"Nie zostawiamy swoich"

[Orion]

Orion wciąż czekał przed wejściem. Od czasu do czasu ziewnął, nie ukrywał, że teraz mu się nudziło.
Odgłosy walki ucichły i zrobiło się przyjemnie. Lekki wiaterek muskał twarz elfa, co spowodowało, że zrobił się śpiący.

[Szarleǰ]

Niespodziewanie Aragorna złapał ktoś za ramię.
- Witaj, Aragornie. Powiedziałem z beztroskim uśmiechem na twarzy. - Mam nadzieję, że wybaczysz mi to że śmierdzę, a przede wszystkim to, że nie byłem w stanie wykonać zadania. Statek, którym płynąłem do El-shia poszedł na dno gdy zaatakowały go okręty Imperium, a ja zostałem uprowadzony. Szcześciem udało mi się uciec. Pomogli mi partyzanci, jednak nie było czasu dbać o higienę, ostatnie cztery dni spędziłem na ciągłym marszu... Powiedział lekko się krzywiąc. - A co tam u was? Dodałem, wędrując wzrokiem po reszcie kompanii.

[Hagmar]

Eee... szukaliśmy ciebie, Zeyfar wyeliminował Arcykapłana, my gubernatora. No i ktoś nas zrobił w chuja i wykorzystał jak dziwkę. Mam pewne podejrzenia że Matsumo to nie Matsumo, a Ci dwaj to nowi rekruci. Aerth i Orion. Doszliśmy do portu, wsiedliśmy na pokład galeonu i po chwili odpłynęliśmy. Idź się umyj Silverhood, potem zdasz mi pełen raport. Okręt pruł morskie fale, Aragorn stał dumnie na dziobie okrętu, nikt absolutnie nikt nie będzie wykorzystywał Aragorna Tacticusa i jego ludzi.

[Anv]

- Aragornie, coś cię trapi? - zapytał Anv podchodząc po cichu do elfa.

[Hagmar]

Aragorn odwrócił się wyrwany z zamyślenia:
Tak, obawiam się że ktoś za pomocą magii podszywa się pod Matsumo. Zauważyłeś że zachowywał się jakoś dziwnie?

[Orion]

Orion również zbliżył się nieco i oparł się o burtę. Chciał coś powiedzieć, ale kultura nakazywała poczekać aż starsi rangą skończą rozmawiać.

[Anv]

- Fakt, faktem, nie był to Matsumo jakiego poznałem. Podejrzewasz kogoś?

[Hagmar]

Albo Cesarstwo nas sprawdza, albo co najbardziej prawdopodobne to robota Imperium. Za mało wiemy o tutejszej polityce.

[Anv]

- To prawda. Wiemy bardzo mało. Orionie, co o tym myślisz? - zwrócił się do adepta Anv widząc, iż ten stoi z boku.

[Orion]

Orion podszedł do towarzyszy i wyprostował się dumnie.
-Szczerze mówiąc, nie wiem kto nas wrobił i chętnie się dowiem, ale po dzisiejszej przygodzie wiem jedno. Mistrzu Aragornie, będę ci wiernie służył i ręczył pomocą w każdej wyprawie, dopóki nie stracę ostatniej kropli krwi. Ten kto z nami zadarł pożałuje swojego czynu. Ty i wszyscy ÂŁowcy możecie na mnie liczyć.

Z oczu elfa promieniowała szczerość, współczucie i jednocześnie odwaga i zacięcie.

[Anv]

Anvarunis słysząc słowa młodzieńca uśmiechnął się. Takich ludzi nam właśnie trzeba. Oby wytrzymał z nami jak najdłużej.
- Miło nam to słyszeć Orionie. Z taką postawą, wróżona ci jest wspaniała przyszłość w naszym gronie.

[Hagmar]

Dziękuję Orionie, twój zapał zostanie odpowiednio doceniony. A wiedz że ja nie rzucam słów na wiatr.

[Orion]

-Nie zawiedziecie się na mnie. Obiecuje. - Po tych słowach młody elf skłonił się i zszedł pod pokład.

[Hagmar]

Ambitny, acz ma nieco za bardzo idealistyczne podejście. Pomyślał Aragorn i ponownie oparł się o burtę.

[Szarleǰ]

Wymyty już i prawie, że pachnący dołączyłem do reszty. Byłem tak ucieszony z racji tego, że udało mi się wyjść z tego żywym, że uśmiech nie schodził mi z twarzy. Miałem trochę żal do Aragorna, że wysłał mnie w pojedynkę na niemal samobójczą misję, ale nie dałem tego po sobie poznać. Kto mógł wiedzieć...
- Jak miło, że tęskniliście! Podszedłem do reszty i zwróciłem się bardziej do Anva i Aragorna, niż do Oriona. - Jakieś plany na przyszłość? Trzeba kogoś zaszlachtować w innym wymiarze? Aragornie?

[Hagmar]

Całą masę ludzi Peanucie, raport bym chciał. Taki w miarę szczegółowy, chodźcie pod pokład napijemy się czegoś.

[Szarleǰ]

- Okej, skłamie, jeśli powiem, że mi tego nie brakowało. Szczególnie siedząc w ciemnej celi. Powiedziałem, po czym zszedłem z Aragornem pod pokład. - Spotkałem Matsumo. Gdy się z nim widziałem, wcale nie wydawał się być dziwny, najwidoczniej nie był jeszcze pod działaniem czaru, o ile teraz jest. Wyruszyłem do portu, miałem statkiem dostać się do El-shia. Okrętem pełnym orków. Byli całkiem mili, lecz podczas podróży zaatakowały nas 4 okręty Imperium. Chwile walczyliśmy, nawet wybiliśmy w pień załogę jednej galery, ale później wpadła reszta i przelali krew orków. Chyba żaden z nich nie przeżył. Później pojawił się jakiś mag i... zostałem uwięziony. Obudziłem się pod pokładem ich statku. I znów zemdlałem za pomocą tego samego maga. Następnym razem ocknąłem się w celi w fortecy w centrum imperium. Ponoć najlepiej strzeżona, ale udało mi się uciec. Nawet nie wiem ile to trwało. Uciekłem do lasu, gdzie spotkałem partyzantów. Zaprowadzili mnie do jakiegoś starego czarodzieja, który mnie tutaj... przetransportował. Zakończyłem raport kiwnięciem głowy. - To tyle. Nie pamiętam co się dokładnie działo gdy byłem uwięziony, nic nie pamiętam.

[Anv]

- Peanut.. jak dobrze.. cię widzieć. - wydukał Anv. Podszedł do łowcy i chwytając go za rękę w geście przywitania, pociągnął do siebie i poklepał po plecach.  - Dobrze, że żyjesz stary.

//:Jak czarne ziomale.

[Szarleǰ]

- Też się cieszę... Powiedziałem, przybijając pjone. - Jak wrócimy do siebie, pokażemy, że wróciliśmy.

[Arti]

   Rozmowie przysłuchiwał się młodzieniec.
 - Zastanawia mnie to wszystko. Dlaczego mieszamy się w sprawy tego świata? Znaczy, na pewno grzecznością i oczywiście zyskiem pieniężnym jest ten fakt, ale w ogóle nie rozumiem o co w tym wszystkim chodzi? Naszym celem było wsparcie rebeliantów, tak? - zapytał upewniając Aerth.