Półżycie
Goni człowiek za karierą,
Za majątkiem i awansem,
I nie wstrzyma się nawet czasem,
Przed uczuć swych barierą.
I trwa tak wyścig szczurów,
Kto pierwszy koryto dorwie,
Ten już się od niego nie oderwie,
I tak świat kipi od milionów knurów.
Półżyciem jest jednak to istnienie,
Nieumarłą iluzją życia prawdziwego,
Bowiem cóż nam z wyścigu tego?
Gdy już nikt się prawdziwie nie śmieje.
I w życiu szczura co się ściga,
Brak lotnej wolności,
Jak i gorącej namiętności
Tylko mu praca przed oczami miga!