W głąb Zapomnienia

[Marduk Draven]

No więc poszedł w krzaki, zdjął to, co zdjąć musiał i zrobił to, co zrobić musiał.

[Torstein Lothbrok]

Z kolei Torstein znowu się napił. Nachylił się do Themo.
- Kim one kurhwa są?- spytał szeptem. Nie wiedział, albowiem całą sytuację przespał.

[Narrator]

No i Marduk zrobił co zrobił w naturalnym środowisku, przez przypadek jednak podtarł się na koniec pokrzywą, aż dziwne jak to się stało. Ale się stało.

W międzyczasie kobiety przysiadły się do drużyny. Młodsza usiadła obok miejsca Marduka, a starsza dosiadła się do Thema zaciekawiona wbiła w niego badawczy wzrok. Tylko Emerick został nagrodzony najgorszą nagrodą, bo obok niego siadła matrona.
Starsza Gosio-Kasia odezwała się do medyka.
- Zaintrygował mnie waść. Dawno nie widziałam tak dobrze wykształconego mężczyzny, nudzą mnie zwykli rycerze, którym śpieszno zginąć za nic nie wartą sławę. Wolę takich inteligentniejszych jak waszmość. Mądry, przystojny, wykształcony, w dodatku lekarz. Bardzo intryguje mnie ciało człowieka.

[Nawaar]

Oczywiście Kiellon, odpowiedział, ale zastanawiał się czemu nie otrzymuje jeszcze posiłku oraz napitku! Normalnie niewybaczalne w każdym razie, mówił sobie. - Pewnie! Dodał otuchy wampirowi. - Zawsze wokół ciebie grasują dziewice, niebieskookie, blondyny. Normalnie zajebiście, ale zawsze jest pewien szkopuł. Widzisz królu w tym zawodzie liczy się image, bo jest szał, gdy wieszcz albo wieszczka wyłupie sobie oczy jest bardziej mroczna i niedostępna wtedy dopiero jest się ekspertem. Nadal pamiętam jak dotknęła mnie pewna wieszczka, niesmak pozostał do teraz a nawet dłużej! W tym momencie po telepał się, jakby zimno go ogarnęło, ale tak było jak przypomniał sobie dziwną wizję. Okropieństwo! W trakcie oczekiwania na odpowiedź wampira, dodał coś na zupełnie inny temat. - Nie doczekam się tego posiłku! Brodacz nieco posmutniał, bo żryć i pić się chciało, o!

[Marduk Draven]

Trudno się rzecze. Trochę poswędzi i przestanie. Draven był przyzwyczajony do gorszych rzeczy. Ubrał się z powrotem i całkowicie ignorując swędzenie. Wrócił do karczmy. Wrócił do stolika przy którym zebrana była cała ferajna i usiadł na swym miejscu, obok młodszej siostry.
- Coś mnie ominęło, pani?- spytał ją, gdy już siedział.

[Zaidaan]

Emerick trochę, a nawet bardzo zawiedziony, że zamiast Gosio-Kasi dosiadł się do niego jakiś spleśniały grzyb, w sensie stara zmarszczona obwisła matrona. Hetman pozbawiony jakiegokolwiek sensu życia zjadł trochę pieczeni i dolał sobie więcej piwa.

[Dragosani]

Drago westchnął.
- To mi się nie opłaca... - powiedział. - Wolałbym wasze bezwolne, fanatyczne oddanie. Czy to naprawdę tak wiele?  - Znów westchnął nad swoim nieszczęsnym losem. Ileż łatwiejsze byłoby jego życie, gdyby wszyscy jego poddani byli częścią jego świadomości, jako kolektywny umysł, jak trutnie! Czy naprawdę wymagał zbyt wiele? Spoglądał cały czas na drużynę i ich nieudolne flirty.
- Nachodzi mnie ochota na wprowadzenie odrobiny chaosu... - mruknął po chwili.

[TheMo]

-Kobiety, którym pomogliśmy na trasie.
Odszepnął Torsteinowi, który nawet nie wiedział jakie widowisko przekimał. Swoją drogą to musiał mieć mocny sen, albo sporo wypić, że nawet wystrzał Kiellona go nie obudził. Już miał mu opowiadać, ale ktoś inny zwrócił jego uwagę. Co prawda szanował wikinga, lecz nie miał on piersi jak starsza córka Jadwigi. Z tymi argumentami nie można dyskutować.
-Cóż, co prawda nie jestem wykładowcą na Uniwersytecie Valfdeńskim, jednak co nieco mogę przytoczyć teorii.
Jego zalotny uśmieszek mówił w tym momencie, że nie zamierza skończyć tylko na części teoretycznej.

[Nawaar]

- To tylko kwestia samego wyglądu, ale tego jest wiele fanatyków w Bractwie, taki był mój staruszek. Widać jak takie jednostki kończą ech... Westchnął sobie, by ulżyć swemu sumieniu. - Ja na szczęście traktuje to nieco z dystansem i jak widać działa! Pochwalił samego siebie, bo ktoś musiał to zrobić. - Zaraz mnie coś trafi jak nie dostanę jedzenia, ale poczekam jeszcze no góra pięć minut. Krasnolud serio miał już dość, lecz pomysł Draga coś mu podsunął do jego łepetyny. - Zawsze można w coś strzelić. Oczy brodaczowi, się zaświeciły, ale to by były wilczy bilet z Brackiej kompani i Zartata jednocześnie!

[Dragosani]

- Co ty masz z tym strzelaniem? - zapytał Drago, oczywiście nie oczekując odpowiedzi. - Nieee, to by tylko zwróciło na nas uwagę. I znów musiałbym rzucać zaklęcia na Jadwigę - powiedział, lecz natychmiast się poprawił.
- Znaczy... - odchrząknął. - Nie żebym rzucał wcześniej. Używanie magii umysłu na kobietach jest niemoralne.

[Narrator]

I w tym momencie drzwi karczmy znów się otworzyły. Do środka weszła trójka mężczyzn. Wszyscy bogato odziani, z sumiastymi wąsami pełnymi szlacheckiego majestatu i z szablami u pasa.
- Pan Skrzetuski! - zawołała radośnie Jadwiga, która akurat spojrzała w stronę drzwi. - Cóż za spotkanie! Akurat jechaliśmy do pana! I proszę spojrzeć kogo napotkaliśmy w drodze. Toż to krewniak waszmości!  

[TheMo]

Prawie parsknął śmiechem jak tylko wszedł prawdziwy Skrzetuski. Coś mu się zdawało, że będzie ciężko z tego wybrnąć. Mógł im coś pomóc, lecz to nie on nalegał, by podszywać się pod kogoś. A miał teraz idealną szansę, na bliższe zapoznanie się ze starszą z córek. Nie zamierzał jej zaprzepaścić, więc postanowił działać. Nieco ryzykownie. Mógł też zdać się na talent łgarski Emericka, albo strzelecki Kiellona. Jednak mimo wszystko wolał samemu załatwić swą sprawę. Chwycił więc Kasię/Gosię za dłoń i nachylił się jej so ucha.
-Wolisz pani teraz słuchać nudnych opowieści rodzinnych, czy zgłębiać sztukę anatomii ludzkiej?
Po czym, kiedy to oczy wszystkich były zwrócone na nowo przybyłych wstał od stołu i nie dając dużo czasu na decyzję i rozwinięcie akcji próbował wziąć ją ze sobą.

[Nawaar]

W sumie rada Draga, o zaprzestaniu strzelać w kogokolwiek była w sumie cenna. Krasnolud zatem odpuścił. Jednak, niektóre późniejsze słowa wampira, podsunęły mu pomysł! - Z magią umysłu lepiej nie przesadzać, ale jakie to korzystne w trudnych chwilach prawda? Hahahahahaha. Brodacz się zaśmiał, bo mógł sobie myśleć co chciał i tego no sam, postanowił coś zdziałać choć nic nie słyszał z drugiego stolika, ale mogło być nieciekawie w sumie nie wiedzieć czemu, gdyż jakcyś nowi dżentelmeni przybyli, a widać było, że stara coś do nich mówi! Kiellonem targnęła czysta troska o dobro misji jak zawsze. Dlatego sam wykorzystał moc zaklęcia z domeny umysłu. Paladyn pobrał energię ze swojej duszy, która już dawno się zregenerowała i nakierowując dłoń w stronę stolika, gdzie siedziała cała kompania i namierzając jakąś osobę, wypowiedział inkantacje knebla, bo tak. - Aresh! Energia magiczna musiała na kogoś zadziałać, ale właśnie na kogo? Brodacz oczywiście schował dłoń i czekał z niecierpliwieniem na to jaka panika teraz wybuchnie. Jedno pewne ubaw po pachy, jeśli trafił w stolik i nikt nie wszedł w drogę! Wszak mogło tak być.

[Narrator]

Niesprecyzowane zaklęcie krasnoluda po prostu nie zadziałało.

Kasia/Gosia spłonęła rumieńcem.
- Ależ drogi panie, to nie przystoi! - szepnęła do Thema.

- A witam droga panią! - zawołał Skrzetuski. Wraz z kompanami podszedł do stolika. - Krewniak mój, mówicie... - Spojrzał na Emericka. Zmarszczył brwi. - Co nie kojarzę... mógłbyś się przypomnieć, mości krewniaku mój? - zapytał go. Matrona także spojrzała na Emericka. I Gosia/Kasia. Oraz Kasia/Gosia. I woźnica, który też pojawił się w karczmie. A także towarzysze Skrzetuskiego.

[Nawaar]

Krasnolud zaskoczony, że nic nie wyszło, bo tak wyszło, iż nie mógł dokładnie nakierować energią na daną osobę i po prostu postanowił, zadziałać ponownie. Właściwie, żeby sprawdzić czy da radę oraz oczekiwał konkretnego zamieszania z magią umysłu. Drago miał naprawdę genialny pomysł, żeby o tym powiedzieć brodaczowi, więc czarował ponownie. Paladyn skupił ponownie energię w swym ciele, żeby wypowiedzieć inkantacje knebla, tylko dlatego, bo zauważył, że każdy przy stole na niego patrzył na Emerica aka Skrzetuskiego poza Themo i dziewczyny zwącej się Kasia/Gosia, bo były kurewsko podobne! Kiellon naładowany energią magiczną, nakierował swą dłoń w kierunku hetmana. - Aresh! Zaklęcie powinno tym razem odpowiednio zadziałać i każdy wtajemniczony powinien mieć ubaw po pachy! Zwłaszcza wampir i krasnolud, ale oczywiście po nakierowaniu mocy dłonią, natychmiast ją opuścił i zaczął przyglądanie się tej przezabawnej sytuacji wobec niego!

[Narrator]

Hetman, w pewnych kręgach zwany także Emerickiem, poczuł nagle dziwną sensację w okolicach gardła. Jakby... ucisk? Jednak nie taki uniemożliwiający oddychanie. Poczuł się jakby nagle odjęło mu mowę. Dosłownie. A wszyscy na niego patrzyli! Wyczekująco. Niezwykle wyczekująco.

[Marduk Draven]

Marduke i jego czujne oko wypatrzyli postępowanie Kiellona. Jakiś ruch ręką. Draven poczuł też zawirowanie magii, czując, że ktoś jej użył. Skojarzył fakty, razem z nagłą utratą głosu Emericka aka pana Skrzetuskiego. Powstał więc.
- Przepraszam na chwilę.- przeprosił Kasię/Gosię. Udał się do stolika Kiellona i Dragosaniego. Przysiadł się.- Bawi Cię to?- spytał chłodnym tonem.- Jak mamy poruszać się incognito, skoro odejmujesz komuś mowę wtedy,
 gdy musi się wytłumaczyć.- dodał. - Jak z dzieckiem...- zakończył.

[Zaidaan]

Kurwa no nie..
Pomyślał gdy matrona zaczęła zapraszać prawdziwego Skrzetuskiego do stolika. Przełknął ślinę, bo znowu będzie musiał użyć swojego niesamowitego talentu łgarskiego, którego używa aż zbyt często. Przez to bardziej nadawałby się na jakiegoś polityka czy innego dyplomatę. Od początku jak weszli do tej karczmy spadają na niego same nieszczęścia. Wpierw stare towarzystwo, potem wizyta prawdziwego Skrzetuskiego, a teraz jakieś dziwne uściśnięcie w gardle, przez co stracił nagle możliwość mowy. Musiał natychmiast improwizować. Skoro nie może po prostu ich okłamać to musi udawać jakiś atak. Złapał się za klatkę piersiową i nagle zaczął sztucznie łapczywie łapać powietrze, w kilka chwil nagle zrobił się czerwony na twarzy. Usiadł na ławę z trudem wskazał wolną ręką na swojego lekarza Thema, a potem uderzył pięścią o stół, że aż się trochę piwa z kufla wylało.

[Narrator]

W tym samym momencie do stolika Kiellona zostało dostarczone jego zamówienie.

Jadwiga zaś odprowadziła wzrokiem Dravena. I przez to zauważyła Kiellona.
- Tam jest ten łotr! - zawołała. - Mówiłeś, panie, że nie wiesz gdzie on jest.  

[Dragosani]

- Daj mu spokój, Marduk - przemówił Drago, biorąc stronę krasnoluda. - To że ty zorientowałeś się w sytuacji, nie oznacza że inni to zrozumieją. Dla innych Emerick się po prostu zadławił. Szczególnie, że Kiellon już rozprasza zaklęcie. - Spojrzał na brodacza.
- Czyż nie?