Upiór zza bariery

[Isentor]

- Nie damy im rady, wycofajcie się za jaskinie, zajmę się nimi na czas waszego przejścia przez przesmyk.

[Nawaar]

- Cholera pierwsza moja misja i trzeba wiać. Powiedział do siebie krasnolud. Jednocześnie wycofując się do przesmyku.

[Isentor]

Aurius i Kharim przeciskali się przez przesmyk prowadzący na powierzchnię Isentor zacięcie walczył z gargulimi demonami trzymając je z dala od wyjścia z jaskini. Kiedy rycerzom udało się opuścić jaskinie Isentor wypowiedział inkantacje eksplozji zła.
- Iaesh qiash xugro agrosh!
Po czym klasnął energicznie nad głową wytwarzając potężny wybuch mrocznej energii, który rozerwał ciała demonów na strzępy.

4/38

[Nawaar]

- Słyszałeś Auriusie ten wrzask mam nadzieję, że król nie poległ osłaniając nas. Co o tym myślisz. Zwrócił się strapiony krasnolud do paladyna.

[Isentor]

Po chwili Isentor przeteleportował się przed jaskinię. Wyglądał na wyczerpanego, twarz miał pociętą i zakrwawioną.

[Nawaar]

- Królu, co się stało jak się czujesz, potrzeba Ci czegoś. Spytał strapiony Kharim.

[Isentor]

Isentor zagryzł zęby, by nie okazywać słabości przy rekrucie. Jego ciało i tak zaczynało się już powoli regenerować.
- Przeżyję. Trafiliśmy na gniazdo demonów. To jeszcze nie koniec.
Nagle w jaskini nastąpił wybuch, wejście rozpadło się tworząc wyrwę na kilkanaście metrów, z kłębów kurzu i piachu wyłoniły się kolejne zastępy demonów.

Demon



demon 25/25

[Nawaar]

- No chyba sobie z, zemnie jaja robicie skąd ich tyle do diaska. Królu będę szczery, ale chyba nie mamy szans.

[Isentor]

Z każdą sekundą z gruzów wychodził kolejny demon, poprzez gargule do pospolitych.
- Spróbuję ich zająć jak najdłużej!


demon 35/35
pospolity demon 15/15
garguli demon 30/30

[Nawaar]

To nie będzie łatwe, co ja gadam to jest niemożliwe. Chociaż spróbuję powalczyć. Sekundkę krasnolud się zastanowił gdy jeden gargulich demonów postanowił zaatakować Kharima walką wręcz. Demon chciał uderzyć krasnala swoimi łapskami, na co Kharim schylił się w ostatniej chwili wyprowadzając kontratak walnął, go toporem prosto w szczękę polała się krew a śmierć gargulca spowodowała większą agresję pozostałych demonów.


demon 35/35
pospolity demon 15/15
garguli demon 29/30

[Isentor]

Przeraźliwe ryki i jęki demonów przerwał potężny grzmot z niebios, pod siłą którego zatrzęsła się ziemia, bestie zamarły bez ruchu. Niespokojnie spoglądały na siebie wyczuwając podskórnie, że uderzenie pioruna nie zwiastowało niczego dobrego. Isentor oparł się na kosturze, zrobił krok w tył...

[Nawaar]

Kharim nie wiedząc, co się stało zrobił to samo, co król.

[Aurius]

-Zgaduję, że ten piorun to nie twoja sprawka królu? - zapytał paladyn. Schował już tarczę i miecz. Teraz w rękach dzierżył potężny młot wykonany z srebra i uświęcony mocą Zartata. -Mogę spróbować ich nieco dłużej zatrzymać. Ty już poświęciłeś sporo mocy królu. A ja tu jestem po to by chronić kogo się da.

[Isentor]

Sklepienie zaczęło błyskać tysiącem piorunów, niebieskie snopy energii magicznej wgniatały się w ziemie formując kratery, z których wyłaniały się humanoidalne istoty ze skrzydłami. Wyglądały majestatycznie, pięknie ale miały w sobie też coś niebezpiecznego, pierwotnego. Skrzydlaci rzucili się w wir walki z demonami.

[Nawaar]

- Nie mogę uwierzyć oczom to chyba tak to na pewno Anioł, ale jak co gdzie, czy ktoś z was panowie widział coś tak pięknego nie mogę się nacieszyć widokiem. Powiedział uradowany krasnal.

[Aurius]

-Własnym oczom nie wierzę... - skomentował paladyn. -Sądziłem, że takie istoty to tylko bajania i legendy. A czy ty królu widziałeś kiedyś coś podobnego?

[Isentor]

- Jestem w takim samym szoku jak i wy.
Tuż przed uczestnikami wyprawy objawił się jeden z aniołów. Była to kobieta, w pełnej płytowej zbroi z długim mieczem w dłoni. Miała białe włosy i oczy, zupełnie pozbawione tęczówek, majestatu dodawały jej śnieżne, pozłacane skrzydła wyrastające z pleców. Jej blask oślepiał Isentora na tyle, że nie mógł patrzeć w jej kierunku. W przeciwieństwie do Kharima i Auriusa, których hipnotyzował ciepły blask bijący od postaci.

Postać odezwała się dźwięcznym, aczkolwiek kojącym zmysły głosem.
- Nazywam się Zariel. Obserwowałam was. Nie wszyscy zasługujecie na łaskę, nie wszyscy macie dobroć w sercu ale jesteście tutaj co do jednego i walczycie z tymi samymi istotami co my. Wróg naszego wroga, jest naszym przyjacielem.

[Nawaar]

Kharim nie zamykał oczu patrząc w majestat Anioła, ukląkł i wypowiedział tylko trzy słowa. -Kharim do usług. Więcej przez gardło mu nie przeszło.

[Aurius]

-Witaj Zariel. Jestem Aurius, pokorny sługa Zartata na tej wyspie. Masz zapewne racje co do godności dostąpienia łaski. Jednak jak wspomniałaś wróg naszego wroga jest naszym przyjacielem. Mogę więc stanąć ramię w ramię z waszymi wojownikami i przepędzić demony o ile tylko uznasz, że moja obecność nie będzie godzić w wasz majestat. Paladyn wypowiadał te słowa z pełnym szacunkiem i przekonaniem. Pomimo oniemienia z powodu całego blasku i niesamowitości przedstawienia był dumny, że w miarę udało mu się ubrać te odczucia w jakieś słowa.

[Isentor]

- Witajcie słudzy Zartata. Po wiekach snu zostaliśmy zbudzeni i zesłani na ten świat w celu walki z demonami. Zastaliśmy świat pogrążony w wojnie, przepełniony wyrwami do otchłani i zalany armią demonów - naszych odwiecznych wrogów.
Anioły niemal wyrżnęły zastępy demonów, które wyszły z jaskini, pozostały już tylko niedobitki. Isentor milczał, dobrze wiedział, że istota światłości miała na myśli jego, kiedy wspominała o niegodnych łaski Zartata. Król będący liszem, wykorzystujący moc Rashera w mrocznych rytuałach, zbrukany i przeklęty przez magie krwi. Patrzenia na niego przyprawiało Zariel o mdłości. Starała się to ukryć na tyle, na ile mogła, bowiem w obliczu zagłady, wróg mojego wroga, jest moim przyjacielem.
- Nie mogłam stać bezczynnie i patrzeć jak kolejny raz słudzy Zartata padają trupem z ręki demonów. Musimy połączyć siły w walce z tymi przeklętymi istotami. Dlatego postanowiłam przyłączyć się do was i dzielić łaską Zartata czyniąc was silniejszymi.