Witam! Dawno w Tawernie nie byłem, a w Maranta dotąd nie grałem. Ale ponieważ na fb skrytykowałem stronę heraldyczną tej gry, zostałem poproszony o pomoc, więc co mogę to spróbuję.
Heraldyka ma swoje zasady, większość nie będzie tu raczej potrzebna, a podam kilka podstawowych, które mam nadzieję poprawią poprawność herbów szlachty Marantu. Oczywiscie trzeba przyjąć dla Marantu zasady heraldyki europejskiej, co chyba jest logiczne, gdyż uniwersum Gothica pod wieloma względami przypomina Europę (architektura, broń, stroje, okręty itp).
Nożna spróbować stworzyć całkiem nowy system heraldyczny, z innymi regułami, innym stylem, ale sby był spójny i logiczny, musi być dobrze dopracowany, a to trudne. Lepiej zadaptować europejską heraldykę, tylko tam gdzie trzeba lekko zmodyfikować.
Na wstępię radzę zapoznać się z heraldyką, jest historią, zasadami - jest trochę dobrych kdiążek, niestety raczej drogich, ale wystarczy Wikipedia, gdzie ten dział jest nieźle opracowany. Zapraszam też na stronę Polskiej Wspólnoty Heraldycznej "Nova Heroldia", gdzie jest spory (wciąż niekompletny) dział o heraldyce, zasady, słownik, historia,. publikacje i linki:
http://www.novaheraldia.net/.
Chętnie, w miarę czasu i możliwości pomogę w konkretnych przypadkach. Ponieważ nieczęto wpadam do tawerny (piwa nie ma
) więc zapraszam z pytaniami na priva, najlepiej mailem (steifer at vp.pl).
Teraz podstawowe rady. Herby powstały jako znaki identyfikacyjne, pierwotnie głównie bojowe. Z tej funkcji wywodzi się większość reguł. Herb powinien by z daleka czytelny, a więc prosty i kontrastowy. Tzw
reguła 200 kroków przyjmuje że herb powinien być łatwy do zidentyfikowania z tej właśnie odległości. Poniżej tego dystansu zatrzymanie szarży ciężkozbrojnego rycerza, na ciężkim bojowym ogierze było raczej trudne. Zatem musiał wiedzieć czy składa się kopią przeciw wrogowi czy aby nie sojusznikowi.
Heraldyka używa tylko kilku barw - nabardziej kontrastowych (jak znaki drogowe czy reklamy). Barty (tzw. tymktury heraldyczne) to czerwień, niebieski, zielony i czarny. Do tego dochodzą metale - bądź naturalnie metaliczne, bąź oddawane kolorem: złoto (lub żółty) i srebro (biały). Zasada tzw
alternacji heraldycznej nakazuje umieszczeć metal na kolorze lub na odwrót, a zakazuje umieszczania metalu na metalu, czy koloru na kolorze. To logiczne, wiadomo że srebrny (lub biały) na czerwonym tle będzie bardziej widoczny, niż srebrny na zlotym. Historia heraldyki pokazuje, że zdarzały się odstępstwa od tej reguły (np herb królestwa jerozolimskiego) ale to naprawdę wyjątki, a logiczność zasady nakłania do jej przestrzegania. Dość wcześnie pojawiła się dodatkowa barwa w herbach - barwa naturalna, czyli barwa rzeczywista przedstawianego przedniotu, zwierzęcia czy osoby. Barwy naturalnej nie obowiązuje reguła alternacji. Ale logika nakazuje aby nie stosować barwy naturalnej jako wytrycha do obchodzenia zasad. Z biegiem lat i wieków w herbach pojawiły się dodatkowe barwy, pomarańczowy, brązowy, szary, krwisty - lepiej jednak unikać tych późniejszych dodatków.
W dobrze zaprojektowanym herbie nie powinno być więcej niż dwa kolory i dwa metale, a lepiej gdy jest tylko dwubarwny. Powinno się unikać bardzo drobnych elementów, trudnych do rozpoznania z daleka. Oczywiście bestie heraldyczne czy inne godła mają różne szczegóły, ale ogólny zarys powinien być łatwo rozponawalny.
Zasada prostoty dotyczy pojedynczego herbu. W herbach złożonych, gdzie na jednej tarczy jest umieszczonych więcej herbów, dla przedstawienia różnych ziem lennych, a czasem pretensji do władztwa, częstszych w przypadku wyższej szlachty lub monarchów, herby składowe stają się czasem nieczytelne (vide dawny herb Królestwa Prus czy herb Zjednoczonego Królestwa).
W heraldyce europejskiej występuja dekoracyjne wzory tzw. futer. Są rzadko w polskiej heraldyce używane, ale warto zastosować je w Marancie. Futer, żlozonych zawsze z koloru i metalu (czasem większel liczby kolorów i metali) nie obowiązują zasady alternacji heraldycznej. Warto zapoznać sie z tymi dekoracyjnymi i oryginalnymi wzorami:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Futro_(heraldyka)Herb to i obraz i słowo. Herold zapowiadający rycerza na turnieju zwykle prócz demontrowania jego herbu, podawał jego opis. Tego typu opis, zwany blazonowaniem, do perfekcji został doprowadzony we Francji i W.Brytanii, także w Niemczech. Opis musiał być zwięzły i jednoznaczny. Na podstawie samego opisu powinno się bezbłędnie narywować opisywany herb. Zatem w herbie powinny być rzeczy które można opisać. Trudne do zdefiniowania formy nie powinny być używane. Niestety, blazonowanie w języku polskim jest bardzo niedoskonałe i niepełne, ale mimo wszystko warto projektujac herb do gry, spróbować czy da się go opisać. Można zrobić eksperyment i poprosić kogoś o naszkicowanie tylko na podstawie opisu. To pomoże wyłapać błędy.
Zasadniczą częścią herbu jest tarcza. Na tarcza umieszczone są figury heraldyczne (np. różnego typu paski, krzyże itp figury geometryczne) bąź godła - a więc przedmioty, broń, zwierzęta fikcyjne lub realne itd. Używanie liter jes powszechnie uznawane za zły zwyczaj heraldyczny.
Ponad tarczą najczęscie bywa umieszczany hełm, w różnym stylu (niekiedy typ hełmu coś oznacza, np rangę) ozdobiony najczęściej labrami - tkaniną umocowaną u szczytu hełmu, chroniącą rycerza przed żarem słonecznym lub niepogodą. Ta tkanina we wczesnych herbach wygląda tkaninowato, w późniejszych przekształca się w akantowo-liściaste twory.
Nad hełmem jest klejnot - dodatkowy identyfikator wizualny - niekiedy powtórzenie godła z tarczy, częściej inna postać, bestia, figura, czy cała kompozycja.
Na hełmie umieszczana była pierwotnie korona określajace rangę właściciela herbu w feudalnym społeczeństwie. Często, zwłascza w przypadku wyższej szlachty hełm pomijano, i korona była umieszczana tuż nad tarczą. Później często koronę oznaczajacą rangę umieszczano nad tarczą, a hełm (lub kilka hełmów) wyrasta z tej korony.
Zauważyłem że kilka herbów jest poprostu starymi polskimi herbami szlacheckimi. W sumie to fajny pomysł, jeśli ktoś zna swój herb rodowy, może użyć go w grze. Ale imho niezręczne jest umieszczanie całego herbu w tarczy - trochę mało maślane. Radziłbym aby z herbu wybrać godło i umieścić jak należy na tarczy. Może warto pokusić się o jakąśdrobną zmianę - wszak tego samego herbu używało w Rzeczypospolitej niejednokrtnie wiele (nawet kilkaset) rodzin. Może ktoś z uprawnionych do tego herbu uzna użycie go w grze za profanację? Lepiej wprowadzić jakąś drobną zmianę.
Nie ma o ile mi wiasomo opracowanego systemu koron i innych elementów określajacych pozycvję szlachecką rodu maranckiego. Warto to opracować, trochę roboty, ale można sobię ułatwić wzorując się na systemach z realu.
Zapewne chaotycznie napisałem. Nie wiem czy moje uwagi komuś pomogą. Jakby co, postaram się na pytania i problemy odpowiedzieć.
pozdrawiam
