Kruk pośród Wron

[Adaś]

Usłyszawszy pożądaną informację ruszyłem w kierunku drzwi. tuż przed nim odwróciłem się i powiedziałem w kierunku karczmarza, równocześnie kiwając palce ku przestrodze:
-Ja tu jeszcze kiedyś wrócę. I ten pokój ma być wtedy wypucowany na glanc! Bo jak nie...
W tym momencie urwałem i bez słowa wyszedłem. Udałem się prosto w kierunku bramy głównej, przy której znajdowała się niewielka stadnina. Spokojnie osiodłałem na miejscu konia, po czym prowadząc go udałem się na trakt. Kiedy tylko znalazłem się po za bramami miasteczka, pogłaskałem Taktikuska po szyi. Po tej krótkiej spoufalającej czynności dosiadłem go, spiąłem ostrogi i krzyknąłem głośne-Wio! Koń jak na komendę, stanął dęba po czym popędził w morderczy cwale. Przytulony do jego grzbietu pędziłem tak kilometrami robiąc, tak jak poprzednio krótkie postoje na napojenie konika.
W tym morderczym cwale mijały nam kilometry, późnym wieczorem na południowym trakcie odnalazłem, niewielką gospodę. Zatrzymałem się tam na noc, aby dać wypocząć przede wszystkim Taktikuskowi. W końcu nie chciałem zajechać go na śmierć. Co nie? Następnego dnia w pełni wypoczęci ruszyliśmy dalej. Droga mijała tak jak wcześniej, dość szybko. Na tyle szybko, że następnego dnia w trochę popołudniu stałem na niewielkim wzgórzu. Z owego pagórka, widać było całą wioskę Markham. Nie zastanawiając się długo, spiąłem konia, po czym bardzo wolnym krokiem ogiera wjechaliśmy do miasteczka....

[Hagmar]

Niewielka miejscowość leżąca w gminie Tumin. Miasteczko znajduje się 100 kilometrów od dawnej siedziby Zakonu ÂŚwitu. Do miasta rzadko zaglądają karawany kupieckie. Miejscowi żyją głównie z utrzymywania archeologów, zajmujących się pobliskim chramem. Prócz tego miasto utrzymuje się z myślistwa, skromnego rzemieślnictwa oraz nielegalnym handlem artefaktami Draconów. Po za tak oczywistymi budynkami jak: zamtuz i karczma oraz niewielkie zakłady rzemieślnicze. Znajdziemy tutaj niewielką kapliczkę Zartata. Przejeżdżając przez bramę twą uwagę zwróciły opaski na mosiężnych pancerzach straży... Czerwone słońce.

[Adaś]

Gdy tylko wjechałem do miasta ujrzałem popleczników zgromadzenia. Od razu zrozumiałem że informacje które otrzymał dracon były prawdziwe. Kto by pomyślał, że na takiej zapadniętej dziurze, znajdą się takie mendy. Choć co by nie było, takie zagranie było logiczne. W końcu sam bym się na jakiś obrzeżach, przygotował do frontalnego ataku.
Jak tylko wjechałem i rozejrzałem się po mieście, udałem się w kierunku niewielkiej stadniny. Znajdującej się zaraz po prawej przy murze. Odstawiwszy konia, rozkulbaczyłem go i udałem się do mojego ulubionego budynku w każdym mieście/miasteczku/wiosce/takcie. A był to budynek w którym można było uzyskać wszelkie informacje. A budynkiem tym był, żaden inny jak zamtuz karczma.
Wychodząc ze stadniny, trudno było nie dostrzec, ogromnego szyldu z napisem "Karczma pod kozą". Od razu skierowałem się, w kierunku owego budynku. Przekroczywszy próg ujrzałem niewielką liczbę ludzi. Oczywiście rozumując słowo niewielką jako lnie zadurzą liczbę ludzi w karczmie, jak i nie za małą. Wręcz w sam raz. Me pierwsze kroki w karczmie skierowałem w kierunku najlepiej poinformowanej osoby w mieście. Czyli karczmarza. Stanąłem za ladą i powiedziałem:
-Piwa, jeśli można prosi dobrodzieju.
Otrzymawszy piwo do ręki, wypiłem zachłannie parę głębokich łyków, po czym spytałem zadowolonego karczmarza.
-A pannocku, można by było zadać parę pytań dotyczących miasteczka? Bo wiecie pierwszy raz tu jestem.

[Hagmar]

A proszę, 2 grzywny panie. A ten no pytania... zadawajcie.

[Adaś]

Proszę bardzo.-Położyłem dwie grzywny na ladzie, u wcześniej wyjmując je z sakiewki.  Pociągnąłem kolejny łyk piwa bo czym spytałem, dokładniej owego pana, o jego pogląd:
-Powiedz mi panie karczmarzu, co tu się dzieje? Skąd ci strażnicy z czerwonym słońcem na opaskach? 

[Hagmar]

A, było to tak jakoś jesienią zeszłego roku jak rycerze z czerwonym słońcem i kapłan pojawili się w mieście. Ja tam do religii nic nie mam, no ale zaczeli głosić swoje  poglądy. Z początku kapłan z świątyni Zartata i komendant Loredo chcieli ich za te no... herezje na pal nabić chcieli. Ale kapłan Korin, ten z Zgromadzenia, przekonał ich i całe miasto i tera są o.

[Adaś]

Wysłuchałem spokojnie bajania starego karczmarza, który nie był aż tak stary, choć był bardzo młody, ale trochę starszy. Kiedy tylko zakończył, swą jakże krótką opowieść, zapadłem w chwilę zadumy. Zastanawiałem się nad tym, o co mogę zapytać, lub zrobić. W pewnym momencie łyknąłem znowu piwa i mnie olśniło. Kto by pomyślał że chmiel ma tak zbawcze działania, które rozjaśniają umysł. Rozsiadłem się jeszcze najbardziej po czym spytałem:
-A powiedz mi panoczku, czy przyjmują oni ludzi, pokroju najemników, typu ja?

[Hagmar]

Tak, przyjmują.

[Adaś]

A gdzie znajdę punkt rekrutacyjny, do owej "armii"?

[Hagmar]

W świątyni, na rynku.

[Adaś]

-Dziękuję bardzo.
Po tych słowach dopiłem resztkę piwa, po czym wyszedłem z karczmy. Opuściwszy budynek, stanąłem na progu i zacząłem się rozglądać po okolicy. Definitywnie teraz się spostrzegłem że owa karczma, z której dopiero co wyszedłem, znajduje się na skraju owego rynku. Bacznie zacząłem się rozglądać po wszystkich budynkach. Z daleka ujrzałem, chyba budynek z najwspanialszym szyldem, w całym mieście.  Szyld ten informował każdego przechodnia, o tym że w tym budynku znajduje się pierwszej klasy dom rozpusty.
Mimowolnie ruszyłem w kierunku tegoż budynku. W połowie drogi musiałem stanąć, gdyż przypomniało mi się co miałem właśnie zrobić. Z lekko zawiedzioną miną, ruszyłem w głąb ogromnego placu handlowego. Równocześnie powtarzając sobie w myślach słowa: Jeszcze będzie na to czas. 
Na placu panował ogromny ruch. Miałem ogromny problem w przedostaniu się do świątyni. A dostrzegłem, ją  gdy tylko odbiłem w kierunku centrum placu. Po dłuższym czasie przeciskania się między moherami kupującymi, dotarłem do bram świątyni. Lekko uchyliłem drzwi, po czym tam się wślizgnąłem do środka, po czym rozejrzałem się wewnątrz w poszukiwaniu rekrutanta...

[Hagmar]

ÂŚwiątynia nie była duża, kilka rzędów ław i bogato zdobiony ołtarz. Jej wystrój... cóż... gdyby nie chorągwie z czerwonym słońcem spuszczone z pięterka było by nawet przytulnie, po za tobą było tu kilka modlących się osób i odziany w czerwoną szatę kapłan.

[Adaś]

Rozejrzawszy się dokładnie po świątyni, postanowiłem grzecznie usiąść i po udawać człowieka wierzącego, non stop słuchającego głosu bogów z radia. Siadłem w ostatniej ławce. Chciałem się zaciągnąć do zgromadzenia, w oczywistych celach. A tu ładnie mówiąc dupa. Ani żadnego żołdaka, ani innego biurokraty. Postanowiłem zagadnąć jedynego z kapłanów, znajdujących się aktualnie w środku. No ale niestety menda się modliła. A przerywanie mu rozmowy z bogami było nie wybaczalne. Postanowiłem odczekać, aż owy człowiek poplotkuje sobie ze swoim bóstwem.
Trochę czasu musiałem czekać, i kto by pomyślał ile zbereźnych rzeczy może przyjść do głowy, w głupiej świątyni. Dzięki chwili takiego rozmyślania, wpadła mi do głowy pewna riposta, która może się kiedyś przydać. Kto wie? Ale wracając do meritum, po danym czasie który upłynął, kapłan przestał się modlić. Wstał i ruszył w kierunku wyjścia. teraz była okazja go zagadnąć. Szybkim krokiem wyrównałem do niego, oraz pewnym głosem, spytałem:
-Czcigodny ojcze! Słyszałem że w tej świątyni mogę się zaciągnąć do Czerwonych płomieni. Mógł byś mnie nakierować?

[Hagmar]

Witaj wędrowcze. Jestem Korin, kapłan ognia, a więc szukasz oświecenia? Pozwól za mną. Kapłan zaprowadził Cię na tyły, do małego pokoiku będącego czymś w rodzaju biura. Na dębowym biurku za którym usiadł człowiek leżało sporo papierów.
Co Tobą kieruje synu?

[Adaś]

Powolnym krokiem udałem się za kapłanem. Kiedy znaleźliśmy się jakby w jego biurze, usłyszałem pytanie kapłana. Zacząłem mu odpowiadać, bardzo wiarygodnym i spokojnym głosem, można wręcz rzec że jak znakomity aktorzyna, na którego grę każdy by się nabrał:
-Widzisz ojcze jak sam zauważyłeś, szukam tutaj oświecenia. Chce zmienić przez to swoje trudne życie.

[Hagmar]

//To jest elf, pomyliłem się. Zara edytne.

Wielu go szuka, acz niewielu je odnajduje. Brakuje nam świętych wojowników. Opowiedz mi o sobie.

Korin, kapłan ognia
Wyposażony w:
Nazwa odzienia: Szata
Rodzaj: zbroja miękka
Typ: szata
Wytrzymałość: 6
Opis: Uszyta z 100 sztuk Gelrothu, chroni maga przed odpryskami jego własnych zaklęć.
Ponadto zatrzymuje naturalną temperaturę ciała niezależnie od temperatury otoczenia.
Wymagania: Używanie zbrój miękkich

Magia:
Naurangol
I Stopień Wtajemniczenia:
- Ognista Strzała
- Ognista Aura
- Lekkie Leczenie

II Stopień Wtajemniczenia:
- Kula Ognia
- ÂŚrednie Leczenie

Atrybuty wyuczane
+ Projekcja Astralna
+ Koncentracja
+ Medytacja
+ Teleportacja
+ Alchemia
+ Telekineza

Dziecię Nalasa
Dziecię lasu
Sokole oko
Potencjał magiczny

[Adaś]

Usłyszawszy prośbę o moją historię trochę mnie zaskoczyło. No w sumie mogłem się tego spodziewać.  Zrobiłem smutną minkę o taką:  i zacząłem opowiadać, oczywiście kompletne bzdury:
-Kiedy miałem 14 lat, zmarł mi ojciec. Był to dla mnie okropny cios, a jeszcze gorszy dla matki. Tak podupadła na duchu, że rok później zmarła. Nie wiedząc co robić zabrałem się z okoliczną grupą bandycką, zostawiająć rodzeństwo z sąsiadką. Chyba ta grupa się zwała Szczurami. No ale mniejsza o to, podróżowałem z nimi, grabiłem, mordowałem, i tak dalej. Po latrach zacząłem źle sypiać, miewać koszmary z twarzami osób które skrzywdziłem. Przez to wpadłem w alkoholizm. Zatapiałem się codziennie w wódce. Bandyci mnie zostawili, gdyż nie byłem im przydatny, bo non stop na bani chodziłem. Pewnego dnia dotarło do mnie że tak dłużej być nie może. Odzyskałem swój miecz, i ruszyłem w świat. Kiedy tutaj dotarłem, oraz się o was dowiedziałem, dotarło do mnie że tutaj doznam jak to sam pięknie ująłeś, oświecenia. Mam także nadzieję, że choć trochę po przez służbę u was odkupię swe grzechy. -Po tych słowach zawiesiłem głowę, ze smutną miną. Oraz zapadłem w milczenie.

[Hagmar]

Ciekawa historia, acz wiele takich słyszałem. Kapłan wstał i podszedł do okna. Słyszałeś o Aragornie Tacticusie?

[Adaś]

Nie podobało mi się to. Coś czułem że kapłan nie bardzo mi wierzył, a do tego zadał trudne pytanie.  A samą czarną mendę. Nie miałem innego wyboru, zacząłem do niego cichutko podchodzić, rozkładając ciężar ciała na całe stopy. Tak jak mnie trener uczył. Obuwie mi bardzo przy tym pomogło, gdyż było wykonane z miękkiej skóry. A co za tym szło kroki dzięki temu były bardzo ciche. Równocześnie odpowiadałem mu na pytanie, odpowiednio stymulując głosem:
-Trudno go nie znać. Na trakcie wiele się słysz o jego przygodach, oraz wyczynach. Choć jeśli chodzi o moje skromne zdanie, jest to zwykły zadufany w sobie szlachcic, co z pieniędzmi nie ma co robić...
W tym momencie urwałem, byłem na tyle blisko że zdołałem dorwać się do kapłana. Szybkim ruchem prawej ręki chwyciłem go za usta, a natomiast pod lewą wynurzyło się ukryte ostrze. Które w momencie przebiło kark przeciwnika. Było można powiedzieć po walce, która trwała ułamki sekund. Osunąłem powoli zwłoki na ziemię, wciągnąłem pod biurko, po czym zacząłem przeszukiwać dokumenty, leżące na biurku w poszukiwaniu czegoś ważnego...

[Hagmar]

Znalazłeś masę dokumentów i map, nazwiska, kontakty, miejsca... istna kopalnia informacji. Ktoś zaczął pukać do drzwi...