Tańce z liszami - Na ratunek Aragornowi

[Gunses]

Gunses wyprostował się. Wiedział, że słońce powolnie ale chyli się ku zachodowi. Było ciepło, chociaż na pełnym morzu wiatr orzeźwiał to i tak było ciepło. Gunses odziany w szatę i płaszcz cieszył się, że jego ciało jest odporne na tak wysokie jak i niskie temperatury. Zaczynał głodnieć...
Przelotem rozejrzał się po pokładzie. Złowił ruch głowy Czarnego Dracona.

[Elrond Ñoldor]

Nacjo nie odpowiedział. Nosferowi zawsze wydawało się, że jest jedyną osobą w Zgromadzeniu która ma poczucie humoru. A reszta długowiecznych zamiast się do niego przyłączyć, patrzała jak na dzieciaka. O tak. Gnijcie przez tysiące kolejnych lat w tych waszych sztywnych pozach... myślał wówczas. Miał niecałe trzydzieści lat. Nie chciał spędzić kolejnych tysięcy jako jakiś snob. Krwawego schował do pochwy na plecach. Pomacał się po masce. Nie pocił się. Nie śmierdział. Słońce i jego ciepło działało całkiem inaczej na niego i jego najbliższych towarzyszy. Oparł się o burtę i obserwował tych, którzy znajdowali się aktualnie na statku. Zachichotał widząc starania człowieka, coby nikt nie zauważył jak popija sobie chyłkiem.
- Ząbków nie wybiłeś? - zagadał do nieznajomego.

[Nessa]

   Czyżby dracon był chory? Elfka zmartwiła się. Nikt nie kaszle bez powodu. Chociaż może wleciała mu do paszczy (nie, "buzia" przy takich kłach jest za delikatnym określeniem, a "usta" nie przyszły narratorowi na myśl) jakaś muszka? To uspokoiło Nudę. Choć nie! Biedna muszka!
   - Wszystko w porządku? Może chcesz coś do picia? - zapytała grzecznie. Zgadzała się z magiem i jego opinią dotyczącą mężczyzn w maskach, jednak ważniejsze było zdrowie Zelerisa. To oczywiste. Poza tym nie chciała otwarcie kwestionować decyzji Zeyfara. Gdy usłyszała słowa dracona o "nożu wbitym w plecy", odwróciła się przodem do pokładu za sobą mając jedynie wodę. Lepiej obserwować mężczyzn w maskach i popaść w paranoje zwaną ostrożnością.

[Gunses]

Gunses przysłuchiwał się rozmową. Chociaż słońce nie osłabiało go, słuch wampira był wyostrzony tylko nocą. Gunses nie był jednak tylko wampirem. Był hybrydą. Połączeniem wampira i bestii, której przymioty utrzymywały zmysły wyostrzone przez cały czas. Wampir słuchał więc. A miał czego. Z jednej strony Dracona, z innej Juliana.

[Eric]

Diomedes posłał zamaskowanemu człowieczynie podejrzliwe spojrzenie. Teraz, jak widać, ta szaleńczo ważna tajemnica nie należała tylko do niego. Z lekkim wyrazem zawodu dla swoich poczynań, które okazały się nie dość dobre, by nikt nie spostrzegł się jego ukradkowemu popijaniu, odparł z niepewnością:
- Nie... - po czym szybko zrozumiał, że musi działać natychmiastowo. - Pewnie chcesz sobie łyknąć, albo powiesz pozostałym? - uderzył w punkt. - No nic. Nie mam wyboru. Zresztą lepiej napić się z kimś niż samemu. Ale dyskretnie proszę. To tylko jedna flaszka, a na całym pokładzie jest nas, no... - zaciął się, rozglądając wokół. - Dużo. A przy okazji będziesz miał okazję mi powiedzieć, kim wy właściwie jesteście - dodał niekulturalnie i wyjął flaszkę ponownie. Zasłonił ją ręką, gdy podawał ważny artefakt zamaskowanemu kompanowi. Nie chciał, by refleksy słoneczne na szkle zwróciły uwagę pozostałych.

[Julian]

Dziwny ten nieznajomy. Lubię takich.
Niestety nie. A ty nie pociąłeś się jeszcze tym ciętym językiem? - odpowiedziałem pytaniem na pytanie.
Paliłem nadal w ustach fajkę i obserwowałem morzę, czekając na reakcje nieznajomego.

[Elrond Ñoldor]

Nosfer rozglądną się na boki. Ra był zbyt pochłonięty ukradkowym podsłuchem by zwrócić na niego uwagę. Przyjął chyłkiem butelczynę od człowieka i odchylił lekko maskę. Nikt nic jednak nie mógł zobaczyć. Już się o to postarał.
- Dziękuję. Przedni trunek - odpowiedział. - A jesteśmy myśliwymi. Wiem że normalni myśliwi nie biegają ubrani w ciężkie płaszcze i maski, gdy na zewnątrz słoneczko sobie ładnie dokazuje, ale nie jesteśmy zwykłymi myśliwymi. Zwykły myśliwy zabije jelenia, wilka, czasem mu się topielec trafi. My specjalizujemy się w bestiach najmroczniejszych, takich, na widok których dziewki mdleją, a chłopom mokro się robi w gaciach. No i dlatego mamy maski... mamy kodeks... i właśnie przez niego nie możemy zdradzić kim jesteśmy. Nie wiem tylko czy pić możemy - spojrzał chyłkiem na Mistrza. - I nazywam się Nosferatu. W skrócie Nosfer - wyciągnął rękę w geście przywitania.

[Dragosani]

Troska elfki o jego stan wzruszyła Dracona. Naprawdę. No naprawdę! Tak bardzo wzruszyła, że aż wykrzywił słodki pyszczek w uśmieszku.
- Och, nie ma takiej potrzeby. Musiałem się gdzieś zaziębić... wiesz, te komnaty w Gildii są pełne przeciągów. Studiowanie całymi godzinami ksiąg w takich pomieszczeniach nie jest jak widać zbyt korzystne dla organizmu. - wytłumaczył się, lecz było gołym okiem widać, że nic mu nie jest. Czyli parszywie kłamie. Albo też szlachetnie ugina nieco prawdę, aby nie sprawić przykrości elfce. Doprawdy, zachowanie godne dworu!
Gdy Nuda gwałtownie się odwróciła nawet nie skomentował tego. Nie miał w tym celu. Jednak sam wciąż wpatrywał się w "dal". Milczał przez chwilę i stwierdził sam sobie, że zaczyna lubić Nudę. Jeszcze kilka lat temu nie przepadał za elfami. Nic dziwnego, żył w ludzkich osadach, często skrajnie rasistowskich. Lecz po przejściu przez portal na Valfden wszystko się zmieniło. Na lepsze.
- Skąd właściwie pochodzisz? - zapytał w nagłym przypływie ciekawości. - Z Elanoi, czy skądś spoza państwa elfów?

[Eric]

- Nosferatu... - mruknął z zadumą. - Ciekawe imię... Mnie zaś zwą Diomedesem Nivellenem - powiedział, jak nakazywała kultura i obyczaj, po czym z tych samych powodów uścisnął dłoń Nosferowi. Niestety plan Diomedesa, który miał pozwolić mu ujrzeć twarz nieznajomego spalił na panewce, gdy ten w niewyjaśniony sposób napił się tak, że Nivellen nie dostrzegł nawet skrawka facjaty zamaskowanego człeka. Zagryzł wargi, ale poprzestał już prób obejrzenia twarzy kompana. Skoro jego kodeks mu tego zabraniał, to Diomedes w pełni to rozumiał. Cenił sobie ludzi honorowych, którzy mieli swoje własne zasady, choć jemu samemu zdarzało się łamać takowe. Nie miał jednak do siebie pretensji.
- Kiedy się uformowaliście? - zapytał, po raz kolejny zręcznie trafiając w punkt. - Nigdy wcześniej was na Valfden nie widziałem, ani o was nie słyszałem. A uwierzcie, plotki o zamaskowanej grupie... myśliwych rozchodzą się szybko. - ciągnął swą wypowiedź. Niezmiernie zainteresowało go to niewątpliwie ciekawe ugrupowanie. Dlatego starał się zaspokoić ciekawość. A może i również dlatego, że te maski budziły w nim dziwny, niewyjaśniony niepokój. Choć czuł w tych ludziach coś znajomego (choć nie mógł stwierdzić co takiego), wątpił, by mógł im zaufać. W końcu ciężko wejść w bliższą relację z kimś, kto nawet nie raczy odsłonić własnej twarzy. Nawet jeśli kieruje się jakimś tam kodeksem.

[Gunses]

Gunses zaciekawiony rozmową jaką zaczął prowadzić Nikolai podszedł do niego. Nie włączył się jednak do rozmowy. Stanął za Nosferatu, ramie w ramię z Ocianem. Nie chciało mu się rozmawiać, ale był ciekawy odpowiedzi, jaka padnie z ust Niko.

[Elrond Ñoldor]

- Kilka miesięcy temu - a widząc zdziwienie na twarzy Diomedesa, dodał - a nie słyszeliście o nas bo jesteśmy specami w ukrywaniu się. I mamy swoją siedzibę w niedostępnych górach północy, w jednej dolinie znaleźliśmy sobie przytulne ruiny... Dziczyzna można powiedzieć sama się na ruszt pcha. Niedługa zamierzamy rozszerzyć naszą działalność. Polować dla zarobku. A ty? Czym się zajmujesz?

[Eric]

- Interesujące... - powiedział, nie do końca wierząc słowom Nosferatu. - W takim razie, dlaczego właśnie teraz się zdradziliście? Przecież nie mieliście pojęcia kim jesteśmy, ani gdzie i po co się wybieramy - dodał, ignorując pytanie kompana i chwytając się innego tematu.
- No chyba że wasza siatka wywiadowcza jest równie skuteczna co zdolność ukrywania się - mruknął kąśliwie i uśmiechnął się tym przyjaznym uśmiechem, po którym ma się ochotę jego właścicielowi sprzedać mocną piąchę prosto w twarz.

[Nessa]

   Elfka zmarszczyła brwi i popatrzyła na dracona. Zachowywał się dziwnie. Ta historia z przeziębieniem nie była ani złośliwa, ani upokarzająca Nudę. Coś tu nie gra. Zeleris nie był zelerisowaty. Dodatkowo dziewczyna nie uważała się za osobę nader bystrą, ale wyłapałaby kpinę w jego głosie. Skoro jednak tego nie zrobiła, to nie wypadało nie odpowiedzieć, chociaż ostatnio zdecydowanie zbyt wiele osób interesowało się jej przeszłością. Niedobrze. 
- Trafiłeś, choć to trudne nie było. Pochodzę z Elanoi, ale nie chcę mówić o swej przeszłości - odparła z lekkim uśmiechem. Odetchnęła głęboko kilka razy, gdyż zdawało jej się, że okręt zaczyna się kołysać.
- Twój znajomy, którego również męczył podobny kaszel, właśnie ucina sobie pogawędkę z naszymi zamaskowanymi. Ich już pewnie "Strzałką!" nie przywitał - dodała, patrząc w kierunku Diomedesa i stojących przy nim postaci.

[Anette Du'Monteau]

//: Z powodu niedyspozycji Aragorna muszę nieco przedłużać ten fragment wyprawy, aż do jego powrotu(nie wiadomo kiedy:[). Proszę więc o wyrozumiałość i dalsze ładne, klimatyczne posty. Postaram się jakoś nas wszystkich zająć itd. Dziękuję

Zeyfar zbudził się z swojego półsnu. Wstał i cicho niczym duch przeszedł na pokład. Wszyscy podzielili się na tych co rozmawiają i tych co owych rozmów wyłącznie słuchają. Mauren postanowił wymienić kilka zdań z dobrze mu znaną damą. Patricia de Drake. Znana również pod uroczym imieniem Patty. Nie mógł się nadziwić delikatnej urodzie dziewczyny, która podejmowała się w życiu różnych prac, a w dodatku była wychowana przez turdnaszan z Ketofy. Zeyfar miał okazję zwiedzić "posiadłości" kuzynów jaszczuroczłeków i poznać część ich zwyczajów. Ten fakt potęgował wrażenie jakie na nim robiła Patricia. Zbliżył się do zakonniczki i oparł tyłem pleców o burtę podtrzymując się na łokciach.
-Wracają wspomnienia, hmm? - spytał niezobowiązująco

[Dragosani]

- Nie to nie... - odparł mag. Nie zamierzał naciskać, dążąc do uzyskania odpowiedzi na pytanie o przeszłość. Jakoś nieszczególnie go ona interesowała. Uśmiechnął się paskudnie. - Mam tylko nadzieję, że nie jesteś ukrywającą się tutaj, psychopatyczna morderczynią, która zbiegła spod szafotu w Elanoi. - zażartował serdecznie. Teraz już odwrócił się plecami do burty i oparł się o reling. Skrzyżował ręce na piersi. Spojrzał w kierunku Diomedesa, rozmawiającego z zamaskowanymi.
- Później sam z nimi porozmawiam... - stwierdził. - Nietypowi to osobnicy, to trzeba przyznać. Ciekawią mnie ich zasady. Na przykład dlaczego noszą maski. Czy coś one symbolizują i takie tam. - jednak w tej chwili nie miał ochoty obgadywać obcych. Dlatego też postanowił zmienić temat. Na jakiś przyjemniejszy.
- Jak myślisz, będziemy na tej wyprawie znów walczyć ze smokami? - zapytał.

[Patty]

Otrząsnęłam się z zamyślenia, w jakie popadłam, obserwując morze. Nadal budziło we mnie pewną zadumę i chęć rozmyślań, zupełnie inaczej niż ląd. Spojrzałam na bok, patrząc prosto w oczy maurenowi, okutanemu w dziwny, miękki strój. ÂŁowcy nie mieli za grosz wyczucia stylu. Widocznie ich zawód tego nie wymagał.
- W pewien sposób tak - odparłam Zeyfarowi - To były... specyficzne czasy - splotłam dłonie, opierając je o reling. Przed oczami migały mi wspomnienia z czasów, gdy zaokrętowałam się na piracką łódź - Wiesz, sporo wtedy zrabowałam złota. Pewnie nawet jeszcze gdzieś leży...

[Anette Du'Monteau]

-Stare pirackie bajania. Pewnie gdyby odnaleźć to całe złoto z wszystkich legend i ukryte przez kapitanów można by się nieźle urządzić po wsze czasy. - odpowiedział. -Z ciekawości, ile miałaś lat, gdy zaczęłaś przygodę z "wilkami morskimi"?

[Patty]

- Zdziwiłbyś się, ile tego złota tak naprawdę było - zaśmiałam się cicho, wspominając kufry pełne złota i luksusowych tkanin. ÂŻałowałam teraz, że nie miałam tego wszystkiego pod ręką, ale przynajmniej były bezpiecznie schowane. W dość dobrej skrytce. Słysząc pytanie o wiek, zamyśliłam się na chwilę - Tak naprawdę to niecałe szesnaście. Kilka miesięcy żyłam jako banitka, potem zaokrętowałam się na statek, "Ophelia". Piękny galeon, porządnie wykonany. Tęsknię za tym statkiem, szkoda mi go trochę...

[Nessa]

   Odpowiedziała szerokim uśmiechem. Dracon kłamał - on na pewno jest chory! Przecież żartuje bez jakiejkolwiek złośliwości! Może coś knuł, może nie. Elfka nie chciała wnikać.
- Nie lubię morderstw. Specjalizuję się w rytualnych gwałtach - jej słowa wyprzedziły zdrowy rozsądek i dobre wychowanie. Zaczerwieniła się lekko i spuściła wzrok. Taki żarty nie były w jej stylu, więc szybko odpowiedziała na pytanie Zelerisa:
- Smoczy ogon ci się marzy? - badawczo popatrzyła na maga. - Wolałabym ich nie spotkać. Jeden był trudnym przeciwnikiem, a Om zapewne "ma" ich więcej. Byłoby ciężko i pewnie wielu żołnierzy by tego nie przeżyło. Chociaż lecący smok to genialny widok - rozmarzyła się lekko. Rozmowa jest świetnym lekiem na chorobę morską. Po chwili otrząsnęła się i dodała:
- Jak chcesz, to idź do naszych nowych kompanów. Może będą na tyle mili, że odpowiedzą na twoje pytania.

[Anette Du'Monteau]

-Czyżby zatonął? Czy po prostu tęsknisz za załogą pływająca gdzieś po morzach i dalej łupiącą handlowce? Zwykle nikt nie opisuje piratów jako dobrych ludzi, ale pewnie w czasie podróży z nimi stali się jakby drugą rodziną. W końcu cię przyjęli i zaoferowali możliwość zarobku. Nie miałaś z nimi problemów na jakimś tle? Zgraja mężczyzn, a ty młoda panienka... - powiedział pozwalając dziewczynie odpowiedzieć i dokończyć zdanie.