Młoty i kilofy

[Patty]

Wierciłam się nerwowo w siodle. Kilka dni w siodle to nie to, czego mi trzeba..., przemknęło mi przez myśl. Mimo to po chwili wróciłam do poprzedniej, spokojnej pozycji.
- Tak w ogóle... - Spytałam, nie kierując pytania do nikogo konkretnego - Skąd na Valfden miasto krasnoludów? Co prawda studiowałam historię tych terenów dość pobieżnie, ale nic o krasnoludach nie pamiętam.

[Eric]

- To nie ma się czym chwalić, Zelerisie - powiedział Diomedes ukazując swój złośliwy uśmieszek.

[Hagmar]

-Sam ciekaw jestem, hmm...Może to kolonia z dawnych czasów.

[Dragosani]

- Nie chwalę się, lecz stwierdzam fakt. Podejrzewam, że wypowiedziałem myśli większości z nas. Ktoś to uczynić musiał, inaczej wszyscy pogrążylibyśmy się w rozważaniach nad owym bólem. A teraz, gdy ktoś o tym wspomniał, kompania straci zainteresowanie tym i będzie efektywniej działać.  - odparł Zeleris, ignorując całkowicie uśmiech towarzysza. - Wszystko dla dobra ogółu. - dodał poważnym tonem.

[Eric]

- Kto wie? Są rzeczy i czasy, których ludzka ręka nie spisała. To, że nie przypominasz sobie nic o krasnoludach w historii tych terenów, nie znaczy, że ich tu nie było, Patty. Aragornie, Twoja teza może być bardzo prawdopodobna.

[Hagmar]

-Dobrze prawisz Zelerisie. Kiedyś wielkim uczonym będziesz. Pytanie brzmi kiedy ono powstało Diomedesie.

[Patty]

- Diomedesie... - Westchnęłam lekko - Oto, co stało się z moim umysłem po twoim komentarzu...

[Eric]

- Tego teraz się nie dowiemy. Może znajdziemy w środku coś, co nakieruje nas na dobre tory myślenia. Nie sądzisz? Patty, to było zwyczajne stwierdzenie faktu. Czy musisz doszukiwać się w każdym, nawet najgłupszym zdaniu, jak na przykład wypowiedź Zelerisa, głębszego sensu i refleksji?

[Vitnir]

- Wątpię żeby spotkało ich tu coś dobrego, walki nieśmiertelnych odgrywały się na tych terenach, mogli paść z rąk mych braci bądź wilkołaków, albo drążenie w ziemi obróciło się przeciwko nim - wampir zaczął opróżniać jedną z butelek, podróż kompletnie go wykończyła.

[Hagmar]

-Diomedesie, ci z inkwizycji tak mają są...Inni.

[Patty]

- Po prostu moje pytanie brzmiało, skąd to miasto się tutaj wzięło. To ty wyciągnąłeś z mojej wypowiedzi, sama nie wiem skąd, stwierdzenie, iż nigdy nie istniało. To się leczy... A tasiemczyka sobie zatrzymaj.

[Dragosani]

- We wszystkim... - wtrącił Flamel. - Nawet w najbardziej idiotycznej wypowiedzi, czynności, czy też rzeczy jest pewien sens i logika. - powiedział. - Czasem owym sensem, jest brak sensu, ale jego brak już jest sensem. - dodał. - A skoro brak sensu, tworzy już jakiś sens, nie można mówić o braku sensu. Idąc dalej, skoro nie ma "braku sensu", nie ma sensu w tej przykładowej wypowiedzi. A skoro nie ma sensu, to jakiś sens jest. Proste, co nie? - uśmiechnął się podle.

[Eric]

- Porażająca jest Twa hojność... - skomentował od niechcenia - Zamknij się w końcu. - skwitował kolejną porażająco fascynującą wypowiedź maga.

[Dragosani]

- Zastanawia mnie słuszność stwierdzenia "zamknij się". - odparł natychmiast mag. - Interpretując to dosłownie, sugerujesz mi istotnie "zamknąć się" gdzieś. Tyle że tutaj nie ma się gdzie zamknąć. Więc dosłowna interpretacja jest pozbawiona sensu, czyli sens ma. - mag wyraźnie lubił gadać bez sensu. Znaczy się z sensem. - Jednak można zrozumieć to nieco... dogłębniej. Możesz sugerować mi "zamknięcie się" we własnych myślach. Pogrążenie się w nich i w rezultacie zamilknięcie. Biorąc pod uwagę okoliczności stwierdzam, że chodzi ci właśnie o to. Odpowiem na to, co będzie jednocześnie odrzuceniem twej prośby. Moja odpowiedzią będą dwa słowa. Pierdol się. - posłał wojownikowi złośliwy uśmiech.

[Anette Du'Monteau]

-Nie róbmy z Patty jakiegoś obcego, humanoidalnego stworzenia. Rozumiem, że kobiety mogę za takie uchodzić ale zdaję się, że nie wszystkie takie są. Przynajmniej nie nasza towarzyszka. Nigdy nie miałem problemów z jej poglądami czy zrozumieniem. - odezwał się Zeyfar

[Gordian Morii]

-Trochę magii leczniczej i na prawdę nic nie czuć.- rzucił elf z ukosa spoglądając na podróżujących, z którymi miał okazję przebywać przez ostatnie kilka dni. Do kopalni był jeszcze kawałek. Przynajmniej 5 km gdyż nie było widać żadnych śladów obecności górników, mimo, że ścieżka już od kilku godzin sukcesywnie zaczęła piąć się w górę. Las przez który jechali zaczął powoli przekształcać się w sosnowy bór, a więc i klimat zmienił się dosyć diametralnie. Odczuwać można było porywy zimnego wiatru wiejącego od pokrytych jeszcze lodami i śniegiem górskich szczytów i dolin.
Uwagę podróżujących jak i ich wierzchowców zwróciły dziwne hałasy dobiegające z obu stron ścieżki. Gęste drzewa utrudniały wypatrzenie co dokładnie je wydawało gdy nagle zza wielkiego głazu w stronę jadącego na przodzie Gordiana poleciał ognisty pocisk. Elf instynktownie zasłonił się ręką i teleportował razem z wierzchowcem poza zasięg ognistego podmuchu. -Uwaga, sposobić się do walki!- krzyknął gdy z ukrytej wśród poszycia pieczary wygramolił się drugi potwór.



2x Tarlesst
Potwór kategorii: sam go nie ubijesz;p
Ps. nie napisałem, że jesteśmy przy kopalni a w okolicach, zobacz na mapkę gdzie zaczynała się druga część czerwonego szlaku. Czytać ze zrozumieniem.

[Eric]

- Wiedziałem, kurwa, wiedziałem. - uśmiechnął się Diomedes - Interpretację Twojej wypowiedzi zostawię Tobie, sam nie mam zamiaru robić z siebie niejakiego idioty... - prychnął znacząco. Ujrzał dwie poczwary, wyglądające jak skarłowaciałe wersje smoków.
- Jasna cholera! - zaklął dobywając miecza. Zeskoczył z konia i przyjął waleczną postawę, uginając nogi w kolanach i unosząc miecz na wysokość klatki piersiowej.
- Ma ktoś pomysł jak to cholerstwo ubić? - zapytał nie odrywając wzroku od dwóch poczwar. Warknął głośno na jedną z nich, prowokując do ataku - Proponuję to coś otoczyć i użyć taktyki 'w kupie siła' - uśmiechnął się nieznacznie.

[Patty]

Dobyłam miecza, jednocześnie ściągając z pleców tarczę. Jako, iż siedziałam na koniu postanowiłam wykorzystać jego impet. Spięłam zwierzę, popędzając go do ostrego galopu. Nakierowałam wierzchowca na jednego z Tarlesstów. W biegu uniosłam broń i w ostatniej chwili rąbnęłam przez bok stwora, pamiętając, że głowa pokryta jest wytrzymałą, twardą łuską. Nie oglądając się na efekt uderzenia odjechałam kawałek, by nie narazić się na atak potwora.
- No i na cholerę z konia złazisz?! - Wrzasnęłam do Diomedesa.

[Eric]

- ÂŻeby się kurwa głupi pytał! A brzuszysko to może masz zamiar w locie przeciąć?! - powiedział chwytając różdżkę.
- IHIGI! - krzyknął celując w potwora. Piorun kulisty pomknął prosto w łapę jednej z poczwar.

[Dragosani]

- Na drgającą brew Iska! - zaklął Zeleris i odjechał nieco koniem. Następnie zeskoczył z niego. Pieszo może i był wolniejszy, lecz z pewnością nieco zwrotniejszy. I teleportacja mniej męczyła. Chwycił za kostur, by wspomóc nim magię. Spojrzał na bestie, oceniając ich siły. Wyglądały paskudnie i dość niebezpiecznie. Walka bez wątpienia nie będzie należała do prostych. Mag nie czekając aż poczwary znów zioną ogniem pobrał moc i zaczął inwokować zaklęcie. Miał nadzieję że nikt nie wlezie w linie "ognia".
- Iaishosh Huushar, Ipush Grish Izqiysh. - wymamrotał. Poczuł przy tym coś dziwnego. Moc zaklęcia była większa, niż ta która pobrał. Kostur musiał działać. Istotnie tak się działo. Kryształ kostura zalśnił błękitnym blaskiem i wytworzył kulę elektryczności. Flamel nie czekając posłał ją w kierunku jednej z bestii.