Nawiedzone miasteczko

[Rodred]

Zobaczyłeś, że kilka postaci wyskoczyło przez okna, kilka wybiegło za tobą. Wybiegłeś na zewnątrz gdy wtem ogarnęła cię ciemność. Kurz i pył wpadały Ci we wszystkie możliwe miejsca. Kompletnie nic nie widzisz. Przez huk walącej się budowli słyszałeś rżenie przerażonego konia i krzyki zasypywanych ludzi. Wiesz, że są wokół ciebie inni ludzie, ale nic nie widzisz.

[Lucas Paladin]

Ciemność. Uczucie ogarniającej ciemności było dla rycerza rozpaczliwe. Z dala od światła, które daje Zartat. Kurz i pył wpadały ze wszystkich stron, pogłębiając tylko niemoc Lucasa. Budynek się zawałił, to było oczywiste, mściciel swoją opieszałością pogrzebał ludzi pod ziemią. Nieświadomie, ale jednak. Teraz musiał oswobodzić wzrok, więc sprawdził czy może poruszać ręką, kurz i pył nie mogły non stop lecieć. Lucas wypowiedział szybko inkantację zaklęcia światła:
- Elisash! - i mała kulka światła rozbyłsła w miejscu, w którym znajdował się rycerz. Rozejrzał się dookoła, aby sprawdzić co się stało i jak się wydostać z kłopotliwej sytuacji.

[Rodred]

Kurz opadał i światło pomogło Ci rozpoznać sytuację. Widzisz wokół siebie 4 ludzi. Kobietę, mężczyznę i dwóch wyglądających na tych maruderów. Widzisz, że jeden z nich jest kobietą, która otrząsnęła się z kurzu równie szybko co ty. Szybko doskoczyła do mężczyzny i stanęła za nim przykładając mu nóż do gardła. Oczywiście przodem obrócona do ciebie. Kątem oka zobaczyłeś, że dalej, za i po bokach budynku też są jacyś ludzie. Na oko 3 maruderów i 4 cywili.

[Lucas Paladin]

Lucas opanował emocje. Musiał uspokoić zarówno morderców, jak i cywili, których dostrzegł. Kiedy zobaczył, że jedna z kobiet przystawia drugiej osobie nóż do gardła, postanowił działać.
- Odłóż ten nóż, kobieto. - rozkazał ostro. - Nikomu nie stanie się dziś już kzywda, zbyt wiele cierpenia i śmierci jak na jeden dzień. Odejdźcie stąd.
Rycerz gotów był załatwić sprawę szybko i zdedcydowanie. Miał plan, jak w razie czego wyeliminować kobietę.

[Rodred]

Kobieta niepewnie zerknęła na swoich towarzyszy. Widzisz, że otrząsnęli się już wszyscy, a kurz niemal opadł.
Widzisz, że maruderzy powoli się wycofują zbierając przy okazji co swoje. Widzisz, że co poniektórzy już się odwrócili i szybkim krokiem zaczęli odchodzić. W pewnym momencie kobieta puściła tego mężczyznę i szybkim krokiem dogoniła resztę. Cywile przestraszonym wzrokiem ich odprowadzali i instynktownie zebrali się do kupy.

[Lucas Paladin]

Groźba podziałała i to było najważniejsze. Nikomu nie stało się wiecej krzywdy. Lucas musiał więc ruszać w dalszą drogę i wreszcie dotrzeć do miasteczka, w którym miał rozwiązać zagadkę zleconą przez Dimitra. Nie znał jednak dokładnej trasy i musiał zapytać kogoś. Być może wśród tych cywili był ktoś, kto wiedział?
- Przepraszam - zaczął rycerz - Czy ktoś z Was wie jak dotrzeć do miasteczka, które ponoć nawiedzone jest? Muszę tam czym prędzej dojechać. Jestem Lucas Paladin, święty mściciel Bractwa ÂŚwitu. Ochronię Was też przed maruderami.

[Rodred]

-  Jazda tam samemu nie jest dobrym pomysłem.  Zaczęła kobieta.
-  Zły duch miasteczka cię opęta. Tak jak zresztą wszystkich pozostałych.

[Lucas Paladin]

Lucas się uśmiechnął. Widział, że ludzie się bali. Duchy i demony wzbudzały ogólny strach. Dlatego właśnie chodzili po ziemi tacy jak Lucas. ÂŻeby chronić tych słabszych.
- Mam immunitet. Duchy nie mogą mnie opętać. - pewność siebie emanowała z rycerza. Zresztą i tak mówił prawdę, ale ludzie nie musieli tego wiedzieć. - Wskażcie mi tylko drogę, a pozbędę się tego ducha.

[Rodred]

-  Jak chcesz, ale to samobójstwo.  Wzruszyła ramionami kobieta.
-  Jak pojedziesz dalej prosto to po jakiś 400 metrach skończy się ścieżka i wyjedziesz na grzęzawiska, które utworzyły się po ostatnich ulewach. Podobno są niebezpieczne. Możesz to ominąć jednak będzie cię to kosztowało 1,5 dnia.  Widzisz, że kobieta jest w lekkim szoku i prawdopodobnie nie doszło jeszcze do niej to wszystko co tu się stało. Pod tymi gruzami prawdopodobnie zginęli jej bliscy.

[Lucas Paladin]

Niebezpieczeństwo to nie coś, czego Lucas by się obawiał. A i tak stracił już zbyt dużo czasu. Trzęsawiska nie stanowiły dla niego zagrożenia, większe zagrożenie stanowił demon, odzywający się w jego umyśle. To on był prawdziwym celem Lucasa. Podziękował kobiecie za pomoc, po czym natychmiast wrócił po konia. Natychmiast ostro popędził Tancerza i pojechał prosto, gdzie droga wiodła wprost na grzęsawiska.

[Lucas Paladin]

Proszę wybaczyć post pod postem.

[member=26129]Rodred[/member] ???

[Rodred]

//Dobrze pamiętam, że jest późny wieczór?

Był już zmierzch kiedy dzielny, choć już zmęczony rycerz zjechał z ścieżki by dostać się na grzęzawiska. Okolica robiła się coraz bardziej martwa. Nie było słychać ptaków, a wszystko śmierdziało stęchlizną i trupem. Drzewa tu są jakieś chorowite, a wąskie dróżki pomiędzy oczkami wodnymi, którymi trzeba było prowadzić konia są wydarte z kwiatów i wszelkiego rodzaju zieleni. Widzisz gdzieniegdzie drzewa spróchniałe i połamane pod własnym ciężarem. Wyszukiwanie stabilnej ścieżki stawało się coraz trudniejsze, szczególnie gdy maszerowało się w płytowym pancerzu. W pewnym momencie już nawet koń zaczął ciągnąć cię z powrotem i nie chciał iść wbijając się kopytami w grząski grunt.

[Lucas Paladin]

Trzeba będzie rozbić obóz, tylko gdzie? To pytanie siedziało w głowie Lucasa już od momentu, kiedy się ściemniło. Rycerz poklepał delikatnie Tancerza po pysku, chcąc uspokoić konia, w takich warunkach jednak łatwiej było to powiedzieć niż wykonać. Ciemność przysłania drogę, całun mroku niemal zakrył całą widoczność mścicielowi. To bardzo utrudniało podróż, zwłaszcza, że Tancerz czuł jakąś niepokojącą aurę, a jego konia zwierzęca intuicja raczej nie zawodziła. Lucas wypowiedział inkantację: - Elisash! - kula światła rozbłysnęła, a rycerz przeniósł ją telekinetycznie nad głowę po czym rozejrzał się dookoła w celu zbadania terenu. Delikatnie przesuwał się do przodu, wciąż starając się panować nad strachem swojego konia.

[Rodred]

Gdy tylko kula zapłonęła oślepiającym blaskiem. Gdy do niego przywykłeś ujrzałeś metr przed swoją twarzą wielkiego kruka spokojnie siedzącego na gałęzi. Nie widziałeś go wcześniej. Kruk popatrzył się w bok spozierając na ciebie jednym okiem po czym się odezwał. Skrzeczącym, ale zrozumiałym głosem.
-  Zacięty jesteś rycerzu.  Zauważył.
Widzisz, że zaniepokojony koń uderzył kilkukrotnie kopytem w ziemię.

[Lucas Paladin]

Lucas dostrzegł kruka i wyczuł w nim niepokojącą aurę. Gdy się odezwał Tancerz poczuł to ponownie. Rycerz natychmiast uspokoił swojego konia, wiedział, że towarzysz jest mu potrzebny. Słowa tego kruka świadczyły zapewne o tym, że chciał przeszkodzić Lucasowi, to musiał być jakiś duch lub inna abominacja. Rycerz nie odczuwał strachu, choć jak powiadają: "tylko głupiec się nie boi". Przed demonem nie wolno było okazać strachu. Nigdy.
- A czego się spodziewałeś po rycerzu? - odpowiedział stanowczo. Kula światła rozjaśniała twarz mściciela, który znów powoli, ale zdecydowanie zaczął się przesuwać w kierunku swojego celu. Nawiedzona miasteczka, którego zagadkę miał rozwiązać.

[Rodred]

Wolnym krokiem minąłeś kruka. Ten zeskoczył na siodło twojego konia.
-  Większość rezygnuje z wyprawy na te mokradła, ale jeszcze żaden nie podróżował w nocy. To ten moment gdzie twoja dzielność przemienia się w zbędną brawurę?

[Lucas Paladin]

Lucas nie spuszczał wzroku z kruka, zdawało się, że chciał go odwieźć od dalszej wyprawy, albo ostrzec. Nie wiedział czy ma do czynienia z dobrym, czy złym bytem. Nie miał zamiaru się wycofywać. Parł więc wciąż do przodu.
- Zbędną brawurę? Umiem sobie radzić w trudnych sytuacjach, walczyłem z potworami tak okropnymi, że nie jesteś sobie w stanie tego wyobrazić. A nawet z Upadłą Anielicą i Boskim Demonem. Cóż więc mogłoby być tak straszne, żebym nie przebył tych mokradeł? - Lucas okazywał pewność siebie. To, co zawsze pozwalało mu przezwyciężyć strach. Podobnie jak odwaga. - Moja dzielność, drogi kruku wciąż jest związana ze strachem. Tylko wtedy można być naprawdę dzielnym.

[Rodred]

Kruk przechylił głowę.
- Najtrudniej walczyć z wrogiem, którego się nie widzi i nie zna czyż nie?  Zapytał retorycznie.
- Intrygujesz mnie. Co ty na to, żebyś mnie odwiedził?

[Lucas Paladin]

Rycerz uśmiechnął się szeroko. Duchy nie mogły go zaskoczyć, to była jego przewaga.
- Skąd mam wiedzieć, czy to nie Ty jesteś tym wrogiem, którego nie znam? - należało zachować czujność, niezależnie od tego, czy ufał tej postaci, czy nie. Jeśli był to niebezpieczny demon, nie zaszkodziło za nim pójść, a w razie potrzeby, zgładzić.
- Odwiedził Cię? Gdzie?

[Rodred]

- A skąd mam wiedzieć czy ty nie jesteś moim wrogiem nosicielu światła i wysłanniku Zarata? Wszakże rycerze lubują w walce w takich ciemnościach z istotami w nich żyjącymi. I tak się dziwię, że nie ruszyłeś na mnie z mieczem. Z tego powodu właśnie mnie intrygujesz. Gdybym był twoim wrogiem od razu przeszedłbym do rzeczy a nie prowadził z tobą pogaduszki. Co do odwiedzin to chciałbym cię gościć w moim zamku dla oka nie dosięgłym i światłem nie dotkniętym.  Zrobił krótką przerwę, żeby dzióbnąć w siodło kilka razy po czym zapytał.
- I co ty na to?