Kij Ci w oko, czarcia poczwaro!

[Arya]

Podążyła wzrokiem za Kharimem, którego ledwo widziała. Rozglądała się teraz nerwowo na boki.

[Mohamed Khaled]

Im dalej się zagłębialiście, tym głośniejsze były odgłosy. Z prawej, z lewej... Pod wami... Aż wreszcie ujrzeliście światełko w tunelu przed wami.

[Nawaar]

Kharim rozglądał się na wszystkie strony miał nadzieję zobaczyć, co wydaje te dziwne dźwięki dopóki nie ujrzał światełka w tunelu i do niego właśnie zmierzał.

[Mohamed Khaled]

Kharim:
Wyczułeś coś po swojej lewej stronie

Arya:
Ktoś się podszedł od tyłu, zatkał usta - i odszedł w ukryte pomieszczenie.

[Nawaar]

Moje zmysły wyczuwają zagrożenie. Kharim powiedział do siebie i zaczął zasłaniać się tarczą.

[Arya]

Arya, pomimo zaskoczenia, na szczęście nie straciła rozumu i nie wypuściła z rąk broni. Teraz desperacko próbowała trafić toporem napastnika, bądź wydać z siebie jakikolwiek odgłos, by ostrzec swego towarzysza.

[Mohamed Khaled]

Kharim:
Zaatakował Cię Zombie

Arya:
Ktoś Cię powalił. Nagle zapaliła się pochodnia, a nad tobą stało trzech ludzi w kapturach z wilka

[Nawaar]

Kharim zauważył poczwarę z piekła rodem. Chwycił mocno tarczę i pchnął zombiaka na ścianę groty, w tym czasie krasnolud podbiegł uderzając kiścieniem poczwarę prosto w głowę jego czaszka pękła, ale jeszcze nie uszkodziła organu, na co Kharim postanowił dobić bestię uderzeniem topora, tym razem jego mózg oberwał a bestia padła. Po zakończonej walce postanowił poszukać towarzyszki.

[Arya]

Niedobrze, i co teraz.. W momencie, gdy ktoś ją przewrócił, wypuściła z ręki tarczę, która teraz leżała obok. Nadal jednak trzymała w drugiej ręce topór, którego teraz użyła, uderzając stojącego najbliżej napastnika w stopę. Chwyciła tarczę i szybko wstała, rozglądając się bacznie po nieznajomych.

[Mohamed Khaled]

No kurwa! No! Co ja kurwa zrobiłem?! Jak tu można być miłym, jak się dostaje od każdego w inną część ciała! No, ja smutam! wykrzyczał człowieczyna, i zrobił 

[Nawaar]

Kharim usłyszał czyjś płacz i podbiegł w jego stronę. Ujrzał tam Aryję w towarzystwie kilku mężczyzn a jeden z nich płakał. Krasnolud podszedł do nich.

[Arya]

- To niby po co mnie tu zaciągnęliście?! - warknęła. Nadal stała w bojowej postawie, wiedząc jednak , że z trzema dorosłymi mężczyznami i tak nie miałaby szans. Wtedy jednak pojawił się Kharim i od razu poczuła się lepiej, nie będąc sama z nieznajomymi.

[Nawaar]

Krasnolud podbiegł do towarzyszki i stanął, obok niej i powiedział. - Co tu się na Zartata wyprawia zaatakowało mnie zombi, a tu nagle jacyś ludzie. Kim jesteście?. Zapytał nerwowo.

[Mohamed Khaled]

Strażnikami tej groty - odezwał się najwyższy z nich. Strzeżemy, by monstra z tej groty nie ujrzały światła... zwrócił się do krasnoluda, a potem do Aryi. By cię chronić. Teraz, gdy zostało nas 5, wiele stworów ucieka... A nie lubimy widoku ludzkich zwłok...

[Nawaar]

- A kto lubi w ogóle oglądać zwłoki, chyba tylko nekromanci ale jak to się stało, że pełno tu ich jest a was tak niewielu.

[Arya]

Zawstydzona spojrzała na tego, któremu oberwało się od niej toporem. - Wybacz.. nie wiedziałam.

[Mohamed Khaled]

Ten od nogi, wstał ostrożnie, i położył ci dłoń na ramieniu. Nic się... nie stało.. Ale nie rób tego więcej, proszę! uśmiechnął się. Najwyższy z nich odezwał się. ÂŻyjemy tu ponad 40 lat. Grota była zasypana, na nasze pragnienia, ale ktoś ją otworzył. Wtedy wszystkie stwory się przebudziły. Zaczęła się krwawa walka, w której poległo wielu naszych...

[Nawaar]

Krasnolud wysłuchał opowieści. - A, może znacie jakiś sposób aby się ich raz na zawsze pozbyć.

[Arya]

Arya również wysłuchała opowieści. - Ale kto mógłby ją otworzyć i po co?

[Mohamed Khaled]

Kharim:
Trzeba pokonać główne źródło ich mocy. Jakiegoś maga, który gdzieś się ukrywa...

Arya:
Jakiś nekromanta. Pewnie zachciało mu się magii, i teraz wyszło to...