Kiedy usłyszy się złowrogie trzepotanie skrzydłem

[Devristus Morii]

Nazwa wyprawy: Kiedy usłyszy się złowrogie trzepotanie skrzydłem
Prowadzący wyprawę: [member=312]Dragosani[/member]
Wymagania do uczestnictwa w wyprawie: bycie Devristusem
Uczestnicy wyprawy: Devristus

Zgodnie z poleceniem Dahona otrzymanym w tawernie "Pod Młotem" Devristus pojawił się przed bramami opactwa Vameth wraz ze świtem. Jak to bywa o poranku było chłodno, a na okolicznych roślinach można było ujrzeć krople rosy spływającej po małych, zielonych liściach. Æwierkanie ptaków budziło resztę natury do życia.

[Dragosani]

Nagle Devristus usłyszał wycie. Tak to brzmiało. Coś wyło głośno. ÂŹródło owego wycia zostało szybko rozpoznane. To taureński myśliwy, zbliżał się do hrabiego i ziewał.
- Ehh... O ile same polowania uwielbiam, to poranne wystawianie mnie dobija. - Przyciągnął się i spojrzał na Deva.
- Widzę, że nie stchórzyłeś. Czyli przegrałem zakład, zaraza... - zaklął pod nosem. - Gotów? Masz wszystko? Nie chce potem się.wracać, jeśli zapomniałeś chusteczki.

[Devristus Morii]

Nie musisz się o mnie martwić. Byłem w większych opresjach niż wygląda to ciało, a jest ono dość nowe. powiedział Devristus z szyderczym uśmiechem Przegrałeś zakład, a to znaczy, że ja wygrałem. Możemy ruszać?

[Dragosani]

Tauren westchnął.
- Przecież z tobą się o nic nie zakładałem... - wyjaśnił. - Eh, no dobra. Idziemy na południe. Na północ byłoby raczej ciężko, ha! - zaśmiał się krótko. - Nie ma co się ociągać, droga daleka! - No i ruszył w drogę.

[Devristus Morii]

Elf w ciele czlowieka ruszył za taurenem do miejsca polowania. Zastanawiał się jak ciężkie do zabicia są geardezy, szczególnie że posiadają skrzydła. Chyba najlepszym sposobem będzie sprowadzenie ich na ziemię rozmyślał Devirstus. Poprawił kostur oraz rozciągnął dłonie pstrykając palcami.
Jak Ci się podoba na Valfden?

[Dragosani]

- Wyspa jak wyspa. W tych czasach wszędzie jest źle. A co do polowania, to najlepiej będzie najpierw zmusić geardeza do wylądowania - powiedział myśliwy, jakby czytając Devowi w myślach. - Gdy taki lata to nie dość że stanowi trudniejszy cel, to i sam jest znacznie groźniejszy. Potrafisz w jakiś sposób atakować na dystans? Bo ta walka kosturem mnie nie przekonuje. - zapytał.

[Devristus Morii]

Zna się parę sztuczek, które dziabią mocniej od bełtów wypuszczonych z Twojej kuszy. Sprowadzenie na ziemię geardeza będzie chyba dość proste dla naszej dwójki. uśmiechnął się i kontynuował Wyspa jak wyspa, ale aktualnie Wasz dom. Słyszałeś o podwodnym mieście budowanym przez Raanar?

[Dragosani]

Dahem westchnął. Chyba nie wyciągnie nic konkretnego z hrabiego.
- Aż się nie mogę doczekać, żeby zobaczyć tę sztuczki w akcji. - Jego głos ociekał ironią.
- Coś tam słyszałem. Ale tylko tyle. ÂŻe ryboludy będą budować miasto pod wodą. Jak dla mnie to bez sensu. Co może być lepszego, niż step? Ale gusta są różne...

[Devristus Morii]

Dla niego zapewne świeża trawa lub siano pomyślał i powiedział:
O gustach i guścikach się nie dyskutuje, bo każdy lubi co innego. Dawno mnie na wyspie nie było, ale chyba nie bardzo się zmieniła od ostatniego razu.

[Dragosani]

I tak szli, rozmawiając o różnych sprawach. Szli na południe. Po jakimś czasie tauren zatrzymał się nagle. Bez słowa zszedł z drogi.
- Patrz - wskazał na coś leżącego w trawie. Owym czymś były obchody. Wielka kupa kupy. Właściwie to taka średnia, a nie wielka. Brazowa z lekką domieszką zieleni. O nieco granulowatej konsystencji. Trochę już sucha, ale nadal śmierdząca. Jak to kupa.
- ÂŚlad po naszej zwierzynie. Spora sztuka musiała być. - Myśliwy omoczył palec w kupie i powąchał go. A potem polizał.
- Samiec. Sam sprawdź. - Podsunął Devristusowi palec do polizania.

[Devristus Morii]

Marszałek walczył ze sobą czy polizać czy nie polizać, ale wszystko wyjaśniło się gdy do jego nozdrzy doszedł zapach kału. Wtedy to zdecydował, że tego nie zrobi.
Daruje sobie. Nie mam takiego doświadczenia jak Ty w tych sprawach.

[Dragosani]

Dahem wyszczerzył swoje taureńskie zęby.
- Nigdy nie jest za późno na naukę! - zawołał. - Ale jak chcesz, zmuszać cię nie będę. Dobra, wiemy, że gdzieś w okolicy jest geardez. Nie wiemy czy tylko jedna sztuka, czy może z siedem. Lepiej, żeby pojedyncza była. Jak mówiłem, z całą grupą będzie raczej ciężko... Zresztą całkiem możliwe, że to stary samiec. Takie często są samotnymi wilkami. Geardezami, znaczy. Trzeba poszukać jego leża, wtedy dowiemy się więcej. - Rozejrzał się po okolicy. Szukał skał, gdyż na takich lubują gnieździć się geardezy. Ewentualnie w grotach jakiś.

[Devristus Morii]

Czyli jak rozumiem stado geardezów działa podobnie do wilków tj. stare i pochorowane osobniki usuwają ze stada. Dość ciekawe i warte zapamiętania na przyszłe polowania lub styczność z nimi.
Devristus spostrzegł, że Tauren rozgląda się za miejscami typowymi dla geardezów, więc również się rozejrzał. Jednak skupił się również na wychwyceniu skrzeków czy trzepotu skrzydeł, które nie są ciche w przypadku tego wielkiego ptaka.

[Dragosani]

Odgłosów zwiastujących obecność geardeza niestety nie było słychać. Słychać było za to ćwierkanie ptaków. Ale to raczej Devristusa nie interesowało. No, chyba, że miał chęć wygłosić jakiś improwizowany poemat opisujący owo ćwierkanie. Narrator tej opowieści na pewno byłby tym mile zaskoczony.
Jednak coś zwróciło uwagę jeszcze-nie-nekromanty. Konkretnie skała w oddali, która wyglądała zza drzew niczym wścibska sąsiadka zza płotu. Ta, która często podglądała Devristusa, coby mieć materiał na plotki. Nazywała się chyba Gerta, czy jakoś tak. Tak więc wyglądała ona zza drzew. Skała, nie Gerta. Widać było jej wierzchołek, lecz coś tam świtało hrabiemu, że widzi na nim jakieś badyle i inne śmieci, które mogły być gniazdem. Ale czy gniazdem geardeza? Oto jest pytanie.

[Devristus Morii]

Devristus przez chwilę wsłuchiwał się w ćwierkanie ptaków, co mu przypomniało pewną sentencje Zaćwierkasz ostatnim świstem wiatru, kiedy ściskając Twoje płuca będe odprowadzał Cię do bram królestwa Rashera Marszałek uśmiechnął się, a jego oczy zalśniły mrokiem. Wtedy spostrzegł pewną skałę, która wyglądała za drzewa niczym wścibska sąsiadka Gerta za płotu by mieć co opowiadać w dzielnicy. Ostatnio zrobiła mu awanturę, że sprowadził do domu młodą dziewczynę. Czego się nasłuchał i kim on się nie stał. Wiedział na pewno, że wtedy otchłań okrzyknęła by go swoim królem. Zaśmiał się w duchu i zwrócił się do Dahona:
Widzisz tamtą skałę, która tak niecnie wystaje zza drzew. Są na niej jakieś badyle i śmieci, które przypominają z daleka gniazdo.

[Dragosani]

- Ehe, widzę - odparł Dahon. Przyjrzał się uważniej omawianej skale. - No dobra, chodźmy to sprawdzić. Ale najpierw... - wyciągnął jakiś flakonik. Otworzył go i nalał sobie trochę zawartości na łapę. Wtarł to w strategiczne miejsca ciała. Pachy, szyję, pierś. Dev poczuł niebyt przyjemny zapach. Na szczęście nie aż tak nieprzyjemny jak smród kupy. Tauren podał mu flakonik.
- Wetrzyj to w siebie. Stłumi nasz zapach. Geardez nie będzie mógł wyczuć, że coś jest nie tak. Przyda się nam to nawet jeśli nie ma w gnieździe.

[Devristus Morii]

Czy to jest zrobione z ich kału?

[Dragosani]

- Nie - odparł tauren. - Tyle mogę powiedzieć. Reszty nie. Tajemnica zawodowa.

[Devristus Morii]

Devristus wysmarował się taureńskim specyfikiem mając nadzieję, że nie dostanie uczulenia i wysypki od niego. Dziwnie pachniało, ale prawie nekromanta zwalczył odruch wymiotny i po paru chwilach przyzwyczaił się do tego zapachu. Będe musiał się myć przez tydzień, aby się pozbyć tego zapachu
No to możemy ruszać na zbadanie tajemniczej niczym Gerda skały?

[Dragosani]

Tauren kiwnął łbem.
- No idziemy. Nie będziemy tak przrcie stali, jak widły w gnoju - powiedział i ruszył. Ostrożnie i cicho. Zdumiewająco cicho jak na istotę tej postury. Widocznie już teraz, instynktownie, zaczął się skradać. Chyba nawet nie był tego świadom, gdyż zaraz zapytał.
- Kto to Gerda? Twoja wybranka?