Jak dobrze być już w domu!

[Gordian Morii]

Warto było sprawdzić ten notatnik nieprawdaż? Wszak zawsze, w każdej przygodzie musi wystąpić coś jak dziwna księga, niezidentyfikowany list czy jakiś tam notatnik. Kusiło mnie, co prawda aby sięgnąć po niego i przewertować kilka kartek, ale co mnie to tak naprawdę miało interesować? Byłem zwykłym człowiekiem, który pomógł innemu na trakcie spotkał też przy okazji jakiegoś dziwnego wojaka, który lubił sypiać w siodle, a przy dziwnym trafem odzyskanym koniu znalazłem jakiś tam notatnik. A niech to. Może mi ręki nie urwie.
Wziąłem ten notatnik i jak gdyby nigdy nic otworzyłem go na pierwszej stronie, bo tam z reguły zwykły znajdować się informacje o właścicielu.

[Mohamed Khaled]

Na pierwszej stronie:

"Właściciel: Leonardo Jones"
"Nazwa: Rysunki marzeń"
"Miejsce zamieszkania: Niewidoczne"

Spojrzałeś dalej. Na kolejnych stronach były różne rysunki, broni czy też machin które nie istnieją. Na jednej z stron trafiłeś na coś ala lotnia:

Podpisane było:

"Oh świecie! Jakże ja bym chciał latać! Kiedyś, gdy wreszcie przekonają się o mym geniuszu skonstruuje to!"

[Gordian Morii]

//: Załatw pozwolenie u Isa to ja mu sfinansuję projekt i budowę;p

Zamknąłem więc notatnik, schowałem go do sakwy i ruszyłem troszkę szybciej w kierunku ranionego mężczyzny.
-Mam go. - powiedziałem zsiadając z konia i podprowadzając znalezione wcześniej, czy też lepiej powiedzieć odebrane zwierzę do wozu. Teraz wystarczyło tylko założyć orczyk, przytroczyć dyszel i wóz był gotowy do drogi.
- Możemy jechać. A i przy koniu znalazłem to. - powiedziałem podając mężczyźnie szkicownik. - Schowałem go do sakwy, żeby się nie zniszczył przypadkowo.

[Mohamed Khaled]

I co? Uważasz że dobre są? - zapytał z nutką smutku, mając już zdanie że pewnie go zhejcisz... Ruszajmy... - powiedział, i z trudem wsiadł na konia. Ruszyliście powoli ku stolicy.

[Gordian Morii]

-Ale co ma być dobre? - zapytałem - Projekty? Nie znam się na nich, lecz myślę, że są warte uwagi. Kiedyś chciałbym się zająć czymś takim jak to. - powiedziałem z aprobatą w głosie. - Zrozumiałem, że wracałeś do domu nim Cię napadli. Po co więc jedziemy traktem wiodącym do stolicy? - zapytałem <a w tym samym czasie kadr kamery zaczął oddalać się od nas tak, że po chwili staliśmy się tylko małymi punktami zmierzającymi w kierunku Efehidon>

//:I następny odcinek serialu prawdopodobnie po Sylwestrze, bo jutro z samego rana wyjeżdżam.

[Mohamed Khaled]

//Ok, rozumiem Nie czytasz moich postów Przecież pisałem, że jechał zakupić lekarstwa dla żony

A, to nie mówiłem Ci tego? - zapytał zaskoczony. Po lekarstwa dla żony.

[Gordian Morii]

//:Czytam Twoje posty. Tylko Ty piszesz zawile strasznie i niespójnie;p

-Tak, ale ze wcześniejszej rozmowy wywnioskowałem, że już masz te lekarstwa i właśnie wracasz do domu. Mniejsza z tym jedźmy. - powiedziałem i wolnym tempem ruszyliśmy w kierunku stolicy

[Mohamed Khaled]

I dotarliście. On kupił lekarstwa, i ruszyliście dalej. Wyjechaliście za bramy, kiedy zaczęło już świtać. Koło dwóch godzin jazdy później, usłyszałeś szelest po twojej prawej. W wielkich krzaczorach.

[Gordian Morii]

- Spokojnie. - powiedziałem do konia, który nieco przestraszył się tego dziwnego szelestu. Przyjrzałem się dokładnie tamtemu miejscu. Wszak były dopiero pierwsze dni Veris i żaden liść nawet jeszcze nie pomyślał o tym by się rozwinąć. Trzeba było więc tylko dziękować bogom, że Hemis minęła i było już nieco widniej.
- Jak coś wyskoczy, to postaram się Ciebie obronić. Chroń się na wozie. - poleciłem towarzyszowi.

[Mohamed Khaled]

Zza krzaków wyskoczyło kilka wiewiórek (), a za nimi dwóch wielkich gości. Widząc was, wyciągnęli miecze. Dawać kasę! - powiedział ten większy.

[Gordian Morii]

- Aha, kolejni. - powiedziałem wzruszając ramionami - Czy któryś z nas wygląda jakby miał kasę? - odparłem "temu większemu".
- Jechaliśmy do miasta, żeby tę kasę zdobyć gdy jacyś skurwysyni zaatakowali nas i zniszczyli cały nasz towar, bo im się chyba wóda nie podobała. I teraz jesteśmy w dupie, bo nawet nie chcieli nas w tym mieście przenocować. Także darujcie sobie, bo mnie już to przestało śmieszyć. Zapieprzasz człowieku przez pół wyspy, żeby sprzedać to nad czym trudziłeś się przez kilka dobrych miesięcy a przyjdzie Ci kilku skurwieli, którzy w sekundę pozbawiają Cię całego dobytku i przy okazji Was możliwości jakiegoś tam niepewnego zarobku. Więc jak chcecie tę kasę to ja wam mogę pokazać, gdzie te łajzy się ukryły. - powiedziałem do bandytów. Nie wyglądali na zbytnio okrzesanych, a i w sumie nie mieliśmy do stracenia nic prócz tego notatnika, który raczej nie byłby spełnieniem marzeń dla osób takich jak te, które spotkaliśmy. Ja zaś słynąłem z ciętego języka, więc czemu by nie wybić im z głów napaść?

Perswazja

[Mohamed Khaled]

E, Zbyszek... Co on tam pierdoli - zapytał ten mniejszy.
A bo ja wiem? Chodź się napić wódki, bo jeszcze nas zanudzi na śmierć - powiedział drugi i znikł w krzakach. Mina twojego towarzysza to:  . Jedźmy dalej, bo jeszcze nas kolejni zaatakują... I pojechaliście. Trzy godziny. Tyle wam zajęło dotarcie w obrzeża domostwa. Z domu radośnie wybiegły dzieci, a w drzwiach stała żona. Opatulona jakimś futrem.
Rozglądając się, ujrzałeś rzekę. I nagle coś Cię tknęło. Czy dom twojego celu też nie leżał nad rzeką?

[Gordian Morii]

- Nie powinnaś wychodzić. Leonardo powiedział mi coś o Twojej chorobie, ale nie do końca potrafił powiedzieć co Ci jest. Nie mam zbyt dużo czasu, gdyż pewien elf z Atusel wysłał mnie z zadaniem pomocy pewnemu człowiekowi, który nota bene będzie mieszkał gdzieś tutaj w pobliżu. Więc jeśli mogę jakoś pomóc, mów. Postaram się zrobić wszystko. - powiedziałem do kobiety.

[Mohamed Khaled]

Talseis? zapytał Leonardo - Już? Tak szybko przysłał pomocnika? - zapytał ku twojemu zdziwieniu. Jednak chwilę potem upewniłeś się, widząc budowę z tyłu chatki.

[Gordian Morii]

- Tak, to on mnie przysłał. - odparłem nieco zdziwiony, że takie zrządzenia losu chodzą po ludziach na tej wyspie.
- Powiedzcie mi tylko co tutaj się dzieje, bo wspominał coś o jakichś zatargach z ojcem. Jeśli chodzi o zwierzęta leśne, to mogę pomóc wam schwytać je i później nawet sprzedać z zyskiem na przykład na arenę, a z ojcem mogę porozmawiać, potrzebuję jedynie do tego jak najwięcej informacji... a i wejdźmy do środka, bo tu może być niebezpiecznie.

[Mohamed Khaled]

Weszliście. Chatka dość nieduża, ale dało się pomieścić was. No... bo ten ojciec to mnie wygnał z powodu hańby. Dawno temu przez przypadek spowodowałem śmierć jednego z mieszkańców pewnej wsi, i ojciec nie mógł już znieść tych obgadywań. I chociaż się wyprowadziłem, to dalej mnie nęka... Jest teraz taki inny... Spotkałeś go już, to był ten jeździec.

[Gordian Morii]

-Dobra, czyli o ojcu już wiemy co nieco. Chociaż nie ukrywam, że wolałbym wcześniej wiedzieć, że jeździec był Twoim ojcem. Na przykład wtedy gdy Cię spotkałem i rozmawialiśmy. - powiedziałem.
- Myślę, że z nim poradzimy sobie, a co tyczy się zwierząt? Mój zleceniodawca mówił, że coś was nęka. I to coś mieszka w lesie nieopodal. Jestem myśliwym, tak bardziej z zamiłowania i wiem mniej więcej wszystko o chwytaniu zwierząt i polowaniu na nie. Coś się stało z moim łukiem, więc nie bardzo będę mógł zapolować, ale mam już inny pomysł. Potrzebuję określenia co to może być i skąd najczęściej przyłazi.

[Mohamed Khaled]

Cieniostwora widziałem, kilka wilków i krwiopijców. I coś latającego, smoka? Dwa kilometry na zachód.. - powiedział Leonardo.
Wtedy przybiegły do was dzieci. Tatooo, kim jest ten pan? - popatrzyły na Ciebie. - Masz jakieś cukierki, dobry panie?

[Gordian Morii]

- Obawiam, się że cukierki nie są zbyt dobrym pomysłem o tej porze. Wasza mama zaraz powinna podać wam coś na obiad a później bardzo zdrowo jest się położyć i nie przeszkadzać dorosłym. Dobrze? A później może coś dostaniecie. - powiedziałem do dzieciaków i podszedłem do Leonarda.
- Weź dwa szpadle, siekierę i spotkajmy się na skraju lasu. Urządzimy tym potworkom małe niespodzianki. Później pojadę do twojego ojca, zobaczyć o co mu chodzi. - powiedziałem do Leonarda i wyszedłem z domu, do konia, który przy siodle przywiązane miał kilka ciasno zwiniętych pakunków. Bez sprawdzania co jest w środku zarzuciłem worki na plecy i ruszyłem w kierunku lasu, oglądając się na Leonarda, czy idzie za mną.

[Mohamed Khaled]

Jak powiedziałeś, tak zrobił.. Nim się obejrzałeś, wrócił z siekierą i dwoma szpadlami. Możemy ruszać - rzucił do Ciebie wskakując na swojego konia. Ruszyliście ku zachodowi.