W głąb dracońskich ruin.

[Gunses]

//Jeżeli GM (Opiekun wyprawy) opisuje, że osoby z wyostrzonymi zmysłami wyczuwają zapach, to raczej dla mnie to jest oczywiste. Gdyby nie chciał, żeby gracze ten zapach wyczuli, to by tego nie napisał.

[Nessa]

   Elfka wzięła sztylet od Zeyfara. Podziękowała mu bladym uśmiechem, lecz nie miała pewności, czy go dojrzy. Cała kompania zdawała się być poddenerwowana, ale dziewczyna w tym przodowała. Nigdy nie widziała wilkołaka ani nie walczyła sztyletem, choć broń od maurena dodała jej trochę pewności siebie. Poza tym kto by się nie bał, słysząc zewsząd o zagrożeniu, lecz go nie widząc, słysząc czy czując?
   Zeyfar zdawał się wiedzieć, co czynić w starciu z wilkołakiem, jednak Nessa zerkała co chwilę na Aragorna, króla i "Gunsesa, tak dla jasności". Oni wydawali się być najbardziej doświadczeni z całej grupy. Oczywiście był jeszcze elfi mistrz magii, ale Nuda nie miała pojęcia, gdzie jest.
   Miała ogromną ochotę podjechać do swojego przełożonego, ale przecież nie mogła teraz okazać słabości. Zacisnęła dłoń na rękojeści sztyletu i prawie niedosłyszalnie zaczęła sobie powtarzać:
- Lewa flanka, lewa flanka, lewa flanka. Nie ruszać się. Lewa flanka, lewa flanka.

[Rikka Malkain]

Garik nie bał się, ale był nie mniej poddenerwowany niż inni. Wyciągnął różdżkę. Walka z konia niezbyt mu się podobała i miał nadzieję, że gdyby bestie wybrały go na pierwszy cel, ognisty pocisk da mu chwilę na zeskoczenie z konia i dobycie miecza.   

[Anv]

Zmysły bestii dawały o siebie znać. Zapach był na tyle specyficzny, że natychmiast podejrzewałem co możemy spotkać. Kiwnąłem tylko na Diomedesa i zająłem pozycję na początku grupy. Byłem bezwzględnie przygotowany na wszystko. Cholera! Jak ja to uwielbiałem. To napięcie przed walką. Gdy tylko czekałem na rozwój sytuacji i możliwość do skorzystania z mych umiejętności. Lewe demoniczne ramie zaczynało delikatnie przyświecać.

[Koza123]

-Aragornie, mamy tu czekać, aż to coś nas pożre? Proponuję, abyśmy uderzyli pierwsi. Jest nas więcej i mamy całkiem dobry ekwipunek. Dam sobie radę z jedną bestią. Ten wilkołak nie spodziewa się, że możemy uderzyć pierwsi.- Powiedział Konrad do Dracona.

[Isentor]

Zszedłem z konia, wyciągnąłem kostur.
- AHGI.

[Anv]

Jako, że w sumie Konrad nie był jakoś daleko ode mnie odezwałem się, ponieważ wydawał się być dość natrętny.
- Jeżeli wiesz gdzie są, atakuj. ÂŻaden z nas nie wie, z której strony się czają, ani ilu ich jest. Poza tym, uwierz mi, nie poradziłbyś sobie. A skoro tak mówisz, pewnie nie walczyłeś jeszcze z żadnym.

[Hagmar]

Tylko srebro im da radę. I wtedy zagrożenie minęło, zza drzew usłyszeliśmy tylko przeraźliwy pisk jak u kopniętego bitego psa. Już mieliśmy ruszać gdy nagle... las ożył. ÂŚrodkowy wóz został przewalony na drugą stronę drogi, z początku nikt nie wiedział co się dzieje. Do czasu aż dwa piętnasto-metrowe drzewa wyszły na drogę.


//Jeśli napisałem że je czuliśmy to chyba logiczne że staliśmy tak jak trzeba.
//Isu, co to za czar? Czemu nie jest napisane. I czemu nie masz wpisanej umiejętności "znajomość języka dracońskiego"?

[Gunses]

- Nie wiemy ile ich tam jest i czy chcą zaatakować - powiedział posąg Gunsesa stojąc w strzemionach. Pozycja była niewygodna, ale o tej porze ciało Cadacusa było dużo bardziej wytrzymałe niż za dnia. Radziło sobie całkiem nieźle, a Gunses jeszcze nie czuł zmęczenia
- Nie radzę zbliżać Ci się do wilkołaka. Chyba, że chcesz być martwy. Może nie uderzą, czasem boją się wampirów i nie atakują.

//Może dla łatwości Magowie mogliby rozwijać pod postem nazwy czarów?

[Isentor]

//Isu, co to za czar?

//Mój błąd.

Czemu nie jest napisane. I czemu nie masz wpisanej umiejętności "znajomość języka dracońskiego"?

//Polecam zapoznać się z umiejętnościami nabywanymi. MG powinien znać takie rzeczy.

[Anette Du'Monteau]

-O w mordę... - mruknąłem. -Nessa za mnie, już! - powiedziałem ostrzej do elfki. -Nie wiem, jak enty mogą reagować. Wydaje się pomimo wszelkiej wątpliwości, że są spokojne, ale nie miałem z tym do czynienia. - wyjaśniłem. Pomyślałem, że zdziałać coś może tutaj mag Amarangolu, a był z nami tylko jeden człowiek znający ten rodzaj magii. Wolałem jednak poczekać na reakcję reszty niż denerwować jakoś prastare drzewce.

[Koza123]

-Anvarunisie, ja sam nie dałbym rady wilkołakowi, ale my wszyscy, razem mielibyśmy jakieś szanse...

[Isentor]

- Nie atakujcie! Enty to prastare i pokojowo nastawione istoty. Być może nie podoba im się nasza obecność. Proponuje wycofać się i obrać inna drogę.

[Devristus Morii]

Dawno nie wdziałem żadnego Enta. Teraz to są już rzadkością, a przez większość ludzi uznawane za gatunek wymarły powiedział Elf, skupiając wzrok na drzewokształtnych i nasycając wzrok tym widokiem. Następna taka możliwość może się nie pojawić.

[Malavon]

Malavon po nagłym ataku skulił się jak mógł wciąż trzymając wodze. Nie miał najmniejszego zamiaru przeciwstawiać się tym wielkim drzewcom. Może dla niektórych wyglądały niegroźnie, lecz natura zawsze potrafiła zaskoczyć czymś nowym. Kandydat na nowicjusza nie mógł też się nadziwić ich widokowi. Spotkanie enta w regionie, gdzie mieszkała jego rodzina graniczyło niemal z cudem. A tu proszę, pierwsza podróż i już miał okazję ujrzeć coś takiego. Elf siedział dalej próbując utrzymać spokój ducha i obserwując bogatszych w doświadczenie towarzyszy.

[Koza123]

Konrad przyglądał się entom i podziwiał je. Wielkie żywe drzewa budziły w nim podziw i przerażenie. Po chwili namysłu stwierdził, że lepiej będzie, jeśli mały ognisty pocisk unoszący się nad jego dłonią zniknie. Tak też się stało.

[Hagmar]

Nie ma innej drogi, chyba że wrócimy się do Efehidonu i pojedziemy drogą do siedziby Bractwa a potem na zachód. Na słowa Isentora enty jakby kiwnęły potwierdzająco swoimi "głowami". Aragorn nie wiedział co ma robić, była jeszcze jedna droga... biegnąca w pobliżu siedziby pewnej organizacji...

[Isentor]

Isentor uchylił lekko głowę w pokojowym geście. Enty to inteligentne stworzenia, niektóre z nich znają inne języki. Być może mnie zrozumieją. Wypowiedziałem kwestie we wspólnym, po czym powtórzyłem to samo w dracońskim.
- Przybywamy w pokoju. Pozwólcie nam przejść.
- Iahuxuysh upysh elash anysh, el, iaosh iposh ibush. Iaosh xueloshgr ilishesh, arashan iahuxueshibizil.

[Anv]

Cofnąłem konia o kilka kroków. Nie chciałem wyjść na agresywnego w stosunku do entów.
- Anvarunisie. - poprawiłem młodego wojownika. - Kierując się ku Bractwu nadłożymy sporo drogi. Jeśli jednak innej możliwości nie mamy, będzie to jedyna odpowiednia opcja. Chyba, że Isentor coś zdziała. - stwierdziłem spoglądając przez ramię na Aragorna, a potem na Isentora, który widocznie postanowił negocjować z drzewami. Jakkolwiek komicznie by to nie brzmiało.

[Hagmar]

Ci którzy szli tędy przed wami też przybyli w pokoju. Odpowiedział grubym głosem drzewiec, mówił bardzo powoli. Weszli w mój las. Rozbili obóz nad rzeką, zaczęli nas zabijać. Broniliśmy się, ale kilku uciekło. Skąd mam wiedzieć że nie przybyliście im na pomoc?