ÂŁowca Burz w pogoni na Doral

[Gunses]

Gunses patrzył na horyzont. Na twarzy miał szczelnie zawiązaną rzemieniami maskę. Specjalnie szytą tak, aby pozwalała widzieć. Był jak czarny filar. Wsłuchiwał się w odgłosy sztormu, w huk bitwy powietrza i wody. Trzymał się cienia za Gordianem.

[Mohamed Khaled]

[...]katanę... Straż nadal oczekiwała pierwszego ruchu przeciwnika. Ten jednak jak gdyby nigdy nic, wsunął katanę. Miał sposób jak pozbyć się swojego celu, jak i tej straży. Uniósł ręce w górę, poddając się. Ktoś go zaszedł od tyłu, ogłuszył. Ciało Kruka z łoskotem padło na ziemie, niczym worek ziemi.
Mauren obudził się jakiś czas potem, w konwoju. Popatrzył na herby. Nie były to herby króla, co oznacza że to nie straż króla go wiozła.
- Wiem skąd ten herb.. - pomyślał... Miał na sobie tylko bawełnianą koszulę. Wszystkie jego bronie zostały zabrane, co utrudniało zlikwidowanie celu...
W końcu jednak wóz dojechał. Zatrzymał się w jakimś obozie, gdzie straż go wyrzuciła. Wszyscy się porozchodzili, został tylko dwóch - którzy zaczęli go prowadzić do swego pana...

Co jest kurwa?! - zapytał, szybko zeskakując z koi i wyciągając katanę. - A.. To kapitan... - stwierdził. Założył szybko na siebie koszulę, założył kusze, przelożył pas z kataną przez bark i wybiegł z kajuty.

[Gordian Morii]

Gdy cała załoga była już na okręcie kapitan stanął za kołem sterowym i krzykiem próbującym przebić się przez wycie wiatru zaczął wydawać rozkazy.
-Wszyscy do żagli! Refować grota, zrzucić mi całkiem foka i wciągnąć tego sztormowego migiem! Reszta łapać liny i przywiązywać wszystko co ruchome. Na koniec sami przywiążcie się do masztu i modlić się do bogów byśmy uciekli żywiołowi. - to tyle, szybko zwięźle i na temat. Dreg, Drago i Balther rzucili się na pierwszy z masztów i z praktycznie małpią zwinnością zaczęli wspinać się po takielunku w górę, by rzucić foka.
Reszta...

[Gunses]

Gunses przemknął niczym cień po okręcie. Skoczył na wanty, wspiął się po nich i dopadł do lin żaglowych i począł nimi operować. Refowanie zmniejszy ryzyko wywrotki powtarzał w myślach nie narazi okrętu na zbyt duże obciążenia. Pracował szybko, aby uwinąć się z tym nim nim nadejdzie szkwał. 

[Progan]

Progan kiwnął głową i pobiegł wyswobodzić foka. Ten podstawowy żagiel musiał zostać cały uratowany. Złapał za liny mocujące i walcząc z siłą powietrza napierającego na żagiel zaczął go ściągać.
- Niech ktoś mi pomoże! - rzucił przez lecy

[Gordian Morii]

//: W sumie to refowanie zmniejsza ryzyko złamania masztu. Płyniemy wielką jednostką, a nie jachcikiem. Takiej fregaty nie wywrócisz ;]
ÂŻagiel na grotmaszcie poleciał w dół nim ktokolwiek zdążył zareagować, tak jak gdyby jakaś niewidoczna siła ukryta przed oczami żeglarzy zaczęła im pomagać. Wystarczyło tylko zabezpieczyć go przed potarganiem i większość pracy była już zrobiona. Na fokmaszcie właśnie zawisł grubszy żagiel, zdecydowanie bardziej odporny na rozerwanie. Kapitan ustawił okręt na zawietrzną i operował fregatą w taki sposób by przecinać każdą z fal uniemożliwiając im zmycie kogoś z okrętu.
Na razi coś trzasnęło gdy okręt pochylony na bakburtę przecinał kolejny grzbiet fail.
- -Armata! Działo się zerwało! - krzyknął ktoś z marynarzy wybiegając spod pokładu.
//:Teraz niech nikt nie kozaczy, działo waży około 450kg. Zerwało się i jeździ po dolnym pokładzie. Niech nikt nie próbuje mi łapać za jakąś linę i samemu je przywiązać, bo może skończyć się amputacją nóg, albo i całkowitą śmiercią.

[Nawaar]

- Ja Ci pomogę!. Krzyknął Natanek i zabrał się za poluźnienie lin mocujących foka. Elf był, może i słaby wobec siły wiatru, ale w końcu miał w sobie upartość krasnoluda i tak walczył z linami, które czasami mu się wyrywały.

[Progan]

- Spokojnie Tomas, przywiążemy działo! - zawołał ktoś inny. ;>

Nathanel pomógł zwinąć foka, Progan zdążył tylko kiwnąć głową na podziękowanie, gdy nagle usłyszeli trzask i rumor na niższym pokładzie. Progan odwrócił się i usłyszał, że wielka armata jeździ po pokładzie działowym. Ocenił swoje siły. Nie było opcji by mógł ją sam zatrzymać. Nie wiedział co robić.

[Gunses]

- Poczekajcie aż się oprze o burtę. Wtedy ruszymy - powiedział Gunses sycząc przez zęby, a jego głos z wysokości masztu brzmiał jak głos upiora.

[Gordian Morii]

//: Proguś dobry jesteś. Widzisz armatę jeżdżącą po okręcie. A ona franca cały czas jest na drugim pokładzie działowym. Gratki

[Progan]

//:Poprawie, że słyszę!

Mężczyzna usłyszał głos, niby wycie wiatru, niby syk żmii. Nie zastanawiał się kto to, czy co to. Głos może był tylko jego podświadomością, która podpowiadała co robić?
- Na pokład działowy! Czekamy aż się oprze o burtę! ÂŁapać liny i być w pogotowiu!

[Nawaar]

Elf też skinął głową. Teraz mieli wielki problem z armatą, która słychać było na dolnym pokładzie mogła ona zmiażdżyć nie jednego jak nie zabić. Kiedy nagle usłyszał dziwny głos, ale nie wiedział skąd czyżby jakiś bóg. Nathaniel zaczął się wpatrywać w niebiosa, lecz nic nie widząc odpowiedział. - Dobrze. I zabrał się za liny, żeby przywiązać armatę.

[Progan]

Progan ruszył na drugi pokład działowy. Stanął na schodkach, tak aby w razie czego nie wpaść pod armatę.
- Cholera, nic nie widać! - krzyknął - Na Zartata, choć trochę światła by się zdało....!

[Gordian Morii]

//:Działo przejechało tuż przed Proganem uderzając z wielką siłą w deski poszycia. Statek był chwilowo przechylony na tę stronę, ale czuć było, że kolejna fala nadciąga.

[Gunses]

Drugimi schodkami zbiegł Gunses. Dla niego nie było za ciemno. Zmyły pana nocy przeczesywały ciemności pokładu. Widział już armatę, widział spustoszenie jakie robi. Gdyby pozrywała kolejne działa, mogłoby dojść do tragedii.
- Cholera, nic nie widać! - ktoś krzyknął - Na Zartata, choć trochę światła by się zdało....!
Usłyszał wampir. Na życzenie pomyślał i wyciągnął przed siebie rękę...
- Elisash - wypowiedział tworząc magiczną kulę światła.

Przepraszamy, ale nie możesz zobaczyć ukrytej zawartości. Musisz się zalogować, aby zobaczyć tę zawartość.

[Nawaar]

Elf ruszył za Proganem i stanął na schodach trzymając liny w łapach. Nathaniel też nic nie widział, ale słyszał że działo uderzyło i zatrzymało się na chwilę. Teraz musieli wyczuć odpowiedni moment. - Poczekajmy jeszcze chwilę. Rzekł do towarzysza, kiedy nagle ktoś lub coś wyczarował światło. elf nie mógł uwierzyć ile szczęścia teraz mają. - Progan łap!. Powiedział elf podając mu liny, a sam ze swoją poszedł do armaty i zaczął ją przywiązywać do ściany okrętu.

[Progan]

Progan czekał na taką chwilę. Przygotowaną miał już pętlę z liny. Kiedyś był pasterzem, przychodziło mu łapać na lasso zwierzaki. Gdy nagle pomieszczenie rozbłysło w kuli światła, Progan wiedział że jego Zartat im sprzyja. Ruszył razem z Nathanielem. Zarzucił pętle na działo, zacisnął, węzeł jaki uczynił zaciskał się tym bardziej im bardziej zwiększał cię naciąg. Wiedział, że kolejna fala przegna działo na drugą stronę, nie mógł trzymać wtedy liny. Machinalnie zarzucił linę za pobliski słupek, kilka ruchów wystarczyło aby zawiązał marynarski.
- Na schody! - zawołał i sam odskoczył na schodki, czekał tylko, aż po kolejnej fali armata znów zbliży się do poszycia, wtedy zamierzał ją przymocować na stałe. 

[Mohamed Khaled]

..a reszta skakała po calym statku robiąc wszystko co się dało.. Gdy działo poszło w pizdu, krzyknął do reszty
- Działo! Działo się zerwało! Chodźcie je zatrzymać! - krzyknął do towarzyszy. Sam rady nie da, a działo które tak sobie lata po pokładzie.. No cóż, krzywdę wyrządzić może...
Gdy Progan ruszył, Mohamed ruszył za nim. W porę się zatrzymali, było blisko..

[Nawaar]

Elf pomagając człowiekowi, przy przywiązywaniu do słupa wielkiego działa. Dobrze to zrobił chociaż był początkującym marynarzem w następnej kolejności odskoczył na schody, żeby armata go nie przygniotła.

[Gordian Morii]

Siła rozpędzonej kupy żeliwa prawie wyrwała wam liny z rąk o mało nie wyrywając sich ze stawu. Bogowie wam jednak sprzyjali. Udało wam się zatrzymać armatę. Na tyle by nie uciekła ona wgłąb pokładu. Kolejna fala i kolejny przechył tym razem do tyłu. Działo uderzyło o drewniane poszycie ÂŁowcy, prawie wybijając w nim dziurę.
-Nie wiązać jej, nie ma czasu. Najpierw kliny pod koła! - krzyknął z góry kapitan długo nie widząc powracającej załogi.