Igła i młot

[Anette Du'Monteau]

-Rozumiem, że się zastanawiacie skąd tu tyle krasnoludów. - zaczął Zeyfar. -Cóż ci w dużej części to przybysze z Ekkerund. Osiedlili się tutaj.
-Zefir! Witaj chłopcze, co cię do nas sprowadza? Powitanie było nagłe ze względu na brak charakterystycznego odgłosu otwieranych drzwi.
-Zeyfar, mości krasnoludzie... - odparłem
-No przecie mówię, że Zefir. Mauren postanowił sobie odpuścić. -Zgaduję, że w interesach co?
-Ano masz rację. Byłbym zapomniał, to moi towarzysze. Ta panienka to Nuda, młodzian obok to Adamus, a ten ostatni to Aerth. Wam zaś przedstawiam Birmodana, jednego z lepszych kowali jakiego znam.

[Nessa]

   Elfka skłoniła się lekko z uśmiechem. Przekształcenie imiona jej towarzysza przywiodło jej na myśl bohatera jednej z opowieści, którą zasłyszała podczas pobytu w karczmie lata temu. Chociaż może ten młodzik zwał się Zifir, głowiła się.

[Adaś]

Adamus ledwie powstrzymał się od śmiechu słysząc grę słów Zeyfara i krasnoluda. Lekko się skłonił na przywitanie i zapytał:
 -To panie Birmodanie wpuścisz nas czy będziemy stać na tym mrozie?

[Anette Du'Monteau]

-A jakże, zapraszam do środka. Przynajmniej cieplej tutaj.
-Dziękujemy. Cała grupa znalazła się w dość sporym przedsionku. Dalej był obszerny pokój, a w jednym z jego kątów stał wielki piec. Przy jednym z wielu stołów zauważyli niziołka. Był to przybrany brat Birmodana.
-Witaj Haginie, jak zdrowie? Przyszedłem po nasz sprzęt.
-Ach tak, siadaj Zeyfarze. Za chwilę skończymy ostatnie urządzenie. - odpowiedział niziołek. -Jak się miewa Aragorn? Zadowolony z ostatnich modeli?
-Oczywiście, nigdy nie narzekaliśmy na wasze wyroby. Jeśli macie jakieś pytania adepci możecie je zadać braciom. Nie pogniewacie się prawda?
-Ależ skąd Zefirze. Pytajcie jeśli taka potrzeba młodziki. - rzekł z uśmiechem krasnolud

[Adaś]

Adamus zamyślony rozglądał się po pokoju. Gdy nagle usłyszał wypowiedź Zeyfara. Oderwał się od swoich myśli i spojrzał na niziołka. Zastanowił się chwilę i spytał:
-Ciekawi mnie jedna kwestia jak na razie. Powiedz mi wy wytwarzacie tylko ukryte ostrza czy jeszcze jakąś broń? 
 

[Anette Du'Monteau]

-Niemal każdą chłopcze. Po prostu jesteśmy dość sprawni, aby wykonać i te dziwne mechanizmy. Z początku zdawało się to mało prawdopodobne do stworzenia, jednak przy dokładniejszym obejrzeniu starych planów i paru usprawnieniach stworzyliśmy to cudo. Niziołek wzniósł skończone ostrzę i pokazał przybyłym.
-Nikt nie posiada czegoś takiego, mieliście szczęście odnajdując plany zanim ktoś złupił podziemia waszej siedziby.

[Nessa]

- Aerth ma coś podobnego, czy mi się tylko wydaje? - zapytała dość głupio i wcale nie po to, by przerwać nieprzyjemną ciszę.

[Anette Du'Monteau]

-Ten młodzian z tyłu? Tak, to właśnie to. Twój dowódca również taki nosi. Jeden z pierwszych modeli. Tylko zwykle go chowa dość dobrze. Zgadnij czemu? - uśmiechnął się krasnolud

[Adaś]

Adamusa trochę już denerwowało to bezsensowne gadanie. Wciąż był poddenerwowany słowami Crisisa z karczmy. W końcu nie wytrzymał i powiedział:
-Pierdoły pierdołami ale chyba interesy przybyliśmy robić?

[Arti]

 - Tak nawiązując do tego urządzenia, czy bylibyście w stanie je ulepszyć? Tak by mogło strzelać np. pięcioma sztyletami pod rząd? - zapytał młodzieniec. Już od dawna latała za nim wizja ulepszenia swojego dalekosiężnego orężą. Tym razem nadarzyła się okazja i to u samych ojców tej maszyny.

[Anette Du'Monteau]

-Cierpliwości młody. Birmodan zniknął za drzwiami i po chwili wrócił z pakunkiem.-Trzy sztuki bezpośrednich i dwie dystansowych. Razem będzie 1000 sztuk złota mój drogi.
-Birmodanie...znasz chyba nasze układy. Potem dostaniesz swoją dostawę...
-Niech mu będzie bracie. Nie ma sensu się z nim targować.
-Ano, w takim razie 750 i ani sztuk złota mniej. Odnośnie twojego pytania to raczej nie da się tego tak ulepszyć. Potrzeba by było rozszerzyć łożysko wyrzutni co by równało się tam, że ramię miałbyś praktycznie całe w żelastwie. Mauren wręczył worki rodzeństwu i odebrał zamówienie.
-Kompania ruszamy dalej, dalej.
1500 - 750 = 750 sztuk złota

3xBezpośrednie
Rodzaj: sztylet
Typ: jednoręczny
Ostrość: 22
Wytrzymałość: 14
Opis: Wykonane z 20 sztuk stali ostrze o długości 10cm.
W rękawie znajduję się specjalny mechanizm, który mieści się na ramieniu.
Na małym palcu zamontowany jest pierścien, który pociągnięty wysuwa ostrze.
Wymagania: Broń sieczna [50%], członek SÂŁ

2xDystansowe
Rodzaj: sztylet
Typ: jednoręczny
Prezycja: 100%
Zasięg: 5m
Opis: Wykonane z 20 sztuk stali krótsze i smuklejsze ostrza o długości 5-7cm.
W rękawie znajduje się mechanizm wyrzucający ostrze z dużą predkością.
Umiejętności w broniach dystansowych zwiekszają zasięg. (+1m, +3m, +5m)
Wymagania: Broń dystansowa [50%], członek SÂŁ

[Nessa]

- Bogowie, muszę zapamiętać na przyszłość, by nigdy nie targować się z maurenem - kąciki ust elfki uniosły się do góry. Wraz ze swoimi towarzyszami opuściła budynek. Ponowni rozejrzała się po krasnoludzkiej osadzie. - A teraz gdzie?

[Anette Du'Monteau]

-Teraz do nieco większej miejscowości. Nazywa się Dalinam, tam znajdziemy krawca, u którego ostatnio złożyłem zamówienie na nowe stroje. Ciekawe czy wam się spodobają. Powiem tyle, że będą zarezerwowane dla specjalnych zadań i osób.

[Nessa]

- Ciuszki powiadasz? Zobaczymy, zobaczymy - powiedziała Nuda i podeszła do konia. Poprawiła popręg, poklepała zwierzaka po szyi, włożyła lewą stopę w strzemię i dosiadła kobyłkę. - Prowadź. 

[Arti]

Aerth uczynił to samo co nuda. W głowie jednak snuł wizję odwiedzenia kowala na własną rękę i poproszenia go o ulepszenie wyrzutni. Nawet, gdyby całe jego ramię miało być pokryte metalem.

[Anette Du'Monteau]

-Zatem za mną. - dokończył i ruszył dość szybko. Mauren prowadził cała grupę do nieco większego "siedliska". Dobrze utrzymany trakt zawiódł ich w krótkim tempie ku miasteczku Dalinam. Strażnicy na bramie przepuścili ich bez większych oporów widząc charakterystyczne symbole. Konie powoli stąpały po częściowo wyłożonej kamieniami dróżce. Nie dało się ukryć, że ludzie byli zadowoleni z swoich dochodów i interesów w dystrykcie Kadev. Trójka młodzików podążyła posłusznie za koniem przywódcy. Zeyfar nagle stanął i uwiązał konia.
-Zostawcie je tutaj. Krawiec nie lubi parskania koni i odgłosu podkutych kopyt. Twierdzi, że to go irytuje i myli wtedy szwy oraz sploty.

[Adaś]

Adamus zszedł z konia i go zostawił tak jak stał. Po kobyle było widać że nikomu obcemu dosiąść się nie da więc się o nią nie martwił. Adept powoli zbliżył się do zeskakującego z konia Zeyfara i gdy ten już był na ziemi spytał:
-To który to budynek?

[Anette Du'Monteau]

-Tam w głębi. - odezwał się mauren wskazując zabudowania. Nie był to zwykły domek, a raczej pokaźne domostwo. Niestety Zeyfarowi nie było znane jak krawiec mógł się dorobić takiego majątku. Starszy rangą łowca zbliżył się i zaczął szukać czegoś przy drzwiach. Gdy to odnalazł, westchnął z ulgą. W jego palcach zauważyliście małą srebrną nić. Pociągnięcie jej spowodowało uruchomienie mechanizmu, który miał grać rolę pukania do drzwi. Pociągnięta nić wprawiała w ruch wisior z szklanych igieł, które pod wpływem światła rzucały na ścianę w pokoju różnokolorowe cienie. Oczywiście nie było to widoczne dla adeptów. Widzieli tylko ciągnięty srebrny sznurek.
-Mówiłem, że nie lubi hałasu.

[Adaś]

Adamus lekko zdziwiony nowatorskim sposobem pukania do drzwi uśmiechnął się. Rozejrzał się trochę po okolicy i stwierdził że nie podoba mu się to miasto. Lubił ciszę i domy wybudowane w samotności gdzie nie było dużych skupisk ludzi ale to i tak dalej było ruchliwe miasto.

[Arti]

   Młodzieniec szeroko się uśmiechnął widząc ekstrawagancję z jaką został zaprojektowany ten "dzwonek do drzwi".
- Fantastyczne wykorzystanie optyki i światła.... - mruknął pod nosem. - Ciekawe jak to działa w nocy?