W poszukiwaniu odpowiedzi.

[Anette Du'Monteau]

-Dziękuję. Ja w takim razie Zelerisie idę jeszcze coś załatwić. Ty wyrusz z doktorem i znajdź resztę. Wkrótce dołączę. Po tych słowach Zeyfar skierował się w stronę portu, uprzednio wskazaną przez doktora Miyano.

[Hagmar]

Nie bo sie pogubimy, Matsumo gdzieś wybył tak po piątej flaszce...

Spokojnie, tu jest wystarczająca liczba lekarzy. A wizyty domowe to mój obowiązek.
Droga do portu nie była długa, ta część miasta była wbrew pozorom zadbana i co najważniejsze nad morzem nie było chędożonej mgły, a cumujące statki pochodziły chyba z każdego zakątka świata.

[Eric]

- No to chyba musimy na nich poczekać. Byłeś tu już kiedyś wcześniej, Aragornie?

[Hagmar]

Nie, tylko u Matsumo po pierwszym otwarciu portalu. Wtedy też widzieliśmy tutejsze smoki.

[Eric]

- To otwarcie było jeszcze zanim wstąpiłem do Bractwa, zgadza się?

[Anv]

- Miło. - skomentował i złapał się za głowę. Bolała. Nie. Napierdalała. Nic nie pamiętał, wiedział jednak, że było fajnie i mu się podobało. Zebrał się i po chwili zszedł na dół do reszty.
- Jak interesy panowie? - zapytał tak charakterystcznym głosem, dla osoby męczonej kacem.

//: Btw uwielbiam takie akcje z tym cytatem. Ludzie mylą mnie z Anvem i w Marancie po imienu wołają

[Dragosani]

- Tylko nie jestem pewien, czy wizyta w innym wymiarze, też się zalicza do wizyt domowych. - rzucił Dracon, dość żartobliwym tonem. - No ale ruszajmy. - dodał i wyszedł ze szpitala. Ruszył ulicą w stronę karczmy. Miał nadzieję, że jego towarzysze nie narobili mu wstydu przed całą karczmą. W końcu byli dyplomatami!

[Hagmar]

Jakoś tak...Anv coś pamiętasz coś? W tym samym czasie podszedł do nas karczmarz.
Czy towarzystwo odpowiadało państwu? Jeśli nie to chętnie wysłucham uwag odnośnie naszych usług.

[Anv]

- Pamiętam, że była dobra. Została na górze. Zero uwag mości karczmarzu. Tylko... ja to bym chyba klina chciał, bo mnie z lekka główka boli. - uśmiechnął się

[Dragosani]

Dracon z lekarzem dotarli w końcu do karczmy.
- Niech pan chwilę poczekaj. - mruknął mag i wszedł do budynku... i zatrzymał się w progu widząc burdel jaki zastał. W takich momentach Zeleris dobrze czuł to przed czym go ostrzegano przed przemianą. Czarnego Dracona łatwo było wkurzyć.
- Co tutaj się stało, na bogów? - zapytał wściekły. - Zostawiłem was na chwilę, a wy już urządzacie niepohamowaną popijawę! Zbierać się, za trzy minuty chcę widzieć wszystkich gotowych do drogi przed karczmą! - widać było że niezbyt spodobało mu się to co zobaczył. Odwrócił się i wyszedł na zewnątrz. Udało mu się nie trzasnąć drzwiami.  

[Eric]

Diomedes na przemian otwierał i zamykał usta. Nie mógł wydobyć żadnych słów. Jako, że był już gotowy wyszedł za draconem i w odzewie odpowiedział:
- Zelerisie kurw- - urwał widząc elfa w kitlu. Natychmiast zmienił barwę głosu na bardziej przyjazną, a twarz wykrzywił w aż zanadto słodkim uśmiechu - Eee... Witam. Diomedes jestem.

[Hagmar]

My tu na futsukayoi mamy coś specjalnnego, magicy wykombinowali. Wrócił po chwili z butelką czegoś żółtego. Coś podać jeszcze?


//Jakim cudem to zobaczyłeś  <hę> skoro my siedzimy na dole w głównej sali

[Dragosani]

//Więc jaki problem by zobaczyć to po wejściu? Sala główna na dole jest chyba zaraz za progiem, czyż nie?

[Hagmar]

//No dobra

Doktor Miyano. Miło poznać.

[Anv]

- Właściwie nie, ja sobie wychylę tego. - rzekł i pociągnął zdrowego łyka żółtego płynu przyniesionego przez karczmarza. Nie wiedział właściwie co pije, mogło to być cokolwiek, oby działało.
- Pierdolony dracon, nie będzie mi mówił co mam robić. Komtur powie to idziemy.

[Hagmar]

Właśnie, dobra dziękujemy za gościne. Anv chodź wracamy.

[Eric]

- Również miło poznać. - powiedział, wyciągając prawą rękę - Pan pewnie zabiera się z nami, zgadza się?

[Hagmar]

Tak. Aragorn wyszedł z karczmy, przywitał się z lekarzem.
Zeleris gdzie Zeyfar.

[Anv]

Anv pociągnął jeszcze jednego łyka i odłożył butelkę. Widząc wstającego komtura postanowił jednak wziąć butelkę ze sobą. Wychodząc zauważył Zelerisa. Pomimo kaca wciąż miał ochotę na żarty.
- Gdzie jest Zeyfar! - wykrzyczał na czarnucha. - Gdzie jest mój komandor, zjadłeś mi komandora potworze! - kontynuował, po czym z ogromnym uśmiechem poklepał Zelerisa po ramieniu.

[Eric]

- Zjadłeś? Jeśli tak to... Dziękuję! - powiedział ze szczerym uśmiechem, niemalże osuwając się na kolana.