Odp: II wyprawa na wyspę Goofy'ego

[Gunses]

Stał się niewidzialny, potem przemienił się w nietoperze i wzbił się w powietrze. Odleciał w stronę kamiennego kegu na środku mapy...

Chwilowa niewidzialność; Przemiana w nietoperza...
//Doleciałem?

[Canis]

Doleciałeś...

[Gunses]

Gunses wylądował na jednym z monolitów otaczających kręgiem wejście do podziemi. Stał się Wampirem. Rana na nodze wyglądała makabrycznie. Cadacus wyciągnął dwie butelki krwi. Wampir wyciągnął sztylet z cholewy, odciął kawałek płaszcza i owinął szczelnie nogę układając ją jak najbardziej w prostej lini, starając się zapewnić jej podstawową ochronę. Gunses następnie chwycił za pierwsza butelkę (1 l) i wypił ją całą. - Ciekawe, kiedy Canis wróci... - Odsapnął, a następnie pustą butlą rzucił w stronę wejścia do krypt.
- E! Czarnuszku jesteś tam? Mam problem...

Pierwsza pomoc;

[Canis]

z podziemi wyszedł szaman w asyście innego osobnika.



Tak ubranego. Ten podszedł do ciebie, obejrzał nogę, zdjął ten kawałek szaty i odrzucił go w bok, po czym zaczął nastawiać fragmenty kości. Krew zaczęła soczyście spływać na ziemię, a ci zaczęło kręcić się w głowie, zaczynałeś mdleć z utraty krwi.

Gdy ten osobnik nastawił ci kości, zabrał się za nastawienie mięśni w odpowiednich miejscach, posypywał co raz jakimiś proszkami uśmierzając ból jaki ci doskwierał. gdy wygląd przypominał nogę pod względem kształtów i ułożenia konkretnych elementów, dał miejsce do popisu szamanowi.

Szaman podszedł do ciebie i wyszeptał jakieś zaklęcie. jego dłoń zaczęła pulsować czerwoną energią, gdy przyłożyć rękę do twojej rany, energia zaczęła przepływać z dłoni do twojej nogi powodując zrastanie kości, regenerowanie mięśni i powstawanie skóry, która została wręcz wyżarta przez bestie. gdy noga była zdrowa, energia zaczęła przybierać postać brakującej krwi w twoim organizmie, poczułeś się jak nowo narodzony, pomogło temu również wypicie litra krwi, które dopiero po tym zaczęło wpływać przez jelita do krwiobiegu...

- Przyjacielu, z tą raną nie jestem w stanie ci pomóc... - powiedział osobnik ubrany w ten dziwny strój.
- Trudno... dzięki że przyszedłeś. - odpowiedział szaman.


Zacząłem już dochodzić do wieży...

[Gunses]

Gunses wypił bezzwłocznie kolejny litr krwi. Dzięki wcześniejszej krwi i pomocy szamana, rany na twarzy zasklepiły się i zaczęły się goić. Gunses stanął na równe nogi, spojrzał na dziwnie ubranego osobnika.
- Dziękuje za pomoc, tobie czarnuszku, jak i twemu przyjacielowi. Jeśli można jeszcze na twarz jakieś uroki, żeby mi się to zagoiło ładnie, hm? - po czym zwrócił się do nieznanej mu osoby - Kimkolwiek jesteś nieznajomy, dziękuje. Właściwie, to kim ty jesteś?

[Canis]

- Lepiej za dużo nie wiedzieć...
Powiedział i teleportował się gdzieś...
- Pomogłem ci, byście mieli równie szanse, gdy będziecie chcieli mnie zgładzić... czekam na was...
Powiedział szaman.

[Gunses]

- Jeszcze jakieś czary mary na twarz - rzekł Gunses wiercąc maurena spojrzeniem - Głupio byś sie czuł ze świadomością, że będę cię zabijał z taką twarzą, prawda? Kim był ten człowiek...? To był człowiek?

[Canis]

- Lubię takich z przeżyciami... poza tym te blizny dodają ci uroku... aż chcica ogarnia. To był człowiek, kolega po fachu lecz innej specjalności.

[Gunses]

- Kolejny czarodziej? - rzekł Gunses zaglądając do krypty - Dużo ich tam jeszcze masz? Rozumiem, że przybył tutaj leczyć twe rany po igraszkach z Canisem. Ale chyba mu się nie udało... jak to się stało, że Canis cię nie zabił? Że nadal żyjesz, skoro zabicie cię, było najprawdopodobniej jego celem?

[Canis]

-  Nie czarodziej, zielarz, choć teleportację zna... Myślał, ze uda mu się starego wyżeracza zaklęciem jednym pokonać, nie udało się... choć prawie.

[Gunses]

- Jeszcze raz dziękuje za pomoc - rzekł Wampir poprawiając miecze i łuk - Ale nie odchodź zbyt głęboko w te krypty. Możliwe, że będę potrzebował twojej pomocy. A i jak będę tu z Canisem, to nie będzie chciało mi się ciebie długo szukać. Nie zawiedź mnie, i nie daj się zabić jednym zaklęciem. Liczę na jakieś ciekawe widowisko między tobą z Canisem. A teraz bywaj - rzekł Gunses i przemienił się w nietoperza. Wzleciał wysoko, wysoko i ruszył w stronę północnej wieży. Przy miejscu walki z Bestiami Meala stał się niewidzialny i jak najciszej przefrunął ku północnej wieży.

Przemiana w nietoperza; Chwilowa niewidzialność.

[Canis]

//Jak już to Bestiami Malara

Dolatujesz po mału do wieży...

[Gunses]

...dolatywałem pomału do wieży.
Zniżyłem swój lot, aby niczego nie przegapić... Wylądowałem i przemieniłem się w Wampira. Resztę drogi postanowiłem przebyć pieszo.

[Canis]

Doszedłeś do wieży, przed zapieczętowanymi wrotami stoi Belker. Zauważył ciebie i zaczął przyglądać się i analizować co potrafisz, po czym się perfidnie uśmiechnął.


Nazwa

Belker

Opis
Belkery skąłdaja się przede wszystkim z dymu. To niewątpliwie złe istoty, żyją samotnie, ale jeśli widzą ogromne korzyści z niewielkimi poświęceniami, przyjmują polecenia. Nie interesują się sprawami innych. Te stwory są czarne i skrzydlate, przez co wyglądają demonicznie. Maja na wpół gazową postać, więc mogą zmieniać kształt pod najlżejszym podmuchem wiatru.

Walka
Belker walczy pazurami lub gryząc, pomagając sobie możliwością zmiany kształtu i szybkiego przemieszczania się.

Ataki
Pazury oparów – Belker, który przyjmuje postać oparu (patrz dalej), może objąć swoimi dymnymi zwojami przeciwnika, po prostu na niego wchodząc. Stwór wypełnia przestrzeń otaczającą istotę, nie prowokując  okazyjnych ataków. Ofiara wdycha te opary, będące częścią Belkera. Dym ten przybiera postać materialnego pazura i rozrywa od wewnątrz organy nieszczęśnika. Niekiedy udaje się wyksztusić pazur zanim dojdzie do zgonu... lecz i tak wówczas osoba jest w stanie agonii.

Postać oparu – Przez większość czasu belker ma stosunkowo trwałą postać, lecz na życzenie może przybrać formę oparu. Belker w postaci oparu zachowuje się analogicznie do maga używającego zaklęcia Wiatr ze szkoły Lindagol.

Atrybuty
+ odporny na trafienia krytyczne
+ poprawione zauważanie
+ wyostrzenie zmysłów
+ poprawiona zwinność
+ ciche poruszanie
+ poprawiona czujność

Trofea
brak

[Gunses]

Wampir już będąc daleko uniósł ręce ku górze, okazując poddanie się. Gunses wyostrzył zmysły i starał się sprawdzić stan drzwi wieży.
- Witaj Belkerze. Chcę wejść do tej wieży... Pewnie to cię nie interesuje. Mogę?

[Canis]

- Nie możesz... ale możesz już sobie stąd iść, nie potrzeba mi towarzystwa, asysty.

[Gunses]

- Mój przyjaciel, władca tej wyspy i wszechpotężny mag, zapewne miał by plany związane z tobą i świetlaną przyszłością. Hojny jest i wiele może podarować, za nawet najmniejsze posłuszeństwo. Ale jeśli nie chcesz nic dla siebie... Niczego... Namyśl się może, Lisz jest naprawdę hojny...

[Canis]

- Zresztą, idź, jeśli coś źle zrobisz, potwora z wnętrza uwolnisz, albo co gorsza zabijesz, to wątpię, ze przeżyjesz nasze następne spotkanie. Aha i przyślij mi tego Lisza, bo musimy obgadać sprawę wynagrodzenia.

[Gunses]

- Przybędzie niebawem. A i jeszcze jedno, w razie czego ratuj mi, a nagrodę będziesz miał jeszcze większą - po tym Gunses ruszył w kierunku drzwi.

[Canis]

Gdy się zbliżyłeś na wyciągniecie ręki, zauważyłeś, ze te ostre i długie kolce zaczynają przybierać postać płynnej masy tworząc jak gdyby portal i przejście...