Kurwy, wino i domino!

[Zeleris Flamel]

Dracon wysłuchał opowieści Adamusa z uwagą, ale mina sygerującą, że człowiek zwyczajnie się ośmiesza. Opowieść była bardzo interesująca i jakoś tak przypominała historię upadku tutejszego lisza. Prócz końcówki.
- Jesteś świadom tego, że cała ta historia nie miała za bardzo związku z moim pytaniem? - zapytał. - No, ale skoro byłeś w stanie wymyślić tak chorą opowieść na poczekaniu, to już chyba znam odpowiedź... Wchodzimy na pokład?

[Anette Du'Monteau]

-Co jest z tymi ludźmi? - spytał sam siebie niziołek. Sól na nic mu była, więc cisnął workiem gdzieś w tłum. Kto normalny nosi w pobliżu portu sól morską...

[Adaś]

-A jednak się mylisz bo trochę związku ma. Ale skoro się domyślasz to nie ma sensu brnąć dalej w ten temat. Tak więc ruszajmy.
Po tych słowach udał się na kładkę, aby potem wkroczyć na pokład. Gdzie czekał Yarpen z załogą.

//Róbta co chceta, jak będę na kompie to pocisnę akcję dalej.

[Zeleris Flamel]

Zeleris zaś odpowiedział ostateczną ripostą, przed którą nie istniała jakakolwiek obrona.
- Chyba ty. - Po tych słowach doskonałości, skoczył sobie jakoby królik. Machnął skrzydłami razy kilka i w ten oto sposób znalazł się na pokładzie statku. Oparł się o burtę i czekał, aż wypłyną, skory do ewentualnej pomocy na statku. Wszak dracońska siła i możliwość wzniesienia się w powietrze mogły być całkiem użyteczne. Zastanawiał się też, czy i tym razem zaatakują ich piraci. Byłoby to całkiem miłe z ich strony. Miałby na czym poćwiczyć rzucanie zaklęć.

[Hagmar]

- Nie licz na piratów Flamel. Płyniemy bezpieczniejszym szlakiem. - Yarpen jakoby odgadł myśli dracona. Jak? Po wyrazie pyszczka. Okręt na znak brodacza wypłynął z portu. - Naszym celem jest pustynne El'shia. Załapiecie się karawaną do Torreno. Tak będzie bezpieczniej.

[Zeleris Flamel]

Wyraz pyszczka dracona był smutny. Każdy byłby smutny, gdyby nie mógł skrzywdzić kilku niegodziwców.
- Czeka nas karawana przez pustynię? Fajno, nigdy nie miałem okazji wędrować z takową - odpowiedział krasnoludowi.
- Ile, tak orientacyjnie, zajmie podróż? - zapytał wiedzon instynktem wędrowca.

[Hagmar]

- Trzy dni do El'shia, dwa przy dobrych wiatrach. A przy bardzo dobrych półtora. Potem tydzień przez pustynie. I kilka dni stepami by dotrzeć do lasów i moczar Księstwa Torreno. Wrzodu na dupie który wyrósł na upadającym Imperium, rządzonym przez tłustego wieprza i czarnego maga. Podobno nekrus, ale co może wiedzieć portowa dziwka?

[Zeleris Flamel]

- Wspaniałe źródło informacji - pochwalił Zeleris. Nieco ironicznie, ale co tam.
- Czarny mag mówisz... Może chodzi o maurena, nie nekromantę? Coś jak Zeyfar był, tyle że mag. - Zaśmiał się.
- Dobrze podejrzewam, że niziołek ma się spotkać z jednym z nich? - zapytał nieco ciszej.

[Hagmar]

- Z oboma.

[Anette Du'Monteau]

-Wspaniale, tylko marze o poznawaniu nowych person z innych wymiarów. To jeden z moich życiowych celów.

[Adaś]

A Adamus grzecznie zaraz po rozejrzeniu się po statku zszedł pod pokład. Jego cel był jasny, szukał on eliksiru szczęścia, którego było tam dużo. Powolutku przeczytał parę etykiet po czym wybrał flaszkę najczystszego bimbru. Z którym udał się na pokład, aby posłuchać o czym kto rozmawia.

[Zeleris Flamel]

- Myślę, że owe persony mogą nie być zachwycone z tej nowej znojomości - odparł adept. - Bez urazy, ale osoby z twojej... profesji raczej tracą przy bliższym poznaniu w sprawie interesów. - Zerknął na Adasia wypełzającego spod pokładu. Z butelką.
- A ty znów chlejesz - skomentował, żartobliwie ostrym tonem.

[Anette Du'Monteau]

-A sądzisz, że każdemu przedstawiam się jako możliwy do wynajęcia utylizator ludzi? Ci tu, nie znają mnie za bardzo, więc jest przewaga. Mam efekt zaskoczenia. Mogę być kim zechce Zelerisie...

[Zeleris Flamel]

Zeleris, słysząc słowa Małego zwyczajnie pacnął się w czoło. Nie spodziewał się, że niziołek aż tak źle zinterpretuje jego słowa. Ale cóż, nie znał go właściwie, więc nie miał jak tego przewidzieć. Postanowił nie drążyć dalej tematu.

[Anette Du'Monteau]

Blaze tylko spojrzał na Zelerisa. Pieprzyć magów, jakby nigdy nie mogli wypowiedzieć na głoś właściwych myśli...
-Nie zaskakujesz adepcie. Opis był dość precyzyjny... Niziołek rzecz jasna mówił o dokumentach leżących w siedzibie Kruków, które przez lata gromadził i tworzył Zeyfar.

[Zeleris Flamel]

- Przykro mi, że zawiodłem twoje oczekiwania - odparł adept. - Takie życie. - Chwilę milczał, patrząc sobie na fale, bo tak. - Zbierasz informacje o każdym, jak mniemam? Ciekawa pasja, nie powiem. -

[Adaś]

-A co chleje bo mogę! Może chcesz łyczka?
Powiedział Adamus z uśmiechem na ustach.

No i wypłynęliśmy, morze było dość wietrzne. Ale i to nie dało wiele gdyż podróż trwała dwa dni. Co prawda można było ją skrócić tylko pewien dracon, zamiast puścić sobie wiaterka, aby przyśpieszyć okręt wolał się opierdzielać. No ale co poradzić?  Tak więc wpłynęliście do bardzo, ale to bardzo ruchliwego portu. Od razu skierowaliście się na rynek. Coś wam tam ciągnęło.
Ledwo wkroczyliście na plac główny a waszym oczom ukazał się ogromny pomnik dracona i dwóch ludzi. Pod którym widniała tablica nosząca napis:

W podzięce wybawicielom Aragornowi Tacticusowi, Zeyfarowi Nawarre, oraz Anvarunis Nivellenowi.

Gdy tylko Adamus przeczytał tablice powiedział w kierunku Zelerisa:
-Coś mi się wydaje że paru tu brakuje. Nie uważasz?

[Zeleris Flamel]

Dracon wiatraka puścić raczej nie mógł. Nawet gdyby znał odpowiednie zaklęcie, to nie nadawałoby się one do napędzania statku. ÂŻagle mogłyby nie wytrzymać. W końcu jednak dopłynęli do celu. Przechadzając się po mieście znaleźli pomnik. Flamel skrzywił się lekko.
- No raczej - odparł Adasiowi. - Historia, jak widać, pamięta tylko o nielicznych. Co się właściwie stało z Zeyfarem i Anvem? - zapytał. - Pewien byłem, że spotkam Anva w Pakcie. -

[Adaś]

-Anv zginął z ręki jedynego wojownika, który mógł go zabić. W skrócie rzecz biorąc nie wytrzymał psychicznie tego całego ciężaru i się zabił. A szkoda chłopa było, może i był lekko szalony, ale wojownik jakich mało.-powiedział dość spokojnym głosem-Co do Zeyfara, to cholera go wie. Gdzieś zniknął i tyle powszechnie wiadomo. Choć szczerze to podejrzewam, że siedzi w jakimś zamku, ukrywa się przed wierzycielami i zapewne popija te swoją herbatkę.

[Zeleris Flamel]

Wiadomość ta była dość zaskakująca. Oczywiście ta dotycząca Anvarunisa, nie Zeyfara.
- Anv popełnił samobójstwo? - zdziwił się dracon. - Spodziewałbym się po nim wszystkiego, ale nie tego. Cholera, szkoda go. - Zeluś posmutniał. Lubił Anva. Uważał go za lepszego kompana. Pamiętał jak uratował kiedyś mu tyłek, przed roztrzaskaniem się o ziemię, po tym jak Anv walczył ze smokiem. To były czasy.
- Ale, jak to mówią, po ptokach. Yarpen mówił, że mamy dołączyć do karawany. Przydałoby się poszukać jakiejś. No, chyba, ze już mamy ustalone z jaka idziemy...