I Krucjata Archonta II - Zamek Tysiąca Wież

[Gordian Morii]

//: Szeklan mistrz. Sam na siebie nakłada kary mimo braku ingerencji MG.

[Nawaar]

Dhampir sobie łaził, po pokładzie. Myślał nad tym, o co chodziło temu wampirowi. Jeżeli chciał zmierzyć się z nim, to wybrał bardzo złą porę dla siebie. Właściwie nie miałby szans w dzień coś mu zrobić, ale może był zbyt pewny siebie?. Ciężko stwierdzić, co nim w tym momencie kierowało. Istnieje jeszcze taka możliwość, że chciał pokazać że jest kozak i nie straszne mu promienie słoneczne.

[Progan]

A za nic mając sobie słowa świętych pism, mówiące o pysze i butności, ściągał na siebie gniew tych, co przeklęli go w dni jego narodzin.
Po prawej stronie była dżungla. Znaczy, płynęli na zachód, ale ku Atusel na wschodzi. Progan zastanawiał się, czy dlatego odbijają na zachód, aby po złapaniu prądu morskiego popłynąć na wschód? Nie wiedział tego.
Widział chodzących po pokładzie ludzi i nieludzi. Dla niego nie stanowili oni podziałów, wszyscy byli sobie równi, przynajmniej z wolnej woli i bystrości umysłu. Różnice zaczynały się na stanach majątkowych i wykorzystaniu samego umysłu.
Progan unikał oblicza Silvy. Ten elf miał dziwne maniery, których Progan nie rozumiał, ale i zrozumieć nie chciał. Jego myśli kłębiły się niczym chmury przy dalekiej północy.

//: Tak tak, nadal mnie nie ma.

[Hagmar]

Aragorn zaś siedział w kubryku na swoim posłaniu oddając się medytacji i "odżywianiu" się wszechobecną magią. A przynajmniej usiłował.

[Nikolaj]

Nikolaj zszedł pod pokład.

// Nie będzie mnie do poniedziałku albo niedzieli.

[Gordian Morii]

//: Tak.. Nikogo nie będzie... Ale za to ja jestem.

Minęli Atusel w odległości wzroku. Nikt nie wystrzelił, nikt nie wypłynął im na spotkanie, co znaczyć mogło tylko, że żadna zbłąkana dusza nie postanowiła dołączyć do ich wyprawy. Szli więc na północ wiedzeni południowymi szlakami morskich kupców, którzy o tej porze coraz rzadziej zapuszczali się na wodne terytoria królestwa Valfden obawiając się przede wszystkim mrozów oraz ciemności Hemis, która skrywać w sobie mogła niebezpieczeństwa jakimi byli przede wszystkim piraci.
 Wody były spokojne, a na morzy jak i na samym okręcie panowała denerwująca cisza. Nikt nie śpiewał, nikt nie rozmawiał, większość osób była jakoś dziwnie poddenerwowana, obrażona czy cholera wie co jeszcze. Słowem szlak człowieka trafiał.
Spacerujący po głównym deku kapitan już trzeci raz sprawdził ustawienie i umocowanie dział pościgowych.
- Za cicho prawda? - odezwał się Nadir.
- A nawet mnie nie denerwuj, nie wiem dlaczego dałem się wmieszać w tę krucjatę, przecież...
- A północny port? - przerwał mu Nadir.
- No tak, północy port... To chyba jedyna rzecz, na której mi zależy.
- Kapitanie! Ogień na morzu, coś gorze! - krzyknął siedzący na gnieździe John.
- Sprawdzimy co tam się dzieje, ster prawo na burt! - i okręt posłusznie skręcił wiedziony kołem sterowym, którym to teraz dowodził Balther.

[Nawaar]

Dhampir nie spostrzegł się, kiedy minęli już Atusel. Wiadome było teraz, że stan załogi się nie powiększy, a może jedynie zmaleć. Wszak różne wypadki się zdarzają. Silvaster przerwał myślenie na chwilę, a wsłuchał się w głos kapitana i jego sługi. Natychmiast podbiegł do burty gdzie było lepiej widać całą sytuację. Z daleka wyglądało, jakby coś się powoli wypalało, a może dopiero zaczęło się palić. Dhampir sądził teraz, że jacyś piraci zaatakowali inną morską jednostkę zostawiając dowód swojego zniszczenia no chyba, że coś innego ich zaatakowało. Faktem jest, że automatycznie wyciągnął jednoręczny miecz ze srebra i cierpliwie w milczeniu oczekiwał na zbliżenie się ÂŁowcy do wraka.

[Dragosani]

Większość dnia Drago spędził pod pokładem. Nie odczuwał potrzeby wychodzenia. W końcu jednak uznał, że dość tego odpoczynku i wyszedł z kubryku. Wszedł po wąskich schodach i znalazł się na pokładzie. Było tam dość cicho. Słychać było jedynie szum wody, wiatr, poskrzypywanie desek fregaty i pobrzękiwanie takielunku. I trochę rozmów, lecz nie były one zbyt żywiołowe. Gdy wampir wyszedł na pokład, fregata właśnie skręciła. Wśród załogi obecnej na pokładzie dało się wyczuć jakie poddenerwowanie, poruszenie. Drago wciągnął mocniej powietrze nosem, bardzo wyraźnie czując specyficzny zapach oceanu. Zauważył kapitana ÂŁowcy Burz i uznał, że sobie do niego podejdzie. Jeszcze z nim nie rozmawiał w czasie rejsu.
- Co się dzieje? - zapytał. W oddali dostrzegł blask ognia, więc coś na pewno się działo.

[DarkModders]

Jaszczur wyszedł z pod pokładu na zewnątrz. Chciał nawdychać sie świerzej bryzy. Nudności nie ustępowały. Trzymając sie za głowe usiadł na beczce opartej o burte statku. Wtedy też zauważył ogień na horyzoncie.
- A to co? - zapytał wpatrując sie w ogień.

[Gordian Morii]

- Też chciałbym wiedzieć, Panie wampirze. - odparł szybko i skoczył do swojej kajuty przynosząc z niej składaną lunetę, którą rozłożył i przyłożył do oka.
- Jakiś okręt, płonie i pewnie zaraz się zapadnie. - rzekł po chwili do Dragosaniego, który w tym momecie wyraźnie poczuł swąd dymu. ÂŁowca zbliżał się do płonącego wraku co raz to odbijając od swego poszycia jakieś pływające śmieci. Beczki, deski, skrzynki i inne dryfujące kawałki drewnianego kadłuba brygu.

Gdy dopłynęli na miejsce statek właśnie się przełamywał, powoli pogrążając się w odmętach wody.
- Dziwne... Nie widać wokół żadnych piratów ani innych niebezpieczeństw. Co tam się stało? - rzekł sam do siebie, głośno myśląc.
- Czy któryś Funerisie zrobiłbyś jakieś szerokie koło nad tym wrakiem? Może coś zauważysz. - zwrócił się do kręcącego się po pokładzie anioła.

[Nawaar]

Dhampir spodziewał się, że to będzie statek. Zwłaszcza, po tym że w pewnym momencie odbijali się od jego resztek. Jednakże nie udało się stwierdzić, co było przyczyną jego podpalenia i zatonięcia. Innego statku nie było widać, czyli do końca nie wiadomo było, czy to są piraci, czy może jakieś inne istoty. Już wkrótce mieli się przekonać, gdyż Gordian zwrócił się do Funerisa, który miałby zrobić powietrzny rekonesans. Zdając lepszą relację, co aktualnie stało się i dzieje na już prawie zatopionej łodzi.

[Dragosani]

- Wymyślne samobójstwo połączenie z sabotażem? - podsunął wampir. - Skoro nie widać czynników zewnętrznych, może były one wewnętrzne. Jeden z członków załogi, może nawet kilku, z jakiś przyczyn wysadzili okręt. Beczki z prochem, czy czego tam używa się w armatach, byłyby wystarczające, aby wywołać taki efekt? - zapytał Gordiana. To on był tutaj specjalistą w żegludze, Drago w sumie dopiero zaczynał.

[Funeris Venatio]

A anioł sobie leciał. Jakoś tak kilkanaście minut temu znudziło mu się siedzenie na pokładzie, więc po prostu wykorzystał chwilową spokojną pogodę i wzbił się w powietrze. Lotki na jego skrzydłach od razu pochwyciły wiatr wiejący od południa i pozwoliły mu szybować w przestworzach. Zrobił okrążenie nad statkiem a potem po prostu kilkoma mocnymi ruchami skrzydeł oddalił się dalej w stronę wschodnią. Cały czas miał ÂŁowcę Burz w zasięgu wzroku, by jednak nie zgubić się i nie musieć wracać do domu. Zimny wiatr owiewał mu twarz, przez wpół przymknięte oczy obserwował horyzont. Mając przed sobą tylko niebo i bezkres morza trudno zauważyć, gdzie jest góra, a gdzie dół. Gdyby nie był uważny mógłby po prostu spać w morskie odmęty. Dlatego też trzymał się w miarę wysoko, gdzie powiewy wiatru był pewniejsze, a i ryzyko przypadkowego utonięcia znacznie mniejsze. Kiedy jego umysł przetrzeźwiał i odpoczął nieco od monotonii podróży fregatą, Poeta zaczął wracać. Zrobił spore kółko i podchodził statek od północy. Zauważył ogień, więc podleciał nieco bliżej, by się przyjrzeć. ÂŁowca Burz już dopływał do tajemniczego punktu na morzu. Funeris zbliżył się i szybował nad wrakiem...

[Gordian Morii]

Lecz w sumie Gordian mówił do ściany, bo gdy zamknął usta nad głową śmignął mu tylko wielki cień należący właśnie do anioła, który minął okręt przelatując ponad jego masztami.
- Oczywiście, teoretycznie nawet pijany kucharz mógł podpalić worek z mąką. Nie uwierzyłbyś co się wtedy może stać. Raz zastanawialiśmy się nawet co by było jakbyśmy nabili nią armatę, ale potem wszyscy wytrzeźwieli. - odpowiedział wampirowi pół żartem, a pół serio, bo tu ciekawostka mąka była zajebiście łatwopalna. Wracając do płonącego wraku. Gordian wydał polecenie zrzucenia części żagli i wolniejszego zbliżenia się do dziwnego celu. Fun natomiast nie zauważył nic podejrzanego. ÂŻadnego okrętu, szalupy, wysepki ani dryfujących trupów. Słowem ktoś wziął i spalił okręt, a potem wyparował.

[Funeris Venatio]

- ÂŻadnego okrętu, szalupy, wysepki ani dryfujących trupów. Słowem ktoś wziął i spalił okręt, a potem wyparował - powiedział Funeris, lądując obok Gordiana.

[Dragosani]

- Możliwe. Nie znam się na pieczeniu - odparł również pół żartem Drago. Tak jakby pieczenie ciast miało dużo wspólnego z używaniem mąki jako materiału palnego. Chociaż w sumie trochę miało. Ale wampir naprawdę nie znał się na pieczeniu! Obserwował Funerisa, który latał sobie wokół wraku, ciekaw czy anioł zobaczy coś ciekawego. Gdy ten wylądował, wampir potarł brodę w zamyśleniu.

[Nawaar]

Zwiad Funerisa nie przyniósł oczekiwanego rezultatu w efekcie damhpir pochował broń do pochew, a zajął się żaglami dla zabicia czasu. Nie zeszło mu to raptem zbyt długo, żeby część żagli schować. Wystarczyło bowiem odwiązać kilka lin, a nie które zawiązać. Od to cała filozofia na temat zrzucania, bądź rozciągania żagli. Statek zacznie zmniejszył swą prędkość, co dało spokojne pole manewru w omijaniu podpalonego okrętu. Także nawet mogli bezpiecznie pod płynąc, żeby towarzysze mogli spojrzeć na to swoimi oczyma, bez konieczności robienia sobie skrzydeł i latania nad wrakiem. Teraz zwrócił się do towarzyszy, którzy gadali o pieczeniu i rzucił swój własny pomysł. - Może, to był statek widmo?. Marynarze różne rzeczy opowiadają w porcie, a może to jedynie efekt przechlania rumem. Jednak muszę przyznać, że to dość ciekawy przypadek. Wtrącił dhampir.

[Hagmar]

- A może smok co? - powiedział pojawiając się na pokładzie.

[Funeris Venatio]

- No niby czemu nie?

[Gordian Morii]

Okręt powoli zapadał się w morskie głębiny a żeglujący na łowcy "krzyżowcy" stali i patrzyli jakby im ktoś za to zapłacił.
- Smok? - zagadnął Gordian. - A po cholerę smok miałby atakować taką krypę? I gdzie zniknął? Raczej zauważylibyśmy takiego bydlaka, który hasa sobie po niebie, a i trupy by się znalazły, a Funeris nie zauważył nikogo. No cóż... - zawahał się.
- Wracamy na kurs, wybrzeże już niedaleko.