Kłusownicy - Ostatnie starcie!

[Ahmid]

I elfka podeszła do ciał. Wyciągnęła swoją strzałę z jednego z nich, po czym otarła i schowała. Może się kiedyś przydać. Jeśli to pomoże w ich zlikwidowaniu, to ja chętnie!

[Gordian Morii]

-Poczekajcie. - powiedziałem do towarzystwa i starannie przeszedłem obok każdych ze zwłok. Odpinając coś od każdej z nich.
-Te przepaski, będą wystarczającym dowodem, na to, że zabiliśmy tych kłusowników. Niech każdy weźmie tyle ilu niegodziwców ubił, a potem możemy ruszać. - to powiedziawszy rozdałem każdemu z myśliwych przepaski w liczbie takiej jak ilosć kłusowników, których zabili.

[Melkior Tacticus]

- Ta. Ale coś mi mówi że ich obóz i tak powinniśmy sprawdzić. Mam przeczucie. Melkior miał przeczucie co jakiś czas, zwykle oznaczało to coś przydatnego dla niego i jego towarzyszy. Jak będzie teraz?

[Gordian Morii]

//:No to jedziemy

- To szybciutko, bo zimno jak jasna cholera. - powiedziałem do Melkiora i ruszyliśmy w kierunku obozu znaznaczonego na mapce odebranej kłusownikom.

[Melkior Tacticus]

I doszliśmy po jakiejś godzince. Obozik był typowym obozem "myśliwych". Melkior nie wiedział czego dokładnie mają tu szukać. Ale miał przeczucie. Bo kto w takim obozie trzyma mapy, czy raczej jakieś plany wyglądające na wojskowe. Ale na razie nasi bohaterowie musieli je znaleźć pośród innych szpargałów.

[Nikolaj]

Przeczucie Melkiora było dosyć dziwne, nie mniej jednak Nikolaj szukał razem z pozostałymi to, co mogło by się przydać.

[Gordian Morii]

Oszczędzając słowa, bo po co gadać gdy w okolicy mógł ktoś się czaić wszedłem do obozu zachowując przynajmniej pozory ostrożności. Obozowiska tego typu dzielą się zazwyczaj na dwa typy. Nad strumieniem i na polance. Tutaj mieliśmy klasyczny przykład tego na polance, bo strumyka albo nie zauważyłem albo płynął sobie gdzieś tam pod śniegiem.
Dla bezpieczeństwa najpierw sprawdzało się namioty, a dopiero później okolicę, dlatego też ja zrobiłem całkiem odwrotnie i okrążyłem najpierw obozowisko uważając przy okazji by nie wpieprzyć się w jakieś rzucone w kąt.. a właściwie pod drzewo wnyki lub inny system wczesnego powiadamiania myśliwych. Gdy uznałem, że zwiedziłem wystarczająco dużo tej części lasu ruszyłem w kierunku pierwszego z namiotów dla pewności jednak trzymając w ręce miecz.

[Melkior Tacticus]

Po hwili Gordian znalazł tajemniczy zwitek papierów i mapę. Papiery były pisane szyfrem.

[Gordian Morii]

-O proszę. Mlecyk... znaczy się jakieś bzdury. ÂŁap. - powiedziałem do Melkiora rzucając w jego kierunku paczką papierów.
-Masz ojca taktyka, wojskowego czy innego tam poj..generała, może się na tym pozna. Ja biorę 30% znaleźnego.

[Melkior Tacticus]

- Ale tu nic cennego nie... A jednak widze. - Melkior znalazł mieszki wypchane grzywnami, po 40 monet każdy i akurat dziwnym trafem 4, rozdał je towarzyszom. - Pojebanego Stratega. - dokończył za Gordiana z uśmiechem - To jakieś plany, poznaje okolice na mapie. Ostoja, Chylice i dawna siedziba Szwadronu. Ktoś wie co tam tera jest?

[Gordian Morii]

-Jeśli chodzi o Ostoję to w miarę się orientuję, ale reszta jest dla mnie czarną magią, chociaż jestem pewny, że opuszczony zamek długo taki nie pozostanie. Za dużo szumawin kręci się po świecie, żeby takie rzeczy się marnowały.

[Ahmid]

Podobnie miałam powiedzieć towarzyszu. Skoro twierdza Szwadronu jest opuszczona, to pewnie jakieś szumowiny się tam już zaszyły. Może to twierdza kłusowników? Kto wie... przemyślała sobie elfka.
Daleko ta twierdza? Może byśmy się do niej udali, i sprawdzili?

[Melkior Tacticus]

- Prawda. Mieli się już zbierać. Wtedy też Niko wyczuł ludzi, czy raczej usłyszał. - Daleko, a ptaszki ćwierkały ostatnio że kręcili się tam buntownicy czy inni bandyci. .

[Ahmid]

Hmmm... To raczej tam nie pojedziemy. Też z buntownikami sobie nie poradzimy, w końcu są lepiej uzbrojeni.. A my co? ÂŁuki, i strzały.

[Melkior Tacticus]

- ÂŁuki i strzały są ciche i szybsze niż kusze czy muszkiety. Mam jeszcze to. - dobył miecza. - Rodowy miecz, mithril, trochę ponad kilo wagi. Zdobiony krasnoludzkimi runami i pewnym starożytnym też krasnoludzkim, zaklęciem

[Ahmid]

Może i łuk jest cichy, ale strzał nie mamy nieskończoność. Nie zdołalibyśmy nawet czwórkę wybić całego cholerstwa z tamtych ruin. Wtedy Melkior pokazał dość pokaźny miecz.. No, no.. ładne. Rodowy powiadasz? Masz szczęście, mając taki miecz. Wtem przypomniała sobie jeszcze słowa. A cóż to za zaklęcie? Kim jest w ogóle twój ojciec? Magiem? Skoro masz zaklęty miecz, to i ktoś musiał rzucić ów czar...

[Melkior Tacticus]

- Czar głosi "Na pohybel skurwysynom!". Mój ojciec jest... może tak... Mym ojcem jest Aragorn Tacticus. Studiuje magie od paru lat, może krócej. W każdym bądź razie uważa się za genialnego stratega, nie wątpię w to. Tylko jego niektóre opowieści do poduszki wydawały mi się zawsze... niemożliwe do wykonania.

[Ahmid]

Ten Aragorn? Hrabia Aragorn? Hm.... Gratuluje ojca uśmiechnęła się. Bardzo zacne zaklęcie, powiem Ci...

[Melkior Tacticus]

- Tak ten. Nie lubię sie tym za bardzo chwalić... podobnie jak ojciec uważam że tytuły i zasczyty dostaje się za czyny, nie z racji urodzenia. A ja chcę sam dowieść swej wartości a nie być postrzegany przez pryzmat czynów ojca. Choć i tak będę zapewne. Czy to przez hrabiego Gunsesa czy Dragosaniego czy kogokolwiek kto zna tate.

[Ahmid]

Jedyny minus bycia szlachetnie urodzonym.. No! Może jeszcze te bankiety, i inne tym podobne... uśmiechnęła się słodko. My tu gadu, gadu a zima jest!