W głąb dracońskich ruin.

[Gunses]

- Tak, ale powtarzam Ci to, że nie każdy jest wojownikiem. Nie pojmujesz tego, czy tylko chcesz mnie do siebie zrazić? - rzekł Gunses, a w jego głosie dźwięczała zimna stal.

[Koza123]

-Rozumiem doskonale, co masz na myśli. A jeśli o to chodzi, to nikogo nie chcę do siebie zrazić. Po co by mi to było? Wracając do tematu, nawet jeżeli nie jest się wojownikiem, trzeba umieć się bronić. Nie można zastanawiać się nad słusznością wlaki w trakcie jej trwania. Cywile również powinni to wiedzieć.

[Gunses]

- Jednak przed walką należy pertraktować, nie uważasz? Nie zawsze przelewanie krwi jest najusłużniejszym wyjściem. Jeśli tego nie wiesz, to znaczy, że za mało przeżyłeś. A i Ty jako człowiek powinieneś teraz mieć się na baczności. Noc zapadła, wiele bestii wychodzi na żer, a Ty zdaje się całą swoją uwagę poświęcasz jakimś niefortunnym zdarzeniom z miasta. Prawda?

[Koza123]

- A zatem uważasz, że należy pertraktować z wilkiem? Cóż, w sumie, myślę, że obaj mamy trochę racji, ale też obaj w pewnych sprawach się mylimy. Proponuję zakończyć ten temat. W końcu zawsze można do tego wrócić, a jak sam zauważyłeś, zapada noc, więc powinniśmy być uważni.

[Gunses]

- Otóż to - rzekł Gunses wielce rady z zakończonego tematu. W zasadzie miał ochotę na rozmowę, ale na jakiś inny temat. Ten już przyprawiał go o mdłości. Nie zaczynał jednak niczego sam, nie wypadało a i rozmawiać nie miał pomysłu o czym.
- Noc nadchodzi, trzymajmy się w większym zwarciu. 

[Koza123]

Konrad wykonał polecenie Gunsesa. Stwierdził, że lepiej będzie zaprzestać rozmów i skupić się na obserwacji drogi.

[Hagmar]

Plotki... cii... Dracon pociągnął nosem, w powietrzu czuć było mokrego psa. Gunses, czujesz? Anv, szpica. Yarpen, szykuj Anabell. Gunses i Aragorn doskonale wiedzieli "co" ich obserwuje, problem polegał na tym że tylko cztery osoby miały a raczej powinny mieć srebrną broń. Yarpen przekazał wodze Malavonowi, samemu zabrał się za ładowanie strzelby.

[Gunses]

- Znowu? - spytał Gunses rozczarowany. W tempie eksterminacji wilczków już niedługo ich braknie. W tych częściach wyspy Gunses liczył na coś egzotyczniejszego. Nie czekał jednak długo. Wyostrzone zmysły jakie działały u niego w nocy pozwalały ocenić przypuszczalny kierunek pobytu tego co ich obserwowało. Zapach, który uderzył siłą w nos Gunsesa spowodował gwałtowny przypływ adrenaliny. Gunses wstrzymał konia, stanął w strzemionach, naciągnął łuk przyciągając cięciwę do policzka i zamarł w tej pozycji mierząc pomiędzy pokraczne drzewa.

//Jakiś opis terenu by się zdał.

[Koza123]

Atmosfera stała się dość nerwowa. Konrad miał się na baczności. Uważnie obserwował drogę w poszukiwaniu niebezpieczeństwa, o którym mówił dracon. W pewnym momencie dopadła go nieciekawa myśl. Stwierdził, że prawdopodobnie chodzi o bestie, które do tej pory znał tylko z ludowych opowieści. Wilkołaki- pomyślał.

[Nessa]

   Nessa słysząc rozkazy Aragorna skuliła się jeszcze bardziej. Było ciemno, więc dobycie łuku odpadało, zatem chwyciła rękojeść miecza, rozglądając się dookoła. Z czymś, co wymagało walki bronią z domieszką srebra, elfka szans nie miała i była tego świadoma. Liczyła jedynie, że "to coś" jest na tyle bystre, by nie atakować najdrobniejszej i najsłabszej istoty w grupie. Coraz szybciej i coraz bardziej nerwowo zaczęła poszukiwać jakiegoś znaku obecności wrogich stworzeń. Rzecz jasna dostrzec go nie mogła, ale siedzenie bez ruchu byłoby po prostu głupie w takiej sytuacji.

[Gunses]

Oczywistością było, że Konrad jako człowiek nie mógł wyczuć zapachów wilkołaków. Gunses syknął na Garika, chociaż wiedział, że ten też wyczuł to co wyczuli wszyscy Ci, którzy mieli wyostrzone zmysły. Wampir stał cały czas w bezruchu. Koń nauczony, że musi stać w bezruchu nie wykonywał żadnych akcji. Spokojnie stał i jedyne co zdradzało jego życie to para która buchała z jego nozdrzy. Była wiosna, ale noce nadal bywały mroźne. Gunses nie zmienił pozycji. Wodził powoli grotem strzały po ścianie lasu.

[Koza123]

- Gunsesie, co się dzieje?- Spytał Konrad.

[Izabell Ravlet]

Coś się działo. Wyraźnie niektórzy zachowywali się niespokojnie. Gunses zatrzymał się z napiętym łukiem, Yarpen ładował strzelbę. Zapanowała niezręczna cisza.
 - EOIAXI - mruknął mauren niemal niesłyszalnie, uwalniając jednocześnie małą cząstkę energii. Stopniowo zaczął czuć coraz więcej, lepiej widzieć, dokładniej słyszeć. Usłyszał cichy szelest. Jakaś ciemna sylwetka zamajaczyła pomiędzy drzewami. To mogło się tylko zdawać Adeptowi. Był jednak jeszcze zapach. To nie mógł być omam. Darlenit poczuł niepokój, zarówno u siebie jak i u towarzyszy. Odruchowo zbliżył się do Aragorna...

[Adaś]

Pochód nagle się zatrzymał, trochę mnie to zaskoczyło. A jeszcze do tego to poruszenie i broń chwytana w dłonie. Coś musiało się zdarzyć albo musieli coś wyczuć/usłyszeć.  Zsiadłem z konia, poprawiłem miecz i ruszyłem do reszty prowadząc ogiera za uzdę.

[Gunses]

- Wilkołaki. Albo Mroczne wilki. Nie wiem czy jeden czy więcej sztuk, w lesie. Obserwują nas, nie wiem czy zaatakują, jeśli to dzikie wilkołaki, to pewnie będziemy mieli za chwilę tutaj małe piekło. - mówił Cadacus. Nie chciał żeby jego zachowanie zdradziło bestią, że wiedzą o nich. Kontem oka wyłapał w nieprzeszkadzających mu ciemnościach ruch pomiędzy drzewami. Zaś po chwili zauważył kręcącą się w siodle Nudę. Nie był pewien, czy poradzi sobie z tym, co zaraz miało nastąpić.
- Aragornie, sądzę, że można powoli się przemieszczać. Im dłużej tu stoimy, tym bardziej kusimy los...

[Koza123]

Widząc poczynania Darlenita Konradowi przypomniało się, że jest posiadaczem runy ognia. Schował miecz, aby móc użyć czaru. Wziął runę do lewej ręki.
-Heshar. -powiedział na tyle cicho, aby nie ściągać na siebie uwagi kompanów, ani tego, co najwyraźniej czaiło się w pobliżu. Kiedy wypowiedział te słowa, tuż nad jego prawą dłonią pojawiło się coś na kształt małej, ognistej kuli.

[Arti]

 - Nie posiadam broni wykonanej ze srebra, ale mam silną wyrzutnię sztyletów. Wydaje mi się, że jest w stanie powalić wilkołaka albo przynajmniej na chwilę oszołomić. Da to czas komuś na przebicie bestii odpowiednim orężem. - rzekł po cichu młodzieniec licząc, że ktoś posiadający wymaganą broń zwróci uwagę i przyłączy się do tej małej strategii.

[Anette Du'Monteau]

Siedziałem spokojnie w kulbace obserwując otoczenie. Widziałem niespokojną minę Nudy. Zgarbiłem się trochę bardziej na koniu i sięgnąłem do cholewy buta.
-Trzymaj Nesso. To sztylet z czystego srebra na różne ewentualności. Powinien zranić dotkliwie bestie. - powiedziałem. Wręczyłem broń elfce i sam sięgnąłem po miecz z częściowo srebrnym ostrzem. Twarz skryłem głębiej pod kapturem. Ręka bez przerwy puszczała rękojeść i znów się na niej zaciskała. Kiedyś już walczyłem z wilkołakami, jednak wtedy nie miałem doświadczenia w starciu z tymi potworami. Teraz natomiast wiedziałem czego mogę się spodziewać.

[Isentor]

Widząc poczynania Darlenita Konradowi przypomniało się, że jest posiadaczem runy ognia.
-Heshar. -powiedział na tyle cicho, aby nie ściągać na siebie uwagi kompanów, ani zagrożenia, które najwyraźniej czaiło się w pobliżu. Kiedy wypowiedział te słowa, tuż nad jego lewą ręką pojawiło się coś na kształt małej, ognistej kuli. W prawej ręce dzierżył teraz miecz, natomiast tuż nad jego lewą ręką unosił się mały, ognisty pocisk.

//Nie tak używamy magicznych run. W jednej ręce trzymasz runę, zaś w drugiej wyzwala się czar. Nie możesz jej mieć zajętej przez broń.
//Jeśli nie stoimy z wiatrem to wyostrzenie zmysłów na wiele wam się nie zda. Nie zauważyłem notki MG na ten temat.

[Koza123]

// Poprawione
Oczekiwanie dobijało Konrada. Zrobił kilka kroków w kierunku Gunsesa.
-Co teraz robimy? Czy zagrożenie minęło?- wyszeptał, nie chcąc zwracać na siebie uwagi.