Pośród traw i starych drzew: Pani Jeziora

[Demetris]

Natomiast Demetris spuściła tylko głowę i niedbale kopała kamyki które napotkała po drodze. Chciała się przydać jej towarzyszom, ale z jej "umiejętnościami" było to co najmniej trudne.
-Silvaster, o czym mówisz?- aż drgnęła na słowa "przeciwnik tego formatu". -Z kim będziemy walczyć?...

[Nawaar]

Dhampir patrzył się przed siebie odpowiadając do rudowłosej, a to z tego powodu, że nie chciał wpaść na jakieś drzewo albo zwierzęce odchody. - Mówię o naszej czyli Lithana i mojej walce z tą dziwną kreaturą, które zwykłe słowa nie są w stanie opisać. Tą istotę trzeba zobaczyć na własne oczy i nawet wtedy będzie ona trudna do opisania. Sądzę również, że bez waszej pomocy się nie obędzie. Dlatego powinniście się również odpowiednio przygotować. Silvaster nie wiedział wiele o kreaturze, więc nie mógł za bardzo nakreślić jej wyglądu niż z tego, co zostało powiedziane wcześniej. Swoją drogą miał nadzieję, że nie wystraszył dziewczyny swoimi słowami. Teraz powiedział coś więcej o samym wymiarze. - Uwierz mi na słowo to, że to co tam doświadczyliśmy w innym wymiarze nikt z was nie chciałby tego poczuć na własnej skórze. Jeszcze nigdy takiego bólu nie doświadczyłem jak tam a w moim życiu już wiele zdążyło się wydarzyć. Tutaj pojawiła się nutka tajemniczości związana z tamtejszymi przeżyciami. Silvaster oczywiście pominął imię głównego przeciwnika konkordatu z jednego ważnego powodu albowiem miał wielkie nieprzyjemności z nim związanych, więc wolał żeby ono padło ze słów Lithana bądź Progana.

[Progan]

Progan kroczył z tyłu podpierając się na swoim pasterskim kiju. Nie dla samego wyglądu, ale z przyczyn zdrowotnych. Jesień znowu odezwała się w ludzkim ciele bólem w krzyżu i wykręcała stawy w palcach. Uśmiechał się, chociaż wiedział, że wędrówka w tej porze roku nie będzie dla niego zbytnio przyjemna. Pomimo tego przyświecał mu cel, a nadzieję pokładał w modlitwach do Ventepi. Zrównał się z orkiem
- Przyjacielu - powiedział do Kenshina, wszak byli w konkordacie najdłużej - Rozważam zgłoszenie Ciebie do tytuły Hierofanta, kiedy tylko osiągniesz tytuł Alfy stada. Kiedy to może nastąpić?

[Lithan le Ellander]

- Cóż... - rzekł Elf dziarsko prowadząc grupę naprzód - Może rzeczywiście zbyt pochopnie postąpiliśmy... Ale chociaż wiemy o co pytać. W naszej... grze, pojawił się nowy gracz. Zwie się Daba, nie ukazał się jeszcze sam, jednakże w jego imieniu działa całkiem niebezpieczny byt. Nie wnioskuję tego z samego jego dość koszmarnego wyglądu, ale z dialektu jakiego używał. To zła mowa, język, którym tutaj nie przemówię...

[Nessa]

- Daba? - Nessa nie mogła się powstrzymać i zaczęła sobie rymować, by załagodzić sytuację. Strach jest mniejszy, gdy bać należy się Baby ÂŻaby. W dodatku elfka nie była z tych, co bali się wymawiać imienia przeciwnika. Czasami jej to nawet pomagało. Osobnym słowom nie towarzyszyły żadne uczucia. Dopiero wizerunek, obraz postaci takowych przysparzał. - Czy Konkordat ma jakieś wsparcie? Wiem, że królestwo ma teraz wielu wrogów, ale zagrożeni jesteśmy wszyscy. 

[Kenshin]

Ork spojrzał i wywalił oczy, jakby zobaczył na ziemi tysiąc grzywien. - Proganie znamy się długo, ale jakoś nie widzę siebie zastępując twoją osobę na stanowisku Hierofanta, nie zrozum mnie źle ja nie lubię władzy. Obecnie pełnię funkcję Pasterza stworzenia i ona mi w zupełności wystarczy do mojej śmierci. Proponuję wybrać kogoś zupełnie innego, ale sam nie wiem kogo wytypować.............. Może, Lithan chciałby się zgodzić?  Bardziej mi pasuje na pełnienie tej rangi niż ja. Ty natomiast pasujesz mi najbardziej na, Pana puszczy i kniei, bo swoją mową napawasz ludzi optymizmem i chęcią do dokonania rzeczy wielkich. Takich właśnie ludzi nam teraz potrzeba w tych niepewnych czasach. Stwierdził mówiąc prawdę, w którą sam wierzył.

[Nawaar]

Dhampir podążał dalej za towarzyszami szedł raczej z przodu obok, Lithana. Słysząc słowo naszego głównego przeciwnika, można było zobaczyć na twarzy mały uśmieszek, który właściwie skrywał smutek i strach typowy objaw ludzki. - Wtedy, tylko ty byłeś w stanie zrozumieć ten dialekt. Dla mnie to brzmiało jak straszna groźba, której nie byłbym w stanie pojąć, a potem ten przeraźliwy krzyk....... Tego nie da się zapomnieć. Pokręcił parę razy głową, jakby chciał wyrzucić te wspomnienia ze swojej głowy. Oby, Pani Jeziora nam pomogła. Sekunda rozważeń i wtedy spojrzał w ciemne niebo. - Lithanie masz rację dla naszego dobra lepiej nie wymawiaj tej czarnej mowy, może to sprowadzić na nas więcej nieszczęść. Powiedział i szedł dalej.

[Lithan le Ellander]

- Tak, Daba, tyle usłyszeliśmy i przeczytaliśmy podczas pobytu w Głębi. - powiedział Lithan i zamilknął na chwilę.
- Właśnie ta wyprawa ma dać nam wiedzę o tym, czy znajdziemy tutaj swoich sojuszników, czy nie.

[hide group=67]Nessa, do Iska to ja wolę teraz o wsparcie nie chodzić Taki mamy klimat [/hide]

[Demetris]

Dhampir nie na żarty wystraszył niedoświadczoną elfkę. -Więc możemy liczyć tylko na siebie? Znaczy, sam Konkordat musi się z tym zmierzyć? Cokolwiek jest ta Daba, z waszych opisów wygląda na coś groźnego... Nie umiem sobie nawet tego wyobrazić...- przyznała ciszej.

[Nawaar]

- Niestety tak Demi. Dlatego właśnie idziemy do, Pani Jeziora tak jak wspomniał wcześniej najstarszy ze znanych mi elfów. Wtedy nam pomogła i to z własnej nieprzymuszonej woli, więc myślę, że jak tym razem poprosimy ją o pomoc to również ona nas wesprze i nie będziemy zdani, tylko na siebie. Mówiąc szedł cały czas do przodu.

[Progan]

- Jednakże nie ja decyduję o tym, kto będzie nam przewodził, lecz nasza Pani. To ona wybierze godnego następcę. Poza tym, to ścieżka pustelnicza, a ja chcę aby moje słowa docierały do ludzi. Muszę więc między nimi przebywać. Prędzej czy później i tak zostaniesz jednym z hierofantów. To tytuł przysługujący każdemu po ukończeniu szkolenia. Widzę jednak w Tobie ducha naszej Pani, wiem, żeś już gotów, by zasiadać pomiędzy innymi hierofantami, mną, Lithanem, Myszoworem. Przyjdzie czas, że ponowię tą propozycję, liczę, że wtenczas się zgodzisz - powiedział przyjaźnie Progan i milczał przez jakiś czas.

[Kenshin]

- Zobaczymy, co czas przyniesie przyjacielu. Uśmiechnął się przyjaźnie i dalej również szedł w milczeniu rozważając nad tym, co usłyszał.

[Lithan le Ellander]

Słońce pochyliło się już na zachodzie, świeciło w plecy, nie oślepiało. Przedzierało się przez jesienny las.
- Idziemy szybciej niż się spodziewałem - rzekł z zadowoleniem Lithan

[Nawaar]

Dhampira słoneczko miło grzało w plecki lubił taką pogodę, bo nie musiał jeszcze marznąć i poszukiwać ciepłych ubrań, ale żałował oddanie pancerza ze skóry wilczej do sklepu w takich momentach byłby nieoceniony. Niestety Silvaster nie mógł cofnąć czasu, lecz nie zamartwiał się tym teraz gdyż towarzysze wkroczyli do późnego jesiennego lasu. Dziecko świtu stawiając swoje korki na leżących liściach starało się wydawać jak najmniej hałasu, ale nie udawało mu się w pełni stłumić dźwięki szelestu w takim stanie pewnie każdemu byłoby trudno to zrobić. Słysząc jednak słowa Litana odpowiedział. - Przyświeca nam ważny cel i widać, że każdy z nas się stara. Musimy zdążyć, przed nastaniem hemis inaczej cała wyprawa spełznie na niczym, a my wylądujemy z ręką w nocniku o wiele większym niż nam się z początku wydawało.

[Kenshin]

Ork milczał cały czas zastanawiając się czy jest godzien, by stać się Hierofantem gdy dotarli do lasu. Kenshin przyglądał się wszystkiemu, co powoli miało zapaść w sen zimowy. Wszędzie panował spokój i nie zdawało się, że usłyszy jakieś zwierzęce odgłosy, co oznaczać mogło, że zwierzęta zaczynały chować się przed nastaniem hemis. Pasterz stworzenia krocząc przez zostawiał na liściach wyraźne ślady a pod jego stopami całe liście aż pękały, bo w końcu był znacznie cięższy od elfów i innych ludów.

[Nessa]

Długoucha nie odzywała się już więcej. Szła w milczeniu , napawając się cudownymi kolorami, które ją otaczały, a które zwiastowały powolne nadejście hemis. Dużą uwagę poświęcała stawianym krokom, gdyż złociste podłoże bywa śliskie, a upadek elfa w lesie mógłby wywołać ogromną wesołość kompanii i zakłopotanie Nessy. Nie z takiej strony chciała się pokazać. Bądź co bądź, ale nie była byle świeżakiem. ÂŚwietnie radziła sobie z łukiem, całkiem nieźle ze sztyletami, bez pytania potrafiła oprawić praktycznie każdy rodzaj zwierzyny... i to by było na tyle. Zbyt wiele w swoim krótkim życiu to ona nie zrobiła, ale ukrywanie się w lasach opanowała do perfekcji.
Zerknęła na niewielkie prześwity nieba. Niedługo się zatrzymają. Może wtedy będzie ognisko, o którym Tinuviel wspominała! Kątem oka dostrzegła Progana. Obawiała się o niego. Nie wiedziała, jak zniesie podróż, lecz na razie radził sobie wyjątkowo dobrze. Uśmiechnęła się pod nosem i ruszyła dalej, ciągle pilnując się, by nie iść za szybko.

[Lithan le Ellander]

Noc nadeszła szybko, jak to późną jesienią. Szarość świata połączyła pnie i kamienie w jedno. Ziemia zlała się z niebem i już po kilku chwilach ciemna szarość opanowała wszystko. Za nią napłynęła ciemność. Coraz głębsza, coraz bardziej atramentowa.
- Zmierzcha, za chwilę nie będziemy widzieli zupełnie nic... - powiedział i zbliżywszy kryształ na kosturze do ust wyszeptał coś. Kryształ zajarzył się lekkim światłem, który szaro-niebieską poświatą rozlało się dookoła na promieniu 10 metrów.
- Poszukajmy jakiegoś drewna na opał. Zatrzymamy się tutaj na noc. Jutro przed świtem wyruszymy dalej.

[Nawaar]

Wędrowcy poruszali się dość żwawo, ale jak to bywa czasu nie oszukali i należało przygotować się na nadchodzącą noc. Dhampir miał znaczącą przewagę nad resztą gawiedzi, kiedy zrobiła się szarówka i powoli nastawała noc. W tej sytuacji mogli jedynie założyć obóz i rozpalić ognień, by jakoś przetrwać zimną noc. Silvaster wiedział, że Lithan zna nie jedną sztuczkę i, po majstrowaniu z kosturem jego kryształ rozświetlił najbliższy teren w promieniu 10 metrów. Dlatego nie mając, co nic do roboty wyszedł z propozycją pójścia nazbierania patyków na opał. - Zróbcie miejsce na ognisko, a ja w tym czasie pozbieram patyki. Skoro jedyny widzę tutaj w pełnej ciemności to powinno mi to pójść sprawnie i szybko. Powiedział i odszedł kawałek w poszukiwaniu patyków i gałęzi.

[Lithan le Ellander]

Silvaster
//: Znalazłeś całkiem miły, całkiem suchy chrust. :3

[Progan]

Progan też się zatrzymał. Dojrzał w świetle leżący konar, obok niego był kamień. Z wielką ulgą usiadł na pniu i odsapnął. Od dość dawna już bolały go nogi, nie był przystosowany do chodzenia po nierównościach lasu jak elfy, ani tak wytrzymały jak ork. Siedział, uśmiechnął się po zebranych i zaczął swoim kijem rozgarniać kamyki i liście na bok, aby zrobić miejsce po środku małej polanki na ognisko.