"Sok z Złotej Rudy - Kici kici smoczku"

[Gordian Morii]

Tymczasem elf wolnym krokiem oddalając się od portalu wyszedł na zewnątrz. Gdy tylko wiatr owiał jego twarz przystanął i kierując oczy ku niebu cicho westchnął.
Może to i racja. Może nie powinien tutaj przybywać, w końcu z której strony by nie patrzyć ta sprawa nie dotyczyła ani jego, ani nawet Bractwa. Przechodząc przez portal doskonale wiedział, że ich głównym celem będzie zabicie smoka, a nie pomoc tutejszym mieszkańcom.
-Głupi jesteś elfie. - pomyślał - Wszak nikt Ci nie każe zaatakować gada. Możesz przyglądać się temu wszystkiemu i nic nie robić. Tylko czy to coś da? - te dziwne myśli napływały nie wiadomo skąd, zawzięcie atakowały umysł elfa nie pozwalając mu usprawiedliwić swoich działań.
-Zartacie jeśli mnie słyszysz ześlij na mnie dar zrozumienia i odpędź ode mnie wszystko to co fałszywe. - wyszeptał, krótką formułę zamykając oczy. Wiedział, że jego opiekun odpowie. Jeśli nie teraz to w najbliższej przyszłości...

[Dragosani]

- Smoczy ogon... - zamyślił się Dracon. Istotnie legendy głosiły o jego wyjątkowych walorach smakowych. A skoro i tak mają zamiar smoka ubić, to dlaczego miałoby się jego truchło marnować.
- Heh... to teraz mam już jakiś normalny - to chyba było jednak niewłaściwie słowo. - Aby na tego smoka w ogóle polować. Tylko zastanawiam się, czy w moim przypadku nie podchodziło by to pod kanibalizm... - słysząc słowa Adamus spojrzał na niego. Wyciągnął przed siebie pazurzastą dłoń i przyjrzał się jej.
- Jak kiedyś obudzę się bez dłoni, to już wiem kogo popieścić kula ognia. stwierdził.

[Szarleǰ]

Podążając cały czas w ciszy za towarzyszami również przeszedłem przez portal i oczekiwałem na dalsze instrukcję. W tym czasie podszedłem ukradkiem do Nudy i zagadnąłem.
- Wracając do naszej rozmowy, przez jakiś czas byłem nieobecny i wróciłem niedawno. Jak widzisz od razu działam. Trochę zabiegany jestem, ale mimo to postaram się teraz częściej was odwiedzać.

[Anette Du'Monteau]

-Nie był by to pierwszy mag pieszczący kogoś u nas w siedzibie kulą ognia oraz innymi czarami. - przy tej wypowiedzi Zeyfar uśmiechnął się mimowolnie do Aragorna. -Przypominają mi się nasze zabawy różdżkami w sali obrad...

[Patty]

- Gdybyś urodził się jako dracon to zapewne zakrawałoby to na kanibalizm - zwróciłam się do Zelerisa - Lecz skoro byłeś kiedyś człowiekiem zapewne nie będzie w tym nic zdrożnego. Wszak w życiu trzeba spróbować wszystkiego - słysząc słowa Zeyfara przypomniałam sobie pewno zdarzenie - Czy aby Aragorn nie zginął od kilku kul ognia?

[Anette Du'Monteau]

-Kilku? Możliwe. Ale czego tam nie było. Pioruny kuliste, błyskawice, kule ognia, ogniste strzały i zaklęcia wszelkiej maści zdolne spopielić ciało w kilka chwil.

[Patty]

- Smutne. A teraz jest czarny. Jak to los płata figle - westchnęłam, zastanawiając się mimochodem, kiedy wyruszymy w dalszą drogę.

[Hagmar]

Tak tak, bardzo śmieszne... A oto i przed nami zamek Matsumoto, postawiony przez Valfdeńczyków w ramach umowy. Patrzcie na niebo, to Cesarskie smoki, tych dobrych... Niebo przecięły dwa olbrzymie złote gady.

[Anette Du'Monteau]

-ÂŁadne bestie, ale i tak moim ulubieńcem pozostaje shizu. Mam nadzieję, że Matsumo kręci się gdzieś tu z nim. Uwielbiam tego karłowatego zwierzaczka. - mówił z zafascynowaniem. Zeyfar faktycznie od pierwszej wizyty przepadał za dziwnym, karłowatym stworzeniem.

[Patty]

- Niby zamek, ale nijak to warowni nie przypomina - mruczałam jak gdyby do siebie, obserwując potężną, orientalną budowlę. Chwilę potem niebo przecięły dwa, złote smoki. Zastanawiałam się, czy nasz cel również będzie miał złocistą łuskę, czy też raczej innej barwy. Każdy gad tego gatunku miał swoje indywidualne cechy. Zapewne też kolor łuski wpływał na jej wartość rynkową - Shizu był dziwny.

[Gordian Morii]

- Smoki metaliczne, od zawsze uważane za te mądre i dobre, co odróżniało ich od chromatycznych kuzynów, pełnych pychy, chciwości i dzikości. - rzekł elf, lecz jego odbiorca nie był do końca określony i prawdopodobnie jego słowa uderzą w pustkę.
Z lekkim ociąganiem ruszył jednak w kierunku zamku gdyż jak przypuszczał tam było ich miejsce zbiórki.

[Hagmar]

Racja Elithariasie Grupa doszła do bram twierdzy, wpuszczono nas bez słowa. Dziedziniec był jednocześnie pięknym ogrodem z kwitnącymi właśnie drzewami. Na ławeczce siedział skośnooki mężczyzna, widząc nas wstał i lekko się skłonił wedle tutejszego zwyczaju. Ohayo Matsumo-san.
Kon'nichiwa yūjin, witajcie w mych skromnych progach wędrowcy z daleka. Widze tu obce twarze, jestem Matsumo, gospodarz tego zamku i przyjaciel Aragorn-sana. Jego przyjaciele są moimi. Może jesteście głodni?

[Gordian Morii]

Elltharias odwzajemnił ukłon, lecz nie odpowiedział. Wedle jego zwyczajów to przywódca grupy powinien decydować o odpoczynku grupy, a nie jego członkowie. Milczał więc podziwiając niezwykłe wnętrze tego pałacu.
-Mógłbym tu zamieszkać... - pomyślał, a właściwie mówiąc zamarzył, gdyż było to niestety tylko marzenie. Na Valfden miał wiele obowiązków, których niestety nie mógł zaniedbywać, a to miejsce było jednak odległe.

[Dragosani]

Zeleris spojrzał w górę na przelatujące smoki. Zastanawiał się czy przyjdzie im walczyć  z takim samym, czy też z przedstawicielem innego rodzaju. Ale cóż, odpowiedź na to musiała poczekać. Dracon skłonił się przed witającym ich Matsumo i wypowiedział kilka słów własnego powitania. Nie było to nic wymyślnego.

[Hagmar]

Skorzystamy z gościny, wszak i tak ruszamy jutro wieczorem.


Róbta co chceta, mnie do jutra wieczór nie ma.

[Anette Du'Monteau]

Zeyfar jak to miał w zwyczaju oddalił się i rozsiadł na ziemi pod jakimś drzewem. Zamierzał odpocząć, a przy okazji tego zamierzał poczytać nieco poezji. Wyciągnął kilka zwojów i zaczął je z zaciekawieniem przeglądać.

[Adaś]

Adamus powiedział do całej kompani:
-Idę potrenować nad jakimś jeziorem bądź strumieniem.
Po czym odszedł wolnym krokiem. Szedł w ciszy przez skromny zagajnik. Podróżował ta długo aż usłyszał szmer płynącego strumienia. Wtedy znalazł do godne miejsce i zaczął ćwiczyć "machanie" mieczem.

[Nessa]

   Nuda westchnęła i rozejrzała się za jakimś odpowiednim miejscem. Skinęła głową i odeszła od kompanii. Usiadła na ziemi krzyżując nogi i kładąc łuk na swoim podołku. Z kieszonki wyciągnęła mały woreczek, licząc, że jego zawartość nie została naruszona. Rozwiązała sznureczek oplatający materiał i wyjęła ze środka pszczeli wosk.
   Rozprostowała palce i zaczęła konserwować cięciwę.

[Dragosani]

Wszyscy zaczęli rozchodzić się w jakiś niesamowicie ważnych sprawach. Niektórzy pewnie za potrzebą, lecz tłumaczyli to "treningiem". Jednak mieli nieco racji. Do wyruszenia było jeszcze trochę czasu, więc można było wykorzystać go i zrobić coś kreatywnego. A cóż może robić mag w takiej sytuacji? Odpowiedź jest prosta - medytować. Flamel rozejrzał się, szukają odpowiedniego miejsca. Najlepiej w cieniu i na uboczu. Znalazł takie pod pobliskim drzewem. Usiadł tam więc ze skrzyżowanymi nogami. Obwinął się ogonem. Zamknął oczy i rozpoczął medytację.

[Gordian Morii]

Elf przez dłuższą chwilę zastanawiał się nad tym co ma robić, gdy słowa jednego z łowców zaintrygowały go na tyle, że ruszył za nim przyjrzeć się treningowi. Szedł za nim dłuższą chwilę aż do strumienia, przy którym ten przystanął. Zakonnik zatrzymał się kawałek wcześniej i siadając pod drzewem oparł się o chłodny, chropowaty pień. W ciszy obserwował ćwiczenia łowcy, który zawzięcie atakował niewidzialnego wroga.