Opętani wieśniacy

[Mantos]

Mantos również wziął pochodnię, zapalił ją i ruszył za Isentorem
- Elrond, uważaj, bo się wezmą za twoją cnotę...

[Canis]

- Nie wiedziałem że tu we wiosce takie dziewczęta rozrywkowe... - powiedziałem, wziąłem pochodnię podpaliłem ją i szedłem wraz z innymi... 

[Mantos]

- Canis, swoim drewnianym prąciem za wiele nie zwojujesz.

[Canis]

- Cóż Mantos, mam swoje, własne prącie, nie odpadło mi, ani nie straciłem, by mieć drewniane w zamian za nie. Jeżeli masz kompleksy związane ze swoim przyrodzeniem, to mogę dać ci moją drewnianą rękę i będziesz mógł używać go jako dildo, jeżeli swoim przyrodzeniem nie potrafisz kobiety zaspokoić, to zapewne takim drewnianym dildo bardziej byś zadowolił...

[Mantos]

- Wątpie by zadowoliła się tą twoją drewnianą ręką, raczej by nie chciała żeby jej drzazgi wchodziły Canisie, ale żeby ci dłużej nie ubliżać zakończmy tan termat

[Devristus Morii]

Och skończcie już. Jeśli będzie chciała Canisa czy Mantosa to się rzuci na niego, nie? Wyrazi tym samym za, którym przepada? A teraz już cisza i nasłuchiwać, bo tak się drzecie, że nie można nic usłyszeć - rzekł cicho i spokojnie Dev...

[Isentor]

Szliśmy jakiś czas przez las wzdłuż rozstawionych pochodni. Na końcu ścieżki znajduje się wejście do jaskini.
- Widać ślady gołych stóp na błocie. Kogoś w butach również. Bądźcie ostrożni.

[Canis]

- Elysh Osh Izqihuxuesh Arishesh, Xuanysh Izgroshel! (Wyostrzenie zmysłów) - moje zmysły zostały dzięki użytemu zaklęciu wyostrzone... Po czym powoli wszedłem do jaskini i się rozglądałem na wszystkie strony oświetlając to pochodnią... powoli, ostrrożnie przemieszczając się w głąb jaskini...

[Elrond Ñoldor]

Elf wleciał do jaskini zaraz za Canisem. Lewitował bo nie chciał robić hałasu i na coś wpaść. Wyszeptał zaklęcia.
- Elysh Osh Izqihuxuesh Arishesh, Xuanysh Izgroshel
- Elishesh Qihuarash, Ashush Huash... .
Elrond rozglądał się uważnie...

(lewitacja; czary - Wyostrzenie Zmysłów, Wietrzna Aura)

[Mantos]

- Osh Isarish Izqiash, Ashush Huash - wyszeptał Mantos, wokół niego pojawiła się Ognista Aura. Trzymał dłoń na rękojeści swojego miecza i powoli posuwał się wgłąb jaskini, uważnie rozglądając się.

[Devristus Morii]

- Ciekawe ślady kogoś w butach - szeptem powiedział Dev idąc w głąb jaskini.

[Isentor]

Ze średniej wielkości szybów wypełzły dziwne istoty. W jaskini jest dość ciemno więc za dobrze nie widać. Jedno jest pewne zostaliście otoczeni.

Bestie zgrzytając zębami powoli podchodząc czając się do ataku. Przed wami stoją 4 pożeracze, za wami 3.


Nazwa

Pożeracz

Opis
Pożeracze to duże stworzenia. Są na wskroś złe - o czym świadczy sam ich wygląd. Czają się na Planie Eterycznym i Astralnym, z równą, sadystyczną radością atakując tubylców, jak i podróżników.
Pożeracz to wysoki szkielet, z którego kości zwisają kawałki zmumifikowanego ciała. W klatce piersiowej stwora uwięziona jest mała postać, która najwyraźniej strasznie cierpi. Ta nieszczęsna istota to esencja zabitego przeciwnika, którą pożeracz pochłaniana, by utrzymywać się w stanie nieżycia. Nawet gdyby pożeracz nie posiadał specjalnych zdolności, byłby straszliwym przeciwnikiem, gdyż jego kościste pazury są w stanie żywcem obdzierać ofiary ze skór.


Walka
Atakuje z zaskoczenia. Rzucając się na ofiarę. Stosuje ataki dystansowe, magiczne. Zasięg 1,5/3 metry. Występuje w grupie, w dowolnej ilości.


Ataki
Wysączanie energii - ÂŻywe istoty, które pożeracz trafi pazurami lub za pomocą widmowej dłoni zostają obezwładnione na 15 sekund.

Uwięzienie esencji - Pożeracz zawdzięcza swą nazwę zdolności pochłaniania esencji życiowej przeciwników. Aby to uczynić, musi powstrzymać się od zwykłej walki wręcz i wykonać atak, którego celem jest uwięzienie esencji. Wymaga to normalnego ataku, lecz w wyniku trafienie ofiara nie otrzymuje żadnych obrażeń. Pożeracz dosłownie wsysa duszę przeciwnika. Atak trwa 30 sekund. Może zostać przerwany, każda sekunda zguby to mniejsze szanse na przeżycie ofiary.

Esencja zabitego stworzenia zostaje uwięziona w tułowiu pożeracza, za jego żebrami. Malutka postać przybiera wówczas rysy ofiary. Istota, której esencję pożeracz uwięził, nie może być ani przywrócona z martwych, ani wskrzeszona. Uwolnić jest ją w stanie jedynie specjalny rytuał nekromancji. Pożeracz może w danym czasie więzić esencję tylko jednej istoty. Uwięziona esencja zapewnia pożeraczowi pewną liczbę mocy - może użyć pięciu zdolności czaro podobnych.
 
Zdolności czaro podobne:
- prawdziwe widzenie
- promień osłabienia
- sugestia
- widmowa dłoń
- zakłopotanie

Atak Pazurami - Pożeracz posiada wyjątkowo ostre i długie pazury. Atakuje n dwojaki sposób, wbijając pazury w ciało przeciwnika zrywając z niego skórę podczas cofania rąk lub energicznie drapiąc.

Odbijanie czarów - Esencja uwięzionej istoty zapewnia pożeraczowi pewną magiczną ochronę. Jeśli zostanie na niego rzucone któreś z zaklęć I lub II stopnia wtajemniczenia pewne jest, że zostanie zneutralizowane.


Atrybuty
+ odporność na magię iluzji
+ odporny na trucizny
+ odporny na paraliż
+ odporny na uśpienie
+ odporny na otumanienie
+ odporny na choroby
+ odporny na trafienia krytyczne
+ odporny na czary z zakresu astralnego
+ odporny na ciężkie obrażenia


Trofea
2x oko pożeracza, język pożeracza, wątroba pożeracza

oko pożeracza - zawiera enzymy halucynogenne, zatrzymujące rozkład tkanki
język pożeracza - na okres około 2 godzin poprawia sprawność fizyczną, jest jednak trujący (potrzeba kilku innych składników aby zanegować skutek uboczny)
wątroba pożeracza - zawiera enzymy chłonące, bardzo przydatne do mikstur absorbujących

[Devristus Morii]

Demon widział pożeraczy, gdyż potrafi widzieć w ciemnościach.
- Dobrze, że mam Aurę Lisza -pomyślał Dev, po czym zaczął ziać ogniem w stojącego przed nim pożeracza....

[Isentor]

//Pożeracz przeszedł przez strumień ognia. Podskoczył do Devristusa, wbił mu dłonie w oba ramiona i szybko pociągnął lekko zdzierając skórę, gdy już kończył szybko wbił zęby w jego bok.

[Devristus Morii]

- Co oni mnie tak gryzą - pomyślał Dev i telekinezą odrzucił pożeracza. Dev wyrzekł słowa zaklęcia Piorunu Kulistego. Z jego dłoni wystrzelił piorun w ierunku  pożeracza. Zaraz po rzuceniu zaklęcia , teleportowałem się na zewnątrz jaskini...

[Isentor]

//Nie zauważyłem byś cokolwiek "wyrzekł" tyś się teleportował, a bestia lekko podpieczona nadal atakuje.

[Devristus Morii]

* Ty z nami nie wszedłeś do jaskini? Bo jakoś nie widzę takiegoż zdania, ze wchodzisz do jaskini...

- Witaj mistrzu! W jaskini jest gorąco. Naliczyłem 7 szkieletów z dziurą w klatce piersiowej. W tej dziurze siedzi mała postać. Może wiesz co to za stwór? I ugryzł mnie menda...

[Mantos]

"Cholera" pomyślał Mantos. Stał w jaskini z uniesionym w górę mieczem. Był otoczony przez te dziwne stworzenie. Wiedział, że nie ma szans w walce więc postanowił pozostawić to Elrondowi i Canisowi, którzy byli już doświadczonymi magami.

[Isentor]

//Dev czytaj ze zrozumieniem. Skoro idziemy razem to chyba logiczne, że idę z wami i do jaskini.

- Dev uciekł... Damy sobie radę bez niego.

Podbiegłem do spieczonego pożeracza. Dolną częścią kostura zakończoną szpikulcem zastosowałem pchnięcie wbijając je w brzuch bestii. Przeciwnik zaatakował pazurami drapiąc w moją zbroje.
- XUURHAIA!
Wystrzeliłem purpurowy promień zgubnego uderzenia cienia, przecinając pożeracza w pół. Obie leżące w błocie części powoli pochłaniał dym z zaklęcia.]
- Mantos ty się nie chowaj tylko walcz.

[Mantos]

- Ehh, ale ja lubię być żywy - westchnął Mantos
Wyciągnął przed siebie rękę i kumulował energię, skoncentrował się i powiedział
- Osh Isarish Izqiash, Izqihuxuash Grash
W jego dłoni pojawiła się mała ognista kula którą cisną w pożeracza. Istota która siedziała w jego wnętrzu złapała zaklęcie i zaczęła je pochłaniać. Stwór przez ten czas nie poruszał się. Stał w miejscu. Elf wykorzystał ten moment. Podbiegł do niego i z użył potężnego ciosu by obciąć mu głowę. Szkielet przejechał pazurami po jego zbroi zostawiając rysy, ale po chwili padł na ziemię bez głowy. Mantos cofnął się trochę. Nawet tak słabe zaklęcia zostawiały po sobie ślad.