Skóry wiwern

[Mogul]

Do Elronda poddreptał orczek i spytał się na ucho kto to jest wcale nie pokazując palcem na tego kogoś.
-Coś nie tak? Spytał się nieznajomego, bowiem wyczuł rasistowskie zachowanie, którego nie znosił zbytnio, bowiem sam różnił się jegomość od innych.

[Elrond Ñoldor]

- Ale ja nie wiem o co chodzi - odpowiedział szczerze.

[Veirek]

-Wszystko dobrze,odpowiedział i pomyślał
Podróż długa się wydaje, nie ma co drążyć głupich tematów zwłaszcza gdy wszyscy tu sojusznikami w tej chwili są

[Mogul]

-A jak trafisz na niziołka, który umie w każdej sytuacji i każdemu strzelić bełta w łeb? Ork nie oceniał na razie tajemniczej postaci, może to był po prostu nietrafny żart, ale teraz droczył się z bodajże zakonnikiem.

[Elrond Ñoldor]

- A no, był taki jeden - podrapał się po głowie w geście zamyślenia.

[Hagmar]

- Niziołek asasyn to tam chuj. Pomyśl co może czarny dracon w szale bojowym czy pod wpływem czarnej skazy. Waż słowa rycerzyku, ostatni z waszego bractwa który chciał supremacji ludzi i szerzenia wiary ogniem i mieczem skończył tragicznie. - powiedział siodłając konia. - W dodatku jesteś wśród większych od siebie, okaż szacunek tym co ocalili kraj. - wsiadł na swojego czarnego bojowego rumaka, poprawił miecz przy pasie, na razie skończył pouczać nadgorliwego zakonnika. - Przypomina Ociana... dostanie w pysk i mu przejdzie.

[Mogul]

-Co cię trapi Edziek, jakiś nieswój jesteś. Dobrze gadasz hrabio, są gorsi od asasynów. Tacy ci chociaż kose w żebra wsadzą i nie poczujesz, gorzej z tymi mniej finezyjnymi chopami. Myślał też o sobie, mimo, że w swojej krwi nie miał czarnej skazy, to jednak miał orczo - demoniczną skazę.

[Aurius]

-Nie czas i miejsce na ideologiczne sprzeczki panowie. Jedyne co się powinno nas obawiać to wiwerny, a nie my sami. - rzekł Aurius próbując opanować towarzystwo. -Swoje zdanie można wyrazić, ale nie koniecznie narzucać innym. Szacunek wobec siebie to podstawa współistnienia na tym świecie.

[Mogul]

-Na szacunek i pogardę trzeba zasłużyć sobie, ot co. Piszącemu coś przypominały te słowa, lecz nie mógł sobie przypomnieć kto je mówił, bo to na pewno nie był krasnolud.

[Aurius]

-Ale jeśli kogoś nie znasz nie możesz od razu obdarzyć go ani szacunkiem ani pogardą, orku.

[Mogul]

Ork wzruszył ramionami.
-Nie mi to mów.

[Hagmar]

- Ani mi. Wiwerny powiadasz. Położyłem smoka Auriusie, tymi rękoma. Przed wczoraj wróciłem z wyprawy do grobowca krasnoludów gdzie położyliśmy trupem dwa demony. Więc wiwerna przy tym to mały słodki kotek.

[Aurius]

-Dlatego powiedziałem, że tylko one się powinny nas obawiać, a nie my nawzajem siebie. - powtórzył rycerz, tak aby każdy zrozumiał.

[Mogul]

-Swoją drogą, twarde te kurwy Aragornie. Ale nudno nie było, a i się wyżyłem trochę .

[Mohamed Khaled]

Kratos natomiast przez większość czasu jechał w milczeniu. Bo po cóż miał by się odzywać? Jechał na swym czarnym wierzchowcu imieniem Zbysiu. Wsłuchiwał się w rozmowy pozostałych, i gdy słysząc o wiwiernach zapytał. Aragornie.. Opowiesz mi w skrócie o tych wiwernach? Bo odkąd jestem na wyspie, a chwilę jestem to jeszcze nie słyszałem o nich...

[Isentor]

- Do mokradel mamy z grubsza dzien drogi konno. Tak wiec bez ociagania sie.

[Mogul]

-Królu, miałem pojawić się w twoim pałacu, sprawa podobno dotyczy się byłej funkcji radnego, o co chodzi?

[Isentor]

- Chodzi o przyznanie Ci nagrody za wykonana prace. Zalatwimy to zaraz po polowaniu.

[Mogul]

-Ehem, luzik. Co to się stało, że sam król wybiera się na polowanie. To na pewno tylko wiwerny?

[Isentor]

- Bractwo potrzebuje skor, Ty treningu, magowie enzymow do mikstur, kazdy zyska na tym polowaniu. Przy okazji bedziemy mogli sprawdzic pogloski o anomaliach wywolanych zlozami czarnej rudy.