Stale sobą być? Cichy karczmarski zwiad w "Obieżyświacie"

[Malavon]

-Niestety groszem nie śmierdzę. A znasz jakiś inny możliwy sposób na zarobek? Czuje, że ten tutaj zedrze ze mnie wszystko i wpadnę w większe kłopoty niż wcześniej, a nie mam zamiaru oddawać się komuś takiemu jak on...Próbowałem kiedyś być najemnikiem, ba nawet starałem się szkolić w tym kierunku, ale nie do końca mi wyszło. Nie słyszałeś zatem o dobrze płatnym zajęciu?

[Gunses]

- Musisz poszukać dobrych ludzi, którzy wezmą Cię pod skrzydła. Zaopiekuję się Tobą, dadzą zlecenia. Pracujesz dla nich, ale zarabiasz na siebie.

[Malavon]

-Jestem nowy na wyspie, więc nieco trudno nawiązać mi takie kontakty. No chyba, że ty znasz jakąś grupę czy osobę szukającą rąk do pracy.

[Gunses]

- Niektórzy potrzebują pomocy osób, których nikt nie zna. Ale trzeba najpierw poznać osobę, która wskaże takich ludzi i wyjawi ich symbol.

[Elrond Ñoldor]

Tymczasem Elrond pokierował swoimi nogami w stronę dzielnicy miasta w której bardzo chciałby mieszkać i jako szanowany czarodziej, wiedział że będzie mósiał kiedyś wynieść się z dzielnicy biedoty. Mijał wąskie uliczki, bramy i inną różnorodną zabudowę miasta, aż w końcu doszedł do upragnionej dzielnicy. Zapytał się jakiejś kobiety.
- Miła dzieweczko, do ogrodów, to w którą stronę?

[Malavon]

-Spotkałem niejaką Agawę w karczmie. Nosiła podobny symbol na ubraniu co i ty. Czyżbyś coś ukrywał kolego?

[Gunses]

//Elrond
- Jak Ty się do mnie zwracasz obdartusie! - oburzyła się hrabianka - Dzieweczko?! Czekaj powiem mężowi, pójdziesz do lochu! - rzekła i chcąc pokazać jaka to z niej wspaniałomyślna pani powiedziała - Tutaj wszędzie są ogrody. Król zatrudnia ogrodników, aby jaśnie urodzeni panowie mieli zasłużone piękne otoczenie!

//Malavon
- Hę? Nie mam nic do ukrycia, zresztą, czemu pomysł, żebym Tobie się zwierzał?! No i co, że spotkałeś jakąś Agawę? I co Ci niby powiedziała?!

[Elrond Ñoldor]

- Obdartusie? - zaśmiał się głośno. - Dobra, mniejsza... - otarł łzę. - ÂŻegnam.
I jak powiedział tak zrobił. Oddalił się od szlachcianki, postanowił zdać się na instynkt. Szukał po prostu dużego skupiska drzew czy kwiatów. Starał się usłyszeć ćwierkot ptaków i szum fontanny.

[Gunses]

//Istedd
- A pójdzie pan tą drogą do końca, potem szpalerem lip aż do wielkiego podjazdu, tam biegnie wielki deptak ciągnący w górę, ku dzielnicy bogaczy. A ogrodów tam pełno, jeden przy drugim.

//Elrond
Wysoko tytułowana panna się tylko fochnęła i bez słowa poszła w swoją stronę. Ty zaś po kilku minutach spaceru zauważyłeś rozległe klomby i pracującego przy nich ogrodnika.

[Istedd]

- Dziękuję, bywaj! - rzekł i skłonił się dość sztywno i niezbyt nisko. Ot tak, żeby nie uznano go za gbura, ale zarazem żeby nie okazywać szlachetce uległości sobaczej. Po prostu był to taki miły gest ze strony posiadacza majestatycznej brody. Zgodnie z poradami tamtego skierował się drogą, na której się znajdował. Szedł i szedł. Wreszcie dotarł do jakichś drzew. Na lipy wyglądały, więc nie było lipy. Wszedł w ów szpaler. Wędrował weń do wspomnianego podjazdu. Chwilę pokręcił się tam i stwierdził, że długo już wędruje, ale bez większych narzekań odnalazł i skierował się deptakiem w górę. Trafił w ten sposób do dzielnicy bogaczy. Zdecydowanie wyglądała przyjemniej dla oka. Teraz pozostawało znaleźć pewną osobę przy ogrodach... cóż... wyzwanie się zaczęło. Wiedziony swą iście zwierzęcą intuicją jął chodzić wszędzie tam, gdzie rosło pełno kwiatków, drzewek, krzaczków i tym podobnych badziewi...

[Gunses]

//Istedd
Odnalazłeś ogrodnika... i...


//Wybierasz teraz, czy spotykasz kolejnego, czy spotykasz tego samego przy którym jest Elrond.

[Istedd]

I ogrodnik zajmował się roślinami! Nie zdziwiło go to wcale. Jednakoż zdziwiło go co innego. Coś, co wielce go uradowały, gdyż zasmucał się prawie całą drogę tym, że boli go stopa. Przy ogrodniku stał bowiem staruszek, którego znał od niedawna. Niejaki Elrond, zacny towarzysz, który zwał siebie Grzmotosławem czy jakoś tak. Uśmiechnął się jako-li wilk na ów widok, ukazując biało-żółte zębiska.
- Witaj, przyjacielu. Cudem cię chyba odnalazłem. - stwierdził i mrugnął do tamtego nieznacznie. Naprawdę sprzyjała mu dziś Pani Fortuna, bowiem w ten oto prosty sposób rozwiązał kilka znaczących problemów. A te, z pewnością, w przyszłości dałoby się mu we znaki. Teraz już nie musiał szukać całej drużyny.

[Elrond Ñoldor]

- Zaiste, bogowie muszą nad nami czuwać. Zarobiłem na browara i odesłano mnie tutaj. Więc jestem. Biegamy za tymi księżycami, nawiasem dowiedziałem się że to litera "C" po prostu, aż zaczynam zapominać, czy nas nie wysłano po informacje, czy dla hecy by pomóc zbirom w ich drobnych utrapieniach... - otarł pot z czoła. Słoneczko przygrzewało. Chyba. - To co? Zabieramy się za tego ogrodnika? - dodał szeptem...

[Istedd]

- Dobrze tedy. Ja zaś zarobiłem to, com wydał na żarcie i napoje dla Agawy. Rzeczywiście, ciekawa się rodzi sytuacja. Sprawa w burdelu, jak mniemam załatwiona... to dobrze. Ja w tym czasie odwiedziłem karczmę i targ. Tedyśmy sporo spraw załatwili. Ciekawe, jak radzi sobie Malavon. - rzekł zastanawiająco i wzruszył ramionami. Sam się nie spocił, jeno nogi go bolały. Cóż... pozostawały jeszcze ogrody, w których teraz się znajdywali, toteż przystąpił od razu do dzieła. Mianowicie zgodził się z tamtym kiwnięciem głowy.
- To ten? - zapytał niezbyt przekonany. Nie przyjrzał się raczej jegomościowi, gdyż zajęty był rozmową z Elrondem. Dodatkowo jakoś usta go piekły od długiej przemowy. Spróbował wysyłać tajemniczą, niewidzialną energię, która miała nakłonić staruszka do przejęcia inicjatywy w rozmowie z opiekunem roślin.

[Elrond Ñoldor]

- Nie mam zielonego pojęcia - przyznał po chwili zadumy. - Mieliśmy po prostu udać się do ogrodów, a kto będzie jednym z tych "C"? Nie wiem... - mówiąc to, starał się dostrzec charakterystyczny znak.

[Gunses]

Był bardzo późny wieczór, a Twoje oczy (pewne z zaawansowaną jaskrą i kurzą ślepotą) mało widziały. Ale dojrzałeś na ramieniu literkę C u ogrodnika.

[Elrond Ñoldor]

I na pewno starzec miał jeszcze zeza... - Idziem. To on - wypalił Elrond i podszedł do ogrodnika...
- Pięknie rosną... - skomentował roślinki przy których pracował nieznajomy.

[Istedd]

Istedd nie spostrzegł zaś jakiejkolwiek wady wzroku tamtego. Jednak naszemu warchołowi trudniej byłoby dostrzec belkę w oku Elronda, niźli belkę w jego włosach! Czy w swojej brodzie? Coś na ów kształt. Nigdy dobrze nie pamiętał tych dziwnych powiedzeń. Wolał je samotrzeć tworzyć. Ot tak teraz stwierdzić mógł, że rośliny rosły jak rośliny! Wielce z pewnością mądrym było to stwierdzenie, acz geniuszu byłej moczymordy zły los nie dostrzeże. Nie wzniesie się tedy na skrzydła geniuszu i wspaniałości, a także sławy, chwały, itp. Nie mówił nic. Niechże towarzysz jego zajmie się konwersacją. Poza tym trochę niekulturalnie byłoby wcinać się w rozmowę, dlatego zajął się czym innym. Mianowicie oszacował stan swych butów. Nieco też się oddalił, ot o dwa kroki. Oczywiście nie podsłuchiwał celowo! Po prostu rozmowa tamtych była dostatecznie głośna!

[Gunses]

- A no dbamy o nie..

[Elrond Ñoldor]

- Ostatnimi czasy ja i mój cichy kumpel - wskazał głową na tamtego [/i]- wykonujemy różne prac dla naszych wspólnych znajomych... Takich któży mają pewien charakterystyczny znak...[/i] - wskazał na ramię ogrodnika.