A z czego będziesz strzelał? Bo strzał nie widze u ciebie. Tak na moście.

[Dragosani]

Severus, który przez ostatnie kilka godzin był gdzieś zerknął przez ramie krasnoluda na mapę, co nie było zbyt trudne z racji niskiego wzrostu brodacza. Zaprezentowany plan wydawał się dość prosty, zresztą jak większość planów krasnoludzkich. Mali brodacze nie przepadali za finezją. Albo uważali ją za gatunek sera. Pozostawała jednak pewna kwestia...
- Jak liczny będzie oddział eskortujący konwój? - zapytał o sprawę dość istotną. - I jakiego typu przeciwników możemy się spodziewać?

[Nessa]

Długoucha natomiast rozejrzała się za kimś, kto wraz z nią byłby po wschodniej stronie mostu i westchnęła. Może krasnoludy chowają jakiś oddzialik?

[Arti]

//: trororo... to już nie ma nieskończonych strzał .__. cholera.... jestem bezbronny w takim razie ^o^

[Nessa]

- Aerth, a gdzie twój kołczan? Na pokładzie go zostawiłeś? - zaciekawiła się elfka.

[Gunses]

- Jeśli zaczniemy strzelać do nich na moście - rzekł Gunses stając za krasnalem ze swym mistrzowsko wykonanym łukiem i spoglądając przez niego na mapę - A nasi zaczną z nimi walczyć, to ktoś może dostać strzałą.

[Eric]

Gunses dwa razy dobierał się do szyi Diomedesagdy ten spał, ale uparte ptaszysko za każdym razem podnosiło alarm. Gunses zaprzestał prób. Posilalł  się natomiast krwią koni spod pokładu.

Papuga, choć dobrze spełniała swą rolę stróża, została przez Diomedesa źle zrozumiana. Za każdym razem, gdy podnosiła alarm, Nivellen ze złością klął na fakt bycia przebudzonym przez niemiłosierne skrzeki ptaszyska, nie zważając na fakt notorycznej obecności hrabi Gunsesa w okolicach jego prowizorycznego barłogu. Wzrok wampira dziwnym trafem zawsze skierowany był na szyję Diomedesa, ale zaćmiony snem mężczyzna zdawał się nie zwracać na to uwagi. Teraz jednak obudził go gwar spowodowany omawianiem planu działania. Z ociąganiem podniósł się z beczek, z przykrością zauważając, że wszystko cholernie go boli i sen właściwie nijak mu się nie przysłużył.
- Cholera, żadnego wygodnego łóżka, żadnego - zaklął pod nosem i podszedł do stołu, na którym leżała mapa. Przysłuchał się ogólnemu zarysowi planu i pokiwał głową ze zrozumieniem.
- Jasna sprawa. Brać jeńców czy wszystkich wyrżnąć w pień?

[Hagmar]

Wystrzelimy raz, potem bierzemy się konfesjonajlnie. Spodziewamy się ze 30 chłopa w tym berserkerów. Nie brać jeńców. I mała poprawka, karawana jedzie z wschodu. Wszystko jasne? Zaczynamy za godzine. Powiedział generał.

[Nessa]

- Jak się potem bierzemy?! - szepnęła skrzywiona elfka, patrząc na niby intelektualistę, który jeszcze nie odpowiedział jej na poprzednie pytanie, ale Aerth czasami bywał w swoim świecie. Powinien znać to słowo. No chyba że to coś krasnoludzkiego. Zignorowała mistrzowsko wykonany łuk hrabiego. Phi! ÂŻeby mu przypadkiem w oczy słonko nie zaświeciło. Phi.
Poprawiła swoją broń, policzyła strzały, którymi, gdy Aerth miał kołczan lub gdzieś na statku by się takowy znalazł, mogłaby się podzielić i ruszyła na pokład, bo Kruk wciąż milczał. Pewnie za trudne dla niego słowo, o!

[Dragosani]

- Trzydziestu zbrojnych jako eskorta zwykłego transportu broni? - zdziwił się Severus. Taka liczba wydawała mu się nieco przesadzona. Czy tym handlarzom opłacałoby się prowadzić taki interes, skoro musieliby mieć taką obstawę? Fakt, biznes ten był dochodowy, ale... nieco to nie pasowało do siebie.

[Hagmar]

Na pokład wyszedł i Garir, chwycił leżącego przy ławeczce "Pissmejkera", sprawdził łoże, cięciwę i korbkę tego potwora. Kusza robiona pod dracona pasowała do krasnoluda jak świni siodło, ale jak dotąd nikt nie ośmielił się poruszyć tej kwestii. Ciekawe czemu. Krasnolud dobył jeszcze "Rozkurwiatora", oburęczny topór który sam robił i zdobił starożytnymi krasnoludzkimi zaklęciami, mającymi chronić posiadacza owej broni przed szeroko pojętym złem czy nawet zuem. Zakręcił bronią pół piruet, ostrze gładko weszło w grube drzewo masztu... No i piknie, można siec. Rzucił w eter i poszedł się napić.

[Dragosani]

Jako, że nikt nie raczył odpowiedzieć Severusowi, ten wyszedł na pokład. Tam dostrzegł krasnoluda, Garira, który zorganizował ten napad na karawanę. Krasnolud sprawdzał coś przy kuszy, która pasowała mu jak świni siodło. Albo nawet jak świnia siodłu. No ale cóż, Ravnblod z doświadczenia wiedział, ze brodaty lud nie zwraca szczególnej uwagi na takie kwestie, skupiając się na tym aby "waliło mocno!". I wtedy...
- Co do kur... - skomentował kruczy adept, gdy krasnolud wbił topór w maszt! Sev aż nie mógł uwierzyć, że brodacz jest taki ignorantem. Osłabienie konstrukcji masztu było czystą głupotą, o czym wiedział każdy, kto choć raz był na morzu podczas sztormu. Dawny wampir odprowadził wzrokiem nieokrzesanego krasnoluda, po czym pokręcił głową z niedowierzaniem i udał się na skraj barki, aby oprzeć się o burtę.

[Iddeous]

Iddeous po zakończeniu narady, udał się do składu broni. Wziął swój miecz, zbroję i nagolenniki. Po wyjściu na pokład zaczął bawić się swoim ostrzem. Czekał tylko na zejście na ląd i na rozpoczęcie rozwałki. Lubił siekać, najlepiej ludzi, ale orkami też nie pogardzi. Ba, nawet będzie trudniej. Jednak miał za sobą długie i bardzo przydatne szkolenie w Szwadronie Zagłady. Oprócz Garira był on jedynym żołnierzem na tej wyprawie. Chciał udowodnić innym odwagę i niezwykłą wprawę w posługiwaniu się bronią białą przez członków Szwadronu. - Która może być tak godzina?- spytał ni to do siebie, ni do kogo innego, spoglądając na słońce.

[Adaś]

Już było ciemno kiedy w oddali ujrzeliście zarys mostu. Niestety tylko zarys, gdyż całe niebo było pokryte ciemnymi chmurami, a do tego podnosiła się niewielka mgła. Ale kapitanowi barki nie przeszkadzało to w nakierowywaniu barki na zachodni brzeg. Widać było że ma on ogromne doświadczenie. Nie minęło kolejne półgodziny, a barka znajdowała się kawałek od brzegu, na tyle głębokiej wodzie aby bez problemu odbić. Załoga spuściła trap, dzięki czemu strzelcy schodząc na ląd mogli sobie co najwyżej zamoczyć buty. No chyba że ktoś by ich zniósł na brzeg.
Krasnal Yarpen wraz ze swoją drużyną zbliżyli się do trapu, po czym szef drużyny rzucił:
No dzieciaczki, ci co ino chcą se postrzelać to niech idą z nami
Powiedziawszy to położył na ramieniu swoją Anabell, którą cały czas trzymał w ręku, po czym ruszył trapem w dół.

[Eric]

Wrzawa związana ze spuszczeniem trapu i znacznym przerzedzeniem załogi wyrwała Diomedesa z zamyślenia. Opierał się łokciami o burtę i wpatrywał w ciemne, zasnute chmurami niebo. Wokoło było przeraźliwie ciemno, a na domiar złego zaczęła podnosić się mgła. Diomedes jednak nie uważał, by dla załogi były to nieodpowiednie warunki. Dzięki nim zdecydowanie łatwiej będzie przygotować zasadzkę, gdyż osłabiona widoczność pozbawi karawanę możliwości dojrzenia podejrzanych rzeczy. Nim strzelcy opuścili drewnianą łajbę, mężczyzna rozejrzał się za znajomą, która prawdopodobnie tutaj miała zstąpić na brzeg. Dostrzegł elfkę w krótkim przedziale czasu, podszedł do niej i położył jej dłoń na ramieniu.
- Osłaniaj mnie w razie czego - uśmiechnął się. - I powodzenia.