Tajemnicza przesyłka

[Ashog "Stalowa furia"]

- Zrozumiałem. Odparł ork, zjadł napił się i udał na spoczynek.

[TheMo]

Pokój do którego miałeś klucz był niewielki. Pod ścianą znajdowało się jednoosobowe łóżko, które było raczej przystosowane dla człowieka, niźli potężnego orka. Po przeciwległej stronie był stolik z jednym krzesłem, stojak na broń i wąska szafa. Niewielkie okienko wpuszczało trochę światła z zewnątrz. I to było na tyle. Czego więcej chcieć za 30 grzywien.

[Ashog "Stalowa furia"]

Ashog ułożył się do snu, zasnął szybko z natłoku wrażeń i nadmiaru myślenia.

[TheMo]

Tak szybko położył się spać, że nawet nie odpiął broni i toporek trochę popruł prześcieradło. Lecz ork spał tak mocno, że nie przeszkadzało mu to. I nawet to, że w nocy coś go uwierało w plecy. I tak to wszystko ignorował aż nastał ranek.

[Ashog "Stalowa furia"]

Ashog wstał o świcie, postanowił darować sobie śniadanie i od razu ruszyć do Atusel. Zabrał przesyłkę, zszedł na dół i oddał klucz żegnając się z gospodarzem. Opuścił zajazd i udał się drogą na zachód.

[TheMo]

Po dłuższej wędrówce, choć nie tak długiej, jak wcześniej, na horyzoncie ujrzałeś największe budynki Atusel.

[Ashog "Stalowa furia"]

W końcu... Ashog przyspieszył kroku w stronę miasta.

[TheMo]

Przed miastem zaczepił cię pewien mężczyzna. Był uzbrojony. Jak jego dwóch towarzyszy. Z czego jeden miał też kuszę.
- Panie orku, chciałby pan porozmawiać o Rasherze? A może poznać go osobiscie?

[Ashog "Stalowa furia"]

- Widzisz te plamy krwi na mej koszuli? Wskazał nań lewą ręką prawą kładąc na rękojeści topora - Wczoraj z zimną krwią zajebałem dwóch ciuli którzy chcieli mnie okraść i naszczałem na ich trupy, śpieszy mi sie i nie jadłem śniadania. Jestem wkurwiony więc odpierdolcie się i znajdźcie se jakiego elfa, z cebulą. Ponoć dobry...

[TheMo]

- Nie lubię cebuli. Skoro dałeś im radę to rzeczywiście to musieli być ciule. Ale towarzysza to już straciłeś. Dlatego po dobroci oddaj paczuszkę.
Stojący za nim bandyta wyjął miecz, a następny cofnął się dwa kroki i wyciągnął kuszę.

//Chcesz statystyki, czy jeszcze gadasz?

[Ashog "Stalowa furia"]

- Ile mam wam dać byście sie odwalili.

[TheMo]

- Wystarczy ta mała paczuszka, którą masz przy sobie.

[Ashog "Stalowa furia"]

- Nie ma kurwa mowy, ale z drugiej strony was jest trzech i w dodatku macie kusze... no niby nie mam szans...

//Daj staty, zerkne

[TheMo]

- Widzę, że zmądrzałeś.
Schował broń i wyciągnął ręce po paczkę. Pozostali tylko się uśmiechnęli.

//Ochroniarz z kuszą, której jeszcze nie naładował
Bandyta bez wyciągniętej broni, wyciąga łapy po paczkę
Bandyta z wyciągniętym mieczem
Jak chcesz walczyć to wykorzystaj moment zaskoczenia.

[Ashog "Stalowa furia"]

Ork momentalnie wyciągnął topór i rąbnął w wyciągniętą dłoń bandziora, cios był silny na tyle że niemal odrąbał mu rękę. Solidny kopniak posłał rannego na ziemię, zaskoczenie... miał jeszcze sekundy, cenne sekundy na przejście po rzucającym kurwami człeku i z dłonią trzymającą się na ścięgnach... dopadł do tego z mieczem, odbił jego atak i rąbnął przez łeb. Prosto w twarz. Obrócił się szybko i zarąbał rannego. Z trzecim... z nim sobie nie poradzi ale liczył że spierdoli.


//Opisałem jak mogłem najlepiej

[TheMo]

I rzeczywiście spierdalał. Tyle, że w biegu ładował kuszę. A uciekał w stronę przeciwną od miasta. A ty z kolei znajdowałeś się na środku ścieżki. Wokół był otwarty teren pozbawiony drzew.

[Ashog "Stalowa furia"]

Ashog wziął trupa zarzucając go sobie na plecy, zawsze to jakaś osłona no nie? No więc niosąc swoistą "tarczę" biegł w stronę miasta...

[TheMo]

W oddali zobaczyłeś sylwetkę strażnika miejskiego, który stał na warcie. Ochroniarz widząc twoje działania przykucnął i czekał na dogodny moment.

[Ashog "Stalowa furia"]

Ashog dalej biegł z ciałem na plecach, na widok strażnika krzyknął:
- Pomocy! Bandyci! I w tym samym momencie puścił ciało samemu również padając na ziemię.

[TheMo]

Strażnik widząc cię chwycił mocniej swą halabardę i zaczął biec w twoją stronę. Najemny ochroniarz pomyślał sobie "teraz albo nigdy". I nacisnął spust. W tym samym czasie, w którym ty postanowiłeś paść na ziemię. Dzięki temu ty uniknąłeś pocisku, ale dostał nim strażnik. Złapał się za klatkę piersiową i osunął na ziemię.