Ochrona przy polowaniu

[Devristus Morii]

- Podobno wszystkie lasy są nawiedzone - odparł Dev z uśmieszkiem - Mam się bać demonów , duchów skoro sam jestem jednym z nich?

[Gunses]

//Z matecznika doszło was zawodzenie... Następnie zauważyliście, że w waszą stronę zmierzają dwie Zjawy.

2x Zjawa


Nazwa:

Zjawa

Opis:
Zjawa to coś, co można opisać jako połączenie ducha i szkieletu. W pewnym stopniu panują nad swoją widzialną formą. Wyczuwają lęk przeciwnika i bezbłędnie wykorzystują momenty niepewności u swojej ofiary. Istnieć zaczynają, gdy jakiś duch mimo śmierci podtrzymany silnymi uczuciami np. nienawiścią lub złością powraca do świata żywych. Dzięki temu, że na pół jest duchem umie się porozumiewać.

Walka:
Na początku Zjawa stara się pokonać psychikę ofiary swym wrzaskiem. Stara się przerazić ofiarę i doprowadzić do stanu w którym nie będzie ona umiała się bronić. Dopiero, kiedy to się nie uda atakuje swymi szponami starając się zapędzić ofiarę w przysłowiowy "kozi róg" i wykończyć.

Ataki:

Atak szponem – Szpony Zjawy mają długość od 0,5 – 0,75cm. Wszystkie zakończone są trucizną, a właściwie jadem trupim.

Wrzask -  wrzask który próbuje opanować świadomość umysłową. Atak ten wdziera się w mózg, pozbawiając go racjonalnego myślenia. Atak nie stwarza ran, a jedynie ogłusza i dekoncentruje.

Strach – Zjawy mają to do siebie, że lubią straszyć. Pojawiając się w różnych miejscach, wydając okrzyki i zawodzenie, próbują doprowadzić swe ofiary do obłędu.

Atak furii – Zjawa wykorzystuje swoją półastralną naturę, aby unosić lekkie rzeczy i rzucać nimi w ofiarę. Dodatkowo nabywa wtedy potężnej siły i jest zdolna na ciskanie ciężkimi przedmiotami.

Atrybuty:
+ Niewrażliwość na broń
+ Przerażający wrzask
+ Ciche poruszanie
+ Znikanie
- Wrażliwość na srebro
- Wrażliwość na hałas
- Wrażliwa na ogień

Trofea:
(brak)

[Devristus Morii]

Zjawy sunęły powoli wydając okrzyki i zwodzenia. Sojusznicy stali jak zamrożeni w bezruchu. Gdy spojrzałem na nich zobaczyłem strach, zdziwienie, a nawet rozpacz. Prawdopodobnie nie byli przygotowani na tego typu przeciwników. Gdy odwróciłem się w stronę zjaw, zobaczyłem pustkę. Pojawiły się znowu, ale nie razem lecz osobno po przeciwnych stronach. Nadal zwodziły szerząc strach. Pierwsza zjawa gdyż była bliżej mnie użyła swego zwodzenia przeciwko mnie, budząc we mnie odrętwienie i zdziwienie. Przecież byłem demonem - sam budziłem postrach. Po 4 sekundach przyzwyczaiłem się do sytuacji i zauważyłem, że zjawa atakuje mnie szponami. Odskoczyłem i zionąłem ogniem prosto w zjawę. Ta krzyknęła przeraźliwie i wpadła w furię. Nagle uniosły się strzały z kołczanów, torebki czy kępki trawy. Wszystko to poszybowało w moją stronę. Teleportowałem się za zjawę. Teraz miałem dobry moment na zaatakowanie. Wykonałem klasyczne cięcie, lecz zjawa złapała mój ognisty korbacz. Siłowaliśmy się chwilę, lecz płonący korbacz spowodował, że spaliły się szpony i kości zjawy. Ciełem po raz drugi, ale w łeb. Czaszka zjawy upadła.
Druga zjawa w tym samym czasie...

Potwór:
[Atak furii, Atak Szponami, Strach, Wrzask]

Devristus:
[Koncentracja, Teleportacja, Korbacz V, Klasyczne cięcie, Podmuch Ognia]

[Gunses]

//Zaleciała cię od drugiej strony...

[Devristus Morii]

//Tak na dwa fronty...

Usłyszałem za sobą krzyk. Zamarzłem. Skoncentrowałem się i usłyszałem jak Zjawa podnosi szpony do ataku. Wtedy odzyskałem władze nad ciałem. Ona zaatakowała, a ja zablokowałem jej cios korbaczem. Przypaliłem jej szpony. Zjawa zniknęła. Pojawiła się po prawej stronie ode mnie jakieś 10 metrów. Spojrzała na szpony i wrzasnęła, tak okrutnie, że przed oczami zrobiło mi się ciemno. Wpadła w atak furii. Tak jak w przypadku swojej koleżanki uniosła strzały, torby i kępki trawy i rzuciła to wszystko w moją stronę, a ja żeby się uratować musiałem się teleportować w powietrze. W tym samym czasie zjawa złapała za konar drzewa i kiedy pojawiłem się w powietrzu rzuciła go w poją stronę. Unosiłem się w powietrzu zdziwiony, ale wycofywałem się z pola ataku konara. Jednak nie zdążyłem - uderzył w moje skrzydło łamiąc je. Spadałem w dół przybierając na szybkości. W ostatniej chwili teleportowałem się obok konara. W tej samej chwili strzały ponownie uniosły się w powietrze i zaatakowały mnie. Ja jednak także użyłem telekinezy na tych samych strzałach. Teraz siłowaliśmy się ze zjawą. Było to coś dziwnego. Strzały pod wpływem nacisku pękły na kawałeczki. W tej chwili teleportowałem się ostatni raz. Tym razem za zjawę. Wystosowałem klasyczne pchnięcie i doprawiłem to podmuchem ognia. Zjawa znikła z naszego świata.

Potwór:
[Atak furii, Wrzask, Strach, Atak Szponami]

Ja:
[Teleportacja, Koncentracja, Korbacz V, Klasyczne cięcie, Podmuch Ognia, Lot]

[Gunses]

//Obie zjawy ni żyją. ÂŁadne post zaczynasz pisać.
//Ludzie stoją jak słupy, boją się iść dalej. trzeba motywacji.

[Devristus Morii]

Devristus widząc co się dzieje wśród ludzi, zaczął mówić:
- Zjawy nie żyją, a wy jak strusie siedzicie  w siodłach. Jesteście panienkami czy chłopami z krwi i kości? CO jest kurwa? Wyjechaliśmy na polowanie, a tu się okazuje, że uczestnicy bojąsię jakiejś pierdolonej zjawy i jej wycia. Z wyprawą na polowanie lub jakąkolwiek inną jest tak samo jak z seksem - musisz ją zakończyć z finałem, bo raczej nie przerwiesz stosunku w połowie bo przestraszyłeś się pająka na ścianie. Więc kurwa zbierać się i w droge...

[Gunses]

//Wojskowi popatrzyli się na siebie, zrobili się czerwoni na twarzach. Pokaszleli i udali sie dalej w głęb lasu...

[Devristus Morii]

Ruszyłem za nimi, ale zmysły miałem wyostrzone. Reagowałem na każdy dziwny ruch, błysk itd.

[Gunses]

//Myśliwy idący z wami dał znak, że przed nami zwierzyna. Uradowany książe zeskoczył z konia, wyciągnął miecz...
//Wyskoczyło na was 5 Mrocznych Wilków

5x Mroczny Wilk

Nazwa:

Mroczne Wilki

Opis:
Mroczne Wilki uznawane dotychczas za największe z psowatych dorastały do długości od 2 do 3m  długości. Połączenie wilka i wilkołaka. Od wilka przyjęły budowę ciała i ogólny wygląd, od wilkołaka siłę, zwinność, szybkość, bezwzględność i żądzę mordu. ÂŻyją w stadach różnej wielkości. Przewodzi nimi jeden Wilk, największy i najmądrzejszy. W jednym lesie może żyć nawet do 8 stad. Watach liczy od 7-15 osobników. Mroczne Wilki mogą podążać za ofiarą nawet kilka godzin. Mają znakomity wzrok, słych i węch.

Walka:
Atakują najczęściej z ukrycia, kryją się po norach i krzakach. W czasie polowania obchodzą bezszelestnie ofiarę ze wszystkich stron, i zbliżając się podążają za nią. Gdy są już wystarczająco blisko zaczynają atak. Gdy zostaną zranione wpadają w szał. Gdy zapada zmrok są nie osiągalne dla ludzkich oczu.

Ataki:

Krwawy szał – Kieruje nimi tylko żądza mordu. Są zabójcami z natury, nie oszczędzają nikogo. Wpadając w trans, są odporne na ból, a dzięki temu nie straszna im długa walka.

Ugryzienie – ostrze kły i mocne szczęki są śmiercionośną bronią tych bestii.

Rozszarpanie – Wilki atakują stadnie, starając się przewrócić ofiarę i rozerwać ja na strzępy.

Atak pazurem – długie na 0.5 metra i silne łapy, zakończone są pokaźnymi pazurami

Drapieżnik – Mroczne Wilki stają się siewcami śmierci. Gdy wyczują ofiarę czy krew ch zmysły łowieckie zaczynają być  tak wyostrzone, że kieruje nimi tylko żądza rozlewu krwi.
 
Atrybuty:
+ wystraszenie
+ odporność na ból
+ krwawy szał
+ ukrywanie
+ wyostrzone zmysły
+ poprawiona siła
+ poprawiona zręczność
+ poprawiona szybkość
+ akrobatyka - umieją fantazyjnie skakać, odbijać się od drzew itp.

Trofea
1x futro Mricznego wilka; 16x pazury; 4x kły

[Devristus Morii]

- No moi kochani to zacznijmy polowanie - rzekł Dev wyjmując korbacz.  Idąc jednostajnym krokiem z korbaczem w pogotowiu demon zauważył, że wilki ustawiają się w półokrąg. Trzy z nich skierowały się na grupę po prawej stronie, a pozostałe dwa uderzyły na grupę, w której ja byłem. Demon wyprzedził wszystkich, żeby stać sięgłównym celem ataku - w końcu musiał chronić tych ludzi. Zatrzymał się 5 metrów od wilka, lecz ten nie dał mu czasu na odpoczynek gdyż skoczył na przeciwnika. Dev przygotował się obrony- ciął prawostronnie. Udało mu się, gdyż wilk upadł na ziemię z rozciętą prawą łapą. Dev długo nie czekał z atakiem. Wyprowadził w stronę wilka klasyczne pchnięcie, atak lewostronny.  Wilk uniknął ataku klasycznym pchnięciem i skontratakował atakiem pazurów - rozcinając mi udo. Wilk przyjał na szczękę atak lewostronny. Korbacz rozciął mu twarz na pół przypalając ją.
Drugi wilk w tym samym czasie zabił dwóch ludzi i był średni raniony. Wpadł w krawy szał i gdy usłyszał ostatnie wycie swego brata zaatakował mnie. Atakował mnie pzaurami i szczękami naprzemian. Musiałem odskakiwać,aż wzbiłem się w powietrze. Wilk skakał do mnie w tym szale, ale ja wzbijałem sie jeszcze wyżej. Użyłem pocisku telekinetycznego na wilków. Zdezorientowany wilk przysiadł na ziemii co było jego zgubą. Skupiając się na wewnętrzym ogniu, wydostałem go na zewnętrz. Fala ofnia pomknęła w stronę wilka, a za tą falą leciałem ja z korbaczem przygotowanym do ataku. Nie patrząc czy  wik nie żyje ciełem w prawo i lewo, wykonywałem klasyczne pchnięcie. Gdy skończem wilk nie miał już ciała.
W drugiej grupie słychać było odgłos szczęścia - zabili jednego wilczka,a ranili drugiego. Zgineło 3 niedoświadczonych wojów.

Wilki:
[Atak pazurami, Krwawy szał, Ugryzienie, Drapieżnik]

Ja:
[Lot, Korbacz V, Atak prawo- i lewostronny, Podmuch ognia, Klasyczne Pchnięcie]

[Gunses]

//No całkiem fajnie, ale po co ty sam siebie ranisz?
//3/5 wilków.

[Devristus Morii]

// Przecieżnie jestem jakiś prO, nie? Nawet najlepsi otrzymują rany.

- Zabijcie rannego wilka - wydarłem się, a sam rzuciłem się na drugiego. Tym razem od razu wystosowałem atak prawo strony i dodałem do tego podmuch ognia. Wilk wyszedł z tego ciężko ranny, ale wpadł w krwawy szał. Dwóch kompanów chciało mu utrudnić szarżę, ale sami ostrzymali obrażenia. Wilk pędził na mnie oszalaly, nie czekałem na jego atak, po prostu wypowiedziałem:
- Iaishosh Huushar, Ipush Grish Izqiysh
Z moich rąk wystrzelił piorun kulisty, który uderzył w wilka. Ten odleciał w impecie w związku z uderzeniem pioruna. Gdy upadł na ziemię wiadomo było, że był już martwy.
W tym samym czasie kompani zabili swojego wilka. Pozostał tylko jeden.
Stworzyliśmy krąg i zacieśnialiśmy go szybko. ÂŻeby uniemożliwić ruch wilkowi użylem czaru:
- Xuash Upushib Ilxuesh, Iaarash Ilxuash
Ziemia pod wilkiem zrobiła się grząska i miękka, a z niej zaczęły kiełkować pędy, które owijały się wokół łap wilka, a następnie jego cielska. WIlczek najpierw zaczął gryźć pnącza, ale nie wychodziło mu to więc zaczął się szarpać. Pnącza zaczeły go dusić i przygniataćdo ziemie. Czterach z nas (w tym ja) podeszliśmy do bestii i zakończyliśmy jej żywot.

Ja:
[Podmuch Ognia, Piorun Kulisty, Zabójcze pnącza, Korbacz V, Atak prwostronny]

[Gunses]

//Zmierzchało szybko. Po zabiciu wszystkich wilków, rozbiliście obóz. Rozpadało się. Panowie magnaci skryli się w rozstawionych namiotach. O ciebie nikt się nie troszczył. Nikt nie poczęstował cię bigosem, ani pieczonym mięsem, których zapach niósł od namiotów. Stałeś sam na polanie, pośród błota, w wielkim deszczu. Wiatr wył, gdyby nie twa świadomość, że jest lato, dałbyś wiarę, że to już jesień.
//I nagle poczułeś aurę magii...

[Devristus Morii]

Poczułem delikatny "zapach" magii.
- Uwaga chyba jacyś magowie nadchodzą, gdyż wyczuwał subtelną nić magiczną w pobliżu - krzyknęłem. Konwój zbliżył się do siebie i zrobili kółko. Wszyscy parli naprzód będąc przy tym ostrożni i uczuleni na każdy ruch.

[Gunses]

//Lecz nic sie nie stało. Czułeś aurę. Delikatną, prastarą aurę, która przenikała się z deszczem. Która szeptała na liściach, która pachniała jaskółczym zielem.... Lecz nic się nie stało. Nagle poczułeś impuls, szum w skroniach przyćmił twą świadomość. Z szumu zaczęły wołać głosy, setki, tysiące głosów. Twa głowa wypełniana była milionami słów, z których jedne wydały cię się najważniejsze...


"Zrób krok w astralny świat. Ja cię poprowadzę"

[Devristus Morii]

Będąc skoncentrowany na połączeniu, usiadłem na ziemi. Rozpocząłem medytacje. Oczyściłem swój umysł ze zbędnych myśli i skupiłem się tylko na połączeniu telepatycznym. Oprócz tego próbowałem wyczuć mojego telepatycznego rozmówcę, a przy okazji wysłałem impuls z treścią:
- Kimże jesteś, że ośmielasz się ze mną komunikować za pomocą telepatii?

[Gunses]

Znowu zaszumiało, z uszu pociekły ci strużki krwi. Głosy nasiliły się, aż przekazany ci impuls stał się klarowny i jednoznaczny.
- Mam tysiące imion, a żadne nie odzwierciedla mej osoby - znowu zaszumiało, kolejny impuls, kolejna myśl - Zrób krok w astralny świat, ja cię poprowadzę!

[Devristus Morii]

- Jak chcesz to proszę - wysłałem impuls, swoją myśl. Skoncentrowałem się i pogłębiłem medytację. Zrobiłem krok w astralny świat.

[Gunses]

//Zostałeś teleportowany... Przemierzałeś czasy i przestrzenie około dwóch godzin. W tym czasie, wojsko, które było już utwożone, zdążyło się rozejść. Kiedy się obudziłeś, znajdowałeś się w takiej samej pozycji jak podczas medytacji. Z uczucia zdrętwiałych nóg, bolących pleców i ramion zdałeś sobie sprawę, że siedzisz tak od kilku, przynajmniej 7 godzin. A więc 5 godzin przespałeś już po teleportacji. Była już noc, a przed tobą na kamieniu, odwrócony i opary o pień drzewa, siedział elf...