Kojący dotyk Enart. Ogrody Erosa.

[Evening Antarii]

-Czyli jednak niedużo jeszcze wiem o jaszczuroludziach, hah. Myślę, że... Droga do wolności jeszcze długa... A kolejnym krokiem będzie dopiero wojna z samym Meanebem. Wierzę jednak, że kiedyś moje rodzinne strony oswobodzą się spod tego jarzma - rzekła kończąc temat i wstała. Oczywiście podała dłoń Salazarazowi, gdyż tak wypadało i po prostu by go nie urazić. Powoli ruszyli pod pokład. Nie chciała jeść sama w najlepszej kajucie na statku... Wolała zjeść z innymi pasażerami, w ich towarzystwie.
ÂŁadownia wypełniona była cudownym zapachem jedzenia. Niestety nie była to potrawka z harsesisa.  Eve usiadła i wpierw poczęstowała się winem. A potem wychyliła się nieco by dojrzeć co ładniejszy kawałek mięsa.

[Mohamed Khaled]

//Tak patrze i patrzę stwierdzając, że te 9 stron to nie nastukaliśmy my, tylko Silion i Armin

I on uraczył się winem, które marynarze ni stąd ni zowąd przynieśli. Wyszukiwał też jakiegoś dobrego żarełka, tudzież... towarzysza do rozmowy. A no tak. Biedny Kruczek samotny się poczuł i miał ochotę z kimś pogawędzić. Od tak, nawet o pogodzie.

[Canis]

Salazar również zszedł pod pokład i widząc napierające tłumy zaczął mówić.

- ÂŻyczymy smacznego, wierzę że nikt się nie pochoruje po takich daniach.

Powiedział sternik za swoich marynarzy i wszyscy zasiedli przy stole mogąc raczyć się kolacją.

Salazar usiadł i chwycił za lampkę wina i upił nieco. Kwaskowaty posmak połączony ze słodyczą i dozą alkoholu z fermentacji, to było coś, co koiło przełyk każdemu.


Jadło tylko czekało, by skorzystać i zajadać dziczyznę pieczoną podaną na wielkich talerzach a wokół poukładane pieczone wraz z mięsem jabłka, wszędzie wokół były misy z ziemniakami, co by nie zmuszać do jedzenia samego mięsa. Dostawki słały się pokątnie z ogórków i cebuli, dając przyjemne zapachy na całym niemal okręcie.


Dwójka zajadając sie na pokładzie, ściśle zajęta sobą lub spoglądaniem w gwiazdy, dostrzegła coś ciekawego. Wokół zaczęły pojawiać się wstęgi mgły, zaś w oddali widać było, ze ta mgła nadciąga sprzed fregaty, tak własciwie to fregata w nią wpływała bardziej.

[Armin]

Ciemnoskóra ocknęła się i spojrzała na mężczyznę.
- Nic mnie nie gnębi. - uśmiechnęła się szeroko. - Po prostu bardzo podoba mi się ten widok nieba. - powiedziała spokojnym tonem. Armin spojrzała przed siebie i zauważyła nadciągającą mgłę. - Sil, widzisz to co ja? - spytała się krasnoluda.

[Silion aep Mor]

- No tak sie jakos zamyslilas... - rzekl powaznie. Spojrzal przed siebie i zdebial. - Mgla, akurat teraz jak zostalismy sami? Cos mi tu nie gra... - rzekl podejrzliwym glosem. Rozejrzal sie dokladnie wokol szukajac piratow czy innego syfu. Odpial jedna z zaladowanych kusz od pasa i objal maurenke. - Chodz ze mna lepiej ich poinformowac o tym czyms. - rzekl ciagnac maurenke pod poklad, ubezpieczajac droge zaladowana kusza. Na dole zastukal w blaszane kubki robiac halas i rzekl. - Salazarze! Wplywamy w jakas dziwna, gleboka mgle. Tak jakby ona raczej plynie na nas... - rzucil szybko.

[Szarleǰ]

Kanclerz również zasiadł do stołu, tak się złożyło, że tuż obok osamotnionego Mohameda. Kojarzył go z siedziby. Był jednym z nich. Oczywiście nie mógł dać po sobie poznać, że już się znają. Prawdopodobnie nikt nie zauważyłby w tym nic niepokojącego, jednakże los lubi płatać figle i w razie, gdyby Mohamedowi zdarzyła się kiedyś wpadka, wolał mieć jakieś alibi, aby nikt go nie mógł w żaden sposób powiązać z organizacją.
- Nazywam się Szarlej - rzekł do mężczyzny dłubiąc sztućcami w swojej porcji dziczyzny. Zapach, który unosił się w powietrzu, był tak wspaniały, że można było się rozpłynąć. Nabrał na talerz trochę ziemniaków i zaczął jeść, popijając kolejne kęsy naprawdę wybornym winem. W tym momencie ani trochę nie żałował, że postanowił wybrać się w tę podróż. - A ty jesteś...? - zapytał po chwili, gdy udało mu się wreszcie przełknąć spory kawałek mięsa. Wtem w ładowni pojawił się Silion, obwieszczając wszystkim niepokojącą wieść...

[Mohamed Khaled]

Spojrzał na zebranych, potem na Szarleja i znów na zebranych.
- Mohamed jestem, ale gdzieniegdzie wole być nazywanym Duchem - kiwnął głową, jakby wpadł w głęboką zadumę. Uśmiechnął się.
- Miło w końcu poznać nowego Kanclerza Koronnego, naprawdę - uśmiechnął się i spojrzał na Salazara.
Wtem do ładowni wpadł Silion, ogłaszając bardzo złą nowinę.

[Armin]

Ciemnoskóra spojrzała na wszystkich zgromadzonych przy wspólnym stole.
- Armin jestem, jakby coś. - powiedziała z lekkim uśmiechem kobieta. - Ta mgła nie wygląda zbyt przyjaźnie... - dodała po chwili.

[Canis]

- Jesienna nocna mgła, z pewnością nic strasznego. - odpowiedział sternik szczerze się uśmiechając.

[Silion aep Mor]

- Nie bylbym taki pewien, lepiej potrzymam warte. Ar jak sobie porozmawiasz a bedziesz mnie szukac to jestem tam gdzie wczesniej. - rzekl puszczajac maurenke i idac z kusza na gore, usiadl na laweczce pod kajuta Armin. Jedna dlonia zajadac co nie co, druga trzymaj na spuscie kuszy, obserwowal co sie dzieje wokol. Mgla niby jak mgla ale jakas taka dziwna sie wydawala.

[Evening Antarii]

Eve zaniepokojona, na chwilę uniosła wzrok znad talerza i przestała jeść. Widelec z kawałkiem dziczyzny zatrzymał się w pół drogi. Na czole dziewczyny pojawiła się charakterystyczna zmarszczka oznaczająca zaniepokojenie. I właśnie tym zaniepokojonym wzorkiem obdarzyła Salazara siedzącego obok.
-Mgła? To znaczy, że zbliżamy się do lądu- a przynajmniej tak jej się zdawało. Nie wiadomo jakie licho czyha pod powierzchnią oceanu. -Zachowajmy ostrożność- zdążyła jeszcze powiedzieć do Sila nim odszedł.

[Armin]

Armin usiadła obok swojej znajomej Evening. Miała ze sobą swój kubek z winem, który położyła na stoliku.
- Trzeba jednak mieć się na baczności. Nie wiadomo co niesie za sobą ta mgła... - powiedziała dość poważnym głosem. Rozejrzała się dookoła. Zauważyła swych kruczych braci, Mahomeda i Szarleja, również jaszczuroczłeka. Ciemnoskóra chciała jakoś rozluźnić atmosferę. - Zdrowie! - zawołała z uśmiechem i podniosła kubek z alkoholem do góry.

[Silion aep Mor]

Krasnolud w tym czasie zdazyl zjesc cala swoja porcje dziczyzny, porcje kobiety zaniosl do srodka kajuty i polozyl obok wina. Trwalo to zaledwie kilka sekund nim wrocil na swa laweczke przed kajuta. Dobyl obu zaladowanych kusz jednorecznych, oparl je sobie na kolanach i bacznym okiem rozgladzal sie wokol co by nic ich nie zaskoczylo.

[Canis]

- No nie, jeszcze nie dopływamy, dopłyniemy gdzieś o poranku... - Odparł spokojnie sternik i kończąc swoje jedzenie, jak i reszta marynarzy, wstał i skłonił się.-  Dziękujemy za miłą i smakowitą kolację, my już wrócimy do pracy... Powiedział i wraz za nim wtórując wyszli z ładowni wszyscy marynarze.


Sternik poszedł do steru i odwiązał go, by odzyskać manewrowość statkiem, rzeczywiście gęsta mgła była dość okrutna, wpłynęli w mleczną toń, w której nic widać nie było.
- Zwinąć żagle! Nie możemy dopływać w takich warunkach! - Odezwał się do nich, a oni posłusznie zaczęli zwijać żagle, trwało to ładne kilka minut, gdy sternik z oddali dojrzał migające światła, Cholera... Pomyślał wiedząc, że to z pewnością inny statek. Pozostało pewnie około kilku minut do spotkania, miał tylko nadzieję, że się z nim nie zderzą...

- Edek, wejdź na gniazdo, tam może dojrzysz coś lepiej. - Powiedział do swojego marynarza by ten w następnej chwili wdrapując się po linach wszedł do bocianiego gniazda na środkowym, najwyższym maszcie.Wygodnie ukląkł w gnieździe i chwytając za lunetę, przyłożył do oka wypatrując przez mgłę owego światła. Niestety mgła nadal przeszkadzała w dobrej widoczności, jednak im wyżej, tym była mniej gęsta.

- To na pewno statek... Na pewno płynie w naszą stronę ale się raczej nie zderzymy... raczej to nie nasi. - mówił Edek.
- Na pewno nie nasi, bo nie płyniemy do Hessein! Jaką banderę widzisz.
- Chwila... Czarna... czaszka i piszczele! to piraci! - dopowiedział Edek do sternika...

[Elrendar]

Oho. Od razu ożywiłem się na słowo piraci. Odstawiłem na chwilę swoje jedzenie i zacząłem przyglądać się wraz z resztą nadpływającemu okrętowi. Oręż został w ładowni, więc w razie konieczności będę musiał szybko po niego się udać.
-Jakieś konkretne rozkazy kapitanie? Co robimy? - zapytałem się Salazara.

[Silion aep Mor]

Krasnolud uslyszal cala rozmowe, szybko wstal z laweczki i pobiegl pod poklad by krzyknac do rozweselonego tlumu.. - Pragne panstwu zakomunikowac ze zaraz zlupia nas PIRACI ktos chetny sie pobawic z nimi? - i tak szybko jak tam wbiegl, tak samo szybko byl z powrotem na pokladzie. Przyczail sie w gestej mgle i z elementem zaskoczenia i dwoma zaladowanymi kuszami w rekach, czekal na gosci z zewnatrz ktorzy mieli ich odwiedzic.

[Mohamed Khaled]

Kruk zapłakał w duchu nad głupotą swojego kruczego brata. Silion był nadzwyczaj... inny od pozostałych. Wbiegł do ładowni jak gdyby nigdy nic, krzyknął coś o piratach i wybiegł bez żadnego uprzedzenia. Gdzie w tym kultura, gdzie rozważność? A gdyby piraci już wbiegli na statek i biedny krasnolud sam tam pobiegł? Nie skończyłoby się to dla niego zbyt dobrze.
Kruk przerwał posiłek i odłożył ostatnik kawałeczek - taki pyci, puciusi - na talerz. Spojrzał na zebranych, mruknął coś i wyszedł, wyciągając w blasku znikających pochodni katanę.

[Canis]

Salazar wstał od stołu.
- No niestety, wybaczcie, ale nie dane nam jest zjeść w spokoju. Bierzmy co się da, zjemy w oczekiwaniu na potyczkę. Jeżeli są tutaj osoby zaznajomione z obsługą dział, to proszę, byście do nich dotarli. nie będziemy robili sztuczek, rozwalimy ich łajbę w drobny mak.

Powiedział i spokojnie spojrzał na Eve.

- Proszę, byś zachowała ostrożność. Nie chciał bym by ten świat stracił kogoś takiego jak Ty. Zwłaszcza, że w tym momencie mianuję ciebie kapitanem w razie gdybym... zaginął w czasie akcji. - Powiedział uśmiechając się serdecznie. - Oczywiście, jeżeli się zgodzisz.

Powiedział i odkładając swój kubek z winem, skłonił się w stronę siedzących jeszcze kobiet i wyszedł na pokład.


- ÂŻagle spuścić, pełna prędkość, za wolno to trwa, musimy się zrównać! po opuszczeniju żagli, marynarze pod pokład do dział, rozpiździmy ten okręt i zniszczymy tą ich łajbę.

- To też fregata, może być ciężko, mamy za mało... - Zaczął sternik, jednak nie było dane mu dokończyć.

- Cicho tam. Opuścić żagle, do dział pokładowych, a pozostali do broni panowie, do broni! Sternik, manewruj statkiem co by unikać kul... Nie chcę dziś się utopić... - Mówił podchodząc do burty i wychylając głowę by dotrzeć statek wroga gdy będzie przy nich, by móc wydać rozkaz ostrzału. Sięgnął po swoją szablę przy pasie.

[Silion aep Mor]

Krasnolud nie byl nierozwazny, poprostu wiedzial ze piratow jeszcze nie ma na statku, podszedl do sternika. - Jak sytuacja? Szykuje sie abordaz czy bedziemy napierdalac z dzial? - tak oto zapytal sternika. Rozgladal sie tez uwaznie co by mogl strzelac do nadlatujacych piratow.

[Armin]

Ciemnoskóra spojrzała na towarzyszy.
- No cóż... Niestety muszę odejść od stołu. - powiedziała maurenka wyciągając kuszę i zaladowując ją bełtem. Uwolniła również ukryte ostrze tak, by nikt tego nie zauważył i spokojnym krokiem skierowała się na pokład.