Szkolenie

[Lees]

Lees ściągnął ubranie i położył je na kamieniu razem z resztą ekwipunku. W samej bieliźnie podszedł na brzeg i przygotował się do skoku do wody. Skoczył i poczuł przyjemny chłód wody. Po ciężkim i wyczerpującym biegu taka kąpiel była niczym wygrana w jednej z loterii na festiwalu. Podbudowany zaczął płynąć do docelowej łodzi. Jak przewidywał nie zajęło mu to wiele czasu. Zregenerowany pokonał dystans w przyzwoitym ,jak na człowieka po 15 km biegu, czasie. Potem już nie spiesząc się wrócił tą samą drogą. Wyszedł przemoknięty na brzeg i powiedział:
- Dobra. Następne.

[Eric]

- Właśnie czegoś takiego się spodziewałem. - powiedział smętnie Diomedes i ściągnął z siebie część ciuchów, coby nie zamokły i nie utrudniały trudnej przeprawy. Schłodził się szybko i wszedł do wody. Była diabelsko zimna. Diomedes jednak nie zwracał uwagi na chłód i płynął. 400 metrów w jedną stronę to było piekielnie dużo, jak na przeprawę wpław. Diomedes jednak uporał się z nią dosyć szybko, dopłynął do ostatniej łodzi, odepchnął się od niej i wrócił na brzeg. Wyskoczył szybko z wody. Cały się trząsł, było mu piekielnie zimno. Otarł się szybko, skulił i oddychał miarowo. Gdy już jako tako wysechł i się ogrzał ubrał się w suche odzienie, które zostawił tuż na brzegu.
- To co kurwa teraz? Wpieprzamy robaki, czy jakaś inna szkoła przetrwania? - zakpił Diomedes nadal się nieco trzęsąc z zimna.

[Hagmar]

-Jeszcze raz, z uzbrojeniem.

[Eric]

- To żart? Ehh... - uzbroił się jak należało, nabrał powietrza i rzucił się ponownie do wody. Nie odczuwał już tak bardzo zimna, dzięki chroniącemu go pancerzowi. Jednakże odzienie ograniczało jego prędkość i swobodę ruchu. Na powietrzu było lekkie i zwiewne, jednakże pod wodą zmieniało się w kamień uwiązany do nogi. Z trudem dotarł do ostatniej łódki. Znał już tę drogę. Odepchnął się i płynął ku brzegu. Przeprawa była dużo trudniejsza niż ta wcześniejsza - i przez zmęczenie i przez strój. Jednakże udało mu się dotrzeć na brzeg. Wyskoczył z wody i ściągnął z siebie przemoknięty strój.
- Jak mi to pordzewieje... - wskazał na krasnoludzki miecz i na swojego Jeźdźca Burzy - To będę bardzo niepocieszony - mruknął ospale do Aragorna.

[Lees]

Lees podobnie jak Diomedes nie był zadowolony z dodatkowego balastu. Pływać lubił tylko wtedy gdy mu to odpowiadało i to bez żelastwa przyczepionego do pasa. Bez entuzjazmu ruszył w tą samą drogę co przedtem. Ciężko, było, oj ciężko ale jakoś dotaszczył się do ostatniej łódki. Droga powrotna była jeszcze gorsza. Ostatecznie wyszedł z wody i ponownie stanął przed Aragornem.
- Mam nadzieję że teraz nie musimy pływać z tobą na ramionach.

[Eric]

- Może nie podsuwaj mu pomysłów, hm? Ja już mam serdecznie dość tej pieprzonej wody. - szepnął do Leesa. Włosy miał całe mokre, sklejały mu się w kłębki i lepiły do czoła. Nie było to przyjemne, to też uwiązał je do tyłu.

[Hagmar]

-Tera naucze Was sztuki kamuflażu, po pierwsze załóżcie to co jest w tamtej chatce.

Nazwa odzienia: Kubrak
Rodzaj: brak
Typ: strój
Wytrzymałość: 1
Opis: Uszyty z 100 kawałków lnianego płótna. Ufarbowany w leśne barwy.
Wymagania: brak

[Lees]

Lees poszedł do chatki i zaczął się przebierać. Sam kubrak nie grzeszył gustownością lecz był bardzo wygodny. I o to chodziło. Miał zamiar jak najszybciej uporać się z tym szkoleniem lecz wiedział że wszystko zależy od ich dowódcy. Przebrany stanął przed Aragornem.
- Gotowe.

[Eric]

Diomedes odrzucił swoje mokre ubranie i przebrał się szybko w kubrak, który znalazł na stoliku w chatce. Ubrał go pospiesznie, nie bacząc na jego wygląd.
- Już, już.

[Hagmar]

-No, tera wyglądacie jak zwiadowcy. Podstawą jest wtopienie się w otoczenie, ostrożne stawianie kroków, nie zostawianie śladów. W pobliżu jest las, schowajcie się. Ja postaram się Was znaleźć.

[Eric]

- 15 kilometrów biegania... Prawie 2 kilometry pływania... Po to, żeby się pobawić w chowanego? Zajebiście. Naprawdę. - rzekł cynicznie Diomedes. Nie zaniechał jednak wykonania rozkazu i wkroczył do lasu lekkim, zgrabnym krokiem. Był Veris, to też drzewa dopiero obrastały w liście. Dookoła było mnóstwo krzaczków, pagórków, młodych drzewek i innych zielonych wyrostków. Diomedes nie miał doświadczenia jeżeli chodzi o ukrywanie się. Potrafił cicho się poruszać, lecz jeśli trzeba było znaleźć jakąś dobrą kryjówkę, to już tak łatwo mu nie było. Jednak od razu rzucił mu się w oczy ogromny dąb, pusty w środku. Wejście było bardzo wąskie, jednakże udało mu się przecisnąć. W środku panowała nieprzenikniona ciemność, zakłócana jedynie strumieniem światła padającym ze szpary, przez którą wszedł. Kryjówka może nie była zbyt wyszukana, ale czasami najprostsze rozwiązania okazują się najlepsze. Miał nadzieję, że komandor zada sobie trochę trudu, nim uda mu się go odnaleźć.

[Lees]

Lees ostrożnie wkroczył do lasu. Starał zachowywać się jak najciszej. Ruszył w stronę odwrotną do Diomedesa aby przez przypadek nie zdradzić jego kryjówki. Nie miał doświadczenia w cichym poruszaniu się, wolał "wchodzić frontowymi drzwiami". Po chwili zauważył że liczba krzaków drastycznie się zwiększyła. Postanowił zanurkować między nie i tutaj zakamuflować się przed Aragornem. Gdy zajął pozycję cierpliwie czekał na rozpoczęcie "chowanego". Był nieźle ukryty, ale nie miał zbyt dobrej widoczności i obawiał się że taka kryjówka wzbudzi natychmiastowe zainteresowanie doświadczonego przełożonego ale cóż,lepszy rydz niż nic.

[Hagmar]

Aragorn wszedł do lasu, w jego niebieskim płaszczu był doskonale widoczny na tle zieleni, taki miał zamiar bowiem. Jego uwagę przykuł ogromny dąb, pusty w środku...
-Diom wyłaź, nieźle ale takie miejsca sprawdza się od razu. Jeszcze raz. Ide szukać Leesa.

[Eric]

- Ehh. Można się było spodziewać. - westchnął Diomedes z trudem przeciskając się przez wąską szparę - Podpowiedzi dozwolone? - wyszczerzył się, szeroko rozwierając wargi.

[Hagmar]

-Zlej się z tłem, wymaż gębę ziemią, błotem, a nawet gównem jeśli trzeba. Masz być niewidoczny i śmierdzieć jak otoczenie. Chwilę później znalazł Leesa, zdradził go szelest krzaków. Zbyt głośny.
-Lees, też prawie Ci się udało. Jeszcze raz, tym razem zagwarantuj sobie lepszą widoczność.

[Eric]

- Czyli mam być nieodróżnialny od małpy, tak? Da się zrobić komandorze. - westchnął cynicznie Diomedes. Poczekał aż Aragorn straci ich z pola widzenia, a potem zastosował się do instrukcji przełożonego. Kręcił się dłuższy czas po lesie w poszukiwaniu jakiejś lepszej kryjówki. Wymazał twarz błotem, do którego przylepił parę liści, które zdążyły już wyrosnąć. Wyglądał jak prawdziwy dzikus, gdyby teraz natknął się na niego jakiś zwykły wieśniak to pewnie pogoniłby go z widłami i pochodnią w ręku. Diomedes wszedł w głąb lasu. Było tu ciemniej, światło przenikało przez nieliczne szpary w koronach drzew, dając charakterystyczny klimat temu miejscu. Diomedes zobaczył spory pagórek, gęsto porośnięty leszczyną. Stąd mógł obserwować teren, jednocześnie zostając niezauważonym. Na dodatek zaraz za pagórkiem ziemia się osunęła, tworząc małą jamę, w którą mógłby się wtoczyć gdyby Aragorn za bardzo  by się zbliżył do jego kryjówki. Zadowolony Diomedes wkroczył w krąg porośnięty leszczyną i usadowił się wygodnie, ale i tak by w razie czego bez problemu mógł bezszelestnie przedostać się do małej jamy. Gałązki kuły go niemiłosiernie, pot spływający z czoła łączył się z błotem i niemile świerzbił jego twarz. Diomedes jednak nie zwracał uwagi na wszelkie niedogodności i skupił się na zachowaniu ciszy. Uspokoił oddech i rozejrzał się po okolicy. Tu przebiegła wiewiórka, tam zaćwierkotały ptaki. Jednakże dookoła nie było nikogo, kto mógłby odkryć jego obecność. Aragorn zapewne jeszcze nie wszedł do lasu. Diomedes miał chwilę, aby odetchnąć, to też skorzystał z niej. Nagle usłyszał trzask łamanej gałązki. Natychmiast wrócił do poprzedniej postawy stając się bardziej czujny, mimo, że na gałązkę wdepnął jakiś przechodzący zwierz. Kryjówka była całkiem dobra, jednakże z komandorem nie było przelewek. Przez umysł Diomedesa przemknęła myśl, że nawet Rasher nie byłby w stanie ukryć go przed zdeterminowanym, surowym, ale i sprawiedliwym przywódcą Bractwa. Kruk był zadowolony z tego, że może walczyć pod komendą takiego elfa, jednakże jeśli coś się spieprzyło, to już tak dobrze nie było.

[Lees]

- Eh, a tak dobrze mi szło. - mruknął niepocieszony Lees. Chcąc nie chcąc musiał wymyślić coś lepszego, coś dzięki czemu zyska aprobatę Aragorna. Prawdę mówiąc nie wierzył że to możliwe. Ale zawsze można było spróbować. Poszukiwanie kryjówki zajęły mu sporo czasu. Wszystko było zbyt oczywiste. Lekko wymazał twarz błotem, tak aby cuchnąca maź nie ograniczała mu widoczności. Nie mógł też wydawać zbyt intensywnego zapachu. Takie czynności trzeba wykonywać z umiarem. Po chwili zauważył dość dobrą kryjówkę. Trafił do miejsca w którym były liczne dziury w ziemi i nierówności. Wybrał jedną z nich, ukrytą pod kilkoma krzaczkami. Miał z niej dobry widok. Dodatkowo na pobliskim drzewie jeden z ptaków urządził sobie gniazdo i jego potomstwo wydawało piski. To trochę zdezorientuję Aragorna. Przynajmniej taką miał nadzieję. Mam nadzieję że nie znajdzie mnie jakiś niedźwiedź czy inne cholerstwo. Czekaj. Aragorn i tak był gorszy.

[Hagmar]

Aragorn bite dwie godziny łaził po lesie starając się ich znaleźć. W końcu znudziło mu się.
-Lees! Diomedes! Starczy!

[Eric]

Diomedes dosłyszał głos przełożonego. Niema iskierka satysfakcji zawitała do jego głowy i błysnęła gorącym blaskiem. Udało mu się, Aragorn nie zdołał znaleźć go w gąszczu lasu. Rozluźnił w końcu zesztywniałe i obolałe nogi, otarł pot z czoła i częściowo starł błoto pokrywające jego twarz. Poczuł niesamowitą ulgę wychodząc z gąszczu krzaków leszczyny. W końcu siedział tam w bezruchu dwie bite godziny. Podrapał się po plecach i przeczesał palcami włosy. Zaraz zobaczył strudzonego poszukiwaniami komandora. Podbiegł do niego, dając nogom tak potrzebne ukojenie i ruch.
- Hoho, czyżby udało nam się przecwanić samego komandora Kruczego Bractwa? No cóż, tego się nie spodziewałem - powiedział, a na jego twarzy wymalował się uśmiech satysfakcji - Możemy już wracać? Jestem wyczerpany...

[Hagmar]

-Tak udało Wam się, wracamy zaraz truchcikiem do wioski po wasze rzeczy i do twierdzy. Co to dla was 15km...