Na zachodzie bez zmian II - Wschodni Wiatr

[Mirzak aep Rothgar]

Nazwa wyprawy: Na zachodzie bez zmian II - Wschodni Wiatr
Prowadzący wyprawę: Kazmir/Narrator/Merith
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: Brak
Uczestnicy wyprawy: Merith, Mirzak, Ashog, [member=26762]Egbert[/member] , Silion aep Mor, Kamirazi, Yarpen aep Thor, Domenik aep Zirgin, Tyrr aep Nargoth, Merith

Kapral odjechał, zostawiając troje szeregowych w Gandawie. No... mieli też maga który nic nie robił całą bitwę. Bękarty przy pomocy mieszkańców wsi zaciągnęli trupy w jedno miejsce i podpalili. Stos pięknie się hajcował.

[Ashog "Stalowa furia"]

I śmierdział, na szczęście wiatr wiał w przeciwną stronę. Ork stał oparty o miecz, zapatrzony w ogień trawiący drewno i ciała. Ashog pogrążył się w zadumie, co kierowało tymi ludźmi? Faktyczna wiara? Czy też zwykła chciwość, chęć czynienia zła? Tego ork się nie dowie. Musiał się teraz skupić, powierzono mu dowodzenie.

[Egbert]

Egbert przykucnął wpatrując się w ogień. Ciekawe, ile czasu zajmie kapralowi sprowadzenie posiłków? O ile rzecz jasna ci ze stolicy go posłuchają. W przeciwnym razie będzie musiał gnać co sił do Bastardo, a to był ładny kawałek drogi. Drugą interesującą kwestią było to, kiedy kultyści przypuszczą na Gandawę kolejny atak. Bez MacBrewmanna i tej rudowłosej z obroną nie pójdzie im znowu tak łatwo, chociaż... Jeśli tutejsi już raz zasmakowali bitki to następnym razem powinni spisać się jeszcze lepiej. Chłopi wiedzą już czego się spodziewać. Po chwili zadumy Egbert postanowił przerwać ciszę.
-Może wystawimy jakieś czujki żeby nie wzięli nas z zaskoczenia?

[Mirzak aep Rothgar]

- No można, ale wątpię w kolejny atak. Powiedział co myślał, świtało. Kapral powinien dojechać już do stolicy, powinni go posłuchać. Mirzak ufał administracji państwowej, Valfden było pod tym względem normalnym miejscem, sprawnie działającym.
- Zaciągniemy do tego chłopów, znają okolice najlepiej.

[Ashog "Stalowa furia"]

//Jest 7:00 tak w ogóle

- No. Wyrwał się z zadumy, schował wielki miecz do pochwy na plecach. Poszedł w stronę stanowisk z worków z piaskiem, skąd zabrał swój pawęż. Wielka mosiężna blacha była dla niego - 120 kilowego, ponad dwu metrowego zielonego bydlaka - niczym zwykła tarcza. Założył ją na plecy i poszedł szukać sołtysa.

[Egbert]

Mężczyzna wyprostował się z kucek i przeciągnął. Smród palonych ciał nie należał do najprzyjemniejszych, dlatego Egbert postanowił przejść się po wiosce. Pobitewny poranek okazał się być dosyć senny i leniwy. Czując ścisk w żołądku, najemnik zdecydował, że dobrze będzie znaleźć sobie coś do jedzenia. Kierowany tą myślą zagadał do jednego z tutejszych. Chłop, rzecz jasna, podzielił się strawą z członkiem oddziału który ochronił jego osadę. Wprawdzie była to tylko suszona kiełbasa i pajda chleba, ale na razie wystarczy. Jak to zwykł mawiać jeden z poprzednich dowódców Egberta? Wojownik wytężył pamięć. Jak to szło? "Brzuch żołnierza nie musi być pełen, jeśli jego serce przepełnia odwaga?" No, coś w tym guście. Zawsze gdy przełożony to mówił, oddział wiedział że trzeba przygotować się mentalnie na ciężką przeprawę.

[Narrator]

Bitwa bitwą, ale bydełko trzeba oporządzić, napoić, obornik uprzątnąć... toteż Ashog odnalazł sołtysa w oborze, dojącego krowy. Oczywiście bez zbroi.


Tymczasem Egbert zauważył że drogą od wschodu nadjeżdża jakiś wóz. Tą samą drogą tu przyjechaliście. Cóż, na kaprala było za wcześnie.

[Egbert]

Najemnik przyłożył dłoń do czoła by słońce nie raziło go zbytnio po oczach. Wóz. Posiłki nie zdołałyby dotrzeć tak prędko, a bandyci raczej nie korzystaliby z takiego środka transportu. Więc kto? Oczywiście, mogli to być zwykli podróżni, ale ostrożności nigdy za wiele. Wiedząc, że Ashog jest zajęty, Egbert zawołał drugiego towarzysza. W razie gdyby przyjezdni mieli jakieś niecne zamiary, jego kusza mogła się bardzo przydać.
-Mirzak! Podejdź, mamy jakichś gości!

[Mirzak aep Rothgar]

- Ide! Krasnolud podniósł się z wygodnego legowiska i chwyciwszy kuszę ruszył prędko na drugi koniec Gandawy. Stanął obok Egberta, nabił broń i na wszelki wypadek przycelował. Wóz był na tyle blisko że można było stwierdzić że woźnicą jest krasnolud.

[Egbert]

-Prowadzi chyba któryś z twoich pobratymców.
Krasnoludy. Znaczy najemnicy, albo kupcy. Egbert, jak większość ludzi, żył w przekonaniu że przedstawiciele brodatego ludu nie mogą zajmować się niczym innym. To znaczy, byli jeszcze górnicy i kowale, ale oni rzadko wyprawiali się w podróże.

[Domenik aep Zirgin]

Egbert się nie mylił. Woźnicą był krasnolud. Zatrzymał wóz widząc dwóch meneli. No bo przecież nie mieli na sobie nic, nic co świadczyłoby o przynależności do jakiejś gildi. No dobra... człowiek wyglądał schludnie.
- Niech będzie pochwalona Szóstka! Rzucił niby poważnie, niby żartem.

[Ashog "Stalowa furia"]

- Włodku, potrzebna nam pomoc waszych ludzi. Znacie okolice, potrzebuję czujek. Obawiam się kontrataku.

[Narrator]

- Panie, jo bym wam dał kilku chłopa ale kto sie tedy zajmie roboto na gospodarce he? Kryzys kryzysem, ale robić trzeba. Zajdzie potrzeba to będziem wsi bronić. Cieszta sie że was karmimy za darmo.

[Egbert]

-Teraz i zawsze! Z czym przybywacie do Gandawy?
Zapytał żołnierz.

[Domenik aep Zirgin]

- Z misją stabilizacyjną... A poważnie to szukamy złodziei, przebranych za skamieliny. Krasnolud wyciągnął zza pazuchy list gończy, rozwinął go ukazując oblicze ÂŁowcy.
- A wy to co za jedni?

[Ashog "Stalowa furia"]

Ork przewrócił oczyma, nic nie odpowiedział. Nie było sensu się kłócić. Wyszedł z obórki i opuścił obejście sołtysa. Wyszedł na drogę, zobaczył małe zamieszanie toteż ruszył w stronę gości. Powoli, nie śpieszył się.

[Egbert]

-Bękarty Rashera. Jeśli szukacie ÂŁowców to trochę się spóźniliście. Wczoraj pewnie opuścili tak Omas, jak i wyspę.
No proszę, więc za głowy tamtych wyznaczono nagrodę? Szkoda w takim razie, że już wybyli. Gdyby Bękartom udało się któregoś dostać mogliby więcej zarobić i wyświadczyć społeczeństwu kolejną przysługę.

[Domenik aep Zirgin]

- A ja jestem Erteler Rodtalash, arcykapłanka i pani Ghuruk... Chopie, każden jeden może se mieć miecz i tak mówić. Wołaj dowódce.

[Mirzak aep Rothgar]

Mirzak parsknął ze śmiechu na słowa krasnoluda, w sumie to był równie piękny co jaszczurzyca. Opuścił broń, nie było potrzeby celować w łeb kogoś kto szuka "skamielin". Ciekawiło go jeszcze siedzi na pace furgonu.

[Ashog "Stalowa furia"]

Krasnolud miał rację, z całego oddziałku tylko Ashog w tej chwili nosił mundur i płaszcz z insygniami Bękartów. Podszedł więc do źródła całego zamieszania, widząc że krasnolud traci cierpliwość.
- Ja tu chwilowo dowodze, szeregowy Ashog, Bękarty Rashera. A wy?