Bramy wiedzy

[Rakbar Nasard]

- ÂŚwiadków czego?

[Isentor]

Z mgły wyłoniła się humanoidalna postać.
- Mego nadejścia!

[Rakbar Nasard]

Rakbar teatralnie się ukłonił, nie spuszczając jednocześnie wzroku z istoty.
- Jak mam powitać kogoś, kogo kompletnie nie znam? Kogoś, kto nie przedstawia żadnej znanej mnie rasy, żadnej znanej mnie kultury. Nawiedzałeś moje myśli o różnych porach dnia, więcej czyniąc wątpliwości i pytań niż odpowiedzi. Dlaczego?

[Isentor]

- Nazywam się Saril Vertunis i jestem zaledwie posłańcem, kukiełką odgrywającą swoją rolę w spektaklu przygotowanym przez siły potężniejsze niż znane Ci dotąd byty. Mój invuto rozszarpie Ci gardło jeśli wykonasz fałszywy ruch. Byłeś obserwowany, jako jeden z nielicznych zachowałeś tajemnice. Jestem Twoją nagrodą, dowodem na to, że nie zwariowałeś. Nie mogę powiedzieć więcej! Nawet tutaj mogą dojrzeć nas oczy niegodnych, do uszu ignorantów dobiegną nasze szepty i tajemnica przestanie być tajemnicą. Jesteś na dobrej drodze długiego szlaku do bram prawdy i wiedzy...

[Rakbar Nasard]

- Nie strasz mnie, nie-do-końca-poznany-bycie, bo i ja mam na usługach swoje istoty. Ich ogień dotąd spalił wszystko, czego się dotknął. Nie lekceważ mnie! - Rakbar uniósł się lekko. Przyglądał się istocie zwanej "invuto", ale nie ze strachu lecz ciekawości. Wydawało mu się, że istota z którą rozmawia to jego odpowiednik w innej rasie, również okultysta, zdolny przyzwać lub kontrolować właśnie to. Był zafascynowany tym wszystkim, co widzi. Przestawał żałować, że po tak trudnej i długiej próbie na arcymaga ruszył od razu w kolejną podróż, bez odpoczynku, bez nadrobienia braków we własnym szkoleniu. To więcej, niż mógłby osiagnąć siedząc w wieży. - Rozumiem. To co powiedziałeś, sprawia wrażenie, że nie do końca panujecie nad sytuacją. Nie zabilibyście wszak tylu postronnych. Jak daleko muszę jeszcze iść tym "szlakiem", by dojść wreszcie do celu?

[Isentor]

- Tyle ile potrzeba. Nie lekceważę Cię, gdybym był innego zdania nie rozmawialibyśmy. We wnętrzu mojego invuto zaszyłem dla Ciebie prezent. To tylko jeden z wielu testów na drodze ku wiedzy. Do zobaczenia w innym życiu magu!
Tajemniczy jegomość zniknął w czarnym głębie dymu teleportując się w nieznanie.






Invuto zwinął ciało przypominając kule. Wykorzystując telekinetyczne umiejętności wprawił ciało w ruch czyniąc z siebie śmiertelny pocisk toczący się po podłożu prosto na Rakbara.

Przepraszamy, ale nie możesz zobaczyć ukrytej zawartości. Musisz się zalogować, aby zobaczyć tę zawartość.

http://marantwiki.tawerna-gothic.pl/index.php/Invuto

[Rakbar Nasard]

ÂŻywiołaki ognia stały nieruchomo wokół swojego twórcy. Ich ostrza skierowane na zewnątrz stanowiły najeżoną zaporę; atak Invuto był w zasadzie samobójczy. Jako że nie-do-końca-poznany-byt wprowadził swoje ciało w stan uniemożliwiający ocenę sytuacji, Rakbar teleportował się 20 metrów w tył, aby uniknąć ewentualnego uderzenia. Impet mógł bowiem pchnąć żywiołaka wprost na maga, co skończyłoby się co najmniej wizytą u witality Elronda.

[Isentor]

Invuto uderzył w jednego z żywiołaków ogłuszając go po czym szybko wyskoczył do kolejnego szybko atakując ostrzem na ogonie co okazało się śmiertelne dla ognistego bytu. Invuto powrócił do atakowania ogłuszonego żywiołaka wykańczając go ostrymi pazurami.

[Rakbar Nasard]

// Hola, hola, ale żywiołaki zadają obrażenia o tej samej wartości, jaką ma wytrzymałość Invuto. W takim przypadku powinien otrzymać jakieś obrażenia.

Ostatni z żywiołów tworzył kulę ognia i posłał ją w stronę nieznanej istoty. Krótki dystans sprawiał, że ofiara miała mało czasu na reakcję, a na domiar dobrego, Rakbar w tym czasie stworzył psioniczną pięść i uderzył nią we wroga. Chwilowe zdezorientowanie przeciwnika powinno dać szanse na trafienie kulą ognia.

[Isentor]

//Oba żywiołaki zostały zabite zanim zdążyły cokolwiek zrobić. Więc co ma piernik do wiatraka?

Invuto teleportował się zza Rakbara. Wykorzystując moment wydawania rozkazów maga do martwych żywiołaków zaatakował prawą łapą zakończoną czterema placami, które pokrywają ostre jak brzytwa pazury. Rakbar zdążył się wycofać jednak bestia zdążyła zatopić pazury na centymetr długości. Po piersi maga polała się krew.

[Rakbar Nasard]

//Zadają. Na tym opierała się ich bezczynność.

Przepraszamy, ale nie możesz zobaczyć ukrytej zawartości. Musisz się zalogować, aby zobaczyć tę zawartość.

Rakbar zaczął oddziaływać pirokinezą na głowę istoty i choć na pierwszy rzut oka wydawało się to nieco wariackie, to miało też sensowne wyjaśnienie - opanował on bowiem magie ognia do perfekcji przez co wywołanie samozapłonu danego przedmiotu następowało niemal natychmiast.

[Isentor]

//Zadają. Na tym opierała się ich bezczynność.

Broń: pazury
Ostrość: 34
Wytrzymałość: 38

Broń: ostrze na ogonie
Ostrość: 60
Wytrzymałość: 65

//Nie widzę tam 30.


Jego zdolności były zbyt słabe aby wzniecić żywy organizm. Bestia zaatakowała ponownie tym razem celując w głowę. Ostre jak brzytwa pazury przecięły głowę maga pozbawiając go przy tym lewego ucha.

[Rakbar Nasard]

//Owszem, tam nie ma, ale jest tutaj:

Bestia: invuto
Kategoria: II
Wytrzymałość: 30

//Pierwszy atak invuto opierał się na bezpośrednim ataku ciałem, czyli:

Przepraszamy, ale nie możesz zobaczyć ukrytej zawartości. Musisz się zalogować, aby zobaczyć tę zawartość.

Przypływ adrenaliny zmniejszał ból, jaki póki co odczuwał mag. Rakbar gładko wysunął szklany bułat i w szale zemsty zrobił cięcie po przekątnej, celując w szyję istoty. ÂŻywiołak w tym czasie podleciał od tyłu do napastnika i dźgnął go jednym ze swoich ostrzy.

[Isentor]

Bestia wycofała się unikając ataku Rakbara, wpadła jednak na ostrze żywiołaka, które lekko zraniło ją w plecy.

[Rakbar Nasard]

Mag zastanawiał się ile istot go w tej chwili obserwuje, bo to że była to kolejna scena w wielkim spektaklu, mająca znamię próby, nie miał co do tego wątpliwości.
Rakbar widząc cień nadziei stworzył psiniczna pieść i uderzył nią w przeciwnika, licząc, że ten nadzieje się na ostrze żywiołaka.

[Isentor]

Invuto wyczuł magiczny atak Rakbara, szybko przeteleportował się za żywiołaka wykonując na nim zabójczy cios przeszywając głowę ostrzem z ogona.

[Rakbar Nasard]

Rakbar spodziewał sie, że cokolwiek jest umieszczone wewnątrz tej istoty, musi to być odporne na ogień lub odpowiednio zabezpieczone. Jeśli autorzy są faktycznie tak potężni, by jego wiedza nie mogła ich przyrównać do kogokolwiek, to przewidzieli zapewne zdarzenie doszczętnego spalenia Invuto. Nie było to trudne, jako że Rakbar był spechalistą głównie w dziedzinie ognia.

To był idealny moment na wykorzystanie najkrótszego zaklęcia, które było choć trochę skuteczne. Przeciwnik był bowiem zajęty atakiem na żywiołaka.
- Heshar anash grishil!
Wytworzony magiczny płomień pomknął w przeciwnika, dumnie i pewnie. Rakbar jednak zachował umiar, pokierował go bowiem tak, aby okoliczna flora się nie zajęła.

[Isentor]

Invuto został zaskoczony przez zaklęcie podpalenia. Jego ciało momentalnie zajęło się ogniem, który wręcz pożerał tkankę bestii szybko wypalając sobie drogę do kości. Zwęglony szkielet mutanta stał jeszcze na równych nogach, kiedy schowana w jego trzewiach metalowa kula upadała na podłoże.

[Rakbar Nasard]

- Potężna istota, trzeba przyznać. Musicie mnie tego nauczyć.
Mag podszedł do kuli, wyciągnął w jej stronę dłoń ale zamarł po chwili, utrzymując kilkucentymetrowy dystans. Starał się wyczuć energię magiczną w niej drzemiącą, o ile tam była.

[Isentor]

Od kuli nie biła energia magiczna.