Król Olch: Początek

[Mantos]

- Nie gadaj tylko rusz swoją wielką dupę - odpowiedział Mantos

[Devristus Morii]

 - Przynajmniej ją mam, nie tak jak ty - rzekł Devristus do Mantosa, a w myślach powiedział:
- Elfie czekaj na mnie...na nas!
Miał nadzieje, że Elf go usłyszy albo wyłapie jego myśl.

[Mantos]

- Kim był ten drugi elf? Znał cię, znał nas wszystkich...

[Anv]

Anv szybkim ruchem chwycił swój łuk i oddał jeden celny strzał w nogę elfa, chcąc zwabić go do siebie. Wampir wiedząc, że ma mało czasu zamienił broń na miecz i zaczął nim wymachiwać dookoła siebie. Podobnie zachowywał się elf który był już dość blisko używając włóczni. W pewnym momencie obaj przestali i szykowali się do ataku. Nagle elf wyprowadził pchnięcie na co Anv tylko czekał, gdyż szybko teleportował się i pojawił za plecami elfa. Takie sytuacje Anvarunis lubił najbardziej. Mieczem wykonał potężne cięcie przez plecy przeciwnika. Elf zawył z bólu i wykonał pchnięcie w wampira celując w jego głowę. Anv dzięki swej szybkości uniknął ciosu wykonując blok z odbiciem i zadał kolejne pchnięcie w brzuch elfa, który opadł na kolana zawisając na mieczu wampira.
Celny Strzał; Walka ÂŁukiem V; Walka mieczem V; Teleportacja; Potężny cios; Blok z odbiciem; Potężny cios.

[Grison]

Elfy zbiegły się niczym pszczoły do miodu... Pewne siebie, świadome przewagi liczebnej. Jeden nich zaszarżował wprost na Grisona. Drakon widząc, że elfowi ciężko będzie wymanewrować biegnąc z takę szybkością, cisnął w niego mieczem. Skórzany pancerz nie miał szans zatrzymać srebrnego ostrza rzuconego z taką siłą i precyzją. Kolejny elf podbiegł niezwykle szybko i wykonał pchnięcie. Drakon obrócił się zataczając półkole prawą nogą, lewą pozostawiając w miejscu. Włócznia przeszła tuż obok Grisona. Ten czym prędzej wolną ręką złapał trzonek elfiej włóczni. Wtem na lewej nodze obrócił sie jeszcze dalej opierając trzonek na swoich plecach. Chwilę potem wyrwał włócznię z rąk wątłego elfa robiąc tym samym krok do przodu połączony z cięciem z lewej do prawej strony wprost w gardło elfiego wojaka.


Walka Mieczem V; Klasyczne Pchniecie.


4 elfy?

[Gunses]

//Anvuś, bo widzę, że się zaczyna. Stoisz za plecamy Elfa i wbijasz mu miecz w plecy. OK. Ale jak on, stojąc do ciebie tyłem, trzymając w dłoniach włócnie, może zaatakować ciebie używając pchnięcia w głowę? O_O
//Grison. Zabiłeś dwóch Elfich Wojowników.
//Zostało 4.
//Devristus i Mantos. Poczuliście przepełniającą was moc. Po chwili zauważyliście stojącego na murze Elfa, którego mogliście poznać podczas spotkania z Królem Olch. Uśmiechnął się do was po czym wskazał dłonią ukrytą w krzakach bramę w murze.

[Anv]

Anvarunis wyciągnął miecz z truchła elfa i dzięki wyostrzonym zmysłom wyczuł biegnącego na niego od tyłu kolejnego wojownika króla olch. Wampir szybko wykonał blok z odbiciem i przerzucił broń do drugiej ręki, starając się zmylić przeciwnika. Zdezorientowany elf nie zdążył uniknąć szybkiego cięcia po jego nogach, co spowodowało, że upadł na kolana. Anv widząc szykujące się zagrożenie w postaci biegnącego drugiego elfa, wykonał proste cięcie pozbawiając klęczącego wojownika głowy. Aby zmylić kolejnego przeciwnika szybko stał się niewidzialny. Wampir odszedł kilka kroków najciszej jak tylko mógł. Widział stojącego elfa, obracającego głową w poszukiwaniu celu. Anv ponownie jak najciszej, podszedł do elfa i wykonał potężne pchnięcie w jego klatkę piersiową, ukazując mu się tuż przed śmiercią, ponieważ osłona niewidzialności przestała działać.
Wyostrzenie Zmysłów; Blok z odbiciem; Przerzucenie broni; Klasyczne pchnięcie; Potężny cios; Chwilowa niewidzialność; Potężny cios; Walka Mieczem V

[Gunses]

//Zostało 2 Wojowników Króla Olch.
//Jeden z nich teleportował się za Anvarunisa. Wykonał pchnięcie w plecy, pod łopatkę. Poczułęś zimne ostrze w swym ciele.
//Drugi zastosował telekinetyczny pocisk w stronę twarzy Grisona. Dracon poczuł jakby dostał w pięści. Jeden z zębów ruszał się.

[Mantos]

Mantos zastanawiał się chwilę po czym ruszył do bramy, jednak nie ufał elfowi.

[Grison]

- Ty skurwysynu! - krzyknął Grison, gdy poczuł naruszony ząb. Gdy już cie zabiję, to wezmę twoje ciało do domu i będę je kopał całymi dniami, jeśli mi się ten kieł nie ustabilizuje! Ty synu dziewki i chłopa od łajna! - krzyczał dalej pochłonięty wymyślaniem coraz to nowych obelg. Ech... Mniejsza... Zapraszam, kończmy to szybko. - dodał już nieco uspokojony z gestem mającym przyciągnąć długouchego. Elf jak elf. Dumny i pewny swojej mocy podszedł równie spokojnie do Grisona po czym gwałtownie wyprowadził pchnięcie. Grison odskoczył na bok i w zgiętej pozycji wyprowadził cięcie wprost na nogi przeciwnika. Zwinny elf podskoczył do góry. Gdy jego nogi znowu dotknęły podłoża elf od razy zrobił krok do tyłu i przygotował się do wykonania Koła Ostrzy. Drakon cofał się do tyłu jak najszybciej mógł aby uchronić się przed atakiem elfickiego wojaka. Zaraz po nieudanym Kole elfa Grison zaatakował cięciem z dołu do góry połączonym z powrotem do dołu. Elf zablokował atak i natychmiast zastosował ciecie z bloku. Drakon dzięki akrobatyce schylił się w ostatniej chwili po czym zaatakował z góry. Broń elfa nie mogła w tam szybkim czasie znaleźć się na torze ostrza Grisona. Czaszka elfa została rozłupana...


// Został jeden elfi wojownik //

[Devristus Morii]

Spojrzałem na Elfa i ruszyłem w stronę bramy.

[Anv]

Anv spojrzał na ostrze wbijające się w jego plecy. Wściekły wampir teleportował się za elfa i z wielką siła odciął ramię elfa, którym wcześniej zaatakował Anvarunisa.
- Nigdy.. więcej.. tego.. nie..zrobisz. - niemal krzyknął Anv po czym wykonał kolejne błyskawiczne cięcie, tym razem w nogę elfa. Osłabiony wojownik króla olch upadł na ziemię. Widocznie zdenerwowany wampir wycelował ostrze prosto w klatkę piersiową elfa. Anv uśmiechnął się lekko i pchnął miecz prosto w serce swojego przeciwnika. Po czym wyciągnął ostrze z truchła i podszedł do Grisona wyciągając przy okazji butelkę z krwią.
-To chyba wszyscy - rzekł wampir i pociągnął zdrowo z butelki w celu uleczenia rany. - Idziemy za nimi, nie?
Teleportacja; Klasyczne Pchnięcie; Klasyczne Pchnięcie; Potężny cios

[Gunses]

//Wojownicy Króla Olch nie żyją
//Gdyby ktoś chciał zabierać kase od nich to znajdzie 70 sztuk złota łącznie.
//Mantos i Devristur... Dochodzicie do bramy O_O

[Devristus Morii]

Przechodzę przez bramę i idę dalej o.O

[Mantos]

Mantos przeszedł przez bramę (-.-)

[Grison]

Grison podszedł do jednego z zabitych elfów i wyciągnął z jego truchła swój oręż. Po czym schował miecze do pochw. Drakon stanął na środku lokacji obracając się dookoła jak gdyby chciał ogarnąć ogrom zniszczenia jakiego dokonali. Chwilę potem zaśmiał się na cały głos uderzając osłoniętymi częścią pancerza dłońmi o równie dobrze opancerzone uda co w otoczeniu jakim się znajdowali brzmiało dosyć dziwnie. Zaraz po tym jeszcze łapiąc powietrze zwrócił się do towarzysza:
- Wszystko w porządku Anv?

[Gunses]

//Mantos i Devristus. Znależliście się na otoczonym murem placyku. Na środku placu widnieje owalny portal, przez który przedostaje się oddział, na wasze oko 40 Elfów.
//Lekko obok portalu znajduje się ustawiony wielki namiot, przy którym pełni słóżbę dwóch strażników.
//Obok teleportu stał Elf. Kiedy was zauważył podszedł do was. Był to ten sam Elf który stał pod kolumną, a potem na murze.

- Witajcie dzieci. Pomożecie nam? Musimy przetransportować dośc duże i cieżkie przedmioty. Potem przemienić wszytskich w Wampiry i zaatakować siedzibę Gunsesa. Wszytskich oprócz mnie. Ja musze nauczyć co niektórych korzystania ze swych mocy... A jak będzie z wami?

[Mantos]

- Jesteś dość bezpośredni - stwierdził Mantos - Może mógłbyś się najpierw przedstawić, wszakże nasze imiona już znasz

[Gunses]

Elf odgranął włosy, a wy zauważyliście, że jego twarz jsaśnieje blaskiem, że jest piękna. Jego oczy świciły ciemnoniebieskim żarem, a usta wypowiadały słowa tak dźwięczne, tak piękne jak najsłodsza pieśń lutni
- Me imie nic ci nie powie Mantosie. Nie znałeś mnie, ale ja znam ciebie. Znam twą przeszłość, znam twą przyszłość... Pomożecie nam? Proszę, Synowie. - czułeś Mantosie, że możesz a raczej powinieneś oddać za niego życie.

[Mantos]

Mantos był gotowy powiedzieć tak, ale nagle coś go tknęło. Przypomniał sobie historie o osobnikach takich jak elf stojący przed nim. Zakonnik domyślił się że on próbuje rzucić na niego urok
- Nie dzięki - powiedział przełamując się - Nie lubię jak ktoś ze mnie drwi