Mądrość i Prawda

[Anette Du'Monteau]

Gdy wszedłem do namiotu na mojej twarzy rozkwitł szczery uśmiech. W końcu będzie można odpocząć od deszczu, zimna i całej drogi w siodle. W sumie byłem przyzwyczajony znosić niewygody związane z takimi podróżami, jednak żaden prawdziwy obieżyświat nie pogardzi odpoczynkiem i miejscem do snu. Po chwili znalazłem wolną przestrzeń przy ognisku i zasiadłem z kubkiem gorącego naparu. Kiedy się rozejrzałem po namiocie zauważyłem, że wszyscy próbowali złapać teraz trochę tchu. Faktem było, że na pewno kolejny taki moment szybko się nam nie trafi. Zdążyłem wcześniej położyć płaszcz aby nieco wysechł. Teraz pogrążony w myślach właściwie o niczym chłonąłem każdy promyk ciepła z ogniska.

[Szarleǰ]

Peanut wszedłszy do namiotu omal nie podskoczył ze szczęścia. Ciepło wydzielane przez ognisko, stoły zastawione jadłem, miodem, nawet hamaki w których mógł odpocząć, a przede wszystkim schronienie od deszczu, dokładnie to czego mu było trzeba. Gdy tylko jego uszu dosięgła informacja, że mogą się rozgościć i częstować, od razu zrzucił z siebie przemoczony płaszcz i rozwiesił go nieopodal ogniska, a sam zasiadł przy stole i zabrał się do jedzenia i picia. Mięso i miód smakowały dziś wyjątkowo.
- Jeśli o Gordiana chodzi... - Rzekł w odpowiedzi dla Zelerisa. - Mam nadzieję, że zjawi się niebawem. W końcu to na jego polecenie tutaj jesteśmy i chciałbym mieć jasno określone cele, bo jak sam mówił, będzie na nas czekał - nie chce pracować w ciemno i bez jego wiedzy.

[Vitnir]

Wampir wszedł do namiotu i popatrzał się na mięsa i napoje będące w zasięgu jego ręki. Głód krwi ugasił wcześniej, jednak trzeba było się czymś zająć, by czas do dalszych rozkazów umilić. Aerandir wziął kawałek pieczeni, a do kielicha nalał sobie wina po czym ruszył w zaciszne miejsce. Usiadł nieco dalej od ogniska, które nie było mu potrzebne, położył miecz obok siebie i zaczął jeść popijając płynem. Jedząc starał się zrelaksować, rozluźnić mięśnie, by były przygotowane na następną walkę.

[Hagmar]

Wchodzącego do namiotu elfa uderzyło ciepło bijące od ogniska oraz zapach mięsiwa wszelakiego, Aragorn zdjął przemoczony płaszcz odkładając go by wysechł,  widzą╔c wolny hamak natychmiast doń ruszył by chwilę odpocząć.

[Gunses]

Do stołu dosiedli się i inni. Kobieta z toporami w kolczudze wbiła ostrza swych toporów jednocześnie w sąg drewna przy stole tuż obok Domenica. Wsparłszy się na trzonach toporów uniosła swe nogi i przekładając je przez drewno opuściła się siadając na sągu pomiędzy ostrzami toporów. Mężczyzna z mieczem dwuręcznym rzucił go na stół. Miecz był szeroki i masywny, z zębatymi ostrzami, pokryty różnorodnymi runami. Sam mężczyzna usiadł rozpinając kaftan pod szyją. Nalał sobie wina i chwycił pieczeń. Dwójka Elfów, kobieta i mężczyzna w finezyjnych skokach znaleźli się za stołem. Naleli sobie wina i zaczęli się głośno śmiać. Do śmiechu śmiechu dołączyła toporzyca, rzucając dość plugawe jak na kobietę żarty. Niewiadomo skąd pojawił się niziołek, ubrany z kaftan z bufiastymi rękawami. Zasiadłszy za stołem zaczął rozprawiać ze swoją kompanią. Elf w bieli uśmiechnął się.

- Pamiętam jak Tivir - rzekła toporczyni - Rozrąbał tamtego draba na pół! Ha! To było uderzenie!
- Można było uderzyć lepiej - rzekł ten od dwuręcznego miecza - Ostrze mi zlazło po naramienniku...
- Nie bądź taki skromny! - zawołał Niziołek - rozpłatałeś Bulbę jak się patrzy! Aż serducho wyleciało!
- Ha! A pamiętacie tego drugiego? Jak mu tam... Seril, jak mu było? - zawołała Elfka od strzał?
- Toresus de Felas, syn Hroida ÂŚmiałego i Elgelii Berth - rzekł beznamiętnie Elf. Dostał kuksańca w bok od Elfki i zaraz się zaśmiał - Hahaha... Fun mu było.
- Takoj! Fun! Jemu to nasz kurdupel uciachał pół twarzyczki! Piękny to był rzut... Siekierka?
- Sierp tatowyj - rzekł Niziołek - Dobry wiatr był hahaha - zarechotał

Kompania nie zważała na nowych gości zbyt wiele, chociaż często uśmiechała się i zachęcała do rozmowy.

[Altair]

Altair widział hulajpartię i pełen był podziwu dla wykonawcy miecza. Ponieważ jednak najgorszym grzechem wśród wojowników było ostrza dotknięcie choćby, nie mówiąc już o braniu do rąk, z pewną dozą nieśmiałości zasiadł blisko wojownika posiadającego to wspaniałe ostrze. Z zaciekawieniem słuchał opowieści, w pewnej momencie jednak nie wytrzymał.
- Gdzie była wykonywana ta broń? Jestem więcej niż pewien, że znam ten szlif zębatych ostrzy. Jeśli można, oczywiście, wiedzieć. I czy mógłbym podzierżyć to wspaniałe arcydzieło przez moment w dłoniach?[/ii] - zapytał patrząc swymi martwymi, ciemnymi oczyma prosto w ślepia wojownika.

[Gunses]

- Głownia elfiej roboty. Mieczy był przekuwany. Jednakże samo ostrze pochodzi z dalekiej północy kontynentu. Miało być bronią przeciwko demonom i jak mówi legenda w takim pojedynku zostało złamane. Trzon ma ponad pięćset lat - mówił mężczyzna nazwany Tivirem - Ostrze jest już młodsze, czterysta. Odnalazłem je przeszło dwanaście lat temu, podczas penetrowania wraz z tą oto kompanią starych pogańskich świątyń. Ostrze przekuto w Nordmarze, przez znajomego nam Arcykowala. Niech mu ziemia lekką będzie. Wyostrzona w Elanoi, przez Elfów. Runy jak mówią Magowie wygasły już dawno, chociaż przez tyle wieków nie zatarły się... Nie rozstaję się z nim odkąd go odnalazłem, czemu miałbym Ci do dawać choćby na chwilę?

[Altair]

Altaira odpowiedź wcale nie zaskoczyła. Wręcz zdziwiłby się, gdyby była inna.
- To było pytanie, można powiedzieć, retoryczne. Z pewnością miecz jest tak stary, jak potężny, a legendę jego już gdzieś słyszałem... w Klanie Młota w Nordmarze. - Pokiwał głową z respektem zwiesiwszy wzrok na klindze - raczej nie trzeba ci tego mówić, mimo wszystko jednak bardzo dobrze robisz nie pozwalając go dotykać nikomu. Miecz powinien mieć jednego właściciela i jednego wojownika. Różne ludzie, a nie tylko ludzie, rzeczy potrafią zrobić, jak poczują choć trochę zaufania... - zadumał się na moment, po czym ponownie głęboko wejrzał w oczy wojownika.

[Gunses]

- ÂŚwięte słowa - rzekł mężczyzna - Widać po Tobie wojownika. Jestem Tivir. Pochodzę z Myrtany. Z kraju Turdraszan. Od dziecka ciągnęło mnie do miecza. Nigdy nie przypuszczałem, że dane mi będzie posiadać taki cud jak ten miecz. Nie zamieniłbym go na nic innego.

[Hagnar Wildschwein]

Krasnolud najadłszy się do syta aż poklepał się po bandziochu, który pokaźnie rozszerzył się i guziki białej koszuli, w której siedział, rozsuwały się od naporu. Wstał prędko, bo i siedzenie w samych gaciach mu zbrzydło, szczególnie w kontekście do jego podłych, acz przewidywalnych planów, toteż ruszył do improwizowanej suszarni i podjął swój kubrak. Wysechł już całkowicie, pachniał świeżością traktu, choć zalatywał troszkę dymem ogniska przez chwile spędzone w namiocie. Założył więc Domenic swój strój podróżny i powrócił rześkim krokiem do ławy. Pochwycił czym prędzej stojący niedaleko dzban miodu i wzniósł go w powietrze patrząc na zagadanego Altaira.
-Wiem żeśmy w drodze mości Altairze, ale jeśliś tak zachwycony tym mieczem, a i mnie się widzi, że dobra to robota, to wypijże na jego przyszłą chwałę i zwycięstwa!

[Altair]

Altair zmarszczył brwi w gniewie. A niechże ci baba maurena urodzi... zaklął w duchu. Wcześniej jednak wojownik ruchem tak pewnym, że niemalże agresywnym podał rękę Tivirowi.
- Wybacz moje maniery. Zwą mnie Altair, pochodzę z Myrtany, spod Vengardu. Wiesz, Tivirze, mam zwyczaj pijać ale tylko w karczmie, kiedy po napitku wracam do domu. Nigdy na trakcie, nawet w chwili odpoczynku, bo patrz jeno jak wbiegnie tu zaraz jakieś diabelstwo i miecz twój i mój w ruch pójść musieć będą. Jednakże za ową cudowną klingę, której odkądem usłyszał legendę w Nordmarze zobaczyć pragnę, napije się z chęcią. Za to, przede wszystkim, by jak najrzadziej musiała być używana, a drugie za to, by nawet jeśli musiałaby być użyta, to przeciwko tym wrogom szkodliwym, nigdy przeciw prawym. I trzecie, żeby zawsze trafiała celu! - tym wzniosłym akcentem Altair zakończył swą przemowę i stuknął mocno kielichem z rozmówcami...

[Gunses]

Tivir zmierzył Krasnoluda wzrokiem
- Widzę, że w waszej kompanii, także kurdupelek - rzekł pogodnie Tivir - Swoją drogą, gdyby ktoś chciał, mógłbym pokazać mu jak się mieczem robi!

Walka bronią obuchową:

Lekcja I - podstawowe techniki walki [50%] Koszt: 60 - sztuk złota
Lekcja II - zaawansowane techniki walki [75%] Koszt: 320 - sztuk złota

No - podłapała pomysł toporczyni - Ja też mogę coś swymi toporami wykrzesać!

Walka bronią sieczną:

Lekcja I - podstawowe techniki walki [50%] Koszt: 50 - sztuk złota
Lekcja II -zaawansowane techniki walki [75%] Koszt: 300 - sztuk złota

To i ja może się na coś przydam? - zachichotała Elfka - Mój łuk zawsze pomocny!

Walka bronią dystansową:

Lekcja I - podstawowe techniki walki [50%] Koszt: 60 - sztuk złota
Lekcja II - zaawansowane techniki walki [75%] Koszt: 320 - sztuk złota

Może i ja wam coś wyjaśnię? - rzekł Elf w bieli

Nauka umiejętności:
- Akrobatyka Koszt: 100 - sztuk złota
- Perswazja Koszt: 500 - sztuk złota
- Podstawy łowiectwa Koszt: 500 - sztuk złota
- Medyk Koszt: 550 - sztuk złota

//To nowość. Innowacja, jaką postaram się wprowadzić. Na długich wyprawach, gracze mogą mieć wrażenie, że wegetują a nie rozwijają się. Macie oto przed sobą nauczycieli. Spotkaliście ich w podróży. Osoby, które coś znają i wiedzą, jak wiedzę przekazać. Nie zrobią tego bezinteresownie. Zażądają pieniędzy, wszak sami też kiedyś musieli zapłacić. Niektórzy z was brali sakiewki ze złotem, inni nie. Każdy może się nauczyć jeśli ma odpowiednie talenty. Co do złota, możecie pisać, że odda za was Gordian, a to się będzie równało z tym, że przy wypłacie pod koniec wyprawy zostanie wam potrącone o tyle o ile weźmiecie na kreskę.
//Możecie nauczyć się 1 SPECJALIZACJI i 1 UMIEJÊTNOÂŚCI. Czyli JEDNÂĄ rzecz z WALKI i JEDNÂĄ z ATRYBUTÓW.
//No to zobaczymy jak to pójdzie.

//Gordian ma problemy z kompem, dostałem wytyczne, które spróbuję zrealizować.

[Hagnar Wildschwein]

-Jeno nie kurdupelek mości Tivirze, zbytnio mi się z dupą kojarzy, a tutaj na myśl przychodzi jedna z takich wielkich, które raz napotkane śnią się po nocach. Poty zimne oblewają skronie, drżą ręce niczym niewprawionemu człekowi na widok wilków watahy... Takie to na myśl o przeraźliwych kobiet, tfu, potworów dupach przychodzą strachy!- powiedział krasnolud wybornie udając poty nocne i koszmary najgorsze.

[Grison]

Revert spojrzał na nauczycieli i pomyślał, o czasie który jeszcze pozostanie mu spędzić w podróży.
-Chętnie spróbuję nauki. Pieniądze, Gordian potrąci mi z wypłaty.

Lekcja I - podstawowe techniki walki [50%] Koszt: 60 - sztuk złota
- Akrobatyka Koszt: 100 - sztuk złota

5-2=3

[Gunses]

Revert spojrzał na nauczycieli i pomyślał, o czasie który jeszcze pozostanie mu spędzić w podróży.
-Chętnie spróbuję nauki. Pieniądze, Gordian potrąci mi z wypłaty.

Lekcja I - podstawowe techniki walki [50%] Koszt: 60 - sztuk złota
- Akrobatyka Koszt: 100 - sztuk złota

5-2=3

- Ależ prosimy!

Grison nauczony: Walka bronią SIECZNÂĄ lub DYSTANSOWÂĄ (nie podałeś konkretu) 50%; Tracisz 1 brązowy talent

Grison nauczony: Akrobatyka; Tracisz 1 brązowy talent.

Grison -160 sztuk złota


- Panie - rzekł Niziołek do Reverta - Może cichłbyś coś kupić? Miecz, łuk? ;>

[Vitnir]

Aerandir zjadł posiłek i podszedł do Elfa w białej szacie: - Skoro można się czegoś nauczyć to czemu by nie, chętnie nauczę się akrobatyki, zapewne przyda się w tej podróży. A zapłata zostanie mi potrącona z wypłaty.

- Akrobatyka Koszt: 100 - sztuk złota
4-1=3 brązowy talent

[Gunses]

- Ależ proszę mości Wampirze - rzekł Elf.

Aerandir zjadł posiłek i podszedł do Elfa w białej szacie: - Skoro można się czegoś nauczyć to czemu by nie, chętnie nauczę się akrobatyki, zapewne przyda się w tej podróży. A zapłata zostanie mi potrącona z wypłaty.

- Akrobatyka Koszt: 100 - sztuk złota
4-1=3 brązowy talent

Aerandir nauczony: Akrobatyka; Tracisz 1 brązowy talent

Aerandir -100 sztuk złota.

[Grison]

// Ah... Sorry. Chodziło mi o walkę bronią obuchową. ;]

- Nie, wystarczy. Nie potrzebuję takich bibelotów. Dziękuję za naukę.

[Altair]

Altair z rękoma skrzyżowanymi na piersi zapytał sucho:
- A co macie na składzie do sprzedania, panie?

[Gunses]

- Run trochę, ale to u Alberta - rzekł Niziołek patrząc na Elfa w bieli - Ja mam trochę broni a i jakaś zbroja się znajdzie w kuferku.

Nazwa broni: Miecz obywatela
Rodzaj: miecz
Typ: jednoręczny
Ostrość: 13
Wytrzymałość: 6
Opis: Wykuty z 55 sztabek mosiądzu o zasięgu 0,9 metra.
Wymagania: Walka bronią sieczną [50%]
Cena: 50 sztuk złota


Nazwa broni: Czerep lasu
Rodzaj: młot
Typ: jednoręczny
Ostrość: 8
Wytrzymałość: 11
Opis: Wykuty z 50 sztabek mosiądzu i 10 kawałków drewna o zasięgu 0,6 metra.
Wymagania: Walka bronią obuchową [50%]
Cena: 40 sztuk złota


Nazwa broni: Złowróżbny szept
Rodzaj: sztylet
Typ: jednoręczny
Ostrość: 13
Wytrzymałość: 6
Opis: Wykuty z 25 sztabek mosiądzu o zasięgu 0,3 metra.
Wymagania: Walka bronią sieczną [50%]
Cena: 50 sztuk złota


Nazwa broni: Uderzenie wiatru
Rodzaj: łuk
Zasięg: 50 metrów
Precyzja: 40%
Opis: Wykonany z 50 kawałków drewna.
Wymagania: Walka bronią dystansową [50%]
Cena: 40 sztuk złota


Nazwa odzienia: Strój mieszczanina
Rodzaj: zbroja miękka
Typ: strój
Wytrzymałość: 6
Opis: Uszyty z 100 kawałków bawełny.
Wymagania: Używanie zbrój miękkich
Cena: 50 sztuk złota


Nazwa odzienia: Kolczuga gwardzisty
Rodzaj: zbroja niepłytowa
Typ: zbroja kolcza
Wytrzymałość: 21
Opis: Wykuta z 150 sztabek żelaza.
Wymagania: Używanie zbrój niepłytowych
Cena: 550 sztuk złota