Bandyci w spódnicach...

[Devristus Morii]

Weszliście do domu, ale nie było w nim nikogo. Pusto. Weszliscie do opuszczonego domosklepu

[Nessa]

- Cicho wszędzie. Głucho wszędzie. Co to będzie? Co to będzie? - skrzywiła się elfka i zaczęła rozglądać się po pomieszczeniu - Co robimy, panowie?

[Hagmar]

Darlenit, kto tu jeszcze jest z władz.

[Izabell Ravlet]

Nie znam tu nikogo więcej. Jedyne, co mogę zaproponować to wycieczka do jaskini, w której skrywała sią banda...

[Dragosani]

- To na co jeszcze czekamy? - zapytał Dracon. - W końcu po to tutaj przybyliśmy, żeby zlikwidować tą szajkę - dodał i zrobił kilka kroków do wyjścia ze sklepu. Zatrzymał się i na jego twarzy pojawił się wredny uśmiech.
- Chyba że poczekamy aż się ściemni i zaatakujemy pod osłoną nocy, gdy część tych cholernych oszustów będzie wypoczywać. Zaskoczenie da nam przewagę. Co wy na to? - zapytał odwracając się do grupy.

[Adaś]

-Najlepiej będzie się zaczaić pod grotą i może kogoś się uda nam do zmroku złapać, wypytać a później zaatakować.

[Izabell Ravlet]

Jestem za. Dwójka z nas widzi w ciemności, ÂŁowcy powinni dobrze czuć się w nocy, a ja wyostrzę zmysły. Orientację w terenie mam w krwi, więc się nie zgubimy. Co wy na to?

//Jaką mamy porę dnia?

[Dragosani]

- ÂŻeby poznać strukturę grot w których się ukrywają i rozmieszczenie ich ludzi, niekoniecznie musielibyśmy łapać kogokolwiek - stwierdził Flamel. - Mógłbym sam to wszystko sprawdzić w nieco mniej... fizycznej formie - wyjaśnił z uśmieszkiem w którym była pewność, że taka infiltracja kryjówki bandytów udałaby się. - A wypytać o sytuację w osadzie możemy tego, który przeżyje najdłużej z szajki. Wątpię by był skory do dochowania tajemnic, jeśli jego kompani będą leżeli obok z odrąbanymi głowami, zasiekani czy też na wpół spaleni

[Adaś]

-Tak też można-uśmiechnął się -Tylko najważniejsze policz ich dobrze.

[Nessa]

- Poznanie jaskiń i rozpoznanie przeciwnika za pomocą magii uważam za trafiony pomysł - uśmiechnęła się blado, gdyż podejrzewała, że prędzej czy później będzie musiała wejść tam, a nie znosiła ciemnych i zimnych pomieszczeń.

[Hagmar]

Prowadź zatem Darlenicie, Zeleris dobrze kombinuje.

[Izabell Ravlet]

Darlenit szybko odnalazł wzrokiem ścieżkę w las, kierującą do jaskini.
 Tędy - rzekł

[Adaś]

Adamus jak zwykle trzymał się z tyłu.

[Dragosani]

// Jako że Dev naćpał się dostaniem się na chemię, ja chwilowo mam przejąć zadanie.

Darlenit poprowadził grupę w kierunku jaskini. Przynajmniej w tym, który z tego co pamiętał, był właściwy. Jednak wszystkie poszlaki mówiły że jednak młody adept sztuk magicznych dobrze pamiętał drogę, mimo iż wcześniej widział ją z lotu ptaka. Drużyna dzielnie kroczyła przez las, który był coraz bardziej gęsty. W końcu poszukiwacze zbirów dostrzegli pomiędzy drzewami wejście do jaskini. Wnętrze skryte było z mroku. Prócz śpiewu ptaków i szumu wiatru nie było nic słychać. ÂŁowcy i delegacja z Gidii nie dostrzegła również ani jednej żywej duszy, prócz wspomnianych ptaków i kilku kicających po gałęziach wiewiórek. Podczas drogi do tego miejsca, słońce powoli schodziło niżej, przez co było coraz ciemniej.

[Hagmar]

Zelerisie czyń honory. Nuda osłaniaj tyły, tak na wszelki wypadek.

[Nessa]

- Się wie - odparła spokojnie, a jej łuk już czekał w gotowości.

[Adaś]

Adamus wyciągnął miecz i czekał by ruszyć zaraz za Zelerisem.

[Dragosani]

- Zostańcie tutaj - niemal warknął mag, widząc że Adamus ma chęć ruszyć za nim. - Zaraz wrócę. A jeśli nie, to poczekajcie chwile dłużej - odszedł kilka kroków, patrząc na jaskinię. Stojąc nieruchomo zamknął oczy, czego nie widzieli pozostali członkowie drużyny, z racji, że był odwrócony do nich plecami. Arcymag Lindangol skupiał się na pobraniu odpowiedniej ilości mocy i przekształceniu jej w wymaganą formę. Właściwie miał przekształcić sam siebie. Reszta obecnych, szczególnie ci, którzy mieli czulszy słuch, usłyszeli cichy szept.
- Elishashqihu - głos maga był niczym powiew wiatru, którym za chwilę Dracon miał się stać. Na oczach drużyny Zeleris po prostu rozpłynął się w powietrzu. Stopił się z nim. Stał się częścią tego żywiołu. Będąc już niewidzialnym, jako powiew wiatru, pomknął ku grocie.

[Izabell Ravlet]

Dla tych, którzy nie znają się na magii - Mistrz Zeleris użył zaklęcia, które przekształciło go w wiatr. Niedługo powróci...

[Adaś]

Adamus trochę zdenerwowany postanowił cierpliwie czekać.