W głąb dracońskich ruin.

[Gunses]

Gunses usiadł na pobliskim murku. Nie wiedział czy wracać czy nie...

[Isentor]

//Warcisław nie pisz głupot.


- Tego szukałem. Wykrzyczał Isentor.

[Koza123]

Konrad słysząc słowa króla podszedł do swego niego. Był ciekaw, co władca mógł znaleźć.

[Malavon]

Malavon również został. Skoro zaszedł tak daleko, nie zamierzał teraz wracać z powodu zmęczenia czy bolącej ręki. Musiał być twardy i pokazać, że można liczyć na jego pomoc. W jakiejkolwiek formie.

[Isentor]

- To księga traktująca o klątwach i złych urokach. Muszę ją dokładnie przestudiować. Nie mniej jednak już teraz widzę, że może być przydatna w zneutralizowaniu mgły.
- Aragornie?

[Dragosani]

Zeleris również został i zszedł do biblioteki. Tam zaś, słysząc radosny okrzyk króla i widząc, ze jest on prawie skory do wesołych pląsów na stole z racji swojego znaleziska, podszedł do niego. Słowa władcy były dla niego jednocześnie wspaniałe, neutralizacja mgły byłaby prawdziwym cudem. Ale była w tym też zła strona.
- Neutralizacji mgły? - zapytał retorycznie. - To... no cóż, świetnie. Gdyby się udało Valfden nie byłaby odcięta. Ale pozostaje kwestia Lewiatana. - wspomniał o stworze morskim. - No i gdy pozbędziemy się mgły chyba oczywistym jest to, że siły Meaneba ruszą do ataku. A nie wiemy jakim siłami on właściwie dysponuje. - to nie tak, że nie chciałby aby mgła zniknęła. Po prostu dostrzegał zagrożenia z tym związane. 

[Isentor]

- Zdaje sobie z tego sprawę Flamel. Demony to jednak nie żeglarze. Jeśli nie usuniemy mgły i nie wyślemy posiłków na kontynent świat jaki znamy czeka kres.

[Dragosani]

- Nie twierdzę, że nie należy jej usuwać, królu. - odparł mag. - Jedynie dostrzegam zagrożenia. - dodał. Uśmiechnął się lekko. - A świat jaki znamy kończy się z każdą chwilą. Jest taka doktryna filozoficzna, która mówi o ciągłych zmianach i braku jako takiej teraźniejszości. Ogólnie niezbyt dobre, tak według mnie. No ale to nie ma znaczenia. Usunięcie mgły i wojna jest nieunikniona. Jak to powiedział, lub raczej napisał, kiedyś pewien pisarz "Tak trzeba". - wtrącił, aby nie drążyć dalej tematu. Wiedział, że trzeba coś zrobić, aby powstrzymać Meaneba. W przeciwnym razie z pewnością w końcu zostali zgładzeni, a sam Meaneb ruszyłby na podbój innych światów. Jeśli jeszcze tego nie zrobił. 

[Hagmar]

Dobrze to słyszeć Panie. A zatem wracamy. Warcisławie, porozmawiamy po powrocie, idźcie... ja muszę zamienić dwa słowa z królem. Aragorn odczekał aż pozostali wyjdą z biblioteki. Panie? Czuję że czegoś ode mnie oczekujecie... czegoś specjalnego, wymagającego talentów moich ludzi. Mam zacząć szkolić ich do walki z fizycznymi demonami? Mam tu na myśli zakup srebrnej broni i teorie jak to zabić. Pierwszy raz od 500 lat mam obawy że nie dam rady, walczyłem z ludźmi, orkami, nawet z elfami. A demon? Nigdy nie widziałem fizycznego demona.

[Isentor]

- Wyposażenie się w srebrną broń to dobry początek.

[Koza123]

Konrad zgodnie z rozkazem mistrza opuścił bibliotekę.
-No, proszę. Tak krótko tu jestem, a już byłem świadkiem czegoś, co może odmenić losy naszego królestwa. -myślał. Młodzieniec zastanawiał sie także, o czym mogą teraz rozmawiać król i Aragorn.

[Hagmar]

Mhm, w sumie to walczyliśmy z fizycznym demonem. W Ekkerund, tyle że on miał jakieś pięć pięter wysokości. Rozmawiając wyszliśmy z chramu, świtało. Aragorn spojrzał z utęsknieniem w stronę wybrzeża i... Nie to nie możliwe... statek? Dla pewności wzleciał w górę, nie mylił się, na wybrzeżu leżał rozbity Myrtański okręt. Panie, okręt na wybrzeżu. Myrtański galeon! Porządnie poobijany, ale widzę... Na bogów! Ktoś tam żyje!

[Koza123]

Konrad spokojnym krokiem wyszedł z chramu w ślad za swym mistrzem. Słysząc jego słowa nie krył zdziwienia. W jego głowie pojawiło się nagle tyle pytań.
-Jak to, żyje? To przecież niemożliwe!-powiedział po chwili.

[Malavon]

Elf wyszedł spokojnie na zewnątrz czekając na resztę towarzystwa. Gdy usłyszał o statku, podszedł do tej sprawy spokojnie. Nie wiadomo co to odkrycie będzie ze sobą niosło. Wolał zatem poczekać na zdanie innych, specjalistów.

[Patty]

Stałam spokojnie na uboczu grupy, oszczędnymi ruchami czyszcząc miecz z ludzkiej posoki. Mój wzrok przykuł dopiero Aragorn, wychodzący z królem z chramu. Sama treść ich rozmowy mnie nie interesowała, jednakże w jednej chwili dracon przerwał konwersację i wzleciał w powietrze. Dosłyszałam jego krzyk. Statek? Wsunęłam ostrze do pochwy i zbliżyłam się do przywódcy ÂŁowców.
- Musimy im pomóc - stwierdziłam raczej oczywisty fakt, jednak czekałam na ruch króla.

[Gunses]

- Dokładnie - rzekł Gunses wstając i patrząc na wybrzeże (jaka pora dnia?) - Dokładnie Konradzie. To niemożliwe, żeby ktoś przedostał się przez mgłę żywy. No chyba, że zahibernowany wampir... - rzekł z lekką niepewnością.

[Hagmar]

Mnie pytasz? Na koń i jazda tam, wszyscy. Aragorn nie lądował, poleciał w stronę wraku.

ÂŚwita.

[Koza123]

-Wampir, nie wampir, Lewiatan może zeżreć wszystko.-powiedział Konrad trochę spokojniej. Nadal nie wierzył, aby ktokolwiek mógł przeżyć bliskie spotkanie z mgłą. Słysząc rozkaz mistrza młodzieniec natychmiast dosiadł konia i ruszył w stronę okrętu, a raczej tego, co z niego zostało.

[Patty]

Wzruszyłam jedynie ramionami i wypatrzyłam wzrokiem wrak statku, przemieszczając się w jego pobliże. Nie chciałam znaleźć się na samych deskach pokładu, to nie byłoby zbyt bezpieczne, ale znajdując się blisko niego też mogłam wypatrzeć wiele szczegółów.

[Malavon]

Malavon wskoczył na jednego z wolnych wierzchowców i popędził go w stronę wybrzeża. W krótkim czasie znalazł się na nim  obserwując statek. -Jak można im pomóc? - elf spytał resztę kompanii.